Katalog

Krystyna Pigoń-Kubik
Lekcja wychowawcza, Konspekty

"Czy dokuczanie jest przemocą?" - zajęcia w klasach I-III szkoły podstawowej

- n +

Zajęcia w klasach I - III szkoły podstawowej "Czy dokuczanie jest przemocą?"

Liczba uczestników 1 klasa

Wiek 7,8,9 lat

Czas trwania 2 X 45 minut

Cel główny Uświadomienie, czym jest przemoc (dokuczanie)

Cele pośrednie
- nauka rozpoznawania swoich emocji i ich nazywania (samopoczucie dziecka, któremu się dokucza oraz dziecka, które dokucza)
-uświadomienie jak można dokuczać
-budowanie wzajemnego zaufania, otwarcia, tolerancji
-inspirowanie do działania, włączanie się do zabawy grupy
-umiejętność słuchania siebie nawzajem

Materiały pomocnicze: krzesła, kartki, pisaki, tablica

Metody pracy: burza mózgów, zabawa, praca w parach, prelekcja

Spodziewane efekty:

- uczestnik nabywa świadomości, że dokuczanie jest przemocą, potrafi określić jej przejawy
- uczestnik poznaje swoje uczucia, potrafi je nazwać
- nabywa umiejętności szczerego wypowiadania się
- uczestniczy w zajęciach grupy, włącza się do nich
- identyfikuje się z klasą

I. Cześć wprowadzająca
A. Zapoznanie uczniów z tematem zajęć, wyjaśnienie, dlaczego akuratnie "dokuczanie" i co chcemy osiągnąć.
B. Zawarcie kontraktu (umowy) z klasą, gdzie wytyczymy sobie zasady, normy, granice, które będą nas obowiązywać (wszystkie normy wypracowujemy wspólnie z dziećmi):
- Szczerość
- Zaufanie
- Każdy ma prawo zabrać głos i mieć własne zdanie
- Nie przekrzykujemy się
- Dyskrecja
- Jesteśmy tolerancyjni
- Nie krytykujemy innych
- Szanujemy siebie
- Itp.
Każda z tych norm zostaje zapisana na tablicy z równoczesnym wspólnym omówieniem, co każda z nich oznacza, jakie jest jej rozumienie przez uczniów i co od respektowania tej normy oczekują.

II. Część zasadnicza.
A. Każdy uczestnik się przedstawia i ma okazję mimiką wyrazić swoje aktualne samopoczucie. Wraz z imieniem proszony jest o zrobienie takiej minki, która wyraża wesołość, smutek, obojętność. Wcześniej wspólnie ustalamy jak wyglądają takie minki i trochę je przećwiczymy. A potem uczniowie kolejno się przedstawiają.

B. Krótkie wprowadzenie nt. agresji i przemocy, przy czym u dzieci klas początkowym nazywam to "dokuczaniem". Następnie proszę, aby uczniowie sami próbowali na podstawie swojego zachowania, czy też z obserwacji zachowań kolegów odpowiedzieć na pytanie: "co dla was znaczy dokuczać sobie?".

C. Wszystkie wypowiedzi wypisujemy drukowanymi literami na paskach papieru i umieszczamy na widocznym dla wszystkich miejscu.

D. Następnie wspólnie z dziećmi wyodrębniamy te zachowania, które świadczą o przemocy fizycznej i psychicznej. Wyraźnie rozgraniczamy te dwie wyodrębnione grupy.

E. Dokonujemy analizy tych grup i prosimy o podawanie przykładów takich zachowań, które są reprezentatywne dla każdej grupy.

F. W oparciu o doświadczenia dzieci zastanawiamy się jak czuje się osoba, której koledzy dokuczają oraz jak może czuć się osoba, która dokucza (wypisujemy na tablicy emocje podawane przez dzieci). Próbujemy oddać te emocje swoją mimiką.

G. Po analizie staramy się odpowiedzieć na pytanie: "czy chcielibyśmy się tak czuć?", zachęcamy do swobodnych spontanicznych wypowiedzi dzieci.

H. Podsumowanie, skoro nie chcielibyście się tak czuć, to, co możecie zrobić, aby takie sytuacje nie miały miejsca. Wypisujemy propozycje podawane przez dzieci.

I. Zabawa na dobre emocje: prosimy, aby dzieci dobrały się w pary, chwyciły się za ręce, stanęły do siebie twarzą i wypowiedziały następujące słowa: "Lubię cię". Każda para kolejno ustala, co chce, aby wszystkie pary wspólnie wykrzyczały np. "Jesteś moim dobrym kolegą" ", Chcę być twoim przyjacielem" itp..

 

Opracowanie: mgr Krystyna Pigoń - Kubik

Wyświetleń: 7715


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.