Katalog Maria Galińska Ogólne, Artykuły Dydaktyczne środki zapobiegania niepowodzeniom szkolnym.
Skuteczna walka ze słabymi wynikami nauczania oraz z niepowodzeniami szkolnymi wymaga od nauczyciela systematycznej pracy, mającej na celu niedopuszczenie do powstania zaległości i luk w opanowanym przez uczniów materiale programowym. Dlatego też praca nauczyciela powinna wykazywać pod tym względem wiele cech wspólnych z pracą lekarza. Jak wiadomo, lekarz stosuje najpierw zabiegi profilaktyczne, usiłuje tym samym zapobiec chorobie. Jeżeli jednak, mimo wszystko, występują objawy chorobowe, stara się wykryć ich przyczyny, a więc stawia diagnozę i przechodzi następnie do terapii. Podobnie postępuje nauczyciel stosując w kolejności:
Do podstawowych form i metod, które wpływają skutecznie na wzrost efektywności pracy szkoły należy nauczanie problemowe. Polega ono na pracy uczniów (na lekcji) w kilkuosobowych zespołach nad określonymi problemami o charakterze praktycznym lub teoretycznym, co powoduje wzrost zainteresowania nauką, wdraża do kolektywnego przezwyciężania trudności, stwarza liczne okazje do wymiany poglądów. Dlatego też nauczanie problemowe w zespołach stanowi jeden z najważniejszych warunków skuteczności walki z niepowodzeniami szkolnymi. W związku z tym jest głównym powodem, aby nauczanie problemowe uczynić podstawową formą pracy na lekcji. Ad. b) Drugim warunkiem skuteczności walki z niepowodzeniami uczniów w nauce szkolnej jest diagnoza pedagogiczna. Polega ona na możliwie najwcześniejszym wykrywaniu przez nauczyciela powstających luk i opóźnień w opanowanym przez uczniów materiale programowym. Podstawą diagnozy są indywidualne rozmowy nauczycieli z uczniami i ich rodzicami, przygodne i ciągłe obserwacje uczniów, wywiady środowiskowe, badania testowe oraz organizowane co dwa - trzy tygodnie zebrania nauczycieli. Nauczyciele powinni również przeprowadzać w różnych formach kontrolę i ocenę wyników nauczania, aby możliwie szybko wykrywać występujące u poszczególnych uczniów braki w zakresie opanowania treści programowych. Ad. c) Kolejnym warunkiem efektywności walki z niepowodzeniami dydaktycznymi stanowi terapia pedagogiczna. Jej celem jest likwidowanie opóźnień uczniów w nauce za pomocą różnych zabiegów dydaktycznych i wychowawczych zarówno na lekcji, jak i w czasie zajęć pozalekcyjnych. Terapia pedagogiczna może być stosowana bądź indywidualnie, bądź zbiorowo. Nauczyciel, znając braki w zakresie opanowania materiału nauczania przez poszczególnych uczniów, posługuje się różnymi formami pracy w celu usunięcia tych braków. Najczęściej nauczyciel stosuje pracę zindywidualizowaną z uczniami słabszymi na lekcji jak i w pracach domowych. Jeżeli jednak sposoby pracy indywidualnej nie doprowadzą do spodziewanych rezultatów wskazane jest, aby nauczyciel skierował takiego ucznia do odpowiedniej grupy wyrównawczej. Zajęcia w grupach wyrównawczych powinny odbywać się po lekcjach, na terenie szkoły. Celem zajęć w tych grupach jest zlikwidowanie ujawnionych u poszczególnych uczniów opóźnień w nauce. Dobór ćwiczeń dla każdego ucznia na tych zajęciach powinien być tak pomyślany, aby mógł on wyrównać braki i w konsekwencji aktywnie uczestniczyć w pracy klasy. Skład grup wyrównawczych nie powinien być stały. Dobrze jest, gdy uczniowie biorą w nich udział dopóty, dopóki nie uzupełnią stwierdzonych przez nauczyciela braków. Bardzo przydatne nad usuwaniem luk w wiadomościach i umiejętnościach uczniów okazują się testy programowe. Dotyczą one tematów w zakresie których uczniowie wykazują określone braki, pozwala im to pracować samodzielnie w stosownym dla każdego tempie, a równocześnie zmusza ich do systematycznej kontroli i oceny uzyskanych rezultatów. Badania wykazują, że właśnie ta forma likwidowania opóźnień w nauce stanowi skuteczne uzupełnienie zajęć prowadzonych w grupach wyrównawczych. Opracowanie: Maria Galińska Wyświetleń: 936
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |