Katalog

Katarzyna Spór, 2010-05-17
Szczecin

Zajęcia przedszkolne, Różne

Opis i analiza przypadku - dziecko nieśmiałe z zaburzeniami wymowy.

- n +

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU WYCHOWAWCZEGO

Dziecko nieśmiałe z zaburzeniami wymowy


1. Identyfikacja problemu.

Problem, którym postanowiłam się zająć dotyczy czteroletniej dziewczynki Adrianny, która dołączyła do naszej grupy przedszkolnej w tym roku. Adriana miała ogromne trudności z przystosowaniem się do nowych warunków panujących w grupie społecznej, jaką jest przedszkole. Nie nawiązywała kontaktów z rówieśnikami, nauczycielem i bardzo płakała przy rozstaniu z rodzicami. Ponadto zauważyłam, że dziewczynka mówi bardzo niewyraźne, co dodatkowo może utrudniać komunikację. Uznałam, że jest to dostateczny powód, żeby przyjrzeć się temu problemowi dokładniej i podjąć odpowiednie działania w kierunku poprawy sytuacji.

2. Geneza i dynamika zjawiska.

Adrianna została skierowana do przedszkola przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie. Dziewczynka wychowuje się w rodzinie pełniej, ojcem jest Polak, niestety nadużywający alkoholu, matka pochodzi z Ukrainy. Ada ma dwóch braci, młodszego i starszego. Rodzice nie pracują, jedynie tata dorywczo. Adrianna jest bardzo związana z rodzicami, szczególnie z tatą. Obserwując rodziców przyprowadzających dziecko do przedszkola zauważyłam, że między dziećmi a rodzicami panują ciepłe, rodzinne stosunki. Adrianna bardzo niechętnie rozstaje się rodzicami, szczególnie z ojcem. Dziewczynka nie nawiązuje kontaktów słownych z rówieśnikami. Zauważyłam też, że mówi bardzo niewyraźnie, „zaciągając” po ukraińsku, związane jest to z tym, że mama w domu często używa rodzimego języka. Ponadto język polski mamy nie jest poprawny w związku z czym córka przejmuje nieprawidłowe wzorce.
Od samego początku pobytu w przedszkolu Adrianna izolowała się od dzieci, nie nawiązywała kontaktu ani z rówieśnikami ani z dorosłymi. Była bardzo nieśmiała. Nie chciała też odpowiadać na pytania. Jej postawą obronną był bunt. Na zaproponowane działania reagowała odmownie słowem „nie”. Na początku tylko obserwowała nie biorąc udziału w zabawach i zajęciach.

3. Znaczenie problemu.

Wszystkie cechy jakie przejawiała Adrianna wskazywały na istnienie nieśmiałości rozumianej jako formę lęku przed: odrzuceniem przez rówieśników, negatywną oceną środowiska, ewentualnym niepowodzeniem, co wynika z niskiej samooceny i niedostatecznej wiary we własne siły. Duże znaczenie miało też to, że dziewczynka miała trudności w przekazywaniu komunikatów werbalnych. Dziecko, które źle mówi, niewyraźnie, nie jest rozumiane przez rówieśników i dorosłych, próbuje się zamknąć w sobie, unika kontaktów słownych lub odwrotnie – złości się, że nikt go nie rozumie. Nie podjęcie działań w tym kierunku może prowadzić do bardzo katastrofalnych skutków do tego stopnia, że dziecko może popaść w nerwicę lub depresję albo też reagować agresją.

4. Prognoza

a) negatywna

Nie podejmując żadnych działań nastąpi u dziecka pogłębienie stanu emocjonalnego związanego z nieśmiałością. Skutkiem tego może być całkowite zamknięcie się w sobie, pogłębienie poczucia niskiej wartości. Ponadto brak korekcji zaburzeń mowy może prowadzić do utrwalania się złych nawyków. Dziecko może zaniechać wypowiedzi werbalnych ze względu na brak zrozumienia jego mowy przez innych, lub te wypowiedzi ograniczać. Wraz z upływem czasu zacznie sobie uświadamiać swoją odmienność, zacznie się izolować od innych, unikać sytuacji, kiedy ma się wypowiadać. Może to doprowadzić do zamknięcia się przed innymi, izolacji od rówieśników, a co za tym idzie poczucia niższej wartości, frustracji

b) pozytywna

Podjęcie działań wychowawczych wspierających rozwój dziecka spowoduje przezwyciężenie nieśmiałości bądź przynajmniej jej złagodzenie. Systematyczne ćwiczenia wymowy i współpraca z logopedą pozwolą pokonać bariery językowe, poprawią poziom komunikacji. Doprowadzi to niewątpliwie do tego, że dziecko nawiąże bliższy kontakt z rówieśnikami, uwierzy we własne siły i możliwości, pozbędzie się lęków i zakłopotania podczas wypowiadania się. Zminimalizowanie nieśmiałości i poprawa wymowy przyczyni się do wzmocnienia poczucia własnej wartości.

5. Propozycje rozwiązań.

Aby mój plan pomocy powiódł się, założyłam sobie następujące cele i zadania do wykonania:

Cele:
Zapewnienie dziecku bezpieczeństwa psychicznego;
Wzmacnianie poczucia jego własnej wartości;
Uczenie odkrywania w sobie cech pozytywnych;
Doskonalenie poprawnej wymowy;
Współpraca z logopedą;
Współpraca z rodzicami;

Zadania:
Stworzenie przyjaznej atmosfery, nawiązanie kontaktu słownego z dzieckiem.
Zachęcanie dziecka do podejmowania różnorodnych działań: plastycznych, konstrukcyjnych, ruchowych, muzycznych itp.
Dawanie pozytywnych wzmocnień, zwracanie uwagi na mocne strony dziecka, chwalenie za pozytywne postępowanie przed grupą.
Stwarzanie okazji do wykonywania określonych czynności w obecności innych.
Przydzielanie zadań na miarę możliwości dziecka, które przyczynią się do poszerzenia jego kompetencji.
Inicjowanie zabaw, które pozwolą dziecku nawiązać prawidłowe relacje z rówieśnikami.
Prowadzenie ćwiczeń ortofonicznych, artykulacyjnych i językowych.
Zaproponowanie ćwiczeń dla rodziców do pracy z dzieckiem w domu.
Wdrażanie do własnych działań wskazówek pani logopedy.


6. Wdrażanie oddziaływań.

Od samego początku objęłam Adriannę szczególną uwagą, poświęcając jej więcej czasu. Starałam się nawiązać z dzieckiem kontakt słowny i zainteresować tym, co się dzieje w przedszkolu. Adrianna z początku przyjęła pozycje obserwatora. Proponowałam jej różne zabawy, opowiadałam o tym, co można robić w przedszkolu, pokazywałam. Próbowałam wzbudzić zaufanie dziewczynki i stopniowo „oswoić” ją z nowym otoczeniem. Najczęściej Ada siadała na ławeczce i przyglądała się. Z czasem chętniej włączała się w działania grupy. Zauważyłam, że moja podopieczna samodzielnie sprząta po sobie zabawki, za co często ją chwaliłam. Chętnie pomaga nauczycielce, gdy tylko jest o to poproszona. Udzielane pochwały podnosiły wiarę dziecka w siebie. Adrianna z coraz większą chęcią uczestniczyła w przedszkolnych zajęciach. Szczególnie upodobała sobie zajęcia rytmiczno-muzyczne. Zachęcałam dziewczynkę do śpiewania, recytowania wierszy, tańczenia. Z każdym dniem stawała się śmielsza i bardziej otwarta. Częściej rozmawiała z nauczycielką, opowiadała, odpowiadała na pytania. Brała też udział w przedszkolnych uroczystościach. Zauważyłam, że występy publiczne zaczęły sprawiać jej radość a udzielane pochwały satysfakcję. Aby poprawić wymowę dziewczynki prowadziłam zajęcia indywidualne opierające się na ćwiczeniach oddechowych, artykulacyjnych, ortofonicznych. Razem oglądałyśmy książeczki z ilustracjami, układałyśmy puzzle. Ada wymieniała nazwy zwierząt, przedmiotów, roślin. W moje działania włączyła się pani logopeda, która zaproponowała, że nieodpłatnie będzie prowadziła indywidualne zajęcia logopedyczne. Podczas rozmowy z mamą przekazałam wskazówki dotyczące pracy z dzieckiem.

7. Efekty oddziaływań.

Podjęte przeze mnie działania przyniosły bardzo pozytywne rezultaty. Dziewczynka obecnie nie ma trudności z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami. Chętnie bawi się w grupie, podejmuje różnego rodzaju aktywność zabawową. Nawiązuje kontakty słowne z innymi dziećmi i nauczycielem. Jest wesoła i otwarta. Do przedszkola przychodzi z radością i łatwiej rozstaje się z rodzicami. Adrianna chętnie podejmuje czynności graficzne i plastyczne, jest przy tym wytrwała i dokładna. Za efekty swojej pracy jest często chwalona, co dodatkowo utwierdza w niej przekonanie o własnej wartości. Coraz częściej włącza się do zabaw z rówieśnikami a nawet sama je inicjuje.
Zamierzone efekty przyniosły ćwiczenia logopedyczne i praca indywidualna z dzieckiem. U Adrianny nastąpiła wyraźna poprawa wymowy. Stara się mówić wyraźnie, częściej się wypowiada. Łatwiej porozumiewa się z innymi przedszkolakami a dzieci częściej się z nią bawią. Dziewczynka chętniej występuje przed publicznością podczas rożnych uroczystości i czerpie z tego satysfakcję. Zauważyłam, że jest bardziej pewna siebie.
Uważam, że prowadzone przeze mnie działania przyniosły zamierzony efekt a przejawy nieśmiałości Adrianny oraz zaburzenia mowy zostały przezwyciężone na tyle, że dziewczynka bez problemów będzie funkcjonowała w środowisku rówieśniczym.

Wyświetleń: 7788


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.