Agnieszka Wieczorek
nauczyciel mianowany
Gimnazjum nr 7 w Gorzowie Wlkp.


OPIS I ANALIZA PRZYPADKU - PROBLEM EDUKACYJNY

„ Praca z uczennicą mającą trudności z wykonywaniem prostych ćwiczeń gimnastycznych na lekcjach wychowania fizycznego”.

I. Identyfikacja problemu.

Na podstawie obserwacji dokonywanych podczas zajęć wychowania fizycznego z zakresu gimnastyki podstawowej w klasie Ia gimnazjum, zauważyłam, że jedna z uczennic tej klasy ma szereg problemów z wykonywaniem prostych ćwiczeń. Dziewczynka wyraźnie odstaje od grona rówieśniczek. Jest mało sprawna pod względem fizycznym, niechętnie podejmuje próby wykonania jakiegokolwiek zadania, a kiedy już próbuje szybko z niej rezygnuje. Niekiedy zdarza się, że odmawia wykonania ćwiczenia. Rodzice często proszą o zwolnienie dziecka z niektórych ćwiczeń, uzasadniając, że są one zbyt trudne. Ponieważ zależy mi na tym, aby wszyscy moi uczniowie czynnie uczestniczyli w lekcjach oraz opanowali przynajmniej podstawową wiedzę i umiejętności z zakresu obowiązujących w programie dyscyplin sportowych, postanowiłam bliżej zająć się tym problemem.


II. Geneza i dynamika zjawiska (na podstawie obserwacji uczennicy na lekcjach).

Z wywiadu jaki przeprowadziłam wśród jej rówieśniczek, z którymi kończyła szkołę podstawową dowiedziałam się, iż problem uczennicy narasta stopniowo od wielu lat. Przede wszystkim ma bardzo słaby gorset mięśniowy, ma kłopoty z koordynacją ruchów i szybko się męczy podczas rozgrzewki, co powoduje jej niechęć do podejmowania działania w dalszej części lekcji. Czuje lęk przed ćwiczeniami z przyborem lub przyrządem gimnastycznym np.: równoważnią gimnastyczną, odskocznią, kozłem czy skrzynią gimnastyczną. Rozpoczynając realizację cyklu zajęć z gimnastyki podstawowej zaplanowałam przewrót w przód i w tył
z przysiadu podpartego do przysiadu podpartego z asekuracją, naskok i odbicie obunóż od odskoczni i zeskok na materac, przejście równoważne po ławeczce gimnastycznej. Wszystkie zadania poprzedzone były ćwiczeniami przygotowującymi i oswajającymi z przyrządem. Pilnie obserwowałam dziewczynkę zarówno podczas rozgrzewki jaki i ćwiczeń przygotowujących do wykonania ostatecznego zadania, dzięki czemu wychwytywałam kłopoty z jakimi się boryka, zachowanie i reakcję w obliczu problemu. Zauważyłam, że ma ona bardzo słabe mięśnie brzucha i grzbietu, które uniemożliwiają przetoczenie ciała podczas przewrotów. Po jednej nieudanej próbie rezygnuje z podejmowania kolejnej. Największy jednak problem stanowią ćwiczenia z użyciem przyrządów gimnastycznych. Mimo, że nie ma problemów z zachowaniem równowagi, nie chce przejść po ławeczce gimnastycznej do końca. Moja asekuracja nie powoduje zmiany decyzji. Kłopoty z koordynacją ruchów pojawiły się także podczas ćwiczeń przygotowawczych do naskoku i odbicia obunóż od podłoża. Zauważyłam lęk przed ostatecznym wykonaniem ćwiczenia z użyciem odskoczni. Zanim uczennica podjęła jakąkolwiek próbę, rodzice zwrócili się na piśmie o zwolnienie jej
z tego ćwiczenia oraz wykonywania przewrotów bez podania konkretnej przyczyny. Niechęć uczennicy narastała i coraz częściej unikała współpracy. Sytuacja ta bardzo mnie niepokoiła
i zastanawiałam się co może być przyczyną takiego stanu rzeczy. Doszłam do wniosku, że muszę pomóc uczennicy, gdyż z czasem problemy mogą się pogłębić.


III. Znaczenie problemu i prognoza.

Wykonywanie podstawowych ćwiczeń gimnastycznych pozwala podnosić poziom sprawności fizycznej oraz zachować prawidłową postawę ciała. Ma to bardzo duże znaczenie w życiu codziennym. Człowiek sprawny z łatwością wykonuje takie czynności jak: podnoszenie
i przesuwanie ciężkich przedmiotów, wspina się po pochyłościach, chodzenie po nierównościach, pokonuje naturalne przeszkody itp.
Dostosowanie zadań do możliwości ucznia oraz zachęcenie i motywowanie do pracy mogą wzbudzić zainteresowanie przedmiotem w tym również gimnastyką. Rozwinięcie wiedzy
i umiejętności ruchowych umożliwi w przyszłości uczestnictwo w wybranych przez ucznia formach aktywności fizycznej i zespołowej. Zacznie odnosić sukcesy, przez co wzrośnie jego samoocena.

Prognoza negatywna
Mimo starań zarówno moich jak i uczennicy nie udaje nam się sprostać zadaniom, jakie sobie wyznaczyłyśmy. W rezultacie poziom sprawności tej uczennicy nie ulega polepszeniu. Nie jesteśmy w stanie wykazać postępu w poprawie sprawności fizycznej i własnych umiejętności. Uczennica jest zniechęcona co w rezultacie skłania mnie do obniżenia poziomu wymagań przez co dziewczynka poczuje się słabsza i gorsza od innych koleżanek z klasy. Jej motywacja zaniknie i spowoduje brak chęci do współpracy.

Prognoza pozytywna
Po zastosowaniu moich oddziaływań następuje poprawa sprawności fizycznej uczennicy, postęp jest bardzo wyraźnie widoczny, oceny z gimnastyki zbliżone są do poziomu innych, bardziej sprawnych koleżanek z klasy. Uczennica ma większą motywację do działania, chętniej ćwiczy, pracuje nad swoimi umiejętnościami i sprawnością fizyczną.


IV. Propozycje rozwiązań problemu.

Cele główne:
 podniesienie poziomu sprawności fizycznej,
 podniesienie poziomu umiejętności z zakresu gimnastyki podstawowej,
 poprawa cech motorycznych uczennicy takich jak: zwinność, gibkość, skoczność, szybkość,
 motywowanie do osiągnięcia lepszej techniki wykonywania poszczególnych ćwiczeń gimnastycznych,
 motywowanie do indywidualnej pracy nad własną sprawnością.

Mój plan działania – zadania naprawcze:
 zdobycie zaufania uczennicy poprzez pogadanki na temat roli sprawności fizycznej
w życiu codziennym człowieka i wpływu na utrzymanie prawidłowego zdrowia oraz poprzez stopniowe oswajanie uczennicy z przyrządami gimnastycznymi,
 zapewnienie bezpieczeństwa podczas wykonywania ćwiczeń gimnastycznych
w postaci mojej asekuracji,
 stosowanie indywidualizacji pracy z uczniem,
 zastosowanie ćwiczeń wzmacniających poszczególne partie mięśniowe
z wykorzystaniem ciekawych przyborów gimnastycznych takich jak: piłka gimnastyczna, laska gimnastyczna, obręcz, skakanka, wstążka,
 prowadzenie lekcji gimnastyki w formie obwodów ćwiczebnych z wykorzystaniem przyrządów gimnastycznych,
 wykorzystanie metod i form zabawowych w celu urozmaicenia lekcji i wprowadzenia zdrowych form rywalizacji np.: gry i zabawy z mocowaniem z elementami mini sumo,
 przygotowywanie dodatkowych ćwiczeń mających na celu doskonalenie techniki wykonywania poszczególnych ćwiczeń gimnastycznych,
 natychmiastowa poprawa błędów, omówienie ich i korygowanie,
 wdrażanie do samooceny,
 współpraca i współdziałanie w zespole,
 wytrwałość i konsekwencja w działaniu,
 nagradzanie za każdy widoczny postęp w postaci punktów plusowych.


V. Wdrażanie oddziaływań.

Przeprowadziłam rozmowę z uczennicą i przedstawiłam moje propozycje. Jej reakcja nie była entuzjastyczna, jednakże odniosłam wrażenie, iż choć odrobinę ucieszyła się, że nie krytykuję jej, nie zwracam tylko negatywnych uwag, ale chcę jej pomóc.
W czasie prowadzenia lekcji z gimnastyki poświęcałam dużo czasu na naukę prawidłowej techniki wykonywania ćwiczeń, wprowadziłam system krótkiego wykładu w części początkowej połączony z pokazem. W pierwszym etapie działań stosowałam metody zabawowe, naśladowcze natomiast w miarę rozwoju umiejętności i sprawności gimnastycznej metody zadaniowe, ścisłe. Stosowałam wyścigi rzędów, tory przeszkód, obwody stacyjne, zajęcia w podzespołach, z dodatkowym zadaniem, zadania z metodą problemową. Za każde dobrze wykonane zadanie nagradzałam punktami plusowymi, gdzie za każde zdobyte pięć plusów wystawiałam ocenę bardzo dobrą za aktywność na lekcji.


VI. Efekty podjętych działań.

Dzięki wspólnej wytrwałości i konsekwencji w działaniu, pod koniec drugiego semestru
I klasy zauważyłam niewielki postęp w sprawności uczennicy. Poprawiła swoją koordynację ruchową, w miarę poprawnie wykonywała przewroty w przód, w tył jednakże z moją asekuracją. Nie byłam zadowolona z osiągnięć uczennicy a ty samym z efektów mojej pracy, ale nie zrezygnowałam z dalszej pracy nad poprawą jej umiejętności.
Przełom nastąpił dopiero w III klasie gimnazjum, kiedy to poprawnie i samodzielnie uczennica wykonała skok rozkroczny przez kozła, odważyła się wykonać ćwiczenia na równoważni, skrzyni gimnastycznej a ja widziałam, że sprawia jej to ogromną radość
i satysfakcję. Na każdej lekcji gimnastyki sama upominała się o ćwiczenia na przyrządach, doskonaląc w ten sposób swoje umiejętności.
Po trzech latach pracy z uczennicą, dumnie mogę powiedzieć, że zamierzone cele w pełni zostały osiągnięte. Wiem, że moja uczennica doceni moją pracę a w szczególności doceni własne zaangażowanie i wysiłek włożony w podniesienie własnej sprawności. Mam nadzieję, że nie poprzestanie dążyć do osiągnięcia celów wydających się niemożliwymi.
Uwieńczeniem mojego zaangażowania, poświęcenia czasu i trudu włożonego w pracę nad ukształtowaniem sprawności mojej uczennicy, było jej szczere i jakże proste słowo „dziękuję”. Dla mnie jest to największe przekonanie o słuszności podejmowanych działań
i mobilizacja na dalsze lata pracy.

Wyświetleń: 317