Katalog

Izabela Kowalewska, 2015-07-22
Lidzbark

Awans zawodowy, Sprawozdania

Awans zawodowy- przypadek.

- n +

ROZP. § 8 UST. 2 PKT. 5
UMIEJĘTNOŚĆ ROZPOZNAWANIA I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW EDUKACYJNYCH, WYCHOWAWCZYCH LUB INNYCH, Z UWZGLĘDNIENIEM SPECYFIKI TYPU I RODZAJU SZKOŁY, W KTÓREJ NAUCZYCIEL JEST ZATRUDNIONY

Nauczyciel odgrywa ważną rolę w kształtowaniu osobowości ucznia. Powinien on stwarzać warunki wspomagające rozwój ucznia, proces jego uczenia się oraz przygotowanie do życia w rodzinie i społeczeństwie. Szczególnie ważnym zadaniem jest podejmowanie przez niego działań umożliwiających rozwiązywanie konfliktów w zespole uczniów, lub między uczniami a innymi członkami środowiska społecznego. Nie mniej istotnym jest umiejętność udzielania pomocy w przypadkach występowania trudności w nauce, które mają różne i często bardzo złożone podłoże. Trudności edukacyjne i wychowawcze są codziennością naszej pracy, a umiejętność radzenia sobie z nimi jest wyznacznikiem wartości naszego warsztatu pracy, osobowości i profesjonalizmu. Nie mniej ważnym elementem jest przygotowanie młodego pokolenia do życia w społeczeństwie i pełnienia ważnych ról społecznych.

PRZYPADEK 1 problem dydaktyczno – wychowawczy

1. Identyfikacja problemu
Bartosz jest uczniem drugiej klasy szkoły podstawowej. Uczę go od połowy klasy pierwszej, kiedy wróciłam do pracy po urlopie macierzyńskim. *** jest dzieckiem głuchoniemych rodziców ma on jeszcze dwójkę rodzeństwa. Starszego o rok Oskara i sześcioletnią siostrę ***. *** zaczął edukacje w naszym oddziale przedszkolnym już jako czterolatek, ze względu na głuchoniemych rodziców.
Problem wychowawczy z *** nasilił się kiedy okazało się, że uczeń zaczął się agresywnie zachowywać w domu i względem kolegów i koleżanek po lekcjach.
W szkole swoje negatywne zachowanie pokazywał przede wszystkim na zajęciach z religii i zajęciach logopedycznych, które odbywają się w szkole w ramach projektu unijnego.


2. Geneza i identyfikacja problemu
Z początkiem roku szkolnego 2014 /2015 mama chłopca zwróciła się do szkoły z problemami wychowawczymi swoich dzieci, w szczególności z Bartoszem.
Mama poinformowała szkołę, że syn w domu zachowuje się agresywnie, przeklina, „rządzi się”, co ma bardzo negatywny wpływ przede wszystkim na najmłodsze dziecko - siostrę ***.
Mama nie ma też wsparcia w swojej mamie, która jej do tej pory pomagała, gdyż doszło między nimi do konfliktu (ze względu na nadużywanie alkoholu przez babcię). Również mama nie ma wsparcia w ojcu dzieci całkowicie niesłyszącym, który pracuje zagranicą i jest w domu co miesiąc, dwa i później przebywa miesiąc w domu, ale jego kontakt ze szkołą polega tylko na przyprowadzaniu najmłodszego dziecka do szkoły.
Po wspólnych rozmowach wychowawców dzieci i pedagoga, stwierdziliśmy, że dzieciom brakuje stałego planu dnia. W październiku podpisana została umowa, według której m.in. chłopcy będą odrabiać prace domowe po przyjściu ze szkoły, po wcześniejszym zjedzeniu obiadu i 30 minutowym odpoczynku. Przebywać będą na dworze do wyznaczonej przez mamę godziny, a codziennie rano na świetlicy będą czytać głośno z nauczycielem pełniącym dyżur.
Od października przyznany został rodzinie asystent rodzinny, pani ta odwiedza rodzinę dwa razy w tygodniu, a jej pomoc polega głównie na wsparciu chłopców przy odrabianiu prac domowych.
W związku tym, że *** i jego brat popadają w konflikty z kolegami po szkole postanowiliśmy zorganizować im czas wolny po zajęciach i dlatego chłopcy zaczęli uczęszczać na zajęcia Zumby w *** Przy Domu Kultury, a w inne dni jeżdżą na treningi piłki nożnej.
Oprócz tego Pani pedagog umówiła mamę i dzieci na spotkanie z Panią psycholog z PPP w ***, niestety Pani psycholog PPP nie czuła się na siłach na współpracę z głuchoniemą mamą, ze względu na utrudniony kontakt. Znaleziony został psycholog dziecięcy w ***, posługującym się językiem migowym, którego rodzina odwiedza systematycznie.



3. Znaczenie problemu
Zachowanie ucznia ma ogromny wpływ na zachowanie się rodzeństwa w domu, jak i grupy w szkole.
Uczeń bardzo lekceważąco i niegrzecznie zachowywał się podczas zajęć logopedycznych, co dezorganizowało zajęcia, przeszkadzał uczniom, przez co terapia logopedyczna traciła sens. Podczas zajęć z wychowawcą, uczeń pracował z obniżona motywacją, niestarannie, poniżej swoich możliwości. Często nie przygotowywał się odpowiednio z czytania. Mobilizacją okazało się poranne czytanie na świetlicy, z którego uczeń z czasem został zwolniony, ze względu na duże postępy.

4. Prognoza
a) Negatywna
Zachowanie ucznia ma ogromny wpływ na zachowanie rodzeństwa w domu i kolegów i koleżanek w klasie. Uczeń zbuntowany, mający również niechęć do nauki, jest często wzorem do naśladowania dla innych uczniów. Uczeń taki przeszkadza, uniemożliwia przeprowadzenie poprawnie zajęć pod względem metodycznym, gdyż cała uwaga klasy i nauczyciela jest skupiona na zachowaniu takiego ucznia. W przypadku Bartosza często komentował on zajęcia, miał różnego rodzaju niestosowne teksty, lub odmawiał pracy. Uzyskiwał niskie wyniki w nauce, które nie odzwierciedlały jego możliwości

b) Pozytywna
Podjęcie odpowiednich konsekwentnych działań może zaowocować zwiększoną motywacja do nauki i chęcią poprawy swojego zachowania. Należy zakładać, że uczeń zrozumie swoje możliwości i będzie wykazywał chęć poprawy zachowania. Uczeń może uzyskiwać dobre wyniki w nauce oraz stać się wzorem do naśladowania dla młodszej siostry w pozytywnym znaczeniu tego słowa.

Propozycja rozwiązania
Cele:
- zmotywowanie ucznia do systematycznej nauki,
- doprowadzić do poprawy zachowania na zajęciach logopedycznych i religii,
- wpłynąć na ucznia aby poprawił swoje zachowanie w domu i poza nim;
Zadania
Zadania profilaktyczne:
- przeprowadzać z uczniem częste, systematyczne rozmowy, wyjaśniające jego zachowanie i umożliwiające uczniowi wskazanie jego wersji wydarzeń;
- utrzymywać stały kontakt z mamą (poprzez wizyty w szkole jaki informacje w zeszycie);
- kontrolować zachowanie na zajęciach logopedycznych i religii, poprzez rozmowy z nauczycielami prowadzącymi zajęcia;
-przeprowadzać rozmowy z pedagogiem, który jest w stałym kontakcie z GOPS i psychologiem w ***.

Zadania naprawcze:
- pokazując jego wyjątkową sytuację i robić z tego atut;
- zachęcić go do zajęć dodatkowych w szkole i poza nią;
- rozdzielić go z uczniami, z którymi prowadził rozmowy podczas zajęć;
- przydzielać mu zadania dodatkowe, czyniąc go swoja „prawa ręką”;
- wskazywać uczniowi jego postępy w nauce i pozytywne zachowanie;

Wdrażanie działań:
Przed przystąpieniem do działań, jeszcze raz przeanalizowałam notatki ze spotkania pedagoga z mamą i wychowawcami. Często przeprowadzałam rozmowy z uczniem mające charakter wyjaśniający. Pytałam go o powody jego złego zachowania, jakie to przyniosło skutki. Często spotykałam się z mamą, a na bieżąco robiłam notatki ze złego zachowania.
Z czasem te spotkania z mamą są coraz rzadsze, a w razie potrzeby mam jest proszona o rozmowę na bieżąco, ale w tej chwili są to najczęściej sytuacje, które dzieją się po lekcjach w czasie wolnym.
Z czasem uczeń został również zwolniony z porannego czytania, ale w dalszym ciągu uczestniczy w zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych.
W chwili obecnej uczeń siedzi w pierwszej ławce sam lub z koleżanką. Pozwala mu to na lepsze skupienie i zachowanie spokoju podczas zajęć.
Psycholog pracująca z rodzina wykazała bardzo duże zaangażowanie i wyraziła chęć spotkania z wychowawcami dzieci na początku przyszłego roku szkolnego.


5. Efekty oddziaływań
Obecny rok szkolny dopiero dobiega końca, ale już dziś mogę powiedzieć , że uczeń w szkole sprawia coraz mniej problemów wychowawczych wie że o każdym wybryku, nieprzygotowaniu dowie się natychmiast mama, która pociągnie go do odpowiedzialności. Poprawie uległy kontakty mamy ucznia z mamą, w której ma duże wsparcie przy wychowywaniu i opiece nad dziećmi.
Bartosz czuje się doceniony, bo dzięki zajęciom z piłki nożnej i wrodzonym umiejętnościom jest w klasie jednym z najsprawniejszych i najlepiej grających w piłkę nożną chłopców i już dziś snuje plany co do jesiennych eliminacji turnieju „Z Podwórka na Stadion o Puchar Tymbarku”.



PRZYPADEK 2 – problem dydaktyczny

1. Identyfikacja problemu
*** jest uczennicą drugiej klasy. Codziennie dojeżdża do szkoły autobusem szkolnym z oddalonej o kilka kilometrów miejscowości. Pochodzi z rodziny wielodzietnej, jest najmłodszym, piątym dzieckiem w rodzinie. Głównymi objawami mówiącymi o istnieniu problemu są trudności w czytaniu, pisaniu, liczeniu i bardzo duże problemy z koncentracją uwagi i duża wada wymowy. Uczennica wymaga często powtórzenia poleceń, indywidualnych wskazówek i zachęcenia do pracy. *** często ma niestaranny wygląd, czasami nieodpowiedni do warunków atmosferycznych. Uczennica lubi otaczać się różnymi przedmiotami, robi wokół siebie bałagan.
Rodzice *** pracują w systemie trzyzmianowym, dlatego często nie widzą dzieci, bo albo tak szybko wychodzą do pracy bądź tak późno wracają. Ojciec Ani nie stroni od alkoholu przez co często zmienia pracę lub jest osobą bezrobotną. W ostatnim czasie sytuacja rodziny uległa poprawie finansowej , gdyż nawet nie są objęci dożywianiem.

2. Geneza i identyfikacja problemu
W połowie klasy I, kiedy przejęłam klasę po urlopie macierzyńskim przeprowadziłam analizę postępów ucznia po I semestrze , by na starcie poznać, jakie umiejętności w klasie są dobrze opanowane, a nad jakimi muszę popracować i jak uczniowie uczynili postępy przez te pierwsze miesiące nauki.
*** była w gronie uczniów uczęszczających na zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze. Uczennica miała problem z rozpoznawaniem liter, z dokonywaniem analizy i syntezy wyrazów. W pisaniu popełniała liczne błędy, skracała wyrazy gubiąc litery.
*** pomimo niewyraźnej wymowy, spowodowana dużą wadą wymowy chętnie zgłasza się wypowiadając się na temat wysłuchanego tekstu, mimo mało zrozumiałej mowy i ubogiego słownictwa.
*** jako dziecko najmłodsze i poparzone wrzątkiem we wczesnym dzieciństwie (prawa część ciała) jest rozpieszczana, wyręczana przez rodziców i starsze rodzeństwo, uważana jest jako mała dziewczynka, która nie ma żadnych obowiązków i zasad. Kiedy poznałam ja w oddziale przedszkolnym, jej mowa była dla mnie prawie wcale niezrozumiała, było to spowodowane po części dużą wadą wymowy, jak i dużym pieszczeniem się.


3. Znaczenie problemu
Pisanie, czytanie i liczenie to podstawowe umiejętności, które powinien posiąść uczeń w klasach młodszych szkoły podstawowej. Nieopanowanie ich w stopniu zadowalającym, powodować może narastające trudności w uczeniu się wszystkich przedmiotów, a w rezultacie niemożliwość poznawania wiadomości na kolejnym etapie edukacji. Trudności w opanowaniu umiejętności mogą przekładać się również na złe funkcjonowanie ucznia w szkole, a przede wszystkim w grupie rówieśniczej. Doświadczenie ciągłych rozczarowań wywołuje u dziecka brak wiary w osiąganie pozytywnych wyników w nauce. Może spowodować niechęć do pokonywania trudności. My nauczyciele powinniśmy pomóc pokonać dziecku te trudności, stwarzać sytuacje, w których będzie miało możliwość pokazania swoich mocnych stron Również brak systematycznej pracy w domu utrudnia osiąganie postępów w nauce.

4. Prognoza
c) Negatywna
W przypadku zaniechania dalszych działań terapeutycznych w zespole wyrównawczym, pomocy podczas zajęć szkolnych, nastąpi nasilenie trudności w czytaniu i pisaniu, co wpłynie na utratę wiary we własne siły. Uczennica może stracić motywację do dalszych działań i pokonywania trudności. Problemy w czytaniu, pisaniu, liczeniu rzutują potem na opanowanie wiadomości z historii, przyrody, matematyki w klasach starszych.

d) Pozytywna
Po wdrożeniu właściwych metod i technik pracy dostosowanych do możliwości uczennicy, będzie pisała kształtnie i poprawnie pod względem grafomotorycznym i ortograficznym. Usprawni umiejętność czytania i rozumienia przeczytanego tekstu. Usprawni myślenie logiczno – abstrakcyjne, wyrówna braki w wiadomościach i umiejętnościach i osiągnie zadowolenie z podejmowanej aktywności, a dzięki osiąganiu sukcesów w nauce poradzi sobie na następnych szczeblach edukacji.

5. Propozycja rozwiązania
Chcąc pomóc Ani w przezwyciężaniu trudności edukacyjnych podjęłam następujące działania: skierowałam Anię do PPP. Po badaniu w PPP przeszłam do realizacji zaleceń tj. skierowałam Anię na zajęcia korekcyjno – kompensacyjne i według zaleceń kontynuowałam zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze, a także kontynuowana została terapia logopedyczna.
W oddziaływaniach dydaktycznych wskazane zostało stosowanie metod i form pracy z uczniem przejawiającym trudności ze skupieniem uwagi. Wytyczanie konkretnych celów umieszczonych w adekwatnych ramach czasowych, podzielenie zadania na mniejsze, możliwe do zrealizowania etapy, nakierowywanie uwagi, kontrolowanie wytrwałości.

Cel pracy:
- poprawienie wyników nauczania;
- systematyczne utrwalanie wiadomości przez *** w domu;
- usprawnianie umiejętności czytania i pisania poprzez uczestniczenie w zajęciach wyrównawczych, korekcyjno – kompensacyjnych i logopedycznych;
- systematyczniejszy kontakt rodziców z wychowawcą;

Zadania:
- prowadzić indywidualne rozmowy z uczennicą w celu dowartościowania jej, podkreślania jej osiągnięć.
-wzmacniać pozytywnie, oceniać nie tylko za efekty, ale i za wkładany wysiłek w wykonywanie zadania (miło widzieć jak pracujesz, doceniam jak bardzo się starasz, widać, że włożyłaś w to wiele wysiłku itp.);
- ukierunkowywać jej samodzielną pracę poprzez pytania pomocnicze;
- wspomagać i porządkować tok myślenia;
- jak najczęściej sprawdzać rozumienie prezentowanych treści, zadań i poleceń;
- aktywnie włączać *** w zadania i ćwiczenia realizowane na lekcjach;
-powierzyć Ani drobne obowiązkowe zadania, włączać ją do pracy na rzecz klasy i szkoły, aby poczuła się potrzebna i doceniona.
- dopilnować, aby Ania systematycznie uczestniczyła w zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych i logopedycznych;
- zachęcać aby doskonaliła czytanie;
- zachęcać aby ćwiczyła pisanie (dodatkowy zeszyt do ćwiczeń, przepisywanie tekstów, rozwiązywanie zagadek, grafów, układanie zdań, konstruowanie wypowiedzi pisemnych, pisanie z pamięci wyrazów lub zdań, pisanie ze słuchu);
- zachęcać aby w domu czytała na głos;
- zachęcanie aby w domu ćwiczyła liczenie, utrwalała tabliczkę mnożenia (dodatkowy zeszyt do działań matematycznych);
- zachęcać aby Ania systematycznie utrwalała w domu nowo nabytą wiedzę;
- mimo wszystko próbować nawiązać kontakt z rodzicami, którzy powinni zrozumieć, że Ani potrzebna jest stała i systematyczna pomoc w utrwalaniu umiejętności i wiadomości.

6. Wdrażanie oddziaływań
Po diagnozie uczniów w połowie klasy II, obserwacji poczynań uczennicy potwierdziło się ze uczennica ma duże problemy dydaktyczne. Uczennica uczestniczyła w zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych prowadzonych przeze mnie raz w tygodniu po jednej godzinie i zajęciach logopedycznych 1 raz w tygodniu po pół godziny w ramach programu unijnego realizowanego przez szkołę i gminę. Wielokrotnie rozmawiałam z rodzicami o słabych postępach uczennicy w nauce i udzielałam im wskazówek do dalszej pracy w domu. W połowie klasy II uczennica została skierowana i przebadana w PPP. Od maja tego roku uczestniczy w zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych. O sytuacji *** często rozmawiam z pedagogiem szkolnym. Uczennica prowadzi dwa dodatkowe zeszyty do ćwiczenia kaligrafii i liczenia. W trakcie zajęć, podczas pracy indywidualnej, często ukierunkowuję uczennicę, udzielam dodatkowych wskazówek, przygotowuję jej karty o mniejszym stopniu trudności lub mniejszej liczbie zadań, skracam teksty do nauki czytania, by uczennica miała poczucie sukcesu. Dążymy wspólnie do poprawnego rozwiązania zadania pomimo wielokrotnych pomyłek.

7. Efekty oddziaływań
Prowadzone przeze mnie oddziaływania dydaktyczne mają na celu wprowadzenie zmian w sytuacji dydaktycznej, ale aby była widoczna poprawa trzeba wielu ćwiczeń i czasu. Ania coraz chętniej czyta. Potrafi zrozumieć krótki tekst. Lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem prostych zadań tekstowych, choć przy obliczeniach pamięciowych popełnia jeszcze błędy i często korzysta z konkretów.
Wierzę, że jeżeli Ania będzie miała zapał do pracy na lekcjach, ale i także po nich w domu, to na pewno postęp edukacyjny będzie widoczny.
Działania dydaktyczno - wychowawcze traktować należy jako proces długotrwały i nie ulegać optymizmowi ani zniechęceniu, lecz konsekwentnie wdrażać przyjęte założenia. Konieczna jest stała indywidualna pomoc.
Ważny jest stały kontakt i współpraca nauczyciela z rodzicami, którzy motywowali by Anię do działania, a przede wszystkim udzieliliby jej niezbędnej pomocy podczas odrabiania zadań domowych. Od nowego roku szkolnego ważne będzie zaangażowanie rodziców by wozić Anię systematycznie na zajęcia logopedyczne, gdyż projekt unijny realizowany w naszej szkole i gminie zakończył się w czerwcu tego roku szkolnego.
Obecnie mimo starań brakuje tej współpracy z rodzicami i obawiam się, że wada wymowy może ulec uwstecznieniu.
Wyświetleń: 663


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.