Temat: Doskonalenie relacji „z”, „razem” i „przeciwko”, czyli jak być sobą działając w grupie
Cel: wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch oraz kontakt emocjonalny i fizycz¬ny, nawiązanie kontaktu wzrokowego pomiędzy partnerami; zachęcenie do wspólnej zabawy
Cele szczegółowe: dziecko potrafi dzielić przestrzeń z innymi dziećmi i nawiązać z nimi kontakt; potrafi współpracować z partnerem; umie ćwiczyć w pogodnym, wesołym nastroju; potrafi wykorzystać pozytyw¬nie emocje i nadmiar energii
Dziecko zna:
– Zasady partnerskiej zabawy podczas ćwiczeń metodą Ruchu Rozwijającego
Dziecko potrafi:
– Odkrywać swoje możliwości
– Akceptować swoje ciało
– Dbać oswoją sprawność
– Osiągać sukces w każdym ćwiczeniu
– Zgodnie współdziałać z partnerem podczas ćwiczeń
– Prawidłowo wykonywać czynności ruchowe
Dziecko rozumie:
– Potrzebę przestrzegania reguł i zasad
– Konieczność współdziałania z drugą osobą
Metody: metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne; elementy metody De-nissona; masażyki.
Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna.
Pomoce: kolorowe chusteczki, chusta Klanzy, magnetofon, kaseta z muzyką relak-sacyjną
Czas trwania i miejsce: 45 minut; sala gimnastyczna
Prowadzący: Aleksandra Mróz

Przebieg zajęć:
CZĘŚĆ WSTĘPNA
Powitanie grupy piosenką: Podaj rękę partnerowi, potem podaj drugą Zrób obrocik dokoła, gdy muzyka brzmi. Stań na baczność, tupnij nogą i dokoła zakręć głową Klaśnij w ręce i w kolana, gdy muzyka brzmi.
„Iskierka”.
CZĘŚĆ WŁAŚCIWA
Ćwiczenia świadomości ciała i przestrzeni.
1. Powitanie częściami ciała: - dz. witają się brzuszkami ( dz. mówią sobie „ Dzień dobry”), - witają się plecami, pośladkami, biodrami, barkami, łokciami, kolanami, nosami i wg pomysłów dzieci...
2. Ruchy naprzemienne: dzieci leżą na plecach, kolana zgięte, łokcie zgięte. Nale¬ży prawym łokciem dotknąć lewego kolana, następnie lewym łokciem dotknąć prawego kolana, powtarzamy kilka razy. To samo ćwiczenie w pozycji stojącej.
Relacje „Z”
1. „Mostek” jedno dziecko robi mostek, a drugie obchodzie je na czworakach, przechodzi pod, nad, dookoła, na koniec omija wykonując „leniwą ósemkę”. Po-wtarza kilka razy, zmiana ról.
2. Wspólnie wykonują tunel, jedno z dzieci przechodzi w tunelu. Pozostałe czekają na swoją kolej.
Relacje „Przeciwko”
1. Dzieci siadają plecami do siebie i najpierw jedno odpycha drugie, potem nastę-puje zmiana, po czym pojawia się próba sił, kto kogo przepchnie (plecy –w ple¬cy) - odpychają się wzajemnie. ( ćwiczenie to wyzwala wiele radości, śmiechu).
2. Odklejanie od podłogi. Jedno dziecko z pary naśladuje smarowanie klejem rąk i nóg, a potem stara się przykleić mocno do podłogi. Drugie zaś stara się ode¬rwać od podłogi najpierw ręce, potem nogi. Zmiana ról. (to ćwiczenie pozwala na zużycie ogromnej ilości nagromadzonej energii i siły).
3. Relaks . Kołyska. – dzieci słuchają fragmentu ulubionej kołysanki. ( niektóre za-mykają oczy, czują się bezpieczne, wyciszają się).
Relacje „Razem”
1. Rozeta- Dzieci dobierają się po czworo, wszystkie czwórki leżą na plecach tworzą koła: - jednocześnie podnoszą się i opadają, - podnosi się tylko dwoje dzieci, dwoje leży na plecach, i zmiana, - wszystkie razem podnoszą nogi w górę i starają się je połączyć piętami, palcami... - wg pomysłów dzieci...
2. Relaks. Czwórki siadają w kole plecami do siebie, wspólnie wykonują rysunki na plecach: - masują plecy, rysują figury, litery podane przez n, potem przez dzieci...
3. Siad -naprzemianstronne dotykanie łokciami kolan (prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie).
(Ustawienie w parach)
4. Pozycja wyjściowa – stanie przodem do siebie, trzymanie się za ręce, kon-centracja wzroku na twarzy partnera, uśmiechanie się, wyrażanie uczuć przez dotyk, głaskanie (np. głowy, rąk, nóg, tułowia). Pokazywanie poszcze¬gólnych części ciała, oglądanie ich u siebie i u partnera, porównywanie. Przy¬tulanie się do siebie delikatne i mocne.
5. Przysiad – ( stanie)siad skrzyżny przodem do siebie. Przepychanie się dłoń¬mi, głową, barkami.
Zabawy z rekwizytami
1. Chustka niewidka: wszyscy stoją dookoła chusty, trzymają ją pod brodą; dzieci kolejno wypowiadają swoje imiona, a jedno z nich wchodzi pod chustę. Wciąga ono kolegów po kolei pod chustę, pozostali (nie wciągnięci) muszą wymienić imiona wciągniętych dzieci.
2. Wywoływanie osób: wszyscy stoją dookoła chusty, wachlując nią. Gdy chusta jest wysoko, prowadzący mówi: „Pod chustą przebiegają ci, którzy mają sio-strę/brata/psa/kota/czarne skarpetki/lubią banany/itp.” dzieci mogą dopowia-dać, kto jeszcze ma wejść pod chustę. Zwracamy uwagę,że mamy podobne zainteresowania, rzeczy, lubimy podobne rzeczy...
3. Tulipan: jedno dziecko siada (siad skrzyżny) na chuście rozłożonej na podło-dze. Reszta dzieci chwyta chustę i okręca ją dookoła siedzącego w środku dziecka. Na hasło wszyscy równocześnie ciągną chustę na zewnątrz (chusta „prostuje się”)
4. Kolorowe imię: dzieci siedzą na kolorowych pasach chusty. Prowadzący wy-wołuje jeden kolor, a dzieci na nim siedzące wstają, biegną dookoła chusty i wracają na swoje miejsce
5. Sałatka z cyfr: wszyscy stoją dookoła chusty, są podzieleni (od 1 do 4). pro-wadzący wywołuj „jedynki”, które przebiegają pod chustą zamieniając się miejscami. (tak wszystkie cyferki)
CZĘŚĆ KOŃCOWA
Pożegnanie grupy „Iskierką”. Wszystkie dzieci wraz z nauczycielem siadają na ma-teracu. Nauczyciel stara się objąć wszystkie dzieci: kołysząc się nuci piosenkę. Po zakończeniu zajęć dzieci na palcach opuszczają salę.

Zajęcia prowadzone Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

TEMAT ZAJĘĆ: W CYRKU

Dziecko zna:
– Zasady partnerskiej zabawy podczas ćwiczeń metodą Ruchu Rozwijającego
Dziecko potrafi:
– Odkrywać swoje możliwości
– Akceptować swoje ciało
– Dbać oswoją sprawność
– Osiągać sukces w każdym ćwiczeniu
– Zgodnie współdziałać z partnerem podczas ćwiczeń
– Prawidłowo wykonywać czynności ruchowe
Dziecko rozumie:
– Potrzebę przestrzegania reguł i zasad
– Konieczność współdziałania z drugą osobą
Metody: metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne; elementy metody De-nissona; masażyki.
Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna.
Pomoce: kolorowe chusteczki, chusta Klanzy, magnetofon, kaseta z muzyką relak-sacyjną
Czas trwania i miejsce: 45 minut; sala gimnastyczna
Prowadzący: Aleksandra Mróz


PRZEBIEG ZAJĘĆ
CZĘŚĆ WSTĘPNA:
1. Powitanie– uczestnicy siedzą w kręgu, witają się „iskierką”. Na prośbę prowa-dzącego grupa wita się wymienionymi przez niego częściami ciała (np. głową, kolanami, łokciami itp.)
2. Schemat ciała
– Powitanie paluszkami– uczestnicy najpierw w parach, potem w grupie witają się opuszkami palców, potem całymi dłońmi
– Powitanie części ciała– jedno dziecko z pary nazywa różne części ciała, drugie „wita się” z nimi (własnymi); następuje zmiana. Następnie na przemian witają się dotykając oczu, nosa, uszu itp. partnera
– „Moje– twoje” – wskazywanie (w parach) palcem swojego nosa i nosa partnera (później brody, czoła, oczu, uszu itd.)
3. Przestrzeń
– Maszerowanie i stopniowe przechodzenie do biegania podnosząc przy tym wy-soko kolana.
– J w., ale na „sztywnych” nogach.
– J w., ale z nogami ugiętymi w kolanach (na „miękkich, gumowych” nogach).

CZĘŚĆ WŁAŚCIWA:
1. ĆWICZENIA OPARTE NA RELACJI „Z”
– Dzieci podzielone są na dwie grupy: jedna tworzy tunel (przyjęcie pozycji czwo-raczej, jeden obok drugiego);grupa druga przechodzi przez tunel; zmiana
2. Ćwiczenia relaksacyjne– masażyk Rzeczka
3. ĆWICZENIA OPARTE NA RELACJI „PRZECIWKO”
– „Paczka”– ćw. w parach; jedno dziecko kuli się i chwyta mocno rękami nogi tak, aby utworzyć „paczkę’, natomiast drugie dziecko stara się „paczkę” otworzyć
– ciągnięcie „paczki” w różne strony
– „odklejanie” partnera od podłogi
4. Ćwiczenia relaksacyjne– masażyk Rolnik
5. ĆWICZENIA OPARTE NA RELACJI „RAZEM”
– „Lustro” – dzieci w parach siedzą naprzeciw siebie. Jedno dziecko rysuje w po-wietrzu różne przedmioty, partner– jak lustrzane odbicie– naśladuje ruchy kole-gi/koleżanki
– „Przyklejeni” – partnerzy siedzą zwróceni do siebie plecami opierając się o sie¬bie. Na sygnał jeden z nich porusza się w różnych kierunkach, drugi natomiast podąża za nim (jak „przyklejony”); po chwili zmiana

CZĘŚĆ KOŃCOWA:
1. Ćwiczenia relaksacyjne:
– „leniuchowanie” –dzieci leżą na brzuchu, machają nogami ugiętymi w kolanach, klaszczą stopami
– Puszczanie „iskierki”
– Pożegnanie grupy



Zajęcia prowadzone Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Temat: Kształtowanie świadomości własnego ciała. Ćwiczenia re-laksacyjne.

Cel: wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch oraz kontakt emocjonalny i fizycz¬ny, nawiązanie kontaktu wzrokowego pomiędzy partnerami; zachęcenie do wspólnej zabawy
Cele szczegółowe: dziecko potrafi dzielić przestrzeń z innymi dziećmi i nawiązać z nimi kontakt; potrafi współpracować z partnerem; umie ćwiczyć w pogodnym, wesołym nastroju; potrafi wykorzystać pozytyw¬nie emocje i nadmiar energii
Dziecko zna:
– Zasady partnerskiej zabawy podczas ćwiczeń metodą Ruchu Rozwijającego
Dziecko potrafi:
– Odkrywać swoje możliwości
– Akceptować swoje ciało
– Dbać oswoją sprawność
– Osiągać sukces w każdym ćwiczeniu
– Zgodnie współdziałać z partnerem podczas ćwiczeń
– Prawidłowo wykonywać czynności ruchowe
Dziecko rozumie:
– Potrzebę przestrzegania reguł i zasad
– Konieczność współdziałania z drugą osobą
Metody: metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne; elementy metody De-nissona; masażyki.
Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna.
Pomoce: kolorowe chusteczki, chusta Klanzy, magnetofon, kaseta z muzyką relak-sacyjną
Czas trwania i miejsce: 45 minut; sala gimnastyczna
Prowadzący: Aleksandra Mróz


PRZEBIEG ZAJĘĆ
CZĘŚĆ WSTĘPNA:
Powitanie: „iskierka” (siedząc w kole, trzymając się za ręce, prowadzący ściska rękę dziecka siedzącego z jego prawej strony, dziecko- czując uścisk, puszcza go dalej na prawo. Uścisk ma „wrócić” do prowadzącego do jego lewej ręki)
CZĘŚĆ WŁAŚCIWA
Schemat ciała:
1. „Powitanie paluszkami”: najpierw w parach, później w grupie wszyscy witają się opuszkami palców, potem całymi dłońmi.
2. „Powitanie części ciała”: nazywamy różne części ciała, ułatwiając ich zapamię-tanie przez dotykanie, głaskanie i poruszanie nimi.
Przestrzeń:
1. „Moje-twoje”- wskazywanie w parach palcem swojego nosa i nosa partnera (po-dobnie z brodą, uchem, policzkiem itp); naśladowanie ruchów partnera (odbicie lustrzane).
2. „Wagoniki”: poruszanie się po sali w „wagonikach” (w parach), witanie się po drodze z mijanymi parami.
3. „Bączek”: obracanie się wokół własnej osi, siedząc na podłodze.
4. „Przeciąganie się- jak najszerzej”: w leżeniu tyłem staramy się zająć najpierw jak największą, potem jak najmniejszą przestrzeń (na przemian); przeciągają się, „podpierają” sufit nogami, „wykręcają” rękami żarówki.
5. „Raki”: leżąc na plecach ślizganie się po podłodze (ruch do tyłu) i delikatnie na-śladują szczypanie.
6. Przetaczanie się z boku na bok.
7. Pełzanie na brzuchu (samodzielnie) i ślizganie się po podłodze (w parach).
Ćwiczenia relaksacyjne:
1. Robienie min- groźnych i przyjemnych
2. Masażyki- wierszyki
Ćwiczenia oparte na relacji „z”
1. Powitanie plecami z różnymi osobami z grupy
2. Przetaczanie partnerów- w parach i w czwórkach
3. Ślizganie się po podłodze i wokół własnej osi
4. W parach, jedno dziecko siada tyłem do drugiego opierając się na jego brzu-chu, partner obejmuje kolegę i delikatnie go kołysze; zmiana
Ćwiczenia relaksacyjne:
Masażyk „rzeczka”
Ćwiczenia oparte na relacji „przeciwko”
1. „Paczka”- w parach, jedno dziecko siedząc chwyta się pod kolana i mocno trzyma udając „paczkę”, którą partner stara się odpakować.
2. „Tunel”-połowa dzieci, jeden obok drugiego, ustawiają się w klęku podpartym, tworząc tunel, pozostali, czołgając się, przechodzą pod ich brzuchami; zmia¬na.
3. Wstawanie i siadanie razem i na zmianę w parach.
Ćwiczenia relaksacyjne:
Masażyk „rolnik”

CZĘŚĆ KOŃCOWA
Pożegnanie:
Iskierka
żegnanie się opuszkami palców, następnie całymi dłońmi.
Zajęcia prowadzone Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Temat: Kształtowanie poczucia własnego ciała w przestrzeni, doskonalenie koordynacji oraz współpracy z partnerem

Cel: wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch oraz kontakt emocjonalny i fizycz¬ny, nawiązanie kontaktu wzrokowego pomiędzy partnerami; zachęcenie do wspólnej zabawy
Cele szczegółowe: dziecko potrafi dzielić przestrzeń z innymi dziećmi i nawiązać z nimi kontakt; potrafi współpracować z partnerem; umie ćwiczyć w pogodnym, wesołym nastroju; potrafi wykorzystać pozytyw¬nie emocje i nadmiar energii
Dziecko zna:
– Zasady partnerskiej zabawy podczas ćwiczeń metodą Ruchu Rozwijającego
Dziecko potrafi:
– Odkrywać swoje możliwości
– Akceptować swoje ciało
– Dbać oswoją sprawność
– Osiągać sukces w każdym ćwiczeniu
– Zgodnie współdziałać z partnerem podczas ćwiczeń
– Prawidłowo wykonywać czynności ruchowe
Dziecko rozumie:
– Potrzebę przestrzegania reguł i zasad
– Konieczność współdziałania z drugą osobą
Metody: metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne; elementy metody De-nissona; masażyki.
Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna.
Pomoce: kolorowe chusteczki, chusta Klanzy, magnetofon, kaseta z muzyką relak-sacyjną
Czas trwania i miejsce: 45 minut; sala gimnastyczna
Prowadzący: Aleksandra Mróz


PRZEBIEG ZAJĘĆ:
CZĘŚĆ WSTĘPNA
Powitanie grupy piosenką: Podaj rękę partnerowi, potem podaj drugą. Zrób obrocik dookoła, gdy muzyka brzmi. Stań na baczność, tupnij nogą i dookoła zakręć głową Klaśnij w ręce i w kolana, gdy muzyka brzmi.
CZĘŚĆ WŁAŚCIWA
Ćwiczenia świadomości ciała i przestrzeni.
1. Dzieci siedzą w kole i wykonują śmieszne miny.
2. Relaks przy muzyce: W rytm „tańczą” poszczególne części ciała Najpierw wy-korzystaniem kolorowych chustek. Najpierw ręce, potem nogi, głowa, ramiona, biodra i wreszcie całe ciało.
Relacje „Z”
1. Ciągnięcie za kostki partnera leżącego na plecach. Zmiana ról.
2. Relaks. Wykonanie masażu do wiersza „List do cioci Halinki” wg M Bogdano-wicz. Dzieci siedzą w kole i wspólnie na swoich plecach wykonują masaż.
Relacje „Razem”
1. Stojąc do siebie twarzą i trzymając się za ręce, ćwiczący odchylają się w tył i przechodzą do siadu, a następnie razem wstają, zachowując przy tym równo-wagę
2. Przysiad - siad skulny naprzeciw siebie. Uderzanie dłońmi o podłoże, o wła¬sne ciało, o ciało partnera. Uderzanie dłońmi o uda własne i partnera, kolana i stopy delikatnie, wolno, następnie coraz mocniej i coraz szybciej.
3. Dziecko i opiekun trzymają się za ręce stojąc przodem do siebie. Podskoki na jednej nodze, obydwu, naprzemiennie, jednocześnie.
4. Opiekun i dziecko w klęku prostym naprzeciw siebie. Dłonie dziecka oparte na dłoniach opiekuna – przepychanie się nawzajem dłońmi, jedną, dwoma rękami naprzemiennie, jednocześnie.
5. W parach, w siadzie ugiętym, tyłem do siebie, opierając się plecami o partne¬ra, przepychanie plecami współćwiczącego, starając się pokonać jego opór. Po chwili następuje zmiana ról:
6. W pozycji stojącej, tyłem do siebie, jeden z ćwiczących delikatnie kładzie się na plecach partnera, a ten stara się częściowo przyjąć ten ciężar:
Zabawy z rekwizytami
1. Sałatka z cyfr: wszyscy stoją dookoła chusty, są podzieleni (od 1 do 4). pro-wadzący wywołuj „jedynki”, które przebiegają pod chustą zamieniając się miejscami. (tak wszystkie cyferki)
2. Wszyscy stoją dookoła chusty, trzymając ją za uchwyty. Jednocześnie wszy-scy podnoszą wysoko „spadochron”, starają się przebiec pod chustą i złapać za przeciwległy uchwyt zanim on opadnie. Wygrywa osoba, która jak najdłu¬żej utrzyma się w „łapaniu”przeciwległego uchwytu
3. Grad: wszyscy stoją dookoła chusty, trzymając ją wysoko za uchwyty. Na chustę wrzucamy piłkę (np. Tenisową). Naszym zadaniem jest podrzucanie piłki w górę tak, by nie wypadła poza chustę
4. Wodospad: j.w., z tym, że staramy się tak ruszać chustą, by piłka wpadła do otworu znajdującego się w środku chusty
5. Tulipan: jedno dziecko siada siad skrzyżny) na chuście rozłożonej na podło¬dze. Reszta dzieci chwyta chustę i okręca ją dookoła siedzącego w środku dziecka. Na hasło wszyscy równocześnie ciągną chustę na zewnątrz (chusta „prostuje się”)
CZĘŚĆ KOŃCOWA
Pożegnanie grupy „Iskierką”. Wszystkie dzieci wraz z nauczycielem siadają na ma-teracu. Nauczyciel stara się objąć wszystkie dzieci: kołysząc się nuci piosenkę. Po zakończeniu zajęć dzieci na palcach opuszczają salę.

Wyświetleń: 0