Katalog

Joanna Siwiak, 2018-05-14
Września

Różne, Różne

"Z Kulturą na TY, czyli dobre wychowanie na co dzień"

- n +

„Z Kulturą na Ty, czyli dobre wychowanie na co dzień”
- program wychowawczy dla uczniów klas I- III
szkoły podstawowej






Opracowanie: mgr Joanna Siwiak
nauczyciel wychowawca świetlicy szkolnej


I. WSTĘP
II. CELE EDUKACYJNE PROGRAMU – KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA
III. PROCEDURY OSIĄGNIĘCIA CELÓW SZCZEGÓŁOWYCH:
A. SPOSÓB REALIZACJI PROGRAMU
B. TEMATY DO REALIZACJI
C. FORMY, METODY I ŚRODKI DYDAKTYCZNE
IV. OPIS ZAŁOŻONYCH OSIĄGNIĘĆ UCZNIA: PRZEWIDYWANE EFEKTY
V. EWALUACJA
VI. BIBLIOGRAFIA


I. WSTĘP

Styl bycia i postępowania kształtuje się w człowieku już od najmłodszych lat. Pewne nawyki nabyte w dzieciństwie pozostają w nas do końca życia i pomagają prawidłowo funkcjonować
w społeczeństwie.

Program napisany jest w oparciu o treści nowej podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych oraz spójnego z nią Programu Wychowawczego i Programu Profilaktyki Szkoły Podstawowej nr 5 im. prof. Adama Wodziczki w Swarzędzu.

W podstawie programowej kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych jednym z zadań szkoły jest sprzyjanie rozwojowi cech osobowości dziecka koniecznych do aktywnego i etycznego uczestnictwa w życiu społecznym. Szczegółowo mówią o tym treści nauczania uczniów klas pierwszych w zakresie edukacji polonistycznej, społecznej i etyki, a także zakładane osiągnięcia edukacyjne dla ucznia kończącego klasę trzecią pierwszego etapu edukacji.
„Z Kulturą na Ty, czyli dobre wychowanie na co dzień” - to program wychowawczy poświęcony zasadom savoir-vivre w różnych sytuacjach życiowych. Zdecydowałam się go napisać, ponieważ obserwując zachowanie dzieci przebywających w świetlicy szkolnej, przekonałam się niejednokrotnie, że nie wiedzą one, jak się zachować, co powiedzieć i jak zareagować w danej sytuacji. Program proponuje tematy zajęć, które pozwolą przyswoić dzieciom podstawowe nawyki kultury dnia codziennego.

1. W zakresie kultury osobistej:- dbałość o wygląd i czystość osobistą, ład i porządek podczas zabaw, zajęć i odrabiania lekcji, dbałość o zabawki, gry i sprzęt sportowy.
2. W zakresie kultury współżycia z rówieśnikami, rodzicami i dorosłymi (grzeczność na co dzień, zwroty grzecznościowe ,,proszę”, ,,dziękuję”, ,,przepraszam”, ,,dzień dobry”, wzajemna pomoc, uprzejmość wobec siebie i dorosłych, sposób zachowania się na imprezach i uroczystościach).
3. Zachowanie się w miejscach publicznych: w szkole, podczas dojazdów do szkoły, spacerów i wycieczek, w kinie, w teatrze, w bibliotece, na dworcu itp.
4. Szacunek do symboli narodowych (godło, hymn państwowy i flaga narodowa).

Świetlica szkolna jest miejscem, w którym dzieci mogą miło, przyjemnie i pożytecznie spędzić czas, oczekując na rozpoczęcie lekcji lub na swoich rodziców, ale przede wszystkim miejscem kontynuowania procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego. Wszystkie te działania mają pomóc uczniom wyrosnąć na wykształconych, inteligentnych i kulturalnych ludzi.


II. CELE EDUKACYJNE PROGRAMU – KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA

CELE GŁÓWNE:
• Utrwalenie właściwych zachowań kulturalnych
• Kształtowanie właściwych relacji na płaszczyźnie nauczyciel-uczeń, uczeń – uczeń, dziecko- rodzic
• Rozwijanie umiejętności kulturalnego zachowania się w codziennym życiu

Założeniem programu jest kształtowanie postawy kulturalnego stylu bycia w sytuacjach życia codziennego. Przekazywana dzieciom podczas zajęć wiedza ma im pomóc odnosić się z szacunkiem najpierw do samych siebie, potem do swoich rówieśników i innych ludzi, a dzięki temu budować właściwe relacje.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

- uświadomienie celowości dobrych zachowań między ludźmi
- stosowanie zwrotów grzecznościowych w odpowiednich do sytuacji
- zdolność współpracy w grupie, lepsza integracja
- kształtowanie świadomości, co znaczy być kulturalnym
- przestrzeganie norm społecznych i zasad kultury
- uwrażliwienie na kulturalny sposób bycia
- zmniejszenie ilości konfliktów w grupie
- dostarczenie wiedzy o prawach człowieka, zachowaniach i reakcjach na zachowania innych
- kształtowanie umiejętności kulturalnego rozwiązywania konfliktów
- pielęgnowanie zasad:
• Savoir – vivre
• Fair – play
- stworzenie lepszej i życzliwej atmosfery w szkole
- znajomość i akceptacja zasad kulturalnego zachowania się

III. PROCEDURY OSIĄGNIĘCIA CELÓW SZCZEGÓŁOWYCH

A. SPOSÓB REALIZACJI PROGRAMU
Program przeznaczony jest do realizacji w świetlicy szkolnej. Jego adresatem są uczniowie klas I-III. Zawiera 28 scenariuszy zajęć, które realizowane będą raz w tygodniu po 45 min. Grupa będzie liczyła około piętnaścioro dzieci, które będą z własnej woli chciały uczestniczyć w zajęciach. Tematy zajęć można omawiać kolejno według poniższego harmonogramu zajęć, ale też można zmienić kolejność w zależności od wynikających potrzeb.
Realizację każdego tematu zwieńczy motto, do którego dzieci będą pisały krótką rymowankę.

B. TEMATY DO REALIZACJI

1. „Z Kulturą na Ty, czyli dobre wychowanie na co dzień.”
 Wprowadzenie do tematyki kulturalnego stylu bycia
 Wyjaśnienie pojęć kultura, dobre wychowanie, bon ton, savoir vivre, dobre maniery

2. Pierwsze wrażenie.
 Prezencja
 Postawa
 Jak elegancko siadać – dziewczynki/chłopcy
 Strój
 Dbamy o siebie
 Guma do żucia

3. Czarodziejskie proszę, tajemnicze dziękuję, magiczne przepraszam.
 Zasady stosowania słów
 Zwroty, które sprawiają przyjemność
 Uprzejmość wobec nieznajomych
 Różne znaczenie słowa „proszę” i „przepraszam”
 Wyrazy ubolewania

4. Przedstawianie, powitanie.
 Sposoby przedstawiania
 Prezentacja nieznajomych
 Uścisk dłoni
 Ukłon
 Całus
 Jak podawać dłoń
 Pozdrowienia znajomych
 Odpowiedź na pozdrowienie
 Witamy się z dorosłymi
 Witamy się z rówieśnikami - młodzieżowe pozdrowienia
 Różne formy pożegnań

5. Zakazane słowa.
 Wulgaryzmy
 Ton wypowiedzi
 Formy słownej złośliwości

6. Kultura życia codziennego.
 Uprzejmość
 Punktualność
 Uśmiech
 Życzliwość
 Dyskrecja
 Kłamstwo
 Lojalność
 Szczerość - czy zawsze?

7. Na podwórku i jeszcze dalej.
 Poszanowanie przestrzeni publicznej
 Graffiti
 Dbamy o środowisko
 Place zabaw

8. Dobre maniery w szkole.
 Zachowanie na lekcji
 Zachowanie na przerwie
 Stosunek do kolegów i koleżanek
 Stosunek do nauki (ściąganie, wiedza, odrabianie zadań domowych, prowadzenie zeszytów)
 Zasady kulturalnego zachowania się wobec nauczyciela oraz innych pracowników szkoły

9. Pożyczanie.
 Kiedy
 Komu
 Czy wszystko wypada pożyczać

10. Wokół stołu.
 Zasady nakrywania do stołu
 Składanie serwetek
 Układanie sztućców
 Dekorowanie stołu

11. Piruet z nożem, łyżką i widelcem.
 Jak siedzieć przy stole
 Sztuka jedzenia i picia
 Czego przy stole nie wypada

12. Idziemy w gości.
 Punktualność
 Powitanie i pożegnanie
 Wizyta bez zapowiedzi
 Odpowiadamy na zaproszenie
 Kiedy nie możemy przyjąć zaproszenia
 Jaki strój na jakie spotkanie
 Buty czy kapcie?

13. Przyjmujemy gości.
 Obowiązki gospodarza
 Zaproszenie gości
 Wyprawiamy przyjęcie dla rówieśników
 Zapraszamy gości: pisemnie, telefonicznie, ustnie
 Witamy gości
 Dbałość o porządek i dobry nastrój
 Dziękujemy za wizytę

14. Z czystością za pan brat.
 Higiena osobista
 Czysta odzież
 W zdrowym ciele zdrowy duch
 Porządek wokół mnie

15. Każdego roku jak zwyczaj każe.
 Imieniny
 Urodziny
 Święta w rodzinie

16. Świątynie sztuki a kultura bycia.
 Teatr
 Kino
 Opera
 Muzeum

17. Proszę wsiadać… - środki masowej komunikacji.
 Zasady obowiązujące podczas korzystania z komunikacji miejskiej

18. Kulturalnie rozmawiać.
 Ton, dykcja, kontakt wzrokowy, postawa
 Słuchanie
 Przerywanie rozmówcy
 Czy można rozmawiać o wszystkim?
 Wyśmiewanie, plotki, obmowa, wykluczenie
 Szeptanie na ucho
 Chwalimy się
 Komplementy – jak mówić i jak przyjmować
 Pokazywanie palcem
 Co na języku, to w głowie – jak o nas świadczą słowa, których używamy
 Niedyskretne pytania
 Jak grzecznie zmienić temat rozmowy?

19. Rozmawiamy przez telefon.
 Kiedy dzwoni telefon
 Kiedy my dzwonimy
 Telefoniczne nakazy i zakazy
 Zwroty grzecznościowe

20. Słowo pisane.
 List
 Pocztówka
 Karta świąteczna
 E-mail
 SMS
 Fora internetowe
 Portale społecznościowe

21. W Internecie.
 W sieci
 Internetowe śmieci
 Piraci w sieci
 Język Internetu

22. Na zakupach.
 Grzecznie proszę
 Kwestia gustu
 Odkładam na miejsce
 Przy kasie
 Na zakupach z rówieśnikami

23. Mój pokój.
 Dbałość o ład i porządek
 Mój pokój – moja wizytówka

24. Moja rodzina.
 Szacunek do rodziców
 Pamiętajmy o seniorach
 Rodzeństwo

25. Z przyjaciółmi.
 Na kłopoty przyjaciel
 Pędzę z pomocą
 Święta rzecz – dyskrecja
 O bliźnich zawsze z aprobatą
 Tolerancja – elegancja
 Zwierzę istota czująca

26. Mam prawa i obowiązki - przestrzegam ich.
 Mam prawa i obowiązki jako syn/córka, jako uczeń, jako dziecko
 Przestrzegam praw i obowiązków
 Znam pojęcia: regulamin, kodeks, konstytucja, umowa

27. Hymn państwowy i flaga narodowa.
 Okazuję szacunek symbolom narodowym

28. Z kulturą przez cztery pory roku. Podsumowanie pracy.
 Jak kulturalnie i bezpiecznie spędzać czas w każdej sytuacji


C. FORMY, METODY I ŚRODKI DYDAKTYCZNE

Dla potrzeb mojego programu oraz aby osiągnięć wyznaczone cele zamierzam zastosować różnorodne formy i metody pracy a także środki dydaktyczne. Zapewni to większą atrakcyjność zajęć i dostosowanie warsztatu pracy do potrzeb i możliwości uczniów oraz pozwoli na realizacje celów i kolejnych tematów.

1. Formy pracy przewidywane w czasie realizacji programu:

- praca indywidualna
- praca z grupą
- praca z małą grupą

2. Metody pracy:

metody podające:
- mini wykład
- pogadanka
- opis sytuacji, zdarzenia
- opowiadanie
- czytanie i słuchanie czytanego tekstu
- pokaz i obserwacja

metody problemowe:
- rozmowa problemowa (dyskusja)
- burza mózgów
- scenki rodzajowe

metoda zajęć praktycznych:
- metaplan
- rymowanki
- prace plastyczne

3. Środki dydaktyczne
- materiały papiernicze i piśmiennicze
- kolorowanki tematyczne
- utwory literackie – wiersze, opowiadania
- krzyżówki
- zagadki
- słownik, encyklopedia
- serwetki, sztućce i inne elementy potrzebne do nakrycia stołu
- koperty, znaczki pocztowe

IV. OPIS ZAŁOŻONYCH OSIĄGNIĘĆ UCZNIA: PRZEWIDYWANE EFEKTY

Efektem przeprowadzonych zajęć będzie nabycie przez uczestników postaw świadczących o kulturze człowieka oraz umiejętności zachowania się w różnych sytuacjach.

Po przeprowadzeniu programu wychowawczego ,,Z Kulturą na Ty, czyli dobre wychowanie na co dzień’’ uczeń powinien:
- rozumieć pojęcie savoir-vivre
- czuć się swobodnie i pewnie w sytuacjach trudnych i nietypowych
- kulturalnie się zachować podczas kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi
- pokazać się we właściwym świetle i zachowywać się stosownie do sytuacji
- wiedzieć jakie dziedziny życia człowieka reguluje savoir-vivre
- umieć wymienić co składa się na dobre wychowanie
- potrafi określić niezbędne zasady zachowania się w szkole
- jest świadomy znaczenia przyjętych norm postępowania
- rozwijać w sobie i swoim życiu przymioty dobrze wychowanego człowieka
- unikać niezręcznych sytuacji, które mogą wprawić w zakłopotanie

V. EWALUACJA

Aby przekonać się, czy zaproponowany program ma pożądany wpływ na uczniów, konieczne jest przeprowadzenie ewaluacji, tj. działania zmierzającego do stwierdzenia, czy zawarte w nim treści i stosowane metody przekazu są skuteczne w pracy dydaktyczno-wychowawczej.
Badanie ewaluacyjne – dwuetapowe - będzie obejmować analizę porównawczą umiejętności dzieci objętych programem przed rozpoczęciem zajęć oraz końcowe badanie ewaluacyjne. Na bieżąco będę prowadziła również obserwację zachowania uczniów w czasie pobytu w świetlicy szkolnej.

Narzędzia służące ewaluacji:
- rozmowy z uczniami
- obserwacja zachowania uczniów, ich stosunku do kolegów, nauczycieli, rodziców
- wywiady z wychowawcami uczestników zajęć na temat postępów, zmian zachowania
- ankieta adresowana do dzieci biorących udział w zajęciach, pytania w ankiecie, będą dotyczyły
materiałów przepracowanych na zajęciach
- prace uczniów

Podstawowe wskazania obserwacji uczniów służące do oceny całościowej grupy w skali 1-5
(1- bardzo słaby, 2- słaby, 3- dostateczny, 4- dobry, 5- bardzo dobry):
• stopień przestrzegania zasad bezpieczeństwa w świetlicy, w szkole, na placu zabaw, na boisku szkolnym
• stopień kulturalnego zachowania się wobec nauczycieli, rodziców, kolegów,
• stopień przestrzegania zasad higieny osobistej,
• stosowanie zwrotów grzecznościowych,
• stopień znajomości zasad savoir vivre dotyczących różnych sytuacji


VI. BIBLIOGRAFIA
Hartley H. „ Dobre maniery”. Warszawa 1998.
Pietkiewicz E. „Savoir vivre dla każdego”. Warszawa 1997.
Perfect l. „Sztuka życia czyli encyklopedia dobrych manier”. Warszawa 1997.
Liszewska J. „Savoir vivre w szkole, w sieci, poza domem”. Warszawa 2012.
Pierga B. „Dobre wychowanie wierszem”. Bielsko-Biała 2007.
„Dobre obyczaje”. Zielona Góra 2001.
Sawicka E. „ Savoir-vivre. Podręcznik dobrych manier”. Bielsko-Biała 2010.


Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.