Katalog

Agata Jóźwiakowska, 2018-05-14
Gdańsk

Edukacja czytelnicza, Różne

RYMOWANKI Z HUMOREM… ABY NIE BYĆ MATOŁEM

- n +

RYMOWANKI Z HUMOREM… ABY NIE BYĆ MATOŁEM

Opowiem wam, moje dzieciątka,
bajkę o różnych zwierzątkach.
Trochę rymów, historyjek,
więc usiądź przy mnie na chwilę,
by wysłuchać opowieści,
a w każdej morał się mieści…



W Zwierzolandzie zwierząt wiele:
dziwna kaczka, głupie cielę,
osioł jak osioł uparty,
plotkarka- sroka, sęp nienażarty.
Nie sposób ich wszystkich wymienić…
lecz pomyśl, co można w nich zmienić.
Zmienimy lisy, krety, krowy,
aby świat był kolorowy!
Zmienimy hieny, żmije, małpy,
aby świat był więcej warty!



Czary- mary, czary- mary…
Odkrywamy ich przywary 



Na pierwszym planie dziwaczka
Ot, szara i zwykła kaczka
Niezwykła jest jednak szalenie
ze względu na swe dziwaczenie.
Dziwna kaczka się dziwuje.
Wszystkich wkoło krytykuje.
I od samego świtania
zadaje dziwne pytania:
- Dlaczego jest małpa radosna?
Po co przylazła znów wiosna?
A kocur dlaczego leniwy,
a lis tak podstępny i chciwy?

M: - O kaczko- dziwaczko! Nie! Nie!
Nie wolno oceniać ci źle!
Obejrzyj wpierw każde swe piórko,
zanim ocenisz cudze podwórko!
Niechaj każda kaczka w swoim gnieździe grzebie.
Nie rozlicza innych, ale sama siebie.



Na drzewie przycupnęła pewna sówka mała.
Skrzydła rozłożyła i się rozgadała:
- Ej, wy matoły! Zapiszcie się do szkoły!
No… bo przecież nic nie wiecie,
co się plecie w wielkim świecie.
A ja jestem sówka herbu Mądra Sowa
i dlatego jest genialna moja sowia głowa.
Na to odrzekł sówce niedźwiedź bardzo stary:
- Ty w chwaleniu siebie to już nie znasz miary!
Wszak mądremu nie przystoi chwalić się rozumem swoim.
Zapamiętaj zatem sobie nasza sówko mała:
Ty nie jesteś wcale mądra, ale przemądrzała

M: Zarozumiałości i mądrości nie wrzucaj do jednego worka,
bo zarozumiałość to pycha, a mądrość to wiedza i pokora



Kret to krętacz niepojęty.
Ciągle kłamie jak najęty.
Siedzi pod ziemią, a gdy wyjdzie z dziury,
opowiada wszystkim przewierutne bzdury:
… że pod ziemią są rzeki miodem płynące,
a w nich pływają złotych ryb tysiące.
Za chwilę zapomina, więc następna ściema,
że pod ziemią są diamenty, ale wody nie ma.
A gdy ktoś mu kłamstwo krecie przypomina,
krecikowi rzednie wtedy jego krecia mina.
Wstydzi się za całe krecikowe plemię
i szybko ucieka do norki. Pod ziemię.

M: Pamięć nas często zawodzi
i wtedy na jaw wychodzi,
że wcześniej to było kłamstwo…
A kłamstwo to wielkie gałgaństwo.











Przy płocie o szczeble oparty
stał w słońcu pan osioł uparty.
I jeszcze na złość mamie, tacie
założył kurteczkę na wacie.
Zezłoszczony też na babkę
na łeb włożył sobie czapkę.
Zły na fochy młodej żony
wbił się w ciepłe kalesony.
Mija godzina za godziną…
Osioł próbuje nadrabiać miną
i udawać, że jest wspaniale
i nie za ciepło jest jemu wcale.
Żar leje się z nieba okrutny,
a osioł zmęczony i smutny.
A osioł- na złość mamie i tacie-
poci się w kurtce na wacie.
A osioł- na złość- swojej babce
męczy się z futra w czapce.
A osioł- na złość- w kalesonach
z upału już prawie kona.
Nasz osioł już ledwo dycha,
lecz upór i ośla pycha,
przy płocie go wciąż trzymają,
rozumu nie dopuszczają.
Uratować głupka- osła,
sprawa wcale nie jest prosta.
Potrzebna była tu pomoc żony,
która chwyciła za kalesony.
Za łeb uparty chwyciła babka
aż z łba oślego sfrunęła czapka.
Za kurtkę ciągną mama i tata,
na wietrze leci z kurteczki wata.
Srogo wszyscy się zmachali.
Upór ośli pokonali.

M: Osioł nasz błąd popełnił. Dobrze wiedział o tym.
Lecz, choć życie narażał, ciągle tkwił pod płotem.
Błąd popełnić to ośla, nawet ludzka sprawa,
lecz gdy trwasz w swoim błędzie kończy się zabawa.
Na koniec tej powiastki jest taka uwaga:
Przyznać się do błędu to mądra odwaga.








Na kamieniu siedział Leon
Taki Leon- kameleon.
Do Leona przyszedł pies.
- Hau, hau, Leoś, czy ty wiesz,
że koty to straszne niecnoty
i w głowie im tylko psoty?
Leon siedział głową kiwał
i Burkowi przytakiwał:
- Tak, tak. Psy to wspaniałe stworzenia,
a koty, odkąd kręci się Ziemia,
nie mają czym się chlubić,
więc nie ma za co ich lubić.
Są takie nieposłuszne, leniwe,
więc wcale się tobie nie dziwię.
Nie wpuszczam kota za próg.
Kot to największy mój wróg.
I tak przy kamieniu gadali.
Burek się niby oddalił,
ale przycupnął, gdzie płot,
bo z płotu zeskoczył kot.
Mruczek pchłę zgonił z ogona
i pobiegł do kameleona.
A nasz Leon- kameleon
w progu Mruczka wita,
o kocie zdrowie pyta,
zaprasza za swój próg,
bo kot już nie jest wróg.
Burek nadstawia ucha
i słucha, i słucha, i słucha.
I w głowie mu się nie mieści,
bo słyszy takie wieści:
- Mruczku, mruczku, czy ty wiesz,
że przed chwilą był tu pies?
A psy to takie stworzenia,
że odkąd kręci się Ziemia,
nie mają czym się chlubić,
więc za co Burki te lubić…
Takie durne, tresowane
wciąż tylko łażą za panem.
Obgryzają jakieś kości,
chyba brak im psiej godności.
Lubię koty, nie bez racji…
Tle klasy, kociej gracji.
Gdy tak kadzi kameleon,
wchodzi pies i mówi: Leon,
zmieniasz się jak kameleon!
Nieuczciwym niesłychanie
za plecami zmieniać zdanie.
Gadasz tak jak wiatr zawieje.
Nie jesteś moim przyjacielem.

M: Posłuchaj rady nie od parady!
Miej swe wartości, swoje zasady!
Gdy je zmieniasz tak jak Leon,
toś obłudnik- kameleon


SŁOWNICZEK:

MORAŁ- ważna myśl, pouczenie
PRZYWARY- złe cechy, wady
GENIALNA- ponadprzeciętna, wyjątkowa
POKORA- skromność
POWIASTKA- opowiadanie
KAMELEON- o kimś, kto wciąż zmienia swe poglądy
CHLUBIĆ SIĘ- być z czegoś dumnym
GODNOŚĆ- docenianie siebie, własnej wartości
NIE OD PARADY- coś ważnego, nie tylko na pokaz
OBŁUDNIK- człowiek fałszywy (inaczej: hipokryta)
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.