Katalog

Paulina Orłowska, 2018-09-10
NoweMiastoLubawskie

Wychowanie do życia w rodzinie, Program nauczania

Program wychowanie do zycia w rodzinie etap IV

- n +

Treści kształcenia ( wymagania szczegółowe)

1. Tożsamość i wielowymiarowość człowieka. Poczucie sensu życia.
2. Komunikacja interpersonalna, asertywność, techniki negocjacji, empatia.
3. Tolerancja wobec odmienności kulturowych, etnicznych, religijnych, seksualnych.
4. Rozwój psychoseksualny człowieka w kolejnych fazach życia.
5. Dojrzewanie: rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej, psychicznej i społecznej. Problemy okresu dojrzewania i sposoby radzenia sobie z nimi.
6. Wartości i pojęcia związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, rodzi na, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości i budowaniu emocjonalnych więzi. Role kobiet i mężczyzn a panujące stereotypy.
7. Inicjacja seksualna, jej uwarunkowania i następstwa. Argumenty biomedyczne, psychologiczne i moralne za opóźnianiem wieku inicjacji seksualnej.
8. Istota seksualności człowieka i jej aspekty. Integracja seksualna.
9. Komplementarność płci – wzajemne dopełnianie się płci w sferach fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i społecznej. Rozumienie, akceptacja i szacunek dla osób płci odmiennej.
10. Istota, rodzaje i etapy rozwoju miłości. Różnice w przeżywaniu miłości.
11. Metody rozpoznawania płodności.
12. Metody i środki antykoncepcji. Sposoby ich działania i zasady doboru.
13. Choroby przenoszone drogą płciową i zapobieganie im. AIDS: profilaktyka, aspekt społeczny i etyczny, chory na AIDS w rodzinie.
14. Trudności w osiąganiu tożsamości płciowej, możliwości pomocy.
15. Normy zachowań seksualnych. Przemoc i przestępstwa seksualne; możliwości zapobiegania, sposoby obrony. Informacja o ośrodkach pomocy psychologicznej, medycznej i prawnej.
16. Przygotowanie do małżeństwa. Problemy wierności, zaufania i dialogu.
17. Małżeństwo: jego fazy; trudności i konflikty oraz sposoby ich rozwiązywania; wartość małżeństwa. Macierzyństwo i ojcostwo. Przygotowanie do ról rodzicielskich. Adopcja. Bez dzietność.
18. Przebieg i higiena ciąży. Rozwój prenatalny dziecka. Szkoła rodzenia poród i naturalne karmienie. Rola rodziców w okresie oczekiwania na narodziny dziecka, w czasie porodu i po narodzinach.
19. Funkcje rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem wychowania dzieci w rodzinie. Znaczenie prawidłowych postaw rodzicielskich dla rozwoju dziecka. Samotne rodzicielstwo.
20. Nieplanowana ciąża; sposoby szukania pomocy w sytuacjach trudnych.
21. Aborcja jako zagrożenie dla zdrowia psychicznego i fizycznego – aspekty: prawny, medyczny i etyczny.
22. Konflikty w rodzinie i ich przyczyny. Sposoby rozwiązywania konfliktów.
23. Przemoc w rodzinie. Wykorzystywanie seksualne. Profilaktyka. Możliwości uzyskiwania pomocy.
24. Zagrożenia życia społecznego: alkoholizm, narkomania, agresja, sekty, pornografia.
25. Prawodawstwo dotyczące rodziny. Zawarcie małżeństwa, separacja, rozwód. Prawa i obowiązki małżonków i rodziców, prawa dziecka. Obowiązki państwa wobec rodziny.
26. Człowiek wobec niepełnosprawności, starości, choroby, umierania i śmierci, w tym w aspekcie życia rodzinnego.
27. Poradnictwo młodzieżowe i rodzinne w Polsce.




4. Sposoby osiągania celów ( proponowane metody/ techniki prowadzenia zajęć)

To w jaki sposób zaplanuję i przeprowadzę zajęcia ma ogromne znaczenie, aby uczniowie mogli nauczyć się tego, co zostało założone w podstawie programowej. Ważne jest aby uczniowie z różnymi typami inteligencji byli aktywni i chętni w poznawaniu otaczającego nas świata. Program nastawiony jest na realizację celów poprzez stosowanie w procesie dydaktycznym metod aktywizujących, dzięki którym pobudzamy ucznia do twórczej pracy. Umożliwiono mu realizację własnych pomysłów, uwzględniając jego zainteresowania, typ inteligencji, wywołując poczucie sensu tego co robi. Pozwalamy aby planował, organizował, podejmował decyzje, prezentował wyniki swojej pracy. Zwraca się szczególną uwagę na wkład pracy ucznia (nie zawsze efekty są tu najważniejsze). Do metod i technik jakie można wykorzystać podczas zajęć należą: metoda projektu, WebQuest’u, portfolio, e-portfolio, dyskusja (różne rodzaje), burza mózgów, praca w grupach, wywiad z partnerem, otwarte ucho, rybi szkielet, linia czasu, metaplan, drzewko decyzyjne, mapa mentalna, łańcuch skojarzeń, debata i wiele innych, których charakterystykę prezentuję w dalszej części.
W związku z tym iż realizując ten program nauczyciel w głównej mierze powinien pracować metodami wywołującymi aktywność u ucznia pozwalamy nauczycielom samodzielnie formułować tematy lekcji, tak aby dzięki nim mogli w jak najbardziej efektywny sposób zrealizować zamierzone cele. W programie podano liczbę godzin jaką proponuje się na realizację danego zagadnienia.
W procedurach osiągania celów przedstawiono proponowane metody, formy i techniki pracy, które mogą zostać wykorzystane podczas pracy z uczniem. Twórczy nauczyciele będą je modyfikować i dostosowywać do własnego warsztatu pracy, bazy dydaktycznej, a także do samych uczniów. Informacje (w większości) na temat poniższych metod zaczerpnęłam z literatury podanej w rozdziale 8 niniejszego programu.
Metoda projektu - uczeń lub grupa uczniów zdobywa wiadomości teoretyczne lub umiejętności praktyczne podczas wykonywania projektu pod opieką nauczyciela. Projekt może być realizowany w czasie kilku dni, tygodni, a nawet miesięcy i może obejmować bardzo szeroki zakres zagadnień. Projekt daje możliwość zwiększenia aktywności uczniów, muszą oni zaplanować swoją pracę, wyszukać potrzebne informacje, rozwiązać problem i zaprezentować wyniki swojej pracy. Projektem może być model, referat, wystawa, film, audycja itd. Na zakończenie uczniowie przedstawiają rezultaty swojej pracy na forum klasy. Projekt powinien być zadany w formie pisemnego kontraktu, który powinien zawierać: temat projektu, plan pracy, zadania dla poszczególnych członków grupy, określony sposób realizacji, pomoce fachowe np. literaturę, ustalony termin ukończenia, sposób prezentacji, kryteria oceny projektu. Podczas pracy nad projektem uczniowie mogą, a nawet powinni kontaktować się z nauczycielem, celem wyjaśnienia swoich wątpliwości, czy też korekty ewentualnych pomyłek. Konsultacje zwiększają u uczniów świadomość ich wiedzy, a także ich braków i dają nauczycielowi wgląd w proces nauki. Nauczyciel powinien być elastyczny i musi umieć dostosować wymagania do zdolności uczniów oraz do konkretnych warunków w klasie.
WebQuest to nowatorska metoda pracy z uczniami wykorzystująca technologię informacyjną. Celem podstawowym tej metody jest przedstawienie nowego sposobu pracy wykorzystującego elementy uczenia się zespołowego opartego na idei konstruktywizmu, czyli budowania własnej wiedzy w oparciu o Internet. WebQuesty są również znakomitym sposobem, aby zaangażować wyobraźnię uczniów oraz pozwolić im na poszukiwanie informacji w sposób przemyślany i kontrolowany. Komunikacja, praca
w grupie, rozwiązywanie problemów, krytyczne i twórcze myślenie stają się o wiele ważniejsze w dzisiejszym świecie, niż zadawanie uczniom materiału do zapamiętania.
Struktura Web:
 Wprowadzenie - spełnia funkcję informującą oraz motywującą uczniów.
 Zadania - opisuje oczekiwania nauczyciela w stosunku do formy pracy z uczniem
 Procedura – zawiera głównie szczegółowy opis kolejnych kroków prowadzących do pełnej realizacji projektu oraz zasady podziału ról oraz zadań dla poszczególnych członków zespołu.
 Źródła – zawierają listę zasobów i źródeł informacji pozwalającym uczniom na wykonanie zadania
 Ewaluacja – zaprojektowana w Webquestach pozwala mierzyć osiągnięcia uczniów
 Konkluzja – przynosi uczniom zamknięcie poszukiwań, przypomnienie tego czego się nauczyli
E-learning - to ogólna nazwa techniki nauczania, w której wykorzystuje się wszystkie dostępne media elektroniczne, takie jak Internet, elementy audio/wideo, oraz CD-ROMy. Rozwój technik komputerowych i wyposażenie w nowoczesny sprzęt stwarza możliwości do korzystania z tej formy w szkołach. Komunikowanie się za pomocą poczty elektronicznej daje nauczycielowi ogromne możliwości przesyłania wielu informacji uczniom, które następnie mogą być umieszczane na forach dyskusyjnych, blogach itp. Narzędziem, które w znaczący sposób ułatwia pracę metodą e-learningu jest portal edukacyjny Scholaris, który gromadzi wiele materiałów dydaktycznych z których można korzystać podczas prowadzenia lekcji.
Portfolio - metoda ta polega na tworzeniu teczki dokumentującej pracę uczniów na dany temat; mogą to być różne dokumenty: przedmioty, fotografie, notatki, różne pomysły, wywiady z ciekawymi ludźmi itp. Najnowszą odmianą portfolio jest e-portfolio wykonane w formie elektronicznej przy użyciu źródeł Internetowych.
Dyskusja – wymiana poglądów na dany temat, polegająca na rozmowie, wymianie argumentów, opinii i ocen. Przebiega w kilku fazach: sprecyzowanie tematu i celu, określenie ram czasowych i reguł, następnie dopuszczenie swobodnego toku dyskusji, zaproponowanie cząstkowych tematów i cząstkowych kroków, „rzucanie piłeczki” i podawanie jej dalej, pilnowanie głównego wątku, podsumowywanie kolejnych etapów dyskusji. Faza końcowa – wyliczenie i powiązanie spraw nie zakończonych, zreasumowanie, podsumowanie przebiegu rozmowy.
Dyskusja związana z wykładem – odmiana dyskusji odnosząca się do wykładu, mająca na celu wyjaśnienie wątpliwości uczących się, co do tez i sformułowań zawartych w wykładzie oraz uzyskiwanie od nich informacji zwrotnej dotyczącej zrozumienia treści.
Dyskusja piramidowa - inne nazwy: dyskusja szczeblowa, śnieżna kula od indywidualnej pracy do stanowiska całej klasy. Problem podany przez nauczyciela każdy uczeń rozważa indywidualnie i formułuje odpowiedź pisemną. Następnie uczniowie siadają dwójkami
i ustalają wspólne stanowisko. Potem dwójki dobierają się w czwórki, czwórki w ósemki itd. za każdym razem uzgadniane jest wspólne zdanie. Na koniec wypracowuje się jedno wspólne stanowisko całej klasy.
Dyskusja panelowa (dyskusja obserwowana). Charakteryzuje ją istnienie dwóch ciał: dyskutujących ekspertów (panel) oraz uczących się słuchaczy (audytorium). Najpierw wypowiadają się eksperci, wprowadzając w temat, potem dyskutują między sobą,
a następnie głos może zabierać każda osoba z audytorium.
Dyskusja punktowa - zamiast tradycyjnego odpytywania, po wcześniejszym zapoznaniu uczniów z tematem dyskusji oraz zasadami punktacji (tak aby uczniowie mogli się do niej przygotować), można zastosować metodę dyskusji punktowanej. Nauczyciel wybiera grupę kilku uczniów. Siadają oni tak, aby widzieć się wzajemnie, pozostałe osoby mogą otoczyć je kręgiem. Uczniowie dyskutują na dany temat, a nauczyciel oceniając ich wiadomości oraz sposób dyskusji przyznaje im punkty dodatnie i ujemne.
Korzystając z tej metody pozwalamy uczniom przejąć inicjatywę i odpowiedzialność za proces uczenia się wzbudzając równocześnie zainteresowanie danym tematem. Jest to szczególnie korzystne dla uczniów, którzy wolą wypowiedzi ustne. Nauczyciel jest tutaj tylko organizatorem stwarzającym sytuację do dyskusji. Dyskusja punktowana ćwiczy także umiejętność sprawnego i kulturalnego porozumiewania się.
Burza mózgów – metoda polega na podaniu w krótkim czasie dużej liczby różnych skojarzeń, rozwiązań, które niesie wyobraźnia. Metoda ma przebieg etapowy.
Pogadanka heurystyczna (heureza) - dochodzenie do prawd przez znajdywanie nowych rozwiązań danych zagadnień i ich weryfikację. Opiera się na kierowaniu aktywnością ucznia dzięki kolejno zadawanym pytaniom lub stawianiem przed nim zadań. Nauczyciel wyznacza kierunek rozmowy i prowadzi ucznia przez kolejne etapy. W większości przypadków każdy z tych etapów da się określić dwoma, trzema prostymi pytaniami, na które właściwie można oczekiwać jednoznacznej odpowiedzi. Kiedy ustali się taki zestaw pytań, pozostaje tylko umiejętnie je zadać. Skuteczność pogadanki heurystycznej opiera się na samodzielnym docieraniu ucznia do wiedzy, zgodnie z zasadą „doszedłem do tego sam, więc to musi być prawda”.
Wywiad z partnerem– uczniowie dobierają się w pary. Partner A przeprowadza wywiad z partnerem B według wcześniej przygotowanych pytań, które mogą być zapisane na plakacie przez nauczyciela lub przygotowane przez samych uczniów. Następnie partner B przeprowadza wywiad z partnerem A. Po zebraniu wszystkich interesujących informacji uczniowie przedstawiają swoich rozmówców. Wywiad może służyć poznaniu opinii partnera w jakiejś sprawie i przedstawieniu jej później na forum klasy.
Otwarte ucho – na znany wszystkim temat wypowiadają się wszyscy po kolei. Każdy ma na wypowiedź wyznaczony limit czasu. Regułą obowiązującą wszystkich uczestników jest słuchanie osoby, która ma głos. Można pytać tylko wtedy, gdy wypowiedz jest niezrozumiała. Po zakończonej rundzie następuje wymiana wrażeń, komentarzy, opinii.
Rybi szkielet - nazwa techniki pochodzi od kształtu przypominającego rybi szkielet. Znana też jako "schemat przyczyn i skutków". Służy do identyfikacji czynników odpowiadających za powstanie problemu.



Linia czasu – metoda wizualnego przedstawienia problemu w ujęciu chronologicznym. Ukazuje rozwój zjawisk w wymiarze linearnym, pokazuje następstwo czasu.
Łańcuch skojarzeń – uczniowie otrzymują łańcuch, składający się z pustych ogniw, który wypełniają poznanymi na lekcji terminami a także skojarzeniami łączącymi się z tematem zajęć.
Mapa mentalna (pojęciowa) zwana "mapą mózgu", "mapą pamięci" - jest to graficzny sposób zapisu informacji, który porządkuje wiadomości i pomaga w znalezieniu związków między nimi. Przy opracowaniu pojęcia można wykorzystać rysunki, symbole, wycinki, krótkie zwroty, hasła. Dzięki tej metodzie możemy uzyskać informacje o dotychczasowych wyobrażeniach i wiedzy na dany temat, sprawdzić opanowaną wiedzę i umiejętności, rozwiązywać problemy, zaplanować działanie, definiować pojęcia.
Okienko informacyjne – forma twórczej notatki. Arkusz papieru dzielimy na 4 części (poziom, pion lub po przekątnej). W pierwsze okienko wpisujemy hasło, które nas interesuje. W drugim okienku podajemy definicje danego terminu (z różnych źródeł, np. słownikowa, uczniowska itp.). W trzecie okienko wpisujemy metaforyczne znaczenie wyrazu np. rebus itp. Ostanie może mieć formę scenki komiksowej, dialogu, karykatury z zastosowaniem interesującego nas terminu.
Diamentowe uszeregowanie – technika znana również „karo”. Układ priorytetów przypomina kształt diamentów lub „karo” w kartach. Zasada najważniejsza, zasady ważne, zasady mniej ważne, zasada najmniej ważna.
Piramida priorytetów – celem tej metody jest ułożenie listy priorytetów według ustalonych wcześniej kryteriów, np. ważności, kolejności itp. Uczniowie zbierają pomysły, zagadnienia do danego tematu, problemu. Pracują w grupach. Każda grupa otrzymuje kartki samoprzylepne i plakat z narysowaną piramidą. Spośród zebranych haseł wybierają 10 najważniejszych i zapisują je na kartkach samoprzylepnych. Naklejają je w odpowiednich miejscach piramidy priorytetów, kierując sie podanym kryterium. Po zakończeniu pracy tworzą jedna wspólna piramidę dla całej klasy.
Myślące kapelusze – Metoda szczególnie przydatna tam, gdzie uczniowie muszą współpracować ze sobą i zgodnie ze swoimi predyspozycjami brać udział w rozwiązywaniu problemów. Nauczyciel przygotowuje kapelusze w 6 kolorach. Informuje uczniów, jaki sposób myślenia przypisany jest każdemu z kapeluszy.
Kapelusz biały – fakty, liczby, to co zbadane, zmierzone, zestaw informacji z dokumentów, analiz, statystyk.
Kapelusz czarny – pesymista, widzi zagrożenia, braki i niebezpieczeństwa w proponowanym rozwiązaniu, krytyka, ostrożność, widzenie sprawy w „czarnych okularach”.
Kapelusz czerwony – emocje, przekazywanie odczuć „na gorąco”.
Kapelusz niebieski – analiza procesu, dyrygent, przewodniczący dyskusji, kontroluje spotkanie, przyznaje głos mówiącym, podsumowuje dyskusje.
Kapelusz zielony – możliwości, innowator, osoba myśląca twórczo.
Kapelusz żółty – optymizm, widzi wszystko w „różowych okularach”, dostrzega zalety i korzyści danego rozwiązania, bardzo pozytywnie nastawiony.
Haki pojęciowe – trening wyobraźni, technika lepszego zapamiętywania, budowania systemów skojarzeń. Wykorzystuje naturalne umiejętności tworzenia w myślach obrazów rozmaitych stanów rzeczy.
Ale kino – uczniowie oglądają film. W trakcie prezentacji otrzymują zadania do wykonania albo polecenie skoncentrowania się na oglądanym filmie bez żadnych zadań. Po obejrzeniu filmu następuje analiza samodzielna lub zespołowa na podstawie kart pracy, przygotowanych przez nauczyciela. Inny wariant to np. przerwanie filmu w kulminacyjnym momencie i uczniowie w grupach wymyślają zakończenie.
Drama - jest uczeniem się przez doświadczenie i przeżywanie. W dramie nie wykorzystuje się scenariuszy charakterystycznych dla teatru. Uczniowie stosując dramę działają zgodnie ze swoją wyobraźnią i „na gorąco" ustalają kierunki rozwoju fikcyjnych zdarzeń, w których uczestniczą. W tej metodzie nie ma typowego dla teatru podziału na aktorów i publiczność. Wszyscy są aktywnymi uczestnikami zajęć.
Metoda gier dydaktycznych - Jest to metoda oparta na grze, która jest zabawą prowadzoną według ściśle określonych reguł postępowania, prowadzących do konkurowania grających ze sobą, uczących się w ten sposób osób. Wśród gier dydaktycznych można wyróżnić: quizowo – turniejowe, planszowe, sytuacyjne, decyzyjne, inscenizacyjne. Metody te sprawdzają się na lekcjach powtórzeniowych np. popularne statki, albo wzorując się na teleturniejach: Jeden z dziesięciu lub Milionerzy.
Metaplan - jest to metoda graficznego przedstawiania przebiegu dyskusji, w trakcie której uczniowie analizują dane zagadnienie i poszukują wspólnego, optymalnego rozwiązania przed podjęciem decyzji. Metoda ta sprzyja rozwojowi umiejętności analizy, oceniania faktów, sądów i propozycji rozwiązań strony przeciwnej. Metaplan przygotowuje do prezentacji własnego punktu widzenia, argumentowania i obrony własnego zdania. Daje możliwość wysłuchania i brania pod uwagę poglądów innych osób, aktywizuje wszystkich uczniów, pozwala na wymianę myśli.
Drzewo decyzyjne - stanowi graficzny obraz procesu podejmowania decyzji w określonej sprawie. Po zdefiniowaniu problemu uczniowie pracując w grupach określają cele i wartości istotne dla osób podejmujących decyzję. Następnie znajdują różne możliwości rozwiązań. Określają pozytywne i negatywne skutki każdego możliwego rozwiązania, by na koniec podjąć ostateczną decyzję.
Metoda JIGSAW - metoda "układankowa" jest przykładem uczenia się poprzez współpracę. Wykorzystujemy ją wtedy, gdy należy poznać i przyswoić daną partię materiału dającą się podzielić na spójne fragmenty tworzące całą układankę. Jej celem jest aby każdy uczeń opanował całość materiału. Praca tą metodą przebiega według następującego schematu; I ETAP - klasa zostaje podzielona na tyle grup na ile fragmentów dzielimy dany materiał. Każdy członek grupy otrzymuje swoją część do nauczenia się,
a grupa wspólnie opanowuje całość materiału. II ETAP - następuje spotkanie w grupach ekspertów uczniów opracowujących to samo zagadnienie. Pozwala to uporządkować zdobytą wiedzę, wyjaśnić powstałe wątpliwości i wybrać najlepszą formę przekazu.
III ETAP - uczniowie powracają do macierzystych grup i wzajemnie uczą się aby opanować całość materiału. IV ETAP - poprzez np. zadawanie pytań przygotowanych przez nauczyciela lub uczniów sprawdza się stopień opanowania całości materiału. Metoda "układankowa" angażuje i wciąga do pracy zarówno słabych jak i lepszych uczniów. Wyrabia u uczniów poczucie odpowiedzialności za całą grupę, uczy współdziałania i pracy w zespole.
Debata - dzielimy klasę na grupy, np. zwolenników i przeciwników Do rozwiązania wybieramy problem, który można rozwiązać na różne sposoby. Każda z grup przedstawia swoje rozwiązanie pamiętając o korzyściach i problemach wynikających z zastosowanej metody. Uczymy w ten sposób szacunku, tolerancji i sztuki argumentowania.
Fotoekspresja - metoda ta nadaje się do podsumowania materiału. Uczniowie otrzymują różnorodne pomoce (ilustracje, przedmioty). Wybierają z nich tylko te, które – ich zdaniem – najbardziej pasują do omawianego zagadnienia.
Studium przypadku - metoda ta polega na analizie przypadku rzeczywistego lub hipotetycznego. Nauczyciel przedstawia uczniom zadanie do wykonania i udziela przydatnych wskazówek działania. Uczniowie wymieniają własne propozycje rozstrzygnięcia problemu. Z pomocą nauczyciela podają ich pozytywne i negatywne skutki, po czym wybierają rozwiązanie najlepsze.
Metoda symulacyjna - umożliwia uczniom stworzenie modelu pewnej rzeczywistości. Odgrywając w niej określone role, starają się oni osiągnąć wytyczony cel. Symulacja upraszcza w znacznym stopniu przedstawioną rzeczywistość. Uczniowie odgrywają bohaterów symulowanego wydarzenia. Dzięki tej metodzie uczniowie rozwijają swoją inwencją twórczą, umiejętności społeczne i poznawcze. Kształtuje się ich system wartości. Metoda rozwija wrażliwość na problemy innych ludzi i przygotowuje do rozwiązywania trudnych problemów w realnym świecie.
Metoda plakatu - polega na wizualnym opracowaniu problemu z wykorzystaniem: haseł, rysunków, symboli, schematów, fragmentów tekstu. Pomaga ona w uporządkowaniu zagadnień oraz zrozumienia związków między nimi. Plakaty mogą być wykonywane różnymi technikami plastycznymi.
Metoda tekstu przewodniego - przygotowuje uczniów do samodzielnego zdobywania wiedzy. Nauczyciel przygotowuje materiały potrzebne do wykonania ćwiczeń, teksty przewodnie, katalogi itp. oraz w czasie wykonywania zadania pomaga uczniom, gdy napotykają na jakieś trudności. W tej metodzie praca przebiega w sześciu fazach, tworzących zamknięty cykl. Wśród nich wyróżniamy:
I faza - informacje - uczniowie zapoznają się z materiałami otrzymanymi od nauczyciela.
II faza – planowanie polega na przemyśleniu i przygotowaniu procesu realizacji zadania praktycznego. W drugiej fazie uczniowie również otrzymują „pytania prowadzące” i wypełniają przygotowany przez nauczyciela formularz.
III faza - ustalenie pracy polega na dokładnym omówieniu z nauczycielem planu działania.
IV faza – realizacja - w fazie tej uczniowie samodzielnie wykonują zadanie produkcyjne. Nauczyciel przez cały czas czuwa nad prawidłowym przebiegiem pracy, zwracając uwagę na trudne do wykonania czynności i bezpieczeństwo pracy.
V faza - sprawdzenie (kontrola jakości) - dokonują jej sami uczniowie. Najważniejsza jest jednak kontrola końcowa. Uczniowie sprawdzają najpierw samodzielnie swoja pracę według przygotowanego formularza. Potem następuje kontrola koleżeńska według tego samego arkusza.
VI faza – analiza - uczniowie pod kierunkiem nauczyciela analizują przebieg całej pracy. W tej fazie należy odpowiedzieć na pytanie: co bym zrobił inaczej, lepiej, gdybym wykonał to ćwiczenie jeszcze raz. Jeżeli poprawki są bardzo duże, to wówczas całe ćwiczenie należy powtórzyć. Po upływie wyznaczonego czasu uczniowie oddają gotowe prace lub prezentują jej wyniki.
Zwróć się do sąsiada – nauczyciel prosi uczniów, aby zwrócili się do swego sąsiada w ławce i spytali go o coś, co dotyczy lekcji, a czego nie rozumieją. Uczniowie mogą również opowiadać sobie nawzajem, zagadnienie spośród omawianych na zajęciach, które uznali za najważniejsze. Uczniowie dyskutują używając odpowiednich argumentów.
Animacje, symulacje zjawisk i procesów oraz filmy dydaktyczne - sposób przekazywania informacji. Sugeruje się połączenie pokazu animacji czy filmu z wykonaniem przez ucznia określonego zadania. Wykorzystywany w czasie lekcji materiał filmowy nie powinien być dłuższy niż 15 minut, dlatego często istnieje konieczność dokonanie wyboru odpowiednich fragmentów filmu. Aktywność uczniów powinna być ukierunkowana kartą pracy przygotowaną przez nauczyciela.
Dywanik pomysłów – dyskusja w grupach nad postawionym problemem. Uczniowie zapisują propozycje rozwiązań. Kolejno odczytują je głośno i zapisują na tablicy. Poszczególne pomysły zebrane są w odpowiednie grupy. Kolejnym etapem jest ocena. Każdy uczeń dysponuje jednym punktem, który może przyznać za najlepszą jego zdaniem propozycję rozwiązania problemu. Wygrywa to, które zdobędzie najwięcej punktów.
Poszczególnymi kolorami zaznaczono tematy/zagadnienia na lata I-III szkoły ponadgimnazjalnej. Przy podziale na grupy wg płci zaznaczono skrót chł./dz.
5. Program nauczania z wychowania do życia w rodzinie dla IV etapu edukacyjnego
L.p. Podstawa programowa Temat zajęć Treści Szczegółowe cele kształcenia
i wychowania / planowane
osiągnięcia uczniów
Po zajęciach uczeń: Procedury osiągania celów
Proponowane metody/
techniki prowadzenia zajęć
1 Zajęcia organizacyjne ● specyfika przedmiotu.
● podstawa programowa przedmiotu – zakres treści.
● sposób organizacji i tematyki zajęć.
● oczekiwania i obawy uczniów dotyczące zajęć.
● reguły i zasady współpracy uczniów i nauczyciela w czasie cyklu zajęć.
● program nauczania ● zna zasady uczestnictwa w zajęciach wychowania do życia w rodzinie.
● zna zakres tematyczny przedmiotu.
● formułuje swoje oczekiwania i obawy wobec prowadzącego i klasy.
● burza mózgów
● kontrakt grupowy


Zadanie domowe:
obejrzeć film pt.:
„ Nietykalni”
http://edukacja-filmowa.pl/filmy_przydatne_w_edukacji.php

2 p.1
p.2 Rola emocji we współczesnym świecie ● godność człowieka.
● człowiek wobec cierpienia i śmierci.
● stosunku człowieka do świata przyrody.
● praca i jej wartość dla człowieka,
● znaczenie etyki zawodowej.
● asertywność
● empatia
● rozumie na czym polega budowanie prawidłowych relacji z rodzicami.
● omawia i rozumie konflikt pokoleń; przyczyny i sposoby rozwiązywania konfliktów. – odczuwa odpowiedzialność wszystkich za atmosferę panującą w rodzinie.
●zna rolę autorytetów w życiu człowieka.
●odróżnia relacje międzyosobowe i ich znaczenie.
( przyjaźń, zakochanie, miłość; pierwsze fascynacje, miłość platoniczna, miłość młodzieńcza, miłość dojrzała.
●rozumie na czym polega zachowanie asertywne.
●zna wpływ sposobu spędzania wolnego czasu (w tym korzystania ze środków masowego przekazu) na człowieka.
- omawia tożsamość i wielowymiarowość człowieka. Poczucie sensu życia.
● myślące kapelusze,
● dyskusja
3 p.2 Czy znajdę się w każdej sytuacji? ● komunikaty werbalne i niewerbalne
● warunki dobrej komunikacji interpersonalne
● empatia
● rola komunikacji w wychowaniu dziecka
● styl rozmowy
● techniki i taktyki negocjacji ● rozumie na czym polega komunikacja interpersonalna,
● omawia asertywność, techniki negocjacji, empatię,
● zna sposoby pokonywania trudności, rozwiązywania konfliktów,
● potrafi dokonać samooceny,
● określa swoją postawę życiową i kształtuje osobowość,
● dopasowuje wybrane taktyki do stylów rozmowy
● wie na czym polega manipulacja w negocjacjach ●mapa mentalna: komunikacja niewerbalna
● dywanik pomysłów
● drama




Zadanie domowe:
Przygotować się do debaty na temat tolerancji wobec odmienności kulturowych, etnicznych, religijnych,
seksualnych.
4 p.2
p.3 Cierpliwa wytrwałość ● tolerancja wobec odmienności kulturowych, etnicznych, religijnych,
seksualnych. ● zna i stosuje zasadę tolerancji,
● okazuje poszanowanie poglądów, zachowań i cech innych ludzi, a także ich samych
●rozumie różnicę pomiędzy tolerancją a akceptacją
● debata obserwowana,
5 p.4 Trudne pytania
chł./dz. ● rozwój psychoseksualny człowieka w kolejnych fazach życia.
● seksualność człowieka
● zachowania seksualne
● cele seksualne
● dojrzewanie seksualne
● zna i omawia fazy rozwoju psychoseksualnego człowieka
● rozróżnia dojrzewanie płciowe chłopców i dziewcząt ●prezentacja multimedialna,
● burza mózgów,
p.4
p.5 Jak okiełznać chaos?
chł./dz.
● zadania życiowe- sfera biologiczna, psychiczna, społeczna i duchowa,
● rozwój moralny
● trudności emocjonalne wieku dojrzewania,
● problemy okresu dorastania,
● rozumie i akceptuje kryteria dojrzałości biologicznej, psychicznej, duchowej i społecznej,
● zna problemy okresu dojrzewania i sposoby radzenia sobie z nimi,
● rozumie reguły, jakie funkcjonują w życiu społecznym,
● zna zasady codziennego zachowania w stosunku do innych ludzi,
● rozróżnia to, co jest dobre, a co złe, co sprawiedliwe, dozwolone, a co zakazane
● zna skutki zaburzeń zachowania wynikające z problemów okresu dojrzewania
● stoliki zadaniowe ( praca w grupach),
● dyskusja,
● rybi szkielet,
7,8 p.5
p.6 Płciowość- dar czy zadanie?
chł./dz. ● płciowość człowieka,
● rodzina i rodzicielstwo,
● emocje,
● stereotypy, ● omawia wartość i zna pojęcia związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, rodzina, rodzicielstwo. ● rozumie znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości i budowaniu emocjonalnych więzi.
● zna role kobiet i mężczyzn i porównuje je z panującymi stereotypami,
●miniwykład wprowadzający
● praca w grupach
w sali komputerowej
● prezentacja projektów
9 p.7
p.8 Miłość i seks
● inicjacja seksualna,
● istota seksualności człowieka,
● integracja seksualna, ● rozumie zagrożenia wynikające z wczesnej inicjacji seksualnej
● wymienia i omawia argumenty biomedyczne, psychologiczne i moralne przemawiające za opóźnianiem wieku inicjacji seksualnej,
● zna istotę seksualności człowieka i jej aspekty
● rozumie na czym polega integracja seksualna,
● fotoekspresja,
● studium przypadku,
●dyskusja z miniwykładem,
10 p.1
p.4
p.9 Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus, czyli skomplikowane relacje damsko - męskie.
● komplementarność płci
● budowa mózgu człowieka
● akceptacja i szacunek ● wie, na czym polega komplementarność płci emocjonalnej i społecznej,
● rozumie, akceptuje i szanuje osoby płci odmiennej,
● zna różnice w budowie mózgu mężczyzny i kobiety ●prezentacja multimedialna mózg człowieka
● miniwykład na temat różnic w budowie mózgu u płci odmiennych,
● metoda otwartego ucha,
11 p.9
p.10 Rozmowa o miłości ● etapy rozwoju miłości,
● potrzeby miłosne dziewcząt i chłopców,
● miłość typu Eros ,Ludas, Storge, Pragma, Mania, Agape ● omawia istotę, rodzaje i etapy rozwoju miłości,
● rozumie różnice w przeżywaniu miłości,
● uczeń wie, że w zależności od płci człowiek inaczej przeżywa potrzebę miłości;
● potrafi wymienić różnice psychologiczne w przeżywaniu miłości kobiety i mężczyzny;
● szanuje indywidualność w przeżywaniu miłości przez płeć przeciwną.
● praca w grupach z prezentacją na forum- ćwiczenia według instrukcji,
● niedokończone zdania,
● piramida priorytetów,
● miniwykład podsumowujący,
12,13,
14 p.11
p.12
Świadome rodzicielstwo ● płodność,
● antykoncepcja,
● zna metody rozpoznawania płodności,
● wymienia i omawia metody i środki antykoncepcji,
● charakteryzuje sposoby działania środków antykoncepcji zna i zasady ich doboru, ● prezentacja z miniwykładem,
● ćwiczenia indywidualne,
● metoda JIGSAW
● Zadanie domowe: przygotuj projekt edukacyjny pt.”

15,16 p.2
p.7
p.13 Zachowania ryzykowne ● choroby przenoszone drogą płciową, ● wymienia choroby przenoszone drogą płciową i zapobieganie im. AIDS: profilaktyka,
● rozumie aspekt społeczny i etyczny,
● wykazuje empatię względem chorych na AIDS.
● wie, jaka jest różnica między osobą zarażoną wirusem HIV a osobą chorą na AIDS,
● wie, jakimi drogami można zarazić się wirusem HIV,
● wie, jakimi drogami nie można się zarazić wirusem HIV,
● fotoekspresja,
● niedokończone zdania,
● prezentacja projektów.
17,18 p.4
p.8
p.14 Orientacje seksualne- czy wszyscy jesteśmy tacy sami?
2 g.-chł./dz.
2 g. wspólnie ● dojrzałość biologiczna, emocjonalna, poznawcza i społeczna,
● teoria schematów płciowych,
● tożsamość płciowa
● wymienia trudności w osiąganiu tożsamości płciowej,
● potrafi scharakteryzować odchylenia seksualne
● zna możliwości pomocy w pokonywaniu trudności związanych z tożsamością płciową,
● rozumie odmienna orientacje seksualną i szanuje ją,
● dyskusja
-Homoseksualizm, czyli „zakłócenie i trudność”
-Dyskryminacja i norma
-Czy da się inaczej?
19,20 p.15 Poznaj swoje prawa ● prawa człowieka,
● zachowania prowokacyjne,
● ośrodki pomocy, ● zna normy zachowań seksualnych,
● omawia przemoc i przestępstwa seksualne; możliwości zapobiegania, sposoby obrony,
● informuje o ośrodkach pomocy
psychologicznej, medycznej i prawnej.
● piramida priorytetów,
● miniwykład,
● niedokończone zdania,
21 p.9
p.10
p.16 Szczęśliwe małżeństwo to długa rozmowa
chł./dz. ● miłość, wierność, dialog,
● małżeństwo,
● aspekt prawny, społeczny i religijny małżeństwa, ● zna etapy przygotowania do małżeństwa,
● rozumie na czym polega problem wierności, zaufania i dialogu,
● rozróżnia i opisuje aspekt prawny, społeczny i religijny małżeństwa,
● okienko informacyjne,
● śniegowa kula,
22,23 p.16
p.17 ● małżeństwo, macierzyństwo, ojcostwo,
● adopcja, bezdzietność, ● zna termin małżeństwo,
● wymienia fazy małżeństwa,
● zna trudności i konflikty oraz sposoby ich rozwiązywania,
● rozumie wartość małżeństwa,
● wie, na czym polega macierzyństwo i ojcostwo,
● rozumie na czym polega przygotowanie do ról rodzicielskich,
● omawia problemy adopcji i bezdzietności,
● drzewo decyzyjne,
21,22,23 p.7
p.16
p.18 ● rozwój płodowy człowieka,
● higiena układu rozrodczego człowieka,
● rodzicielstwo,
● omawia przebieg i higienę ciąży,
● zna rozwój prenatalny dziecka,
● wie na czym polega i jaką rolę pełni szkoła rodzenia,
● zna etapy porodu i omawia rolę naturalnego karmienie,
● charakteryzuje rolę rodziców w okresie oczekiwania na narodziny dziecka, w czasie porodu i po narodzinach,
● WebQuest,
24,25,26 p.2
p.17
p.19 ● rodzina,
● samotne rodzicielstwo ● wymienia i omawia funkcje rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem wychowania dzieci w rodzinie,
● zna wpływ prawidłowych postaw rodzicielskich dla rozwoju dziecka,
● Samotne rodzicielstwo,
● metoda ale kino
27,28 p.7
p.8
p.20
chł./dz. ● wczesna inicjacja seksualna,
● antykoncepcja, ● zna problem nieplanowanej ciąży;
● sposoby szukania pomocy w sytuacjach trudnych. ● miniwykład z dyskusją
● ćwiczenia indywidualne z karta pracy
● WebQuest

29,30 p.1
p.18
p.21 ● aborcja, ● wyraża swoje zdanie na temat aborcji, zagrożeń dla zdrowia psychicznego i fizycznego – aspekty: prawny, medyczny i etyczny. Film edukacyjny„ Niemy krzyk”
● refleksja po której chętne osoby zapraszamy do dyskusji,

31,32 p.2
p.17
p.22
chł./dz. ● rodzina,
● przyczyny konfliktów w rodzinie,
● ośrodki pomocy rodzinie, ● wymienia konflikty w rodzinie i zna ich przyczyny,
● charakteryzuje sposoby rozwiązywania konfliktów,
● zwróć się do sąsiada,
● ankieta,
● miniwykład z dyskusją,
33,34 p.23 Przemoc w rodzinie. Wykorzystywanie seksualne. Profilaktyka. Możliwości
uzyskiwania pomocy ● praca z tekstem przewodnim,
● prezentacja prac grupowych,

35,36 p.24
1 g.-chł./dz.
1 g. wspólnie Zagrożenia życia społecznego: alkoholizm, narkomania, agresja, sekty,
pornografia.
● e-portfolio,

37,38 p.25
chł./dz. Prawodawstwo dotyczące rodziny. Zawarcie małżeństwa, separacja,
rozwód. Prawa i obowiązki małżonków i rodziców, prawa dziecka. Obowiązki
państwa wobec rodziny.
● praca z tekstem przewodnim,
● prezentacja prac grupowych
39,40 p.1
p.2
p.26 potrafi odpowiednio zachować się wobec osób niepełnosprawnych, starszych, chorych, umierania i śmierci, w tym w aspekcie życia rodzinnego. ● burza mózgów (skojarzenia),
● zabawa (gry psychologiczne),
● dyskusja,

41,42 p.27 Poradnictwo młodzieżowe i rodzinne w Polsce.
● stoliki zadaniowe,
● WebQuest








6. Proponowane projekty
Projekt nr 1 -WebQuest
Scenariusz lekcji nr 7,8
Temat: Płciowość- dar czy zadanie?
Liczba godzin: 90 minut
Cel ogólny zajęć:
- odpowiedź na pytanie czym jest płciowość człowieka i jaką pełni wartość w naszym życiu,
Cele szczegółowe zajęć w postaci zoperacjonalizowanej:
Uczeń po zajęciach:

● omawia wartość płciowości człowieka,
● zna pojęcia związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, rodzina, rodzicielstwo,
● rozumie znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości i budowaniu emocjonalnych więzi,
● zna role kobiet i mężczyzn i porównuje je z panującymi stereotypami,
● potrafi w sposób przemyślany i kontrolowany poszukiwać informacje na zadany temat,
● wie na czym polega praca w grupie i potrafi w sposób jasny komunikować się z uczestnikami grupy,
● w sposób krytyczny i twórczy przedstawia wyniki swojej pracy,
Metody i techniki pracy:
- praktyczna (praca w grupach z elementami pracy indywidualnej)
- Środki dydaktyczne:
● komputery ( najmniej 4), ekran, projektor

Przebieg lekcji
1. Część nawiązująca:
­ sformułowanie tematu i określenie celów lekcji,
­ wyjaśnienie na czym będzie polegała praca na lekcji metodą WebQuest,
­ podział uczniów na cztery grupy i wybór liderów grup,
­ przedstawienie sposobu oceniania- proponuje nagrodę dla najwyżej ocenionej grupy: bilety do kina zafundowane przez Radę Rodziców;

2. Część właściwa:
­ grupy udają się do stolików, liderzy pobierają zadania,
­ uczniowie w grupach rozwiązują kolejne zadania z poszczególnych stacji ( według instrukcji),
­ liderzy grup przedstawiają nauczycielowi wyniki wykonanych zadań.

3. Część podsumowująca:
­ prezentacja wyników pracy poszczególnych grup,
­ omówienie pracy grup i uzyskanych wyników,
- odpowiedź na pytanie „ płciowość to dar czy zadanie?” – burza mózgów, element refleksji.





Zadania dla grup:
Grupa 1
TEMAT "Dzieci pouczają dorośli. Nastolatków rówieśnicy. Dorosłych dzieci."
- Andrzej Majewski
CELE - analizuje i interpretuje cytat, zna wartość pojęcia rodziny i rodzicielstwa, rozumie rolę rodzica w wychowaniu dziecka, rozumie i akceptuje kryteria dojrzałości biologicznej, wie, na czym polega rola matki i ojca;
DZIAŁANIA
- praca w zespołach, analiza cytatu, interpretacja cytatu, wyszukiwanie informacji ( mogą być zdjęcia) w internecie pozwalające na obrazową interpretację cytatu, przygotowanie prezentacji multimedialnej lub e-mapy myślowej na pulpicie komputera, z przykładami zachowań przedstawionych w cytacie i ich skutkami;
PREZENTACJA - prezentacja na forum klasy,
Grupa 2
TEMAT "Każdy młody człowiek wcześniej czy później dokonuje zdumiewającego odkrycia, że także rodzice mają niekiedy rację."- Andre Malraux
CELE - analizuje i interpretuje cytat, zna wartość pojęcia rodziny i rodzicielstwa, rozumie rolę rodzica w wychowaniu dziecka, rozumie i akceptuje kryteria dojrzałości biologicznej, wie, na czym polega rola matki i ojca;
DZIAŁANIA
- praca w zespołach, analiza cytatu, interpretacja cytatu, wyszukiwanie informacji ( mogą być zdjęcia) w internecie pozwalające na obrazową interpretację cytatu, przygotowanie prezentacji multimedialnej lub e-mapy myślowej na pulpicie komputera, z przykładami zachowań przedstawionych w cytacie i ich skutkami;
PREZENTACJA - prezentacja na forum klasy,

Grupa 2
TEMAT "Związek matki z dzieckiem jest paradoksalny i w pewnym sensie tragiczny. Wymaga jak najintensywniejszej miłości ze strony kobiety, a miłość ta ma dziecku pomóc wyswobodzić się od niej, aby stać się w pełni niezależnym osobnikiem."- Erich Fromm
CELE - analizuje i interpretuje cytat, zna wartość pojęcia rodziny i rodzicielstwa, rozumie rolę rodzica w wychowaniu dziecka, rozumie i akceptuje kryteria dojrzałości biologicznej, wie, na czym polega rola matki i ojca;
DZIAŁANIA
- praca w zespołach, analiza cytatu, interpretacja cytatu, wyszukiwanie informacji ( mogą być zdjęcia) w internecie pozwalające na obrazową interpretację cytatu, przygotowanie prezentacji multimedialnej lub e-mapy myślowej na pulpicie komputera, z przykładami zachowań przedstawionych w cytacie i ich skutkami;
PREZENTACJA - prezentacja na forum klasy,

Grupa 2
TEMAT "Ojcem zostać łatwo, znacznie trudniej nim być."
- Erns Busch
CELE - analizuje i interpretuje cytat, zna wartość pojęcia rodziny i rodzicielstwa, rozumie rolę rodzica w wychowaniu dziecka, rozumie i akceptuje kryteria dojrzałości biologicznej, wie, na czym polega rola matki i ojca;
DZIAŁANIA
- praca w zespołach, analiza cytatu, interpretacja cytatu, wyszukiwanie informacji ( mogą być zdjęcia) w internecie pozwalające na obrazową interpretację cytatu, przygotowanie prezentacji multimedialnej lub e-mapy myślowej na pulpicie komputera, z przykładami zachowań przedstawionych w cytacie i ich skutkami;
PREZENTACJA - prezentacja na forum klasy,


7. Wymagania ( kryteria oceny, osiągnięcia i metody sprawdzania wiedzy)
Przedmiot wychowania do życia w rodzinie jest specyficzny, gdyż wiedza zdobyta na zajęciach nie podlega ocenie. Może to działać na uczniów demobilizująco. Warto zatem na zakończenie niektórych zajęć warto opracować krótkie testy sprawdzające stopień osiągnięcia celów zamierzonych przez nauczyciela. Można w tym celu przygotować krzyżówkę lub wykorzystać metodę zdań niedokończonych. Może to być również opis sytuacji problemowej, na podstawie której uczeń będzie musiał podjąć odpowiednią decyzję, zająć określone stanowisko, dokonać wyboru. Ważne jest bieżące motywowanie do aktywności na zajęciach. Służy to nie tylko wartościowaniu pracy ucznia, lecz także decydowaniu o tym, jak ma przebiegać proces dydaktyczny.
Prawdziwym sprawdzianem wiedzy i umiejętności uczniów będzie życie. Nauczyciel może jedynie dyskretnie monitorować rozwój ucznia poprzez rozmowy i obserwację. W sytuacjach wymagających kontaktu z rodzicami, psychologiem czy pedagogiem szkolnym, wychowawcą, lekarzem lub policją nauczyciel powinien zachować się zgodnie z obowiązującymi w szkole procedurami.

8. Ewaluacja (przewidywane osiągnięcia i formy oceny)
Słowo ewaluacja oznacza oszacowanie, określenie wartości, ocenę. Podstawowym jej zadaniem jest opisanie rezultatów końcowych
i oceny faktów. Pod uwagę należy wziąć zarówno stronę pozytywną, jak i negatywną. W wyniku ewaluacji powinno się uzyskać dogłębną diagnozę sytuacji, co pozwoli na korektę działań i podejmowanie decyzji.
Każda ewaluacja powinna dostarczyć szeregu informacji, które pozwolą oszacować efektywność i jakość badanego przedsięwzięcia. W tym wypadku programu nauczania, w kategoriach poprawy jakości, zmiany postaw, wzrostu wiedzy i umiejętności oraz osiągania wymaganych standardów.
Nauczyciele w trakcie realizacji programu badają osiągnięcia swoich uczniów, dokonując w ten sposób pośrednio weryfikacji programu. Po wdrożeniu programu wskazane jest przeprowadzenie ewaluacji w celu uzyskania informacji zwrotnej o tym, w jakim stopniu zaproponowane treści umożliwią realizację zadań edukacyjnych. Dzięki temu, nie tylko oceniamy, kontrolujemy czy zbieramy dane, ale dowiadujemy się również, jakie potrzeby i oczekiwania mają uczniowie odnośnie proponowanych zajęć.
Przedmiotem ewaluacji będzie:
 osiąganie celów edukacyjnych,
 skuteczność metod i form aktywności,
 przyrost wiedzy,
 kształtowanie umiejętności i postaw.
Ewaluacja jest procesem wartościowania programu nauczania przez odbiorców, którymi są tu uczniowie, nauczyciele oraz rodzice. Umożliwia ona podjęcie decyzji o modyfikacji, kontynuacji lub zmian w programie. Źródłem informacji o programie są jego odbiorcy. Cenne są formułowane przez nich opinie o programie, jego skuteczności, użyteczności i atrakcyjności, a także fakty przejawiające się w osiągnięciach uczniów, czynionych przez nich postępach oraz jakości wykonywanych prac. W tym celu wykorzystać można ankiety zarówno dla uczniów jak i rodziców ( zajęcia otwarte) uczestniczących w zajęciach. Sugestie i wnioski płynące z ankiet wykorzystujemy w toku dalszej pracy dydaktycznej. Sugeruje się indywidualne rozmowy z uczniami i ich rodzicami. W celu uzyskania informacji można użyć metod ewaluacyjnych np. „kosz i walizeczka”, „informacja zwrotna”, : zwróć się do sąsiada” oraz „oceniamy naszą współpracę”.
Wskazane jest aby nauczyciel prowadzący interesował się ogłaszanymi konkursami o tematyce poruszanej na zajęciach, informował i zachęcał uczniów do wzięcia udziału w tej formie aktywności.
Ewaluacji programu nauczania dokonujemy na bieżąco (ewaluacja formatywna) i całościowo (ewaluacja sumatywna).
Poniżej zamieszczono wzory ankiet.



ANKIETA DLA RODZICÓW
Proszę przy każdej odpowiedzi zgodnie ze skalą stopni proszę zaznaczyć krzyżyk:
1. Czy według Państwa sposób prowadzenia zajęć jest ciekawy?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


2. Czy według Państwa tematyka zajęć jest przydatna dla młodzieży?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


3. Czy Państwa dziecko miało możliwość zaprezentowania na zajęciach swojej
wiedzy i umiejętności? W jakim stopniu?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


4. Co podobało się Państwu z zajęciach?



5. Co nie spodobało się Państwu w zajęciach?



6. Jak oceniają Państwo współpracę zespołu klasowego?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


7. Inne uwagi o zajęciach.




DZIĘKUJĘ ZA WYPEŁNIENIE ANKIETY!







ANKIETA DLA UCZNIA

Proszę przy każdej odpowiedzi zgodnie ze skalą stopni zaznaczyć krzyżyk:

1. Czy według Ciebie sposób prowadzenia zajęć jest interesujący?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


2. Czy według Ciebie tematyka zajęć jest przydatna w życiu?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


3. Czy miałeś możliwość na zajęciach zaprezentowania swojej
wiedzy i umiejętności? W jakim stopniu?
celujący Bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


4. Co podobało Ci się w zajęciach?


5. Co nie podobało Ci się w zajęciach?



6. Jak oceniasz współpracę zespołu klasowego?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


7. Co zmieniłbyś na zajęciach, aby stały się atrakcyjniejsze?


8. Czy metody stosowane na lekcji pozwalają Ci na łatwiejsze przyswojenie wiedzy i zwiększenie umiejętności?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny



9. Czy Twoim zdaniem temat zajęć został omówiony i opracowany skutecznie?
celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny


10. Inne uwagi/ sugestie o zajęciach.


DZIĘKUJĘ ZA WYPEŁNIENIE ANKIETY!
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.