Porady dla nauczycieli: Jak postępować z dzieckiem nadpobudliwym?

Dziecko nadpobudliwe:
- Nie koncentruje się na szczegółach lub jest roztargnione i popełnia z tego powodu błędy;
- Ma trudności z koncentracją na zadaniu lub zabawie przez dłuższy czas;
- Łatwo się rozprasza pod wpływem bodźców zewnętrznych;
- Gubi rzeczy potrzebne do zajęć;
- Niedokładnie wypełnia polecenia;
- Nie kończy zadań wymagających długotrwałego wysiłku umysłowego;
- Porusza się niespokojnie, wierci na krześle;
- Wstaje z ławki, chodzi po sali;
- Wyrywa się do odpowiedzi, przerywa lub przeszkadza innym;
- Często stara się opuścić salę pod pretekstem wyjścia do toalety, biblioteki czy sklepiku szkolnego.

Od 20 lat uczę w klasach 1 - 3. Na bazie własnych doświadczeń, częstych konsultacjach z psychologiem szkolnym oraz literatury dotyczącej nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi, chciałabym podzielić się swoją wiedzą i przekazać (szczególnie młodym nauczycielom) wypróbowane zasady pomocne w wychowywaniu dziecka nadpobudliwego. Oto one:
- Dziecko nadpobudliwe powinno siedzieć w pierwszej ławce, aby nauczyciel mógł otoczyć je większą kontrolą i zachęcać do ukończenia rozpoczętej pracy;
- Gdy dziecko przestaje koncentrować się na wykonywanym zadaniu, nauczyciel powinien "zrobić mu krótką przerwę" np. w formie wytarcia tablicy czy przyniesienia kredy;
- Aby zaspokoić potrzebę ruchu i aktywności należy powierzać dziecku konkretne funkcje na terenie klasy;
- Podczas egzekwowania wiadomości należy pamiętać, że każda odpowiedź niedostateczna jest dowodem braku wiadomości. W związku z tym należy dawać szansę częstego odpowiadania, wiedząc o tym, że dzieci nadpobudliwe skłonne są do odpowiedzi pochopnych;
- Istotne jest częste prowadzenie rozmów z dzieckiem o różnych sytuacjach z życia codziennego, akcentowanie pozytywnych zachowań, wyjaśnianie niewłaściwych, odwoływanie się do zdania dziecka np. "co o tym sądzisz, jak ty byś postąpił lub jak należałoby postąpić";
- W sytuacji gdy dochodzi do konfliktu z rówieśnikami, nie należy nadmiernie sprawy roztrząsać. W miarę możności szybko sprawę zakończyć, bo obrona własnych racji jeszcze bardziej pobudza takie dziecko;
- Nauczyciel powinien nagradzać nawet najmniejsze osiągnięci dziecka, to powoduje jego mobilizację w działaniu oraz większą chęć pokonywania trudności;
- Nie należy obarczać dziecka zbyt odległymi celami, zbyt trudnymi zadaniami oraz wieloma obowiązkami jednocześnie. W takich sytuacjach jego praca jest zdezorganizowana. Potrzebuje wówczas podparcia, a nawet pomocy w przezwyciężaniu trudności a czasem trzeba wykonać część pracy za dziecko, aby mogło ją kontynuować.

Życzę powodzenia w pracy z dziećmi nadpobudliwymi!

Opracowanie: Hanna Moździerz /Nauczyciel Szkoły Podstawowej w Koziegłowach/

Wyświetleń: 818