Wprowadzenie nauki gry na flecie w klasach I - III szkoły podstawowej

Przystępując do pracy w kształceniu zintegrowanym, zdawałam sobie sprawę z tego, że muszę dobrze znać specyfikę tego rodzaju nauczania i jego miejsce w procesie dydaktyczno - wychowawczym.

W procesie tym nie może zabraknąć kontaktu z muzyką, która wpływa na osobowość dziecka przez rozwijanie sfer intelektualnej i emocjonalnej.

Nauczyciel pracujący z dziećmi w wieku 7 - 9 lat powinien być świadomy ogromnej roli edukacji muzycznej.

Już od najmłodszych lat dzieci lubią słuchać muzyki, a niektóre mażą o tym, żeby grać na jakimś instrumencie. Wychodząc naprzeciw tym oczekiwaniom postanowiłam w klasie I wprowadzić naukę gry na sopranowym flecie prostym.

Praktyczna możliwość posługiwania się instrumentem, zdobycie umiejętności gry na nim, daje dziecku wiele radości, satysfakcji i przeżyć estetycznych.

Wszystkie moje poczynania w tym zakresie związane podporządkowałam zasadzie stopniowania trudności, a punktem wyjścia były możliwości dzieci i możliwości instrumentu.

Etapy gry na flecie:

1. Wyjaśnienie i demonstracja pozycji grającego.
Ważna jest postawa wyprostowania, łokcie lekko odchylone od tułowia, tak aby nie naciskały klatki piersiowej i mięśnia przepony brzusznej.
2. Nauka sposobu trzymania instrumentu.
Ustnik opieramy na dolnej wardze, górna delikatnie obejmuje pozostałą część ustnika.
3. Ćwiczenia zadęcia i prawidłowego gospodarowania oddechem. Należy pamiętać o tym, iż wysoki rejestr instrumentu wymaga intensywnego i mocniejszego zadęcia. Dźwięki niskie wydobywa się przy pomocy bardzo delikatnego wdmuchiwania powietrza - jest to możliwe, gdy grający ma już określony zasób doświadczeń w gospodarowaniu oddechem.
4. Prawidłowe rozmieszczenie i ułożenie palców.
Mając na uwadze niską sprawność manualno - ruchową dziecka, grę na flecie prostym sopranowym rozpoczęłam od wprowadzenia dźwięku h1.Wykorzystałam do tego tablicę, z której uczeń odczytuje trzy informacje: "krycie" właściwych otworów, nazwę granego dźwięku i jego miejsce na pięciolinii. Tego typu tablic używałam przy nauce wszystkich pozostałych dźwięków. Po solidnym opanowaniu gry tego dźwięku w różnych wariantach rytmicznych, przystąpiłam do wprowadzania dźwięku a1, a następnie do połączenia go ze znanym już dźwiękiem h1. Ćwiczenia te najlepiej jest oprzeć na wartościach półnutowych, aby dziecko w trakcie gry miało czas na właściwe "przykrycie" otworów i wydobycie czystych dźwięków. Następnie uczyłam kolejno następujących dźwięków: g1, c2, f1, e1, d1, c1.
W trakcie ćwiczeń trzeba zwracać uwagę na właściwe "krycie" otworów, czystą i pewną intonację oraz dalsze wyrabianie sprawności palców, polegające na bezbłędnym, elastycznym "spadaniu" ich na właściwe otwory. Spośród dźwięków chromatycznych udało mi się wprowadzić tylko fis1.

Okazało się, że podczas godzin ujętych w tygodniowym rozkładzie programowych zajęć brakowało nam czasu na utrwalanie zdobywanych umiejętności. Dlatego postanowiłam w II klasie stworzyć koło muzyczne jako formę zajęć pozalekcyjnych. W tych zajęciach brało udział 45% uczniów mojej klasy.
 

Opracowanie: Anna Urynowicz

Wyświetleń: 2629