W trosce o prawidłową postawę swojego dziecka

SZKOŁA PODSTAWOWA W WIEWCU JAROSŁAW BARCZYK

Nieustanne i szybkie tempo zmian środowiska, w którym żyjemy, powodują niekorzystny wpływ na zdrowie ludzi. Człowiek ze swym biologicznym przystosowaniem nie nadąża za dynamicznym tempem zmian cywilizacyjnych.

U dzieci objawia się to zmianami w prawidłowej postawie ciała, u ludzi starszych częstymi bólami nóg i kręgosłupa.

Dzieci obarczamy obowiązkami przekraczającymi ich naturalną zdolność przystosowawczą do zaistniałych niekorzystnych sytuacji. Siedzący tryb życia, często w niewłaściwych pozycjach, przeciążenia przy dźwiganiu do szkoły opasłych tornistrów, niewłaściwe nawyki higieniczno - zdrowotne, szybko przeistaczają się w skrzywienia kręgosłupa i wady kończyn dolnych.

Coroczne obserwacje prawidłowości postawy uczniów szkoły podstawowej, niestety prowadzą do spostrzeżeń, że problem jest powszechny. Kłopoty z kręgosłupem (skoliozy, plecy okrągłe, plecy wklęsłe) ma na ogół 30 -40% dzieci w danej klasie. Wady kończyn dolnych (głównie koślawość kolan, płaskostopie) dotyka jeszcze większego odsetka dzieci, sięgając nawet połowy badanych uczniów.

Rodzice muszą zdać sobie sprawę z potrzeby dokładnej diagnozy, jaką daje lekarz ortopeda, lub fizjoterapeuta. Niezbędną wręcz pomocą są wówczas badania komputerowe np. systemem Mory, lub posturometrem. W skierowaniu dziecka na badania dopomóc powinien nauczyciel w-f, który obserwuje uczniów również pod tym kątem.

Postawę dziecka kształtuje środowisko, w którym najistotniejszą rolę odgrywają dom i szkoła.

W pierwszym etapie, gdy organizm dziecka jest jeszcze bardzo plastyczny i podatny na zewnętrzne czynniki, wiele zależy od uświadomienia rodziców i stosowanych przez nich metod wychowawczych. Widać to przy obserwacji nawyków: matka nosi dziecko tylko na jednej ręce, potem prowadza je, trzymając za tę samą rękę. Przyzwyczajanie się do wykonywania różnych prac czy zabaw tą samą, jedną ręką, prowadzi do nierównomiernego rozwoju pewnych grup mięśniowych, a w konsekwencji jest przyczyną rożnego rodzaju skrzywień.

W etapie szkolnym, warunki, w których dziecko spędza kilka godzin dziennie w ławce, niekiedy niedostatecznie dużej, sprzyjają powstaniu typowej nawykowej wadliwej postawy szkolnej. Objawia się ona opuszczoną głową, zapadniętą klatką piersiową, przygarbionymi plecami, wypchniętym do przodu brzuchem o słabych i wiotkich mięśniach.

Zwrócić należy uwagę, że wady postawy u dziecka mogą pojawić się w każdym wieku i przybierać nieokreślony przebieg. Zauważyć można jednakże dwa okresy (tzw. krytyczne), w trakcie których najczęściej dochodzi do powstawania, lub nasilania się wad postawy.

Pierwszy z nich zbiega się z rozpoczęciem nauki szkolnej. Dziecko zmienia tryb życia ze swobodnego - w określony systemem szkolnym, Codzienne kilkugodzinne przebywanie często w niewłaściwych pozycjach jest zbyt forsownym obciążeniem dla maluchów. Odpowiednie jest wdrożenie dziecku prawidłowych nawyków, potrzeby ruchu, przebywania na świeżym powietrzu, systematycznego stosowania zalecanych ćwiczeń korygująco - wyrównujących. Szczególną dbałość należy wykazać w zapewnieniu dziecku warunków do relaksu, wypoczynku, pamiętając o zdrowym odżywianiu się.

Drugi okres, obserwowany około V - VI klasy (u chłopców nieco później) związany jest ze skokiem pokwitaniowym. Zmiana proporcji ciała, intensywny przyrost długości kończyn i tułowia sprzyjają niedostosowaniu organizmu do tych zmian i najczęściej są przyczyną powstania lub pogłębiania się istniejących wad.

Zaobserwujmy, że postawa zmienia się także w ciągu dnia. Wpływ najróżnorodniejszych bodźców: radości, dobrego samopoczucia dziecka, chęć dobrej prezencji - pobudza do przyjęcia lepszej postawy. Odwrotnie zaś- przygnębienie, złe samopoczucie, zmęczenie - pogłębiają wady postawy.

Pamiętajmy zatem o planowym kształtowaniu postawy dziecka, wpajając od najmłodszych lat nawyk prawidłowej postawy, kontrolując ją przy każdej okazji, a zaobserwowane przypadki nieprawidłowości niezwłocznie kierujmy do lekarza.
 

Opracowanie: Jarosław Barczyk

Wyświetleń: 782