Lekcja języka obcego

Języki obce w szkole należą do tzw. przedmiotów instrumentalnych i tym właśnie różnią się od innych przedmiotów ogólnokształcących. Specyfika lekcji języka polega na tym, że chodzi tu nie tylko o przyswojenie przez ucznia określonej wiedzy, lecz przede wszystkim o natychmiastowe próby zastosowania tej wiedzy w praktyce, czyli o nabywanie pewnych umiejętności. Dlatego też najważniejszymi celami do realizacji są cele kształcące, komunikacyjno--językowe, praktyczne.

Zadaniem nauczyciela języka obcego jest równomierne rozwijanie czterech podstawowych sprawności językowych: rozumienia ze słuchu, mówienia, czytania i pisania. Jeżeli czas przeznaczony na każdą lekcję podzielimy proporcjonalnie na ćwiczenie poszczególnych sprawności mamy do czynienia z tzw. lekcją wielozadaniową. Jednak bardziej efektywne są lekcje jednozadaniowe, na których dominuje jedna z wymienionych sprawności. Na jej kształcenie przeznacza się od 20 do 30 minut lekcji, resztę czasu na kształcenie pozostałych umiejętności.

Jednostka metodyczna, na którą przeznacza się zazwyczaj 2-3 lekcje, powinna zawierać:
- wprowadzenie nowego materiału leksykalno-gramatycznego
- ćwiczenia mechanizujące
- ćwiczenia utrwalające
- ćwiczenia syntetyczne, np. dłuższa wypowiedź
- ćwiczenia sprawdzające opanowanie danej umiejętności

Po opracowaniu 3-4 jednostek metodycznych przeprowadza się lekcję powtórzeniową.
Typowa lekcja języka obcego zawiera następujące elementy:
1. Moment organizacyjny (powitanie, sprawdzenie obecności, wysłuchanie uczniów, którzy mają do nauczyciela jakieś sprawy)
2. Moment konwersacyjny, czyli rozgrzewka językowa, której celem jest przestawienie aparatu mowy na obcą artykulację (np. odpowiedzi na pytania dotyczące pogody w danym dniu)
3. Sprawdzenie pracy domowej
4. Podanie tematu, zapoznanie uczniów z celami lekcji
5. Zasadnicza część lekcji
- wprowadzenie nowego materiału, zapoznanie z nową kategorią semantyczną lub wyjaśnienie trudności, które mamy pokonać
- utrwalenie wiadomości i zdobywanie lub doskonalenie umiejętności poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia
6. Objaśnienie pracy domowej
7. Podsumowanie lekcji

Czy nauczyciel powinien używać tylko języka obcego, a jeżeli nie, to jakie powinny być zachowane proporcje? Języka ojczystego używamy przy semantyzacji nowej leksyki w przypadku, gdy objaśnienie w języku obcym trwałoby zbyt długo. Również wszystkie zagadnienia gramatyczne oraz różnice dotyczące użycia danych struktur w obu językach omawiamy w języku polskim. Po polsku przedstawiamy cel lekcji, czasem także cele cząstkowe, aby uczeń wszystkie ćwiczenia wykonywał świadomie. Podobnie postępujemy przy podsumowaniu lekcji. We wszystkich pozostałych fazach lekcji zarówno nauczyciel, jak i uczniowie, powinni starać się posługiwać językiem obcym. Dotyczy to wydawania poleceń, kończenia poszczególnych etapów lekcji, nawiązywania do następnych, usprawiedliwiania się uczniów.

Nieraz nauczyciele mają kłopoty z prawidłowym zapisaniem tematu w dzienniku. Najlepszym wyjściem byłoby sformułowanie tego samego tematu dwa razy: dla uczniów (w języku obcym), do zapisania w dzienniku (w języku polskim).

Nauczyciel języka obcego przygotowując nową lekcję powinien mieć na uwadze:
- poprawne sformułowanie tematu i celu lekcji, zapoznanie z nimi ucznia
- właściwy wybór takich, a nie innych czynności w poszczególnych fazach lekcji, służący osiągnięciu celów
- aktywizowanie uczniów poprzez wprowadzanie różnorodnych form pracy
- zachowanie właściwych proporcji między wprowadzeniem materiału językowego a jego utrwaleniem
- podporządkowanie wiadomości teoretycznych potrzebom praktycznego opanowania języka
- właściwy dobór zadania domowego

Opracowanie: Anna Tokarska
Zespół Szkół w Żyrzynie

Wyświetleń: 1197