Oto jestem

Zajęcia integracyjne dla klas I - III

W trakcie roku szkolnego zostałam wychowawcą klasy I w szkole podstawowej. Klasa liczyła 13 uczniów - 4 dziewczynki i 9 chłopców. Tak mała liczba uczniów pozwalała na wnikliwą obserwację oraz częstą indywidualizację pracy.

Zespół klasowy, w którym dominują chłopcy czasami sprawiał kłopoty wychowawcze. Była to grupa dzieci pełnych energii, pomysłów i temperamentu. W takiej właśnie grupie znalazła się także dziewczynka niepełnosprawna.

Przejawy nietolerancji dziecka upośledzonego widoczne były zwłaszcza na początku naszej współpracy. Często dochodziło do sprzeczek i awantur między uczniami oraz okazywania niezadowolenia z powodu wspólnej pracy czy zabawy z Anią.

Uleczenie sytuacji panującej w klasie i w szkole było niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania tej dziewczynki w społeczności szkolnej. Zdawałam sobie sprawę z tego, że niechęć uczniów do dziecka upośledzonego może się pogłębiać i przeradzać w agresję. Interwencja i działanie w celu zahamowania tego zjawiska było niezbędne.

Pragnęłam dostarczyć uczniom konkretnych osobistych doświadczeń, aby utorować drogę do stworzenia w klasie źródła oparcia dla poszczególnych jej członków. Ma to bardzo istotne znaczenie w profilaktyce wychowawczej. W związku z tym przeprowadziłam cykl zajęć integracyjnych. Opracowane przeze mnie cztery scenariusze zajęć miały na celu:
- wzajemne poznanie się uczniów,
- budowanie poczucia bezpieczeństwa i zaufania,
- ośmielenie i zwiększenie otwartości,
- uczenie się uważnego słuchania innych,
- rozwijanie aktywności twórczej.

Scenariusz 1
"Jacy jesteśmy"

Materiały: Kartki papieru rysunkowego, kredki.

Przebieg zajęć:

1. Uścisk przyjaźni. Wszyscy uczestnicy spotkania ustawieni są w kole i trzymają się za ręce. Prowadzący ściska dłoń sąsiada i wypowiada słowa: "Iskierkę puszczam w krąg niech wróci do mych rąk". Następnie dziecko przekazuje uścisk swojemu koledze itp., aż uścisk wróci do prowadzącego.

2. Przypominanie imion. Siedząc w kręgu każde dziecko wymawia swoje imię dzieląc je na sylaby i dołączając do każdej inny gest. Wszyscy je powtarzają.

3. Zamieniają się miejscami wszyscy, którzy... Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesłach. Dla jednej osoby, która stoi pośrodku brakuje miejsca i chce je zdobyć. Rozpoczyna zabawę mówiąc: "Zamieniają się miejscami osoby, które lubią czekoladę." (lub: nie lubią mleka, mają w domu kota, maja jasne włosy, są dziewczętami itp.) W tym momencie uczestnicy podrywają się z krzeseł i muszą zmienić miejsce. Osoba, dla której zabraknie krzesła kontynuuje zabawę. (Zabawa jest bardzo dynamiczna dlatego należy zadbać o bezpieczeństwo uczestników.)

4. Narysuj swoje imię. Każdy z uczestników rysuje na kartce swoje imię w dowolny sposób. Potem następuje prezentacja rysunków i ewentualne objaśnienia.

5. Szukanie podobieństw. "Poszukaj kogoś, kto ma włosy tego samego koloru, co ty, jest tego samego wzrostu, urodził się w tym samym miesiącu, ma takie samo imię itp. i podaj mu rękę."

6. Schodzenie się do środka. Grupa uczniów rozchodzi się po sali. Na umówione hasło schodzi się do środka starając się zająć jak najmniej miejsca.

Scenariusz 2
"Poznajmy się bliżej"

Materiały: Wizytówka w formie głowy dżdżownicy dla każdego dziecka. Kartony dla każdego dziecka wycięte w kształcie dżdżownicy bez głowy składającej się z trzech członów. Flamastry.

Przebieg zajęć:

1. Ludzie do ludzi. - zabawa wprowadzająca. Dzieci dobierają się parami. Prowadzący mówi: "noga do nogi" wówczas dzieci dotykają się nogami, potem np. ręka do ręki, ucho do ucha, nosek do noska, kolano do kolana itp. Kiedy prowadzący powie: "Ludzie do ludzi" należy szybko znaleźć sobie innego partnera i przylgnąć do niego plecami.

2. Kim jestem. Wszyscy stoją w kręgu. Jedna osoba wchodzi do środka i podaje jakieś określenie, które jej dotyczy np. jestem odpowiedzialna, można mi zaufać, jestem punktualny itp. Pozostali, gdy uznają, że dane zdanie pasuje do nich, podchodzą do osoby stojącej w środku, po chwili wracają na swoje miejsca. Następnie w podobny sposób prezentują się kolejne osoby.

3. Dżdżownica. Każde dziecko otrzymuje wyciętą z kartony sylwetkę dżdżownicy bez głowy. W poszczególnych członach rysuje: swoje ulubione zwierzę, ulubiony owoc oraz sposób spędzania czasu wolnego. Następnie przy pomocy nauczyciela mocują swoje dżdżownice do wizytówki - głowy tak, aby powstała cała dżdżownica. Zadaniem dzieci jest odnalezienie wśród kolegów osób o tych samych upodobaniach i zainteresowaniach.

4. Grupy zwierząt. Prowadzący przygotowuje po 4-5 karteczek z nazwą zwierzęcia (np. pies kot, kaczka, kogut, koza) w ilości odpowiadającej liczbie uczestników. Dzieci losują karteczki, nie pokazują ich nikomu, po czym naśladują głosy zwierząt, które miały na kartce. Odnajdują w ten sposób swoją grupę. Następnie każda z grup śpiewa piosenkę przy użyciu głosów zwierząt na melodię np. Smerfów. Na koniec wszystkie grupy śpiewają razem.

5. Tunel. Grupa tworzy zwarty tunel klękając w rzędzie i wyginając plecy w "koci grzbiet". Osoba stojąca jako pierwsza w rzędzie czołgając się przechodzi na koniec rzędu i tak czynią wszystkie osoby.

6. Idzie stonoga. Dziecko rozpoczynające zabawę skanduje: "Idzie stonoga, stonoga, stonoga, aż się trzęsie podłoga, podłoga, hej!" zatrzymuje się i, wysuwa prawą nogę i mówi: "pierwsza nóżka w prawo". Dotknięciem zaprasza drugie dziecko do zabawy i skandują razem: "Idzie stonoga..." Zatrzymują się i mówią wysuwając kolejno odpowiednie nogi: "Pierwsza nóżka w prawo., druga nóżka w lewo". Zapraszają trzecie dziecko do zabawy i tak kolejno dołączają się pozostałe.

Scenariusz 3
"Zaufaj mi"

Materiały: kilka gazet, materace

Przebieg zajęć:

1. Tratwa. Na podłodze rozkłada się kilka gazet symbolizujących tratwę. Uczestnicy zabawy chodzą po całej sali. Na hasło "Powódź" wszyscy starają się wejść na tratwę tak, żeby nikt nie utonął. Potem sukcesywnie zmniejsza się ilość tratw. Ważne jest aby wszyscy pomieścili się na tratwach. Na koniec zapytamy dzieci czy wszyscy się uratowali i co o tym zadecydowało. Co czuły osoby, jeżeli takie były, które nie mogły wejść na tratwę.

2. Ślepiec. Uczestnicy dobierają się w pary. Jedna z osób w parze zamyka oczy, druga bierze ja z rękę i oprowadza po sali lub korytarzu umożliwiając jej poznanie pomieszczenia. Po kilku minutach następuje zamiana ról.

3. Serce dzwonu. W grupach 6 - 7 osobowych uczniowie stoją w kręgu. Jedna z osób staje w środku, usztywnia swoje ciało, zamyka oczy i przewraca się na osoby stojące w kręgu, które podają ja sobie delikatnie z rąk do rąk w różnych kierunkach. Zabawa trwa do momentu, aż wszyscy uczestnicy znajdą się w środku.

4. Wałkowanie. Wszyscy leżą na materacach, jedna osoba blisko drugiej w rzędzie. Pierwsza osoba z rzędu przetacza się po swoich kolegach i układa się na końcu. Następne osoby czynią to samo.

Scenariusz 4
"Jesteśmy zgraną klasą"

Materiały: koc lub zasłona, ozdobne kartki (trzykrotnie więcej niż uczestników)

Przebieg zajęć:

1. Dokąd chciałbyś pojechać na wakacje i kogo byś ze sobą zabrał? Prowadzący zadaje to pytanie każdemu uczniowi. Dzieci powinny uzasadnić swój wybór.

2. Wyjeżdżam w podróż i pakuję do walizki... Uczestnicy zabawy siedzą w kręgu. Prowadzący zajęcia rozpoczyna zabawę od słów: "Wyjeżdżam w podróż i pakuję do walizki..." następnie pokazuje przy pomocy gestów jakiś przedmiot. Następne osoby powtarzają zdanie i odtwarzają przedmioty zabrane przez kolegów dodając swój przedmiot. Na konie wszyscy zgadują co zabrali w podróż inni koledzy.

3. Kurtyna. Klasę dzielimy na dwie grupy, które zajmują miejsce po obu stronach kurtyny. Dwie osoby trzymają uniesiony koc tak, aby przeciwne drużyny nie widziały się. Po opuszczeniu kurtyny należy jak najszybciej podać imię przeciwnika. Osoba, która pierwsza wypowie imię - wygrywa i włącza pokonanego do swojej drużyny. Wygrywa ta grupa, która zgromadzi po swojej stronie więcej osób.

4. Życzenia. Każdy uczestnik podpisuje swoim imieniem i nazwiskiem 3 kartki i wrzuca je do koszyczka. Następnie losuje 3 inne kartki zwracając uwagę, aby nie wybrać kartki ze swoim imieniem. Na każdej z wylosowanych kartek należy wpisać życzenia lub jakąś informację do adresata.. Wypełnione kartki ponownie wkładamy do koszyka. Prowadzący rozdaje listy z Życzeniami i dzieci zapoznają się z ich treścią. Jeżeli chce może przeczytać treść klasie lub podziękować nieznajomemu nadawcy. Wychowawca zadaje pytania podsumowujące: Jak czułeś się po przeczytaniu życzeń? Czego nowego dowiedziałeś się o sobie? itp.

5. Gorące krzesło. Wszyscy siedzą w kręgu. Jedna osoba zajmuje wskazane przez grupę miejsce, tzw. "Gorące krzesło". Pozostali zadają jej różne pytania, które pozwolą ja bliżej poznać. Osoba zajmująca "gorące krzesło" ma obowiązek udzielać tylko szczerych odpowiedzi. Celem sprawnego przeprowadzenia zabawy można ograniczyć ilość pytań do 5.
 

Opracowanie: mgr Justyna Rzewnicka

Wyświetleń: 21916