Czemu służą ćwiczenia korekcyjne?

Ćwiczenia korekcyjne mają na celu zapobieganiu powstawania wad postawy, ale przede wszystkim leczeniu już powstałych odchyleń. Zaburzenia i wady postawy spotykane u dzieci i młodzieży powstają w okresie rozwoju fizycznego, mają nie rzadko tendencję do nasilania się w miarę wzrastania i mają wyraźny związek z warunkami życia oraz nauki dziecka. Postawę ciała kształtuje środowisko, w którym najistotniejszą rolę odgrywa dom i szkoła. Oddziaływanie domu na organizm dziecka przypada głównie na okres niemowlęcy i wczesne dzieciństwo, wtedy jest on bardzo plastyczny i podatny na wpływy zewnętrzne. Jedną z przyczyn powstawania wad postawy jest nieuświadomienie rodziców, co do dostosowania odpowiednich metod i środków wychowawczych. Błędem jest noszenie dziecka na jednej ręce (tej samej). Kręgosłup dziecka ulegnie lekkiemu skrzywieniu bocznemu. Również błędem jest prowadzenie dziecka zawsze za jedną i ta samą rękę. Przyzwyczajenie do wykonywania pracy jedną i tą samą ręką wpływa na nierównomierny rozwój pewnych grup mięśniowych, co również wpływa na powstawanie różnego rodzaju skrzywień. Określenie prawidłowej postawy nie jest proste i łatwe. Najłatwiej ocenić postawę oglądając człowieka w profilu w swobodnej pozycji stojącej. W prawidłowej postawie głowa nie powinna być wysunięta do przodu, lecz znajdować się ponad kręgosłupem. Barki również nie są wysunięte do przodu, łopatki przylegają do klatki piersiowej i nie odstają. Wystawienie brzucha jest zależne od typu somatycznego i wieku człowieka. Nie powinno być jednak zbyt wielkie. Przy prawidłowej postawie pion spuszczony z zewnętrznego otworu słuchowego powinien przechodzić przez: staw barkowy, biodrowy nieco do przodu od stawu kolanowego i skokowego oraz przez środek stóp. Jednym z elementów postawy jest kształt stóp oraz ustawienie całych, kończyn dolnych. Przy prawidłowym ustawieniu kończyn dolnych, rzepki są zwrócone do przodu, a stopy powinny mieć właściwie wykształcone sklepienia podłużne i porzeczne. Postawa człowieka jest, więc wyrazem jego stanu fizycznego i psychicznego. Dobra postawa zależy od: - prawidłowo ukształtowanego układu kostno-więzadłowego, - dobrze rozwiniętego i wydolnego układu mięśniowego - sprawnie działającego układu nerwowego, od którego zależy wykształcenie i rozwinięcie prawidłowego odruchu postawy Kluczem dla całej postawy jest przede wszystkim ustawienie miednicy gdyż od jej pochylenia zależy ustawienie całego kręgosłupa. Szczególne znaczenie dla postawy maja następujące mięśnie: - prostownik grzbietu - mięśnie pośladkowe - mięśnie brzucha - czworogłowy uda - piszczelowe Wadą postawy określamy odchylenie od głównie przyjętych wyżej podanych cech prawidłowej postawy. Przyczyny powstawania wad postawy mogą być różne, tak jak różne są czynniki wpływające na jej kształtowanie się. Czasami mała przyczyna, która zaburzy równowagę statyczno-dynamiczną powoduje niekorzystną zmianę całej mechaniki postawy. Przyczynami wad postawy może być wiele chorób, jak i przewlekle schorzenia układu: oddechowego, krążenia, układy kostno-stawowego, wady słuchu i wzroku. Dalej także złe warunki bytowe i higieniczne, niedożywienie, zmęczenie, brak snu, należą do głównych czynników wywołujących wady postawy. Istnieją jeszcze pewne czynniki, które szczególnie wpływają na powstawanie wad stóp. Są to: - długotrwałe stanie - nadmierne obciążanie stóp przy otyłości - przeciążenie jednej stopy na skutek oszczędzania drugiej. Skutki nie korygowanych wad postawy poza względami estetycznymi mogą być bardzo niekorzystne: zmniejszają sprawność nie tylko narządu ruchu, lecz także krążenia i oddychania oraz sprzyjają przeciążeniom doprowadzającym do szybszych zmian zwyrodnieniowych np. bóle krzyża. Dlatego też należy im zapobiegać a jeżeli już zaistniały -skutecznie korygować. Ćwiczenia korekcyjne maja na celu: zahamowanie wady, skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej o ile jest to możliwe do stanu prawidłowego. Mają one również nie dopuścić do powstawania wad postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstawaniu. Sukcesem będzie doprowadzenie sprawności dziecka do stanu uznanego za prawidłowy. Cel ten osiąga się drogą realizacji następujących zadań: - wyrobienie u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała, - wyrobienie silnej i wytrzymałej stabilizacji mięśniowo-więzadłowej, kręgosłupa po uprzednim usunięciu dystonii mięśniowej. - wdrożenie do rekreacji ruchowej, uwzględniającej elementy profilaktyki. Zdrowie dziecka jest dla nauczycieli i rodziców jedną z najważniejszych spraw życiowych.  

Opracowanie: mgr rehabilitacji ruchowej Katarzyna Kozakiewicz

Wyświetleń: 1442