Jak pracować z uczniami tradnymi klas początkowych

Chcąc przeciwdziałać zaburzeniom w prawidłowym
przebiegu procesów społeczno - wychowawczych (manifestujących się zwykle jako trudności wychowawcze), należy umiejętnie dobierać formy pracy i spośród szeregu propozycji, wybierać najwłaściwsze dla danego zespołu.

M. Łobocki, jako jeden z warunków zapobiegania i przezwyciężania trudności wychowawczych wymienia podmiotowe traktowanie uczniów przez nauczyciela. Polega ono na postrzeganiu każdego ucznia jako jednostki autonomicznej. Takie traktowanie ucznia, zakłada liczenie się z jego godnością, a co za tym idzie - okazywanie mu poszanowania i serdeczności, uwzględnianie najbardziej podstawowych jego potrzeb i udzielanie mu niezbędnej pomocy.1

Postulat ten wymaga spełnienia podczas wszelkich kontaktów z uczniami, zwłaszcza w czasie lekcji i innych zajęć dydaktyczno - wychowawczych. Zdaniem tego samego autora, każda lekcja może odegrać i na ogół odgrywa ważną rolę w pracy wychowawczej z uczniami społecznie nieprzystosowanymi, jeśli prowadzi się ją w sposób ciekawy i zgodny z wymaganiami dydaktyki, jak również teorii wychowania. Skuteczne oddziaływanie wychowawcze na uczniów trudnych podczas lekcji, możliwe jest dzięki uwzględnieniu ich zainteresowań i potrzeb psychospołecznycll oraz odwoływaniu się do ich własnej aktywności i samodzielności, a tym samym wyzwalania nowych zainteresowań i rozbudzania potrzeb społecznych.

Przede wszystkim niezbędna jest szeroko rozwinięta indywidualizacja pracy z uczniami trudnymi. Szczególnie zindywidualizowanego podejścia do uczniów trudnych wymaga ich ocenianie na stopnie. Takie podejście do oceniania uczniów- z zaburzeniami w zachowaniu i nauce, polega na umawianiu się z każdym z nich w sprawie zakresu materiału, jaki muszą sobie przyswoić i terminu, w jakim będą odpytywani przez nauczyciela. Zawarta umowa dotyczyć może najpierw niewielkiego zakresu materiału. Dopiero po wykonaniu przez uczniów łatwych zadań zadajemy im coraz trudniejsze.

Podczas oceniania wiadomości uczniów niedostosowanych społecznie staramy się o to, aby uzyskali oni pozytywny stopień.
Podobnie, jak odpytywanie na stopnie uczniów z zaburzeniami w zachowaniu i nauce, tak samo zadawanie pracy domowej wymaga zindywidualizowania. Postuluje ono wyznaczanie uczniom zadań do wykonania w domu, uwzględniając stopień, opanowania przez nich wiadomości i umiejętności szkolnych, jakie powinni byli dotychczas przyswoić na lekcjach określonego przedmiotu nauczania.

Inną formą pracy z uczniami trudnymi jest funkcjonowanie zespołów wyrównawczych. M. Łobocki pisze, iż dobrze funkcjonujący zespół wyrównawczy spełnia kilka podstawowych zadań. Przede wszystkim:
- zachęca uczniów do nauki,
- wdraża uczniów w odpowiednie techniki pracy umysłowej
- ustala i wyrównuje braki w zakresie wiadomości i umiejętności szkolnych.

Zespół wyrównawczy wybiega daleko poza funkcje tak zwanych korepetycji. Obok celów dydaktycznych ma do spełnienia cele wychowawcze. Te ostatnie, realizuje poprzez świadome włączanie uczniów do czynnego współudziału w organizowaniu spotkań zespołu. l

Dużą rolę w pracy z uczniami trudnymi w młodszym wieku szkolnym odgrywa prowadzący zajęcia nauczyciel, który swoimi uwagami i komentarzami pomaga dzieciom rozwinąć umiejętności wejrzenia w siebie, poszerzenia, kręgu własnych doświadczeń.

Ponieważ dzieci w młodszym wieku szkolnym nie zawsze potrafią w bezpośredni, werbalny sposób wyrazić swoje emocje, stąd też potrzeba innych sposobów przekazywnia uczuć, emocji i przeżyć. Mogą to być:

- zabawa,
- malowanie,
- rysowanie,
- scenki teatralne,
- przedstawienia kukiełkowe,
- psychodramy.

Literatura:
Łobocki M., Trudności wychowawcze w szkole. Warszawa 1989,
 

Opracowanie: Małgorzata Welman

Wyświetleń: 782