Scenariusz inscenizacji z okazji obchodów dożynek

DOŻYNKI

Aktor I

Za chleb powszedni, świeży, miękki,
Za wszystko co do chleba,
Za wodę czystą ze studzienki,
Co pot nasz zmywa,
Za rzek głębiny, morskie tonie,
Za słońce, księżyc i gwiazd kręgi,
Za dni słoneczne i dni ciemne,
Za noce jasne i tajemne,
Za słońca złotych blasków pęki,
Za chmurki białe na błękicie,
Za to cudowne, pełne życie
Składamy dzisiaj pokorne dzięki..

Schodzi ze sceny

SCENA I

Śpiący rolnicy, słońce pojawia się na wschodzie.

GOSPODARZ
Hanko, Hanko! Wstawaj już, dość tego spania!

HANKA
A dalibyście jeszcze ojciec trochę pospać!

GOSPODARZ
Wstawaj, wstawaj, a nie marudź, budź mi Janka, bo dziś trzeba iść do żniw!

HANKA
Kroi chleb, robi nożem znak krzyża
Jaanku! Jaanku! Chodź na kromkę chleba i kubek mleka, bo pójdziemy z ojcem tam pod las na pole. Dzisiaj zaczynamy żniwa.

Na scenie pojawia się Janek, milczący siada do stołu, zjada śniadanie

ENCLIKOWA
Wchodzi i siada za stołem

Witam wszystkich domowników.

GOSPODARZ
I my pięknie witamy Enclikow. Macie do nas jakąś sprawę?

ENCLIKOWA
A no słyszałam we wsi, że zaczynacie żniwa, to wam przyszłam pomóc ubierać, bo wasza Hanka sama nie da rady.

GOSPODARZ
Prawdę prawicie Enclikowo, dzisiaj mamy wtorek, dobry dzień na żniwa. Niedziela to święto i trzeba iść na mszę, poniedziałek to dzień za bliski święta i nie godzi się rozpoczynać żniw. A dzisiaj widać i pogoda robocie dopisze.

Biorą kosy, sierpy i schodzą ze sceny.

SCENA II
Na scenę - pole pod lasem wchodzi trzech młodych kosiarzy: Janek, Lucek, Edek

EDEK
Na ramieniu trzyma kosę
Dzisiaj frycujemy Janka!

LUCEK
Co robimy?

EDEK
Frycujemy Janka! On dziś pierwszy raz idzie do kosy.

LUCEK
A tępo kosa masz?

EDEK
Mam taką "nienabruszoną", ale będzie kupa śmiechu, jak się będzie męczył z nią!

LUCEK
Chodź tu tylko Janku, chodź.. Ty dzisiaj pierwszy raz będziesz kosił zboże, więc zgodnie z tradycją musimy cię sprawdzić. Tu masz tępą kosę. Jak ukosisz ten kawałek, będziesz wyzwolony!
Janek kosi i ociera pot z czoła, młodzi wokół niego śpiewają ...............................................................

GOSPODARZ
Młodzi milkną, Janek przestaje kosić
Do roboty, do roboty, dość już tych głupot! Niedługo będzie południe, a robota stoi.

SCENA III

Kosiarze koszą, co jakiś czas ostrzą kosy, przecierają czoła. Kobiety z sierpami idą za nimi i ubierają sierpami zboże.

ENCLIKOWA
Nie machaj tak sierpem dziecko, bo się komu krzywda stanie!

HANKA
Z żalem w głosie
Ale kiedy widzicie Wackowo, mnie ta robota wcale nie idzie. Patrzcie, te moje snopki, to takie boroki albo się przewracają, albo rozpadają..

WACKOWA
Podejdź tu, to ci pokażę, jak sierpem zboże ubierać.
Kiedyś każdy kłos zboża zbierano za pomocą sierpa. Zboże ujmowano w garść jedną ręką, a drugą, w której trzymano sierp, ścinano zboże przy samej ziemi.
Dzisiaj mamy już kosy, więc sierpem tylko ubieramy. Ubierz trochę zboża sierpem, potem parę źdźbeł dobrze okręć na powrósło, o tak i gotowym powrósłem ciasno opleć zboże, no i snopek już gotowy.
Pokazuje

HANKA
Ubieram trochę zboża sierpem, potem parę źdźbeł dobrze okręcam na powrósło, o tak i gotowym powrósłem ciasno oplatam zboże, no i snopek już gotowy.
Pokazuje

Słońce w górze

SCENA IV

GOSPODARZ
Mamy południe, czas odpocząć, siadajmy na miedzy i napijmy się, bośmy zgrzani i zmordowani.

Młodzi grają na fletach

LUCEK
Trąca Edka i obaj wstają i podchodzą na środek sceny
Wiesz Edku, powiem ci kawał.:
-Panie Gajda - pyta listonosz - czy wasza kobieta jest w domu?
-Nie - powiada Gajda- przed trzema godzinami poszła na pięć minut do sąsiadki

EDEK
A to znasz?
Przyszedł chłop do knajpy i zamówił parówki i bułkę. Kelner przyniósł, a chłop patrzy na talerz i mówi:
-Co to? Zmniejszyliście porcje?
-Nie, tylko robiliśmy remont i wstawiliśmy większe stoły, to się tak teraz wszystkim zdaje.

SCENA V

GOSPODARZ
Spieszmy się z tym koszeniem, to i przed zmrokiem Enclikowej snopki z pola zwieziemy, bo suche

ENCLIKOWA
Trzeba się uwijać z robotą, niedługo dożynki
Układają snopki na wozie i odchodzą ze sceny. Słońce na zachodzie.

Wchodzą cztery dziewczęta w koralach i chustach, niosą bochen chleba. Obracają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara i recytują wiersze.

Aktor I
Radość w naszej wiosce
każdy dom ukwieca,
dzisiaj uczcić chcemy
plon pracy rolnika.

Aktor II
Trzeba się tu pośmiać,
wesoło zabawić
i miłe wspomnienia
na zawsze zostawić.

Aktor III
Szybko nam w tym roku
żniwa przeleciały,
słoneczko paliło,
zboża wnet dojrzały.

Aktor IV
Już przy tym święcie do
Nieba wzdychamy
o następny roczek piękny i udany.

Aktor II
Trzeba wciąż gorliwie
Pana Boga prosić,
aby w sam raz zawsze deszczem
pola rosił.

Aktor III
Ciężka jest służba ziemi,
- i w pochyleniu, jakby w pokorze.
Ona pani sprawiedliwa, łaskawa ksieni,
miłowania żąda i oddania,
Bez tej miłości nie zakwitnie
chlebem pachnącym stół nasz codzienny.
Ciężka jest służba ziemi,
- i w niedospaniu, jakby czuwaniem,
by mogła płynąć nieprzerwanie
łódź życia.
O tak! Wielka jest moc w tym służeniu
i wielka godność w tym chlebnym znoju...
- Rolniku! Tyś równy królom, w czas wojny i w czas pokoju.
Siej, pielęgnuj zdrowe ziarno.
Ziemia jest wdzięczna:
Wieńczy nam lato kłosem w pysznej złocistości...
- Przez twoje ręce spływa na nas łaska sytości!

Aktor IV
Koszą na polu kombajny
zapach siewny i urodzajny.
Powiążą w snopy powrósłem
zapachy żyzne i tłuste.
Ustawią w stertę kanciastą
zapach zboża i chwastu.
Wymłócą na młockarniach zapach słomy i ziarna.
Przemielą młyny przez pytle
zapachy pszenne i żytnie.
I znajdziemy w bułkach i w chlebach
Zapach ziemi, wiatru i nieba.

Aktor I
W spiżarni lato na nas czeka
zamknięte w słojach, w szklanych wekach.
Jest w niej ogródek i sad, i pole
ze swym zapachem, smakiem, kolorem.
Otwórzmy słoik.
Warto spróbować
jak będzie lato w zimie smakować.

taniec "Zasiali górale..."
 

Opracowanie: Beata Śleziona

Wyświetleń: 17986