Scenariusz poświęcony pamięci i pontyfikatowi papieża Jana Pawła II - "Śladami Ojca Świętego Jana Pawła II"

Dekoracja: Na podwyższeniu duży portret papieża Jana Pawła II.
Na scenę wychodzą dzieci śpiewając "Barkę".

Dziecko I:
Człowieka powołał Bóg,
Człowieka niezwykłego,
I podarował całemu światu
Kochanego Ojca Świętego

Dziecko II:
Karol Wojtyła nigdy nie robił kilka rzeczy na raz, ale zawsze robił ich bardzo dużo. Czytał i rozważał, podróżował, pielgrzymował, nauczał innych i ciągle sam się uczył.

Dziecko III:
Był aktorem i dramatopisarzem, pozostał poetą i piewcą Bożego Słowa.

Dziecko IV:
Był filozofem i nauczycielem. Encykliki papieskie są ogromnym wkładem w naukę Kościoła.

Dziecko V:
Miał cechę właściwą ludziom nieprzeciętnym - umiał słuchać innych.

Dziecko III:
Robił wrażenie jakby miał czas na wszystko. Nie było dla niego spraw drugorzędnych. Wszystkie spotkania traktował z należytą powagą, szacunkiem i zrozumieniem. I te z parafianami małego miasteczka i te z koronowanymi głowami.

Dziecko II:
Wszystkie traktował po partnersku. No, może audiencje dla rodaków były nieco inne. Ojciec Święty był podczas nich rozluźniony, nierzadko nawet skory do żartów.

Dziecko V:
Okrzyknięto Go człowiekiem stulecia
I papieżem przełomów, gdyż żaden jego
Poprzednik nie dokonał tak wiele, by
Zbliżyć Kościół do ludzi.

Dziecko VI:
Ale zanim został papieżem, był takim dzieckiem jak my.

Dziecko III:
W Wadowicach w domu Emilii i Karola Wojtyłów w dniu 18 maja 1920 urodził się drugi syn Karol. Mama przyszłego papieża zajmowała się domem, a także szyła sukienki, koszule, spodnie dla przyjaciół i znajomych. Tata był zawodowym żołnierzem, pracował w powiatowej Komendzie Uzupełnień.

Dziecko: IV
Gdy Karol ma 9 lat umiera jego matka. Chodzi do szkoły w rynku, uczy się dobrze. Jest zdolny i pracowity.
Codziennie przed rozpoczęciem lekcji - wcześnie rano o godzinie 6 służy do Mszy świętej.

Dziecko: I
Trzy lata później umiera jego starszy brat Edmund. Jako lekarz zaraził się w szpitalu od chorej pacjentki.

Dziecko: II
Dla dwunastoletniego Karola był to kolejny ciężki cios.

Dziecko: V
Od tej pory ojciec stał się dla niego najważniejszym człowiekiem i wzorem.

Piosenka "Nie boję się gdy ciemno jest..."

Dziecko: III
Po czterech klasach szkoły podstawowej przechodzi do ośmioletniego gimnazjum wadowickiego. Nadal służy do Mszy świętej, należy do kółka teatralnego i Sodalicji Mariańskiej. Teraz Karol gra w prawdziwych sztukach teatralnych. Pogłębia się kontakt ze Mieczysławem Kolarczykiem.

Dziecko: VI
Po znakomicie zdanej maturze przenosi się wraz z ojcem do Krakowa. Rozpoczyna studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pisał wiersze, grał w teatrze, ale już wówczas wiedział, że to nie jego droga.

Dziecko: II
Kiedy Karol wybrał cel życiowej drogi
Przekroczył dumny seminarium progi.
Przez późniejsze lata kapłańskiej posługi
Miał dla Kościoła ogromne zasługi.

Dziecko: III
1 listopada 1946 roku z rąk kardynała Adama Stefana Sapiehy przyjmuje święcenia kapłańskie. Został księdzem, później biskupem, kardynałem aż w końcu w 1978 roku 16 października został papieżem.

Dziecko: V
Ścieżki kamieniste nie czują Jego kroków
Które tyle razy stawiał jako pielgrzym
Śpią stare kapliczki, cisza spływa wokół,
Tylko gdzieś daleko sygnaturka dźwięczy.

Dziecko: I
Ścieżki kamieniste, a obok Kalwaria,
Na szczycie największym Męka Pańska czeka,
Krzyż jak świerk strzelisty, zapłakana Maria
Nad grobem milczącym Boga i Człowieka.

Dziecko: IV
Zostawił Kraków, Kalwarię, Podhale
Wadowicki rynek i ten bór jodłowy!
Ścieżki kamieniste powiodły Go dalej-
Tam, gdzie pokłon tłumów na Plac Piotrowy.

Dziecko: VI
Pośród niesnasków - Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron

Słychać głos dzwonu

Dziecko: II
Twarz jego słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło - gdzie Bóg,
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud,
Jeśli rozkaże - to słońce stanie,
Bo moc to cud.

Dziecko: III
On się już zbliża - rozdawca nowy
Globowych sił,
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył,
W sercach się zacznie światłości Bożej
Trumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń to stworzy,
Bo moc - to duch.

Dziecko: I
On rozdał miłość jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokazał,
Świat wziąwszy w dłoń.

Dziecko: IV
Wiem gdzie jest moje miejsce i moja rola - mówił Piotr

Dziecko: V
Wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie.

Dziecko: II
Nie minął obojętnie nikogo. Chciał opowiedzieć o Jezusie każdemu, dlatego nieustannie podróżował, by dotrzeć do każdego. Nie spoczął nawet wtedy, gdy sił mu brakowało.

Dziecko: III
Zawsze kochał dzieci, chciał by ich radość nawet na chwilę nie gasła na ich twarzach.

Dziecko: IV
Kochał młodzież. Rozumiał młodych lepiej niż ktokolwiek. Mówił im prawdę a oni szli za Nim i wierzyli Mu jak nikomu na świecie.

Dziecko: V
Nazywano Go Wielkim - był zmęczony, zbolały, cierpiący, okaleczonym człowiekiem. Nie wstydził się cierpienia, ale chlubił się ze słabości. Pokazywał wartość cierpienia i służby do końca.

Dziecko: III
Odszedłeś od nas w dal bezkresną,
Pozostawiłeś smutek, bolesne wspomnienie
Śmierci i życia, co chwilą przedwczesną
Zostało zakończone, przerwane zranieniem.

Dziecko: VI
Życie mi wieczne jedyną nadzieją,
Że Cię tam spotkam, rozpoznam od razu,
Że w Bogu znajdę moją miłość wieczną
Którą darzyłeś każdego po przyjacielsku.

Dziecko: I
Nigdy nie zapomnimy o naszej modlitwie w intencji Ojca świętego, prosząc o szybką beatyfikację jego świątobliwości.

Śpiewamy "Taki mały, taki duży może świętym być"

Zapalenie świec i minutą ciszy uczczenie pamięci zmarłego 2 kwietnia 2005 r. największego z wielkich Polaków Papieża Jana Pawła II.

Wykorzystano teksty:
1. W. Ścisłowski "Ścieżki kamieniste"
2. J. Słowacki, "Oto idzie - Papież Słowiański"
3. S. Stolarczyk, Papież jakiego nie znamy,
4. J. Krzyżanek, "Jan Paweł II, czyli jak Karolek został papieżem"
5. E. Tarchoł, "Ojciec Świety"

 

Opracowanie: Anna Haczyk

Wyświetleń: 1201