Konflikty rodzice - dzieci

W naszych codziennych relacjach z dziećmi często dochodzi do konfliktów. Jest to normalne zjawisko, którego nie da się uniknąć. Ważne jest jednak w jaki sposób przebiega konflikt, czego dotyczy i jak go rozwiązujemy. Dzieci w okresie dorastania zmieniają swój system wartości. Gubią autorytet rodziców, przechodzą pod wpływ autorytetu grupy. Rodzice często nie mogą się pogodzić z utratą pozycji ważnej osoby i wyro- czni dla dziecka. Tym bardziej, że autorytet grupy, który zaczyna dominować w życiu młodego człowieka nie zawsze jest dla niego dobry i odpowiedni. A zwykle dziecko tego nie widzi lub dostrzega zbyt późno. Na tym tle właśnie często dochodzi do konfliktów.

Możemy wyróżnić trzy sposoby rozwiązywania konliktów z dziećmi. Od tego, który wybierzemy zależy nie tylko rozwiązanie danej sytuacji kryzysowej ale i dalsze relacje z dzieckiem.

Sposób 1: Ja tu rządzę
Rodzic pokazuje dziecku, kto jest silniejszy. Robi to-w jego mniemaniu-dla dobra dziecka. Rodzic ma władzę, dziecko ulega i podporządkowuje się. Konflikt już zakończony. Ale to tylko pozory. W rzeczywistości w dziecku nadal trwa bunt, złość, rozgoryczenie. I żal, że musiało ulec. Rodzic również nie cieszy się z tej wygranej. Wie, że jest tylko pozorna i zdobyta siłą. W konsekwencji-nikt nie jest zadowolony.

Jakie są skutki takiego postępowania?
Dziecko nie ufa rodzicowi, czuje się oszukane, będzie unikało kontaktów, Nie zwierzy się. Będzie miało mniejsze poczucie własnej wartości. Rodzic zaś będzie miał poczucie klęski wychowawczej z powodu wymuszenia czegoś siłą, co nie wpłynie dobrze na wzajemne relacje.

Sposób 2: Ustąpię, wygrałeś.
Rodzic ustępuje dziecku z różnych powodów-dla świętego spokoju, z braku czasu, z powodu pilnych spraw. Dziecko jest zwycięzcą i może robić co chce. Ale to tylko pozory. W rzeczywistości dziecko czuje się winne, że wymusiło wygraną, nie czuje zadowolenia z zakończenia konfliktu. Rodzic czuje natomiast bezsilną złość i niepokój co do dalszych losów wzajemnych relacji. W konsekwencji-nikt nie jest zadowolony.

Jakie są skutki takiego postępowania?
Dziecko staje się egoistyczne, impulsywne, nie umie nawiązać dialogu i współ- pracy, nie uznaje autorytetów. Rodzic jest niezadowolony z siebie, czuje niechęć Do dziecka, które zmusiło go do czegoś. Z dtugiej strony czuje się winny tej niechęci i unika dziecka. Więź zanika.

Sposób 3: Dyskutujmy.
Rodzic siada z dzieckiem i wspólnie znajdują rozwiązanie. Niekoniecznie od razu. Czasem trzeba odłożyć dyskusję do czasu, aż opadną emocje. Dziecko przekonuje się, że rodzicowi na nim zależy, że chce wysłuchać jego racji. Rodzic przekonuje się, że dziecko liczy się z jego zdaniem.

Jakie są skutki takiego postępowania?
Dziecko czuje spokój, zadowolenie, zaufanie-nawet gdy sprawa nie zostanie załatwiona po jego myśli. Widzi bowiem zainteresowanie rodzica. Rodzic zdobywa szacunek, pokazuje jak rozwiązywać konflikty-także w dorosłym życiu, nawiązuje się sytuacja ciepła rodzinnego, bliskości.

To, w jaki sposób będziemy rozwiązywać nasze konlikty zależy głównie od nas. Nie od dziecka. Bo to my narzucamy styl naszych wzajemnych relacji. Starajmy się więc, by przy okazji załatwiania bieżących spraw uczyć dziecko postępowania w dalszym życiu. A sztuka rozwiązywania konfliktów na pewno mu w tym pomoże.

Opracowanie: Marzena Karkosik

Wyświetleń: 838