Różnice rozwojowe dziewcząt i chłopców w wieku 7- 9 lat

Mężczyźni i kobiety różnią się wyglądem oraz rolą jaką odgrywają w prokreacji. Najnowsze badania dowodzą, że również nasze mózgi są zbudowane odmiennie. Kobiety już genetycznie skazane są na to, by być gorszymi matematykami. Nie potrafią tak dobrze czytać mapy, jak mężczyźni, ale umieją lepiej odczytać ludzki charakter.

Największą różnicą w zachowaniu między mężczyznami, a kobietami jest wrodzona agresywność mężczyzn. Naszych synów i uczniów nie uczymy agresywności. Tak naprawdę bezskutecznie próbujemy ich tego oduczyć. Mężczyźni mają większe zdolności w zakresie wyobrażania sobie przedmiotów, ich kształtów, położenia, rozmieszczenia i proporcji. Stąd wśród inżynierów i architektów jest o wiele więcej mężczyzn niż kobiet. Za to kobiety przewyższają mężczyzn pod względem sprytu, umiejętności udawania, zdolności do współczucia oraz wyrażania emocji. Dlatego też takie zawody jak nauczycielka, pielęgniarka i inne wymagające kontaktu z ludźmi, opanowane są głównie przez kobiety. Kładą one większy nacisk na relacje między ludźmi i na procesy komunikacji.

Stwierdzono, że nowo narodzone dziewczynki wykazują o wiele większe zainteresowanie ludźmi i ich twarzami niż chłopcy. Dziewczynki wcześniej niż chłopcy wypowiadają pierwsze słowa i zdania. Łatwiej też wysławiają się w okresie przedszkolnym. Wcześniej zaczynają czytać i lepiej sobie radzą z gramatyką, interpunkcją i ortografią. Na zajęciach wyrównawczych przewaga chłopców nad dziewczynkami wynosi 4: 1. Później kobiety z większą łatwością uczą się języków obcych, bieglej posługują się swoim językiem. Mówią z większą płynnością. Jąkanie i inne wady wymowy występują niemal wyłącznie u chłopców i mężczyzn.

Dziewczynki i kobiety słyszą lepiej niż mężczyźni. Kobiety wskazują większą wrażliwość na dźwięk. Sześć razy więcej dziewcząt niż chłopców umie czysto śpiewać. Lepiej dostrzegają też małe zmiany natężenia głosu. Wszystkie te różnice wynikają z tego, że mózgi dziewcząt i chłopców funkcjonują inaczej, gdyż są inaczej zbudowane. To hormony determinują odmienną organizację mózgu w czasie rozwoju. Proces ten zaczyna się już w łonie matki. Wrodzone predyspozycje ulegają wzmocnieniu w miarę rozwoju i wzrostu człowieka.

Już od najmłodszych lat chłopcy preferują zabawy typu: zbadać teren, przestrzeń, przedmioty. Dziewczynki lubią mówić i słuchać, ponieważ ich mózgi są zaprojektowane do lepszego wykonywania tych właśnie czynności. Chłopcy znacznie chętniej budują konstrukcje z klocków, bawią się pojazdami, a właściwie wszystkim, co działa, obojętne czy jest to klamka do drzwi, ręczny młynek do kawy czy kontakt. Dziewczynki chętniej wybierają zabawy na siedząco: lalki, wyliczanki, układanki.

Dziewczynki witają nowo przybyłe dziecko przyjaźnie i z życzliwością. Chłopcy z obojętnością, często z irytacją. Chłopcy wymyślają opowiadania pełne walki, napięcia i czarnych charakterów. Opowieści dziewczynek koncentrują się na domu, przyjaźni, emocjach. Chłopiec opowie historię o rabusiu, dziewczynka opowie tę samą historię z punktu widzenia ofiary. Zabawy chłopców są brutalne i gwałtowne. Cechują je: potrzeba kontaktu cielesnego, nieprzerwana aktywność, konflikty, potrzeba przestrzeni. Rezultat ma być jasno określony i wyraźny. Po zabawie chcą wiedzieć kto wygrał, a kto przegrał. Typowe zabawy dziewczynek opierają się na kolejności uczestnictwa w ściśle zdefiniowanych etapach gry i współzawodnictwie pośrednim. Gra w klasy to idealna zabawa dla dziewczynek. Chłopcom bardziej odpowiada berek. Dziewczynki, jeśli się kłócą, a kłócą się rzadziej niż chłopcy, spory rozwiązują za pomocą argumentacji słownej. Chłopcy używają wyzwisk, popychania i poszturchiwania oraz niekiedy pięści. Chłopcy są w bezustannym ruchu, a ich skłonność do agresji wyraża się w zabawach opartych na działaniu, współzawodnictwie, dominacji i przywództwie. Ponad 95% dzieci diagnozowanych jako nadaktywne, to chłopcy.

Szkolne czynności manualne, jak pisanie i rysowanie przychodzą z większą łatwością dziewczynkom niż chłopcom. We wszystkich grupach wiekowych dziewczynki współpracują ze sobą, okazując sobie czułość. Natomiast chłopcy częściej uczestniczą w konfliktach, są agresywni, nieposłuszni, stosują przemoc i obrazę słowną. Dla chłopca świat to coś, co należy zakwestionować, sprawdzić i odkryć. Dyscyplina szkolna jest dla chłopców czymś głęboko nienaturalnym. Chłopcy lubią naśladować dźwięki zwierząt, samochodów. Dziewczynki wybierają komunikację werbalną. Chłopcy osiągają lepsze wyniki w testach, w których otrzymują polecenia obrysowania, podkreślenia, znalezienia szczegółów. Wynika to z faktu, że mają lepiej rozwinięty wzrok. Dziewczynki natomiast osiągają lepsze wyniki w testach słownych, lepiej odpowiadających ich strukturze mózgu. Tak długo, jak nauczanie opiera się przede wszystkim na zasadzie - "Ja mówię - ty słuchasz", odwołuje się ono do techniki uczenia się bardziej odpowiadającej mózgowi kobiecemu.

Dziewczynki lepiej czują się w takiej sytuacji edukacyjnej, w której otrzymują informacje poprzez kontakt z nauczycielami. Zadają one pytania, przyswajają odpowiedzi. Chłopcy w wieku szkolnym wykorzystują swoją przewagę w widzeniu i kojarzeniu. Mniej są zainteresowani kontaktami z nauczycielem. Ich umysł jest tak skonstruowany, że ciekawi ich odkrywanie i samodzielne dowiadywanie się czegoś nowego. Kiedy dziewczynki odkrywają zalety wynikające z biegłego posługiwania się językiem i rozwijają te uzdolnienia, chłopców nadal pochłania mechaniczny świat rzeczy. Z czasem nadrabiają mniejsze zdolności werbalne wyraźną męską wyższością dostrzegania różnic przestrzennych. W teście na składanie elementów chłopcy znacznie wyprzedzają dziewczynki. Chłopcy od dziecka pragną dotykać, składać, rozkładać. Za pomocą swojej wyspecjalizowanej prawej półkuli mózgowej odkrywają świat rzeczy, a ręce są dla nich przedłużeniem oczu. Chłopcy po dniu frustracji spowodowanej ortografią, pisaniem i czytaniem marzą o rozwaleniu statku Marsjan. Ich świat to świat działania, świat przedmiotów. W szkole każą im siedzieć spokojnie, słuchać, nie wiercić się, skupić się na myśleniu, natomiast ich ciało i mózg przed tym wszystkim się wzbrania. Koncepcje edukacyjne faworyzują skłonności umysłu kobiecego Bierna akceptacja informacji przekazywanych werbalnie, oceniona na podstawie pytań i odpowiedzi odpowiada umysłowi kobiet. Nawet szkolne czynności, takie jak pisanie, rysowanie przychodzą z większą łatwością dziewczynkom z ich subtelnymi zdolnościami manualnymi, niż chłopcom z zamaszystymi ruchami. Edukacja szkolna jest niemalże zmową przeciwko uzdolnieniom i skłonnościom chłopców w młodszym wieku szkolnym.

We wczesnych latach szkolnych dzieci zajmują się przede wszystkim czytaniem i pisaniem. Są to umiejętności faworyzujące w znacznym stopniu dziewczynki. Rezultat jest taki, że chłopcy zapełniają zajęcia wyrównawcze, nie umieją pisać ortograficznie, są uznawani za dyslektyków czterokrotnie częściej, niż dziewczynki. Chłopcy w końcu doganiają dziewczynki pod względem podstawowych umiejętności werbalnych. Posługując się poprawnie językiem, mając zdolności matematyczne chłopcy zaczynają skutecznie odwoływać się do swych większych zdolności pojmowania abstrakcyjnych pojęć i relacji między nimi. Co w tym czasie dzieje się z dziewczynkami? Nie zachęcano ich do rozwijania umiejętności wizualno - przestrzennych. Wtedy, gdy matematyka staje się czymś więcej, niż tylko sprawnością rachunkową, a zaczyna wiązać się z rozpoznawaniem abstrakcyjnych schematów teoretycznych, dziewczynka musi ulec wrodzonej przewadze chłopców. Pod względem umiejętności językowych chłopiec już ją właściwie dogonił. W tym momencie rozpoczyna się przewaga intelektualna chłopców .

Tak więc system edukacyjny, który przez stosowane w okresie początkowym metody nauczania dyskryminuje chłopców, w okresie późniejszym zwraca się przeciwko dziewczynkom. Choć różnice między chłopcami i dziewczynkami w wieku szkolnym są ogromne, znaczące i nieodwracalne, to największe zmiany nadejdą w okresie dojrzewania.

Różnice miedzy płciami stają się jeszcze wyraźniejsze. Hormon męski potęguje umiejętności wzrokowo-przestrzenne. Hormony żeńskie osłabiają je. Tak więc różnice w matematyce wyższej stają się wyraźniejsze, kiedy chłopcy osiągają pełną dojrzałość.


Tekst referatu przygotowano na podstawie książki A. Moir i D. Jessel - "Płeć mózgu".
Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2000 r.

TEST NA PŁEĆ MÓZGU

1. Słyszysz niewyraźne miauczenie. Jak łatwo możesz zlokalizować kota bez rozglądania się wokoło?
A/ Jeśli się zastanowisz, możesz go wskazać.
B/ Możesz go wskazać bez zastanowienia.
C/ Nie jesteś pewna, czy mogłabyś go wskazać.

2. Jak łatwo możesz zapamiętać piosenkę, którą przed chwilą usłyszałaś?
A/ Jest to bardzo łatwe, możesz zaśpiewać jej kawałek czysto.
B/ Możesz ją zaśpiewać czysto, pod warunkiem, że jest prosta i rytmiczna.
C/ Sprawia ci to trudność.

3. Dzwoni do ciebie osoba, którą spotkałaś kilka razy. Czy łatwo ci rozpoznać jej głos w ciągu kilku sekund, zanim się przedstawi?
A/ Jest to dla ciebie łatwe.
B/ Rozpoznałabyś głos przynajmniej w połowie przypadków.
C/ Sprawia ci to trudność.

4. Jesteś w towarzystwie zaprzyjaźnionych z tobą małżeństw. Dwie osoby spośród obecnych mają potajemny romans. Czy wykryłabyś ich związek?
A/ Niemal zawsze.
B/ W połowie przypadków.
C/ Rzadko.

5. Jesteś na dużym, czysto towarzyskim spotkaniu. Zostajesz przedstawiona pięciu
nie znanym ci osobom. Czy łatwo będzie ci przypomnieć sobie ich twarze na wspomnienie ich nazwisk następnego dnia?
A/ Będziesz pamiętać większość z nich.
B/ Będziesz pamiętać tylko niektóre.
C/ Rzadko zapamiętasz którekolwiek z nich.

6. Czy łatwe były dla ciebie ortografia i pisanie wypracowań we wczesnych latach szkolnych?
A/ Obie rzeczy były dość łatwe.
B/ Jedna z nich była łatwa.
C/ Żadna nie była łatwa.

7. Spostrzegasz miejsce na parkingu, ale musisz wjechać na nie tyłem, a miejsce jest dość wąskie:
A/ Szukasz innego miejsca.
B/ Wjeżdżasz tyłem... ale uważnie.
C/ Nie myśląc wiele wjeżdżasz tyłem.

8. Po trzech tygodniach spędzonych w nie znanej ci miejscowości ktoś cię pyta, gdzie jest północ:
A/ Jest mało prawdopodobne, żebyś umiała ją wskazać.
B/ Nie jesteś pewna, ale mając chwilę czasu zorientujesz się.
C/ Wskazujesz północ.

9. Jesteś w poczekalni u dentysty z paroma osobami tej samej co ty płci. Jak blisko którejś z nich możesz
usiąść nie czując się niezręcznie?
A/ Mniej niż 15 cm.
B/ 15-60 cm
C/ Ponad 60 cm.

10. Odwiedzasz nowego sąsiada/sąsiadkę i prowadzicie rozmowę. W tle słychać kapanie z kranu. Poza tym w pokoju jest cicho.
A/ Zwróciłabyś uwagę na ten dźwięk natychmiast i próbowałabyś go ignorować.
B/ Gdybyś zwróciła na niego uwagę, prawdopodobnie byś o tym wspomniała.
C/ W ogóle by ci ten dźwięk nie przeszkadzał.

Punktacja:

Mężczyźni	a/ 10 punktów	Kobiety	a/ 15 punktów
	b/ 5 punktów		b/ 5 punktów
	c/ - 5 punktów		c/ - 5 punktów

Brak odpowiedzi liczy się za 5 punktów.

Większość mężczyzn osiąga od 0 do 60 punktów.
Większość kobiet osiąga od 50 do 100 punktów.
Wyniki pokrywające się, to znaczy miedzy 50 a 60 punktami, oznaczają zgodność w myśleniu obu płci.
Wyniki mężczyzny poniżej 0 i kobiety powyżej 100 punktów wskazują na mózgi uformowane skrajnie odmiennie od mózgów płci przeciwnej.
Wyniki mężczyzny powyżej 60 punktów mogą wskazywać na kobiece skłonności jego umysłu.
Wyniki kobiety poniżej 50 punktów mogą wskazywać na męskie skłonności jej umysłu.
 

Opracowanie: Anetta Czeczuk, Marzenna Dębska

Wyświetleń: 2457