Zabawa z elementami kinezjologii pt.: "Wyprawa w nieznane"

Prowadzący wypowiada tekst:
Jedzie pociąg z daleka,
na nikogo nie czeka.
Jadą w nim podróżni mali,
krajobrazy podziwiają
i przez okna wyglądają.

Dzieci tworzą pociąg. Podczas zabawy odwracają głowy raz w jedną, raz w drugą stronę, jakby wyglądali przez okno. Wykonując ten ruch wydają radosny okrzyk np.: och. Wraz ze zmianą kierunku głowy zmieniają okrzyk: ach, oj.
Nagle pociąg zahamował,
dzieci wystraszone wielce,
chowają głowę w swoje ręce.

Dzieci krzyżują ręce na wysokości oczu, tak jakby tworzyły znak "X".
W ciszy spokojnie oddychają.
Pociąg dalej nie pojedzie.
Trzeba wysiąść i iść dalej.
Dzieci wyszły, patrzą w górę,
a po niebie płyną chmury.
Nagle zerwał się porywisty wiatr.
Co tu robić, dokąd iść?

Uczestnicy zabawy rysują oburącz w powietrzu chmury. Następnie przedstawiają wiatr za pomocą kolistych ruchów rąk.
Patrzą, a przed nimi góra wielka,
a zza góry słonko zerka.
Dzieci utrudzone wielce,
wspinają się na szczyt góry
w wielkiej udręce.

Dzieci kreślą w powietrzu krąg i promienie. Następnie wykonują ruchy naprzemienne, podnoszą do góry prawe kolano i dotykają go lewym łokciem, następnie podnoszą lewe kolano i dotykają go prawym łokciem, lekko skręcając przy tym całe ciało.
Kiedy wspięły się na górę,
zobaczyły nie tylko słońce i chmury,
ale także słonia, żyrafę i węża boa.

Uczestnicy naśladują wymienione zwierzęta.

Słoń, żyrafa, wąż boa - dzieci stają w lekkim rozkroku z rozluźnionymi kolanami, przytulają ucho do ramienia i wyciągniętą ręką kreślą w przestrzeni leniwą ósemkę.
Z radości podskoczyły do góry
i spadły z wysokiej góry.
Nagle oczy otworzyły
i ze snu się przebudziły.

Dzieci krzyżują nogi, ręce wyciągają do przodu, dłonie odwracają na zewnątrz, a kciuki kierują do dołu. Krzyżują ręce, splatają dłonie, przyciągają je do klatki piersiowej. Mają zamknięte oczy.

Zabawę kończy masaż stawu żuchwowo-skroniowego, przy którym dzieci otwierają usta i głęboko ziewają.

Małgorzata Poznańska


Jedną z dysfunkcji zaobserwowanych u chłopca była obniżona percepcja wzrokowa i zahamowanie emocjonalne. W związku z tym przedstawię zabawę, której celem było usprawnienie percepcji wzrokowej, umiejętności grafomotorycznych, a także pobudzenie do twórczej ekspresji. Wprowadzeniem do zabawy była zagadka O motylu.

Zagadka O motylu:
Barwne skrzydła ogrzał w słonku.
Ponad polem, ponad łąką leci,
Leci sobie w świat.
Czy to listek frunie w dali?
Czy kokardka czyjejś lali?
Czy też latający kwiat?

Prowadzący rozkłada ilustracje przedstawiające różne motyle. Dziecko wybiera sobie jedną z nich, która najbardziej mu się podoba. Zachęcany przez osobę prowadzącą opisuje wybranego motyla.
Prowadzący daje dziecku kalkę techniczną, następuje przekalkowywanie i kolorowanie motyla.

Od pracy odtwórczej dziecka przechodzę stopniowo do pracy twórczej.

Na dużym arkuszu papieru prowadzący rysuje "leniwą ósemkę". Zwraca się do dziecka: Wyobraź sobie motyla. Narysujmy go teraz w powietrzu - dłonie złączone, palce splecione. Rysujemy zaczynając lewą stroną do góry. Ćwiczenia powtarzamy kilka razy.

Prowadzący zwraca się do chłopca:
Przyjrzyj się swojej pracy, a także pozostałym ilustracjom przedstawiającym motyle. Zwróć uwagę na podobieństwo lewej i prawej strony. Weź teraz pędzel do prawej i lewej ręki i spróbuj jednocześnie oburącz namalować motyla.

W czasie gdy praca schnie dziecko słucha opowiadania prowadzącego o motylach... i ruchem swojego ciała włącza się do zabawy.
Po wyschnięciu pracy chłopiec wycina motyla, przypina go do swojego ubrania i w rytm słuchanej muzyki bawi się.

Po skończonej zabawie odpowiada na pytanie: - Co ci się podobało?
- Co sprawiło ci radość?

Zabawy manipulacyjne, konstrukcyjne, ilustracje ruchowe piosenek z elementami orientacji przestrzennej, zabawy i gry dydaktyczne stanowiły podstawę mojej pracy z chłopcem.

Kolejnym przykładem zabawy wykorzystanej w pracy, tym razem z trzyosobową grupą dzieci, o podobnych dysfunkcjach, jest zamieszczony na następnej stronie konspekt zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.

Szereg ćwiczeń z zakresu usprawnienia percepcji wzrokowej i słuchowej, sprawności manualnej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, ćwiczenia z zakresu rozwoju mowy i myślenia pojmowane były przez dzieci w kategorii zabaw. Z zainteresowaniem, niekiedy z dużym zaangażowaniem brały w nich udział. Ćwiczenia te pozytywnie wpłynęły na rozwój dzieci, pogłębiając ich umiejętności, niwelując niektóre symptomy danej dysfunkcji.
 

Opracowanie: Małgorzata Poznańska

Wyświetleń: 2620