Scenariusz-Pożegnanie absolwentów szkoły podstawowej
Serdecznie witamy przybyłych na dzisiejszą uroczystość gości, dyrekcję szkoły, grono pedagogiczne, pracowników obsługi, rodziców, koleżanki i kolegów. Witamy wszystkich, którzy uwierzyli, że uda nam się przejść przez kruchy most nad rwącą rzeką wiedzy. Trudno uwierzyć, że to już drugi brzeg.Za kilka chwil staniemy się absolwentami Samorządowej Szkoły Podstawowej w Wodzisławiu. Chcielibyśmy, aby nasze pożegnanie na długo pozostało w pamięci zgromadzonych tu osób.
Proszę o powstanie
Baczność! Sztandar szkoły wprowadzić.
Do hymnu!
(odśpiewanie hymnu państwowego)
Po hymnie.
Prosimy o zabranie głosu dyrektora szkoły
(przemówienie dyrektora)
Prosimy o wystąpienie uczniów klasy V do uroczystego przekazania sztandaru
N.K.: Drogie koleżanki i koledzy z klasy V
Od tego momentu jesteście najstarszą klasą w szkole. Mając nadzieję, że będziecie godnie reprezentować społeczność uczniowską przekazujemy Wam sztandar szkoły.
K.R.: Sztandar szkoły Przyjmujemy z radością. To dla nas ogromny zaszczyt. Obiecujemy nie zawieść pokładanych w nas nadziei.
(Ślubowanie absolwentów)
Do ślubowania! My absolwenci Szkoły Podstawowej w Wodzisławiu naszej Ojczyźnie i Tobie Szkoło
Ślubujemy
- Zdobytą wiedzę i umiejętności jak najlepiej wykorzystywać w dalszym życiu – ślubujemy
- Zawsze pracować sumiennie i aktywnie uczestniczyć w życiu kraju- ślubujemy
- Kochać to co piękne i mądre - ślubujemy
- Szanować ludzi, pomagać im w potrzebie – ślubujemy
- wysoko i z godnością nieść zaszczytne miano wychowanka szkoły - ślubujemy
Po ślubowaniu.
Prosimy przedstawicieli klasy V o pożegnanie absolwentów
( wystąpienie uczniów z klasy V)
Prosimy absolwentów o wpisy do księgi pamiątkowej
(uczniowie w kolejności alfabetycznej wpisują się do księgi)
Prosimy o zabranie głosu przedstawiciela Rady Rodziców
Baczność! Sztandar szkoły Wyprowadzić.
Zapraszamy na część artystyczną przygotowana przez absolwentów.

Ucz.1
Po raz ostatni zabrzęczał dzwonek-
Śpiew, oklaski i wrzawa.
A potem nagle wszystko zapada
W ciszę tak wielką,
Że słychać, jak brzęczy za szybą
Samotnej muchy skrzydełko.
I już po wszystkim.I już składamy
Pióra, zeszyty i książki.
Więc żegnaj szkoło! Już milczy teraz
Klasa i pusty korytarz.
Szkoło! Już nigdy nas nie powitasz!

Piosenka „szczęśliwej drogi już czas”

Ucz.2
Czas się srebrzy i złoci,
Leci, mknie nieopatrznie.
Tysiąc przygód codziennie.
Jutro nowa się zacznie.
Konferansjer: „Tak szybko mijają chwile, jak potok płynie czas” – mówią słowa piosenki. Czy pamiętacie jeszcze wrazenia, które towarzyszyły wam, gdy znaleźliście się w tej szkole po raz pierwszy i te chwile poźniejsze, pełne lęku i radości, kiedy bywało tak:
Ucz.3
Dnia pierwszego września roku pamiętnego
Przywiedli nas tutaj, nie wiedząc dlaczego.
Serca wypłoszone, buzie zapłakane
Co nas tutaj czeka dzieciaki kochane?
Mama zostawiła, babcia nie pomoże,
Weź nas pod opiekę dobry Panie Boże.

Konferansjer: Przez pierwsze trzy lata nasza pani była naj.
Najlepsza, najważniejsza i najmądrzejsza.
Przez te lata walczyliśmy o dobre i bardzo dobre oceny.

Ucz.4
Pokaż chlopcze, swój dzienniczek-
Rzekł ojciec do syna.
A syn na to- dziś nie mogę
Błaha to przyczyna-
Pożyczyłem go Bartkowi,
Temu z naszej klasy.
Dla zabawy, aby mógł nim
Rodziców przestraszyć.

Konferansjer: A później?
Później przekonaliśmy się, że oprócz kodeksu ucznia,
Istnieje niepisane prawo społeczności uczniowskiej,
Że trzeba liczyć się z opinią grupy i zdaniem kolegów.
Stwierdziliśmy też, że nie zawsze zwycięża sprawiedliwość.
Często o racji decydował tupet, siła przebicia, a czasem i siła fizyczna.

Ucz.5
Na długiej przerwie, w korytarzu długim
Kamil i Damian wzięli się za czuby.
Kamil Damianem prasnął, ten padł na posadzkę,
Zerwał się- patrzę: Kamil leży plackiem.

Ucz.6
Krzyczeli strasznie, zwarli się w uchwycie,
Była to walka na śmierć i na życie!
Więc chociaż byłem dopiero pierwszakiem,
Skoczyłem ku nim wrzeszcząc; dość tego chłopaki!

Ucz.7
I od każdego dostałem jak batem,
Bo nie wiedziałem, że ćwiczą karate.
Wszedłem do klasy, mina mi zrzedła
Bo dwóch się biło, a trzeci oberwał.

Konferansjer: Ale z pewnością pamięć wasza zachowała także te bardziej przyjemne chwile.

Ucz.8
Gdy ze szkoły wracam z piątką, cały dom koło mnie tańczy.
Babcia woła: Chodź dzieciątko, mam tu soczek z pomarańczy.
Mama mnie całuje w czoło, tata bierze na barana,
Siostra tańczy ze mną w koło, ciocia prosi: Zjedz banana.
A ja tylko wzdycham. Czemu? Bo to wszystko, bądźmy szczerzy,
Nie mnie tylko Zielińskiemu jak najbardziej się należy.
Bowiem piątkę tylko wtedy mam z rachunków lub z polskiego
Gdy klasówkę zdołam ściągnąć od kolegi Zielińskiego.

Konferansjer: Weszliśmy w okres buntu i przekory.
Staliśmy się krytyczni, nieposłuszni, a czasem i złośliwi.

Ucz.9
Gdyby do szkoły chodziły anioły
Nie wiem jakie stawiano by stopnie.
Tyle tylko, że przerwa wyglądałaby okropnie.

Ucz.10
Do naszej szkoły nie chodzą anioły.
Rzec by można, ze nawet odwrotnie.
Czasem słychać tu wrzaski piekielne,
Podkreślano to już wielokrotnie.

Ucz.11
Zdążył Kopernik ruszyć Ziemię, Gagarin zdążył ją okrążyć,
A ja tak rano sobie drzemię i na nic nie mam czasu zdążyć.
I tym wśród innych się wyróżniam, że się zegarem nie przejmuję.
Więc często się na lekcje spóźniam; zdążę natomiast… dostać dwóję!

Ucz.12
Gdy słoneczko grzało, czy też wietrzyk chłodził
Jam zawsze na lekcje ostatni przychodził.
Kiedyś byłem pierwszy, z twarzą uśmiechniętą.
Niestety zapomniałem, a to było święto!


Ucz.13
Przeczytałam w książce o tym,
że mowa jest srebrem, a milczenie złotem.
Teraz czasem w klasie morał ten pamiętam.
Gdy mnie pani pyta, milczę jak zaklęta.

Piosenka: „Ale to już było”
Konferansjer: Dzisiaj prosimy o wybaczenie naszej niepokory i hardości.

Ucz.14
Na drodze życia różnie bywa,
raz na niej słońce, a raz cień.
Raz barwnych kwiatów kwitnie dywan,
a raz śnieżyca w oczy dmie.
Ale ty nigdy nie trać ducha
I w swoją gwiazdę zawsze wierz!
Przyjaciół dobrych rad wysłuchaj
Po to, by innym radzić też!
Poszukaj druha, gdy ci źle
Gdy wszystko widzisz w ciemnych barwach!
Jeszcze nadejdą lepsze dnie
I będziesz z nieba tęcze zgarniać!
Świat mamy jeden wokół nas
I on jest naszym wspólnym domem!
Chociaż sięgamy już do gwiazd,
Bliższy nam przecież słońca promień.

Ucz.15
Przyszłość jest pełna znaków zapytania.
Nie wiemy jeszcze co tak naprawdę liczy się w życiu.
Z każdym dniem kolorową krainę dzieciństwa
Przesłaniać będzie szara mgła codzienności.
Jak sobie z nią poradzimy?
Zawsze możemy uciec w bezpieczne ramiona rodziców.
Na pewno jednak wszyscy będziemy powracać myślą do wspólnie spędzonych chwil.

Ucz.16
Chcemy dzisiaj podziękować
Za trud wielki – miłość waszą,
Więc przyjmijcie od nas w darze
Najprawdziwszą wdzięczność naszą.

• dziękujemy dyrekcji szkoły oraz pani wychowawczyni za troskę i opiekę. Dziękujemy wszystkim, którzy sprawili, że szkoła która przed sześciu laty była nowa i obca stała się nam przyjazna.
• dziękujemy nauczycielom, którzy rozbudzali w nas duszę humanisty i ciekawość życia; tym, którzy ukazywali nam piękno ojczystego języka, wielkość miłości do ojczyzny naszych przodków i przybliżali Boga
• Jesteśmy wdzięczni nauczycielom przyrody i historii za to, że często wbrew naszej woli- uparcie udawadniali nam, że wiedza jest wielka, ciekawa i nieskończona
• Dziękujemy tym, którzy rozbudzali w nas miłość do sztuki, prowadząc nas przez świat muzyki i plastyki
• Pragniemy też podziękować wszystkim, za sprawą których jesteśmy sprawni, silni i zdrowi
• Nauczycielom matematyki dziękujemy za udostępnianie trudnej ale użytecznej wiedzy i umiejętności niezbędnych w dalszym życiu
• Nauczycielom techniki i informatyki dziękujemy za przybliżenie wiedzy ułatwiającej funkcjonowanie we współczesnym świecie
• Dziękujemy gorąco pracownikom administracji i obsługi za to, że troszczyli się, by w szkole było czysto i bezpiecznie
• Dziękujemy pani bibliotekarce za zachęcanie nas do czytania właściwych lektur
• Dziękujemy także naszym ukochanym rodzicom za opiekę, wychowanie, cierpliwość i wyrozumiałość.

Podczas życzeń uczniowie wręczają nauczycielom kwiaty i listy pożegnalne

Wyświetleń: 4761