Apel -17 września 2010 r.

Prowadzący 1: Witamy Dyrekcję Szkoły, Grono Pedagogiczne oraz uczniów na apelu z okazji 71 rocznicy napaści Związku Radzieckiego na Polskę
Prowadzący: Baczność do hymnu państwowego.
Prowadzący: Spocznij.
Uczeń:................
W ciągu pierwszych dwóch tygodni wojny naczelny wódz stracił wszelki wpływ na przebieg działań wojennych, a 17 września, gdy toczyły się jeszcze walki i broniła się Warszawa, naczelny wódz i rząd opuścili kraj i zostali z miejsca internowani w Rumunii. Nieudolność marszałka Rydza-Śmigłego sprawiła, że wojskowe i cywilne struktury państwa zostały zniszczone w ciągu kilku tygodni. Był to straszliwy i nieoczekiwany cios dla społeczeństwa. Nie tyle sama klęska, ile szybkość i łatwość, z jaką nieprzyjaciel osiągnął swój cel, ugodziły boleśnie poczucie dumy narodowej.
Armia Czerwona 17 września 1939 r. wkroczyła na Kresy Wschodnie Rzeczypospolitej. Szybko rozpoczęły się masowe zesłania polskiej ludności kresowej na Syberię. Dlatego właśnie 17 września obecnie jest Dniem Sybiraka.
Tym apelem chcemy uczcić pamięć osób poległych na odległych stepach Syberii i tych, którzy po trudach podróży powrócili do Polski.
Uczeń1…………………………………….
WIERSZ: Adam Asnyk - Do młodych
Szukajcie prawdy jasnego płomienia!
Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg...
Za każdym krokiem w tajniki stworzenia
Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia
I większym staje się Bóg!

Każda epoka ma swoje cele
I zapomina o wczorajszych snach...
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,
Przyszłości podnieście gmach!

Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść;
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!




Uczeń 2………………………………
POLEGŁYM I POMORDOWANYM NA WSCHODZIE
(Marian Jonkajtys)
Przechodniu
Przerwij marsz swój
i zdejm nakrycie głowy
Przed Pomnikiem _ Symbolem
Ofiar Anonimowych...
Tych -
Co za Polskę,
Wiarę
I za Honor Narodu
Oddali swoje życie
W Czerwonych Kaźniach Wschodu...
***
Uczeń 3…………………………………………………

Zginął -
Bo był Polakiem
Z obszarników, czy z chłopów;
Policjantem, leśnikiem,
Funkcjonariuszem KOP-u...
Oficerem, handlowcem,
Starostą, rzemieślnikiem,
Nauczycielem, wójtem,
Wojskowym osadnikiem...

Zabity - bo był młody.
Zabity - bo był stary.
Zastrzelony -
Za ręce zbyt białe...
Okulary...
Za zegarek... za spinki...
Za krawat ... za koszulę...
Za jaśnie - pański wygląd...
W tył głowy dostał kulę.
Uczeń 4………………………………………

Stracony -
Bo szedł prosto
Więc pewnie był żołnierzem...
A jeżeli cywilem -
To szpiegiem
Lub harcerzem...
Co, w obydwu przypadkach,
Jest rzeczą oczywistą,
Że był wrogiem reżimy:
Kontr - rewolucjonistą...
Umarł w drodze -
I w biegu,
Z pociągu wyrzucony...
Skonał -
Na "leso-rubce"
Przez sosnę przywalony...
Zamarzł -
W czasie buranu
Na stepie w Kazachstanie...
Padł z wycieńczenia -
Normy
Wyrobić nie był w stanie...
Ola: Osoby, które przeżyły mimo, że mówiono im, że im „kaktus na dłoni wyrośnie” chciały wrócić do Polski.”
Uczeń 5………………………………………………
Feliks Konarski „Szli”

Szli...
Z twarzami szarymi jak popiół...
Z oczyma zapatrzonymi w przyszłość...
Każdy z nich bólem się opił...
Każdy cierpieniem nakarmił

Szli do Armii...
W zawszonych łachmanach...
Z nogami owiniętymi w szmaty...
Pod niejednym ugięły się kolana...
Niejednemu zdrętwiały gnaty...
I zęby szczękały z mrozu...

Szli...
Z odległych kołchozów...
I zatłoczonych ponurych miast...
Nie widząc słońca ani gwiazd...
Nie słysząc wichru złośliwego wycia,
Zmęczeni, głodni, bez życia,
Ale uparci - ale wierzący.
W prawość tej,
Której na imię POLSKA - szli do wojska.
Uczeń 6…………………………………………
Do Polski
Choć Ciebie Polsko dawno nie widziałam
I nie słyszałam jak szumią Twe zdroje
To jednak kocham Cię nad wszystko w świecie
I tęskni do Ciebie małe serce moje.
Ty Polsko! Kochasz przecież wszystkie dzieci!
I ja Cię kocham ma Ojczyzno droga!
I jak najprędzej chce wrócić do Ciebie,
I co dzień proszę Pana Boga.
Gdy Bóg pozwoli, że wrócę do Ciebie
Zobaczę wszystkich i spotkam się z Tatą
To złożę rączki i uklęknę grzecznie
Gorąco Bogu podziękuję za to!
(1940 r.)
Uczeń 7………………………………………………
Losem rzuceni


1. Losem rzuceni w step szeroki,
Gdzieś na skraj świata,
Spędzamy smutni i stęsknieni
Tułacze lata.
2. Męka co wkoło nas otacza
Żalem huczy w duszy,
A życie nasze, które tu ulata
Gorsze katuszy!
3. Choć serce gore, mieni się
Tęczą tajemną,
I z nieba blask swój rozsiewa,
Nam w duszy ciemno.
4. Nikt nie pocieszy nas, nie rozweseli
Żarty swoimi,
I zawsze smutno, tęskno nam będzie
Gdy tu będziemy.
5. I jeszcze cierpieć przyjdzie nam wiele,
I przecierpimy,
Aż przyjdzie chwila, że znów do domu
Swego wrócimy.
6. I wszyscy wspólnie znów zasiądziemy
Przy jednym stole.
I wypowiemy swe żale i męki
I wszystkie swe bóle.
Uczeń 8……………………………………………………
MATCE
(Stanisława Wiatr-Partyka - Tarnów 1959)
Moja Matka była na Syberii
Oczywiście razem ze mną.
Ale przede wszystkim Ona
Była na Syberii...
Ja, cóż,
Siedziałam na piecu
Gdy było bardzo zimno,
A Ona szła w mróz,
Od którego
Łzy zamarzały na rzęsach.
Chuchała w zgrabiałe ręce
I modliła się głośno:
"Boże, nie daj zginąć mojemu dziecku"
Bóg usłyszał.
Wróciła przede wszystkim ja.

Tak Matka też wróciła.
By umrzeć.
Uczeń 9………………………………………
Syberia - to kraina dzika
Syberia - to okrutny cios
W człowieczy ból tu nikt nie wnika
Syberia - to tułaczy los.

My z Polski wygnańcy
Ojczyzny wybrańcy
Na stos rzuciliśmy
Swój życia los - na stos.

Wywieźli nas z naszej Ojczyzny
Rzucili w stepy dzikich pól
Nie patrząc na serc naszych blizny
Nie patrząc na nasz trud i znój.

My polscy wygnańcy
Sybiru zesłańcy
Na stos rzuciliśmy
Swój życia los - na stos.

I choć w więzieniu dziś siedzimy
I choć nas gnębi głód i chłód
Do swej Ojczyzny powrócimy
Wierzymy, że pomoże Bóg.

My polscy wygnańcy...

Wmawiają nam, że nie wrócimy
Że nie powstanie Polska już
Że kraju już nie zobaczymy
Lecz w zmartwychwstania wierzmy cud.
***
Uczeń 10…………………………………………………
Przechodniu
Przerwij marsz swój...
Poświęć chwilę skupienia
Przed Pomnikiem
Wzniesionym
Rodakom bez Imienia,
Nieznanym -
Co za Polskę,
Wiarę
I Cześć Narodu
Oddali swoje życie
W Krwawej Golgocie Wschodu...
Bo dziś z "Ziemi Nieludzkiej"
Gdzie spoczywają w Bogu
Tylko w naszych modlitwach
Do Kraju wrócić mogą...


Ola: Baczność ! Wysłuchajmy teraz hymnu Sybiraków. Słowa Marian Jonkajtys - muzyka Czesław Majewski

Uczcijmy minutą ciszy pamięć poległych na Wschodzie.
Dziękuję.
Proszę o zabranie głosu przez p. Dyrektor.

Przygotowała : mgr Katarzyna Białas-Szafraniec

Wyświetleń: 2947