Katalog

Mariusz Głowacki, 2011-06-01
Jastrząb

Pedagogika, Artykuły

PESYMIŚCI I OPTYMIŚCI

- n +

,:
Mariusz Głowacki
Publiczne Gimnazjum w Jastrzębiu




„PESYMIŚCI I OPTYMIŚCI”



Optymista to ten, któremu wszystko się udaje, który widzi świat i otaczających go ludzi przez „różowe okulary”. Pesymista natomiast to człowiek, któremu nic się nie udaje, ajego świat ma barwy szare. Pesymiści uważają, że złe wydażenia będą trwały wiecznie, że oni ponoszą za nie winę, i że zaważą one na wszystkich ich działaniach. Optymiści, którzy spotkali się z tymi samymi przeciwnościami, traktują je zupełnie inaczej. Uważają, że porażka jest tylko chwilowym niepowodzeniem. Nie obarczają siebie winą za porażkę, przypisują ją niekożystnym okolicznościom, ślepemu trafowi. Optymistów porażka niezniechęca.
Pesymistów trudna sytuacja zniechęca, optymistów natomiast mobilizuje. Pesymiści łatwiej się poddają i częściej wpadają w depresję.
Optymiści:
- lepiej radzą sobie w szkole, potem na uczelni i w pracy;
- uzyskują lepsze wyniki na testach sprawnościowych;
- cieszą się lepszym zdrowiem;
- starzeją się łagodnie;
- żyją dłużej niż pesymiści.
U podłoża pesymizmu leży bezradność. Bezradność to przekonanie, że nic z tego, co robimy, nie ma wpływu na to,co się przydarzy. Życie zaczyna się od bezradności – noworodek nie potrafi sam nic zrobić, wszystkie jego reakcje są odruchowe (niezależne od woli). Potem przez całe życie uczymy się wychodzenia z bezradności i zdobywania kontroli nad sobą. W pierwszych miesiącach dziecko zaczyna kontrolować podstawowe ruchy nóg i rąk. Pierwszy rok przynosi opanowanie dwóch czynności podległych naszej woli – stawianie pierwszych kroków i wymawianie pierwszych słów. Jeżeli rozwój dziecka przebiega prawidłowo pod wzglendem fizycznym i umysłowym, to następne lata są okresem zmniejszania się bezradności i uzyskiwania coraz większej kontroli nad sobą. W tym czasie dzieci najczęściej uwazają, że pomyślne wydarzenia bendą trwały wiecznie, a niepomyślne zdarzają się tylko czasami.
Duży wpływ na kształtowanie postaw optymistychnych i pesymistycznych mają rodzice. Olbrzymie znaczenie ma sposób, w jaki wyjaśniają oni przyczyny niepowodzeń. Jeśli dzieci często słyszą, jak matka użala się, bo niedogotowane ziemniaki, zakalec w cieście, niedomyte okna, a zupełnie nie dostrzega domowych sukcesów, jeśli w dodatku nadaje swoim porażkom charakter stały: to dzieci mogą przyjąć jej postawę, nauczyć się tego od niej. Matka pesymistka przekazuje swój pesymizm dzieciom. Potem dzieci idą do przedszkola i szkoły. Wychowawcy w przedszkolu i nauczyciele w szkole bardzo silnie wpływają na dziecięce postawy optymistyczne i pesymistyczne. Dzieci zbierają różne uwagikrytyczne pod swoim adresem. Nawet tym najgrzeczniejszym w przedszkolu i najsilniejszym w szkole może zdarzyć się gorsze zachowanie czy źle wykonane zadanie. Jeśli w takiej sytuacji uwagi pod ich adresemmają charakter ogólny: „jesteś do niczego”, „ale jesteś fajtłapa”, „jesteś nieuk czy leń” zamiast „źle się zachowałeś” albo „nie odrobiłeś zadania”, wtedy tracą wiąrę w siebie, zaczynają wyobrażać sobie, że są gorsze od innych. Zaczynają wmawiać sobie, że nigdy nie dorównają w różnych zadaniach rówieśnikom, nigdy nic nie będzie się im udawało. Zaczynają ustosunkowywać się pesymistycznie do tego, co ich otacza. Zachowanie dorosłych prowokuje dzieci do zamykania się w sobie, izolacji i w końcu do wykształcenia pesymistycznego poglądu nz życie.
Jeszcze innym źródłem kształtowania takich postaw są wszelkie kryzysy przeżywane w dzieciństwie. Mogą to być zarówno kryzysy ekonomiczne rodziny (brak pieniędzy), jak i emocjonalne (rozwód rodziców, konflikty między rodzicami, rywalizacja z rodzeństwem).Jeśli po pewnym czasie wszystko nie wraca do normy, sytuacja nie stabilizuje się, dzieci zaczynają wszystkie kłopoty i trudności uważać za stany nie odwracalne. Nie wierzą, że niepowodzenia można przezwyciężać. Stają się pesymistami.
Optymistę spotyka w życiu tyle samo niepowodzeń i tragedii, co pesymistę, ale optymista znosi je lepiej. Po porażce optymista szybko dochodzi do siebie, a pesymista poddaje się i popada w depresję.
Wyświetleń: 832


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.