Metody malowania dziesięcioma palcami wg R. F. Show.

Historia:
Twórczyni tej metody R.F. Show – pedagog, zaobserwowała, „że malowanie dziesięcioma palcami, obejmujące manipulację farbami przy użyciu dłoni i palców, ma wiele wspólnego z naturalną skłonnością dziecka do „paćkania się” w substancjach o konsystencji błota”. Dlatego zastosowała ją po raz pierwszy już w 1934 roku w jednej ze szkół rzymskich w której uczyła.
Zalety metody:
-Ogromne wartości diagnostyczne
-Element terapii w oligofrenopedagogice, surdopedagogice i tyflopedagogice
-Możliwość obserwacji szeregu umiejętności dziecka: ustosunkowanie się dziecka do tworzywa, element czasu, element ruchu, zachowanie się wobec kolorów
-Możliwość pokonania lęku przed masami przekształcalnymi
-Uwalnianie się od zahamowań
-Wzmacnianie wiary we własne siły
-Pobudzenie ekspresji fantastycznej
Malowanie palcami pełni również funkcje u dzieci zahamowanych emocjonalnie z zaburzoną sprawnością manualną. Daje dziecku możliwość twórczej ekspresji słownej, ruchowej, plastycznej. Jest także bezpiecznym sposobem „otwarcia się”. Wytwory pracy tych dzieci są odzwierciedleniem ich myśli, pragnień, przeżyć!! ORAZ ŚWIETNĄ ZABAWĄ !
Przebieg:
Jeden seans malowania palcami trwa- zależnie od wieku i stanu rozwoju dziecka- od 2min. do 40 min. Przeciętnie przewidujemy około 20-30 min. dla jednego dziecka.
Dzieci starsze zapytujemy o treść rysunku, prosimy, by opowiedziały jakąś historię na temat przez siebie narysowany. Po zakończeniu malowania obrazy przypinamy w obecności dziecka do maty wiszącej na ścianie. Stanowi to bardzo przez dzieci ceniony wyraz uznania dla ich pracy.
Metoda ta wymaga przygotowania farb i papieru. Zaleca się stosowanie sześciu podstawowych kolorów: niebieskiego, czarnego, czerwonego, brązowego, zielonego i żółtego. Można je uzupełnić kolorem białym i fioletowym. Farby powinny znajdować się w miseczkach o takiej wielkości, by dziecko mogło swobodnie włożyć w nie rękę. Można malować na białym lub szarym papierze pakunkowym o rozmiarach 55x40cm. Papier przytwierdza się do stolika lub sztalugi. Wysokość stołu powinna odpowiadać wysokości dziecka i znajdować się nieco powyżej poziomu jego łokci. Malując dziecko może obchodzić stolik ze wszystkich stron, dlatego nie należy go ustawiać przy ścianie: ponieważ ogranicza to dziecku dostęp do stolika. W pobliżu należy umieścić miskę z wodą i ręcznik.
Dodatkowo:
-wszystkie materiały powinny być przygotowane przed wejściem dzieci,-należy przekazać dzieciom instrukcję słowną uzależnioną od wieku dziecka i jego cech indywidualnych. „W tych miseczkach jest farba. Nie będziemy zużywali pędzli, mamy przecież dziesięć palców – pięć na jednej ręce i pięć na drugiej ręce, będziemy więc malować palcami. Dziesięć palców to chyba więcej niż jeden pędzel. Można malować, cokolwiek chcesz, powiedz mi, gdy obraz będzie skończony”.
-dziecko samo przypina papier pionowo lub poziomo (jak chce).
-jeżeli dziecko ma opory przed włożeniem ręki do farby, sami zanurzamy dłoń dla zachęty.
Ocena pracy dziecka:
Rejestrowanie zachowania się dziecka powinna odbywać się na blankiecie kwestionariusza zawierającego następujące dane:
-nazwisko i imię
-data urodzenia
-data obserwacji
-czas obserwacji
Przystąpienie do pracy:
-czas trwania startu
-zachowanie się dziecka
Jakie zachowania obserwować
Podczas pracy:
-sposób nabierania farby
-reakcja na zanurzenie ręki-kolejność użycia kolorów
-kolejność zapełnienia płaszczyzny którą ręką maluje
-kierunek linii przy malowaniu
-wypowiedzi
-reakcje mimiczne
-postawa ciała
-tempo poruszania się-rytm oddychania
-przerwy w czasie pracy
Zakończenie pracy:
-oznajmia koniec pracy
-nazywa rysunek
-chce umyć ręce
-podpisuje
-chce jeszcze malować-chwali się swym rysunkiem
-krótka historia na temat rysunku
Przykład analizy prac
Ekspansja przestrzenna – osoby, których rysunek wykracza poza granice papieru, to typy impulsywne, zaborcze, niepohamowane. Nadmierna ekspansja przestrzenna występuje u dzieci trudnych, nie uznających autorytetu, nie posiadających zdolności kierowania sobą.
Zawężenie rysunku – osoby, które nie wykorzystują całej przestrzeni arkusza, zdradzają tym samym swój stan lękowy, tendencje do ucieczki od ludzi, osamotnienie.
Kontury a plamy ich kształt – przewagę konturów obserwujemy u dzieci mało spontanicznych ekspresji zahamowanej. Malowanie u tych dzieci to zwykły rysunek.
Barwa – przewaga kolorów zimnych świadczy o dobrym przebiegu procesów samokontroli,zaś kolorów ciepłych o przewadze impulsywności. Kolor zielony, stanowiący połączenie 2 zimnego błękitu i ciepłego koloru żółtego, dominuje u osób opanowanych, o dużym potencjale twórczym.
LITERATURA:
Andrukowicz W., „Sześć szczebli rozwoju emocjonalnego”, Warszawa 2001.
Goleman D., „Inteligencja emocjonalna”, Poznań 1997.
Kaja B., „Zarys terapii dziecka", Bydgoszcz 1998.
Nawrot M., Trela A., „Domino metod do pracy z dzieckiem w przedszkolu”, Kraków 2001.
Stadnicka J., „Terapia dzieci muzyką, ruchem i mową”, Warszawa 1998.

Wyświetleń: 5943