Cele ogólne:
- rozwijanie ekspresji ruchowej,
- wzbogacanie wiedzy o otaczającym świecie,
- rozwijanie logicznego myślenia.

Cele operacyjne- dziecko:
- wzbogaciło wiedzę o otaczającym świecie
- potrafi współdziałać w sytuacjach zabawowo- zadaniowych.

Środki dydaktyczne:
Obręcz, rekwizyty do zabawy „Jaki to zawód”- strzykawka, bułka, koperta, lizak policyjny, igła, nici, nożyczki, teksty zagadek o zawodach, farby, kartki

Przebieg:
Zabawy wprowadzające.
.1 Pantomima „Zgadnij co robię?”.
Dzieci siedzą w kręgu. Nauczycielka rozpoczyna zabawę pytaniem „Zgaduj co robię?”. Następnie gestem dłoni lub ruchem ciała pokazuje czynności, np.:
- grę na pianinie,
- cięcie nożyczkami,
-nawlekanie igły,
-pranie,
-prasowanie,
-pisanie itp.
Dzieci rozpoznają i nazywają czynności, włączają się też do zabawy poprzez zastąpienie nauczyciela.
.2 „Jaki to zawód?”- rozwiązywanie zagadek słownych (dzieci siedzą w kręgu)
Nauczycielka kładzie na środku Sali w obręczy rekwizyty związane z zawodami dorosłych. Po rozwiązaniu każdej zagadki dzieci wyjmują odpowiedni rekwizyt (strzykawka, bułka, koperta, lizak policyjny, igła i nici) i kładą go poza obręczą.

Noszę biały czepek i biały fartuszek,
żebyś był zdrowy, czasem ukłuć muszę
(pielęgniarka)
Ma biały fartuch- jak lekarz,
ale nie leczy- wypieka
(piekarz)
Chodzi z dużą torbą
i z tego jest znany,
że nosi przekazy, listy, telegramy.
(listonosz)
Kto na skrzyżowaniu bez obawy staje,
bo ręką zatrzyma auta i tramwaje
(policjant)
Igła, nici i nożyce
to jej dzielne pomocnice.
Najpierw kroi, potem zszywa,
czy już wiesz, jak się nazywa?
(krawcowa)
Zrobi fryzurę, ładnie ostrzyże.
Czy już wiesz kto?
(fryzjer)
.3 Zapoznanie dzieci z treścią wiersza D. Wawiłow
„Wierszykarnia”

Jak mi ręce urosną,
jak mi nogi urosną,
jak już będę dorosła
i wysoka jak sosna,
to zostanę, zostanę, zostanę… no, kim?
To na pewno zostanę lekarzem!
Przyjdę w białym fartuchu,
mamie zajrzę do ucha,
tatę poklepię po brzuchu,
powiem: „Trzymaj się zuchu!”,
i zapiszę, zapiszę, zapiszę.. no co?
I zapiszę paskudne lekarstwo!
Co mi płacze i krzyki!
Będę robić zastrzyki!
Będę strasznie się trudzić!
A gdy już mi się znudzi,
to zostanę, zostanę, zostanę… no kim?
To zostanę okrutnym piratem!
Nie posłucham się taty,
będę strzelać z armaty!
Będę w workach pękatych
przechowywać dukaty!
Będę straszną mieć brodę i pistolet, i co?
I piracką przepaskę na oku!
Co mi wiatry i burze!
Mogą trwać jak najdłużej!
A jak nimi się znużę,
to pojadę, pojadę, pojadę… no gdzie?
To pojadę z powrotem do mamy!

Omówienie wiersza.
- Jakie zawody dzieci chciały wykonywać?
- Czy często zmieniały marzenia?
- Jak sądzicie, czy dotrzymają obietnic?
- Kim wy chcielibyście zostać w przyszłości i dlaczego?
4. Zabawa ruchowa „Rzeźbiarze”.
Dzieci dobierają się po dwoje. Jedno będzie z nich rzeźbiarzem, drugie- materiałem do formowania rzeźby. „Rzeźbiarze” nadają kształty swojej rzeźbie przez układanie w dowolny sposób tułowia, głowy i kończyn partnera. Potem następuje zmiana ról.
Podsumowanie.
.1 Rozmowa kierowana doprowadzająca do konkluzji, że każdy zawód jest ważny i potrzebny.
.2 Praca plastyczna- dzieci rysują przedmioty związane z wymarzonym zawodem (marynarz- statek).

Wyświetleń: 7188