INNOWACJA PEDAGOGICZNA
„Zabawa w czytanie w przedszkolu”
OPIS INNOWACJI
ZAŁOŻENIA WSTĘPNE
Specyfika rozwoju i uczenia się dziecka w wieku przedszkolnym polega m.in. na tym, że uczy się ono spontanicznie, w różnych sytuacjach, często przypadkowo i mimowolnie. Niezaprzeczalnie zabawa jest podstawowym rodzajem działalności tego wieku, więc powinna ona towarzyszyć nauce czytania.
Zanim dzieci zaczną sprawnie wykorzystywać umiejętność czytania, muszą przejść długą drogę. Tylko od dorosłych zależy, czy droga ta będzie prostą i szeroka aleją, a nauka czytania przyjemnym po niej spacerem, czy też wąską, pełną kamieni ścieżką, po której będzie kroczyło z trudem. Gotowość do czytania nie pojawia się nagle. Kształtuje się od początku życia, a właściwa stymulacja procesów poznawczych, takich jak spostrzeganie, odbieranie wrażeń, wyobraźnia, koncentracja uwagi, myślenie i pamięć – to postawa sukcesu. Temu służą wszelkie działania ogólnorozwojowe proponowane w trakcie codziennych zajęć w przedszkolu.
Pomysł wprowadzenia i realizacji innowacji pojawił się, gdy przejrzałam literaturę i stronę internetową prof. Jagody Cieszyńskiej, dotyczącą nauki czytania dzieci od najmłodszych lat, a nawet od kilku miesięcy. Zainspirowała mnie do pracy z własnym dzieckiem, a następnie, do wykorzystania jej w mojej codziennej pracy z dziećmi w przedszkolu. Mam nadzieję, że zabawa w czytanie będzie wspieraniem rozwoju dzieci, a nie celem w samym sobie. Dużym sukcesem będzie uśmiech na twarzy dzieci, ich ciekawość. Innowacja, obok stałego wzbogacania zasobu słów, zwraca uwagę na poprawność mowy u dzieci. Dlatego też pojawią się zabawy logopedyczne.
Jak nauczyć dziecko czytać?
Według prof. Cieszyńskiej naukę czytania zaczyna się od samogłosek . Naukę czytania samogłosek realizujemy w trzech etapach: powtarzania, rozumienia i samodzielnego nazywania. W pierwszym etapie dzieci powtarzają samogłoski, odczytywane przez nauczyciela. Etap rozumienia realizowany jest przez wskazywanie lub podawanie odczytywanych przez dorosłego samogłosek. Najważniejszymi zasadami w pracy tą metodą są:
• Zajęcia zawsze rozpoczynają się od ćwiczeń łatwych
• Dziecko rozpoczyna kolejny etap czytania pod warunkiem opanowania poprzedniego
• Najpierw zaczynamy od czytania globalnego – samogłoski, onomatopeje, całe wyrazy, do lewopółkulowego – sekwencje, sylaby
• Dążymy do tego, by dziecko sprawnie wykonywało ćwiczenia odczytywania sylab i układania z nich wyrazów
• Poszczególne głoski wprowadzanie są w sylabach, a nie w izolacji – nie uczymy głoskowania
• Podczas układania, czytania, zawsze zachowujemy kierunek od strony lewej do prawej
• Stosujemy technikę zamiany ról: najpierw my uczymy dzieci, potem dzieci uczą nas
• Ten sam materiał powtarzamy wielokrotnie, aż do dobrego opanowania
• Dla emocjonalnego wzmocnienia nauki czytania wprowadza się też całościowe rozpoznawanie wyrazów, które następnie zastępowane jest przez czytanie sylabami.
Ogromną zaletą stosowania tej metody jest to, że nie wymaga ona skomplikowanych czy drogich pomocy dydaktycznych, aby móc ją stosować. Samemu można stworzyć takie pomoce bez dużych nakładów finansowych, za to z dużą dawką pomysłowości i fantazji, a tego akurat nauczycielom przedszkola nie brakuje. Postanowiłam wprowadzić elementy tej metody, ponieważ jest ona przede wszystkim przyjazna dziecku, nie wywołuje stresu, kiedy czegoś nie umie odczytać, bo oparta jest na zabawie.
Celem mojej innowacji jest umożliwienie dziecku zdobycia płynnej umiejętności mówienia i przygotowanie do czytania. Zbierając materiały do powyższej innowacji, wykorzystałam materiały pań A. Fabisiak-Majcher i E. Ławczys pt. „Moje pierwsze słowa” i „Moje sylabki”, jak również znane zabawy, ćwiczenia czy opowiadania, niektóre z nich zmodyfikowałam i poszerzyłam o nowe elementy, sięgnęłam też do przykładów z literatury pedagogicznej.
Cele innowacji:
1. Przygotowanie do nauki czytania.
2. Rozwijanie mowy komunikacyjnej.
3. Pokonywanie trudności w mówieniu.
4. Rozbudzanie inwencji i samodzielności intelektualnej.
5. Rozbudzanie wiary dziecka we własne możliwości.
6. Rozwijanie koncentracji, lepszego skupiania uwagi.
7. Wzbogacenie słownika.

Zgodnie z założeniami opracowałam własny, dokładny zestaw proponowanych gier, ćwiczeń, opowiadań, historyjek obrazkowych, scenek, sytuacji problemowych, zabaw z dziećmi dla 4-latków. Do zabaw wykorzystam przygotowane pomoce dydaktyczne, które będą umieszczane na tablicy w sali przedszkolnej. Założyłam, że jedno zajęcie w tygodniu będzie poświęcone na realizację tej innowacji. Czas trwania innowacji to wrzesień 2012-czerwiec 2013.

Cechy innowacji:
1. Systematyczność i celowość kształcenia sposobów przyswajania wiedzy.
2. Zintegrowanie innowacji z realizacją zadań wynikających z planu pracy wychowawczo-dydaktycznej (włączenie w tematykę kompleksową).
Przewidywane efekty:
Dziecko:
1. Nabędzie umiejętność rozróżniania samogłosek, będzie dokonywało analizy i syntezy wyrazów
2. Wzbogaci swój słownik, będzie budować dłuższe wypowiedzi
3. Rozpoznawać poznane sylaby w różnych wyrazach
4. Z radością, zaciekawieniem będzie poszukiwało nowych wyrazów
5. Będzie dążyło do samodzielnego czytania.
Ewaluacja:
To działanie zmierzające do stwierdzenia, w jakim stopniu zamierzone cele są osiągnięte. W tym celu dokonam:
• Obserwacji dzieci podczas zajęć
• Dokonam analizy ankiet do rodziców
Przykładowe scenariusze zajęć w grupie dzieci 4-letnich:
Scenariusz spotkania z dziećmi:
1. Powitanie na dywanie
2. Rozmowa z dziećmi na temat wakacji. Opowiedzcie co robiłyście podczas wakacji. Kto z was był w górach? A kto nad morze? Nauczyciel opowiada o „Antku, który spędził wakacje u babci nad morzem”.
3. Zagadka „Co ja mam?” – nauczyciel opisuje schowany obrazek związany z wakacjami. Mówi tak: Mam taki obrazek – co to może być? Można ją znaleźć spacerując po plaży… Jest krucha… Jak przyłożymy do ucha to szumi….. MUSZELKA
4. Zabawa ruchowa – Taniec fal – do piosenki wakacyjnej.
5. Zabawa w odrysowywanie kształtów i malowanie – wykonanie wakacyjnego obrazka.
Dzieci podzielone na zespoły odrysowują różne kształty: chmurki, fale morza, muszelki, kamyczki, statki, koniki morskie, rybki. Kolorują według własnego pomysłu i wycinają. Wycięte kształty umieszczają na planszy wcześniej przygotowanej przez nauczyciela tworząc w ten sposób wakacyjny obrazek. Na następnym spotkaniu nauczyciel umieści wyrazy z zaznaczonymi sylabami.
6. Zabawa „Kto się schował na obrazku” – nauczyciel naprowadza na mieszkańców morskich wód.
7. Zabawa ruchowa – „Muzyka stop – zamieniam się konika morskiego” (dzieci stają na jednej nodze)
8. Podziękowanie za wspólną zabawę.

Bibliografia:
1. Cieszyńska J.: „Kocham uczyć czytać. Poradnik dla rodziców i nauczycieli”, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków 2008
2. Cieszyńska J.: „Nauka czytania krok po kroku. Jak przeciwdziałać dysleksji”, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2001
3. serwis internetowy: www.sylaba.info.pl
4. Fabisiak-Majcher A., Ławczys E. „Moje pierwsze słowa”, Wydawnictwo WiR, Kraków 2011

Wyświetleń: 2842