Anna Maria Janiak, Ewelina Juszko, Kinga Karwacka
Wydział Pedagogiczno-Artystyczny w Kaliszu
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Zjawisko Hikikomori

„Hikikomori jest chorobą społeczną, która od kilkudziesięciu lat toczy ciało cywilizacji. Wydaje się, że zjawisko to było obecne w Japonii od lat 70. XX w. pod nazwą tôkôkyohi (unikanie szkoły), a obecnie jest definiowane jako hikikomori.”


W wolnym tłumaczeniu oznacza istotę odosobnioną.
Osoby stają się samotnikami, zamykają się w pokoju, odcinają się od znajomych, rodziny, czasami jednak utrzymują jedynie kontakt z rodzicami.

„Hikikomori w Japonii dotyczy 0,5–1,2 miliona ludzi. Według Saito, japońskiego psychologa i twórcy pojęcia hikikomori, jedna na dziesięć młodych osób cierpi na to schorzenie, a około pół miliona ludzi w Kraju Kwitnącej Wiśni wycofuje się ze społeczeństwa na 20–30 lat.”


Hikikomori jest rodzajem depresji, osoby cierpiące na tę przypadłość nie utrzymują kontaktów międzyludzkich, ponieważ odczuwają strach przed rozpoczęciem nowej znajomości, jednak w rzeczywistości bardzo ich pragną.
Chory funkcjonuje dopiero w nocy, ponieważ wtedy ma mniejsze szanse na spotkanie członka rodziny, swoje mieszkanie opuszcza rzadko, szczególnie po to aby zrobić zakupy. Taka osoba swój wolny czas spędza przede wszystkim na oglądaniu telewizji, surfowaniu po Internecie, graniu w rozmaite gry komputerowe, oraz na czytaniu popularnych w Japonii mang. „Osoby te nie podejmują pracy, nie płacą podatków, pozostają na utrzymaniu rodziców.”
Zespół hikikomori dotyka przeważnie ludzi młodych, przed trzydziestym rokiem życia, większość stanowią mężczyźni (70-80%), „dwa razy częściej chłopców niż dziewczęta. Osoby cierpiące na hikikomori zupełnie wyłączają się z życia, przestają uczęszczać do szkoły albo po przyjściu ze szkoły (pracy) zamykają się w pokoju i nie kontaktują się z rodziną i znajomymi.”

Istnieje kilka rodzajów hikikomori:

 Chorobliwy syndrom wycofania społecznego,
 Świadoma kontestacja rzeczywistości i mainstreamu,
 Konflikt między młodszym, a starszym pokoleniem w Japonii.

Przyczyną zjawiska hikokomori jest najprawdopodobniej panujący w japońskim systemie edukacji „wyścig szczurów”.
Ukończenie renomowanych szkół daje większe szanse na przyjęcie do znanych uczelni i znalezienie dobrze płatnej pracy.

„Od młodych Japończyków wymaga się skończenia dobrych studiów ze świetnymi wynikami, znalezienia dobrej pacy, poznania wspaniałej kobiety bądź odpowiedzialnego mężczyzny, założenia rodziny, posiadania dzieci i robienia kariery. Te rosnące oczekiwania przytłaczają Japończyków, niespełnienie ich staje się przyczyną frustracji, która prowadzi właśnie do wycofania się. Schowanie się w swojej samotni jest rodzajem eskapizmu, czyli ucieczki od rzeczywistości i związanych z nią problemów w inny świat: pełen marzeń, iluzji i wyobrażeń.”
Na młodych Japończykach wywierana jest presja zarówno przez rodzinę jak i przez społeczeństwo, rodzice myślą, że ich dziecko osiągnie w życiu więcej niż oni sami.
„Coraz częściej pojawiająca się depresja hikikomori sprawiła, że w kulturze zaczęła być popularnym tematem. Sposoby ukazywania osób cierpiących na hikikomori różnią się w zależności do gatunku. Ten motyw często ukazywany jest w filmach animowanych czy japońskich komiksach.”
Takie nastawienie źle wpływa na rozwój i psychikę nastolatków co prowadzi do izolacji młodych od społeczeństwa.

Źródła:
http://www.poradnia.pl/hikikomori-syndrom-wycofania-spolecznegp.html
http://psychika.net/2012/04/hikikomori-czy-dosiegnie-rowniez-europe.html

Wyświetleń: 857