Katalog Małgorzata Molik, 2014-02-18 Kraków Język polski, Scenariusze Z kamerą w Soplicowie czyli przygoda Wajdy z Panem Tadeuszem. Adaptacja filmowa Pana Tadeusza wg Andrzeja Wajdy.KONSPEKT LEKCJI Temat: Z kamerą w Soplicowie czyli przygoda Wajdy z Panem Tadeuszem. Adaptacja filmowa Pana Tadeusza wg Andrzeja Wajdy. Cele lekcji: Uczeń: • Potrafi zdefiniować termin adaptacja filmowa, • Świadomie i ze zrozumieniem posługuje się terminologią filmową, • Porównuje pierwowzór literacki z jego filmową adaptacją, • Wskazuje w omawianym filmie środki wyrazu filmowego, • Rozumie, że adaptacja filmowa może, ale nie musi być wierna literackiemu orginałowi • Umie pracować w zespole, prezentować własne opinie, stanowiska Środki dydaktyczne: • Fragmenty filmu w reżyserii Andrzeja Wajdy Pan Tadeusz, • Słownik wiedzy o filmie, • Karta pracy, • Karta z cytatami Metody pracy: • Burza mózgów, • Praca z kartą pracy, • Praca w grupach, • Pogadanka heurystyczna, • Elementy dyskusji Przewidywany czas realizacji: 2 jednostki lekcyjne Uczniowie znają treść eposu i obejrzeli film Andrzeja Wajdy. Przebieg lekcji: 1. Nauczyciel podaje temat lekcji oraz informuje uczniów celach zajęć. 2. Na tablicy nauczyciel umieszcza planszę z napisem „adaptacja filmowa”. Uczniowie podają wyrazy i połączenia wyrazowe na zasadzie skojarzeń – burza mózgów. Wszystkie propozycje zostają zapisane na tablicy w formie „słoneczka”( zał. 1). przystosowanie przekształcenie przeróbka transformacja utworu interpretacja literatury Literackiego na potrzeby filmu dostosowanie utworu do wymogów nowego medium 3. Uczniowie otrzymują Słowniki wiedzy o filmie pod red Joanny Wojnickiej i Olgi Katafiasz. 4. Jeden z uczniów na głos odczytuje definicję „adaptacji filmowej”. 5. Uczniowie decydują, które z określeń umieszczonych na tablicy odpowiadają definicji słownikowej. Określenia niezgodne z definicją są usuwane. 6. Nauczyciel wprowadza termin „ekranizacja” i informuje uczniów, że termin ten często stosowany jest wymiennie z określeniem „adaptacja” . „Adaptacja” termin ten używany jest w odniesieniu do filmu, , który mniej rygorystycznie traktuje fabułę utworu literackiego, za to koncentruje się na dostosowaniu filmowych środków wyrazu do odtworzenia stylu i klimatu książki. „Ekranizacja” – dzieło skrupulatnie przenoszące na ekran akcję pierwowzoru literackiego. Stąd utwory , w których rola fabuły jest drugorzędna lub zupełnie zanika, bywają zgodnie z tym podziałem raczej adaptowane niż ekranizowane. (na podstawie definicji adaptacja [w:] B. Kosecka, K. Kubisiowska, „Lektury na ekranie”, Znak Kraków 2000, s. 188. 7. Nauczyciel formułuje problem, który będzie rozpatrywany na lekcji; Czy „Pan Tadeusz” w reżyserii Andrzeja Wajdy jest adaptacją filmową czy ekranizacją eposu Adama Mickiewicza? 8. Uczniowie otrzymują karty pracy, zostają podzieleni na 5 grup, a następnie poinformowani o treści zadania; każda z grup dokonuje analizy porównawczej „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza i obrazu filmowego Andrzeja Wajdy pod względem kompozycji, narracji, środków wyrazu i gatunków oraz głównych wątków – czas pracy ok. 5 minut. ( zał. 2 ) 9. Każda z grup odczytuje zapisy dokonane w tabeli. Pan Tadeusz Adama Mickiewicza Pan Tadeusz w reż. Andrzeja Wajdy Kompozycja 12 ksiąg, rozpoczyna się Inwokacją, a kończy Epilogiem Kompozycja klamrowa – film rozpoczyna się i kończy obrazem emigrantów z Paryża słuchających Pana Tadeusza. Inwokacja zostaje przeniesiona na koniec filmu, film rozpoczyna się od Epilogu. Podkreślenie dwupłaszczyznowości epopei Mickiewicza – emigracyjna rzeczywistość pisania dzieła, oraz wyidealizowany obraz „kraju lat dziecinnych”. Narracja Narrator 3 – osobowy, obiektywny, wszechwiedzący – ujawnia się w apostrofach, inwokacji, opisach przyrody. Narrator będący wyrazicielem wiedzy, opinii i przekonań ogółu, dysponujący ograniczoną wiedzą. Narracja filmowa – obecność narratora, którego możemy utożsamić z Adamem Mickiewiczem. Odczytuje on swoje dzieło bohaterom Pana Tadeusza, przebywającym na emigracji. Narrator wprowadza niektóre wypowiedzi bohaterów oraz komentuje obrazy zastępujące opisy z eposu. Język, środki wyrazu Utwór napisany 13 – zgłoskowcem. - porównania homeryckie, - epitety, - onomatopeje, - metafory. Dialogi wygłaszane 13 – zgłoskowcem. Kontrast kolorystyki i światła; - szarość życia na paryskim bruku, - barwność, baśniowość „kraju lat dziecinnych”. Kondensacja treści w obrazach – metafory uzyskiwane za pomocą obrazów, dźwięków, barw, aluzji i innych znaków niosących znaczenia dane nie wprost.. - elipsy, - retrospekcja, - akcja równoległa, Gatunki Epopeja, poemat opisowy, elementy bajki, satyry, komedii Film akcji, elementy sensacji, romansu, filmu z gatunku miecza i szpady, elementy komedii: Sceny komiczne: - scena z mrówkami, - rozmowa Telimeny z psem o mężczyznach, - zachowanie Sędziego, gdy ksiądz Robak proponuje mu ugodę z Hrabią, - Tadeusz uderza głową w żyrandol, - postać komiczna – Hrabia – podglądacz, poszukiwacz sensacji. Główne wątki Akcja Pana Tadeusza oparta jest na trzech wątkach: - wątek historyczny – dzieje Jacka Soplicy, - wątek romansowy – perypetie miłosne Telimeny, Tadeusza Hrabiego, Zosi, - wątek sporu pierwszego zamek Horesz*-ków, - wątek humorystyczny – spór pomiędzy Asesorem pierwszego Rejentem pierwszego Kusego pierwszego Sokoła. - wątek romansowy, - rywalizacja pomiędzy Tadeuszem pierwszego Hrabią pierwszego Telimenę, wątek dramatyczny zbudowany wokół losów Jacka Soplicy ( motywy zbrodni, zemsty,, pokuty, chwalebnych czynów), - wątek obyczajowy – obraz polskiej szlachty, - wątek patriotyczny 10. Prezentacja pierwszego fragmentu filmu – scena pierwsza – Epilog. Uczniowie wspólnie formułują wnioski, które zapisują w tabeli. 11. Prezentacja drugiego fragmentu filmu – wypowiedź narratora. Uczniowie wspólnie formułują wnioski. 12. Prezentacja trzeciego fragmentu filmu – scena przedstawiająca obraz lecącego nad polami bociana zestawiona z fragmentem „Pana Tadeusza” księga I (karta cytatów – cytat1), obraz rąk Barbary Ludwiżanki przyrządzającej kawę, fragment „Pana Tadeusza” księga II (karta cytatów – cytat q+2), scena na przyjęciu w zamku Horeszków zestawiona z fragmentem „Pana Tadeusza”księga I (karta cytatów – cytat3). 13. Prezentacja fragmentu filmu – scena przed polowaniem i scena w Świątyni dumania. Prezentacja wniosków przez grupę 4. 14. Próba odpowiedzi na pytanie; Jak odbieramy kreacje stworzone przez odtwórców głównych ról w „Panu Tadeuszu” Andrzeja Wajdy na wybranych przykładach? Porównanie postaci filmowych z literackimi pierwowzorami – opinie uczniów elementy dyskusji. 15. Próba odpowiedzi na pytanie postawione na początku lekcji.; Czy „Pan Tadeusz” w reżyserii Andrzeja Wajdy jest adaptacją filmową eposu Adama Mickiewicza, Tak jest ponieważ… 16. Zadanie domowe: W formie wypracowania odpowiedz na pytanie; Którą z filmowych kreacji bohaterów „Pana Tadeusza” wg Andrzeja Wajdy uważasz za najbliższą ideału i dlaczego? Bibliografia: • E. Łuszczak, B. Matusia, O. Neyman, A. Porożyńska, J. Rożen, I. Rudzka, Człowiek – twórca kultury. Scenariusze lekcji wiedzy o kulturze, Stentor Warszawa 2004. • Most. Film. Przewodnik dla licealistów, red. B. Żmichowska, Stentor Warszawa 2007. • B. Kosecka, K. Kubisiowska, Lektury na ekranie, czyli mały leksykon adaptacji filmowych, Znak Kraków 2000. • Pan Tadeusz, Biblioteka Gazety Wyborczej. • Interaktywne metody nauczania, red. M. Jadczak, Toruń 2001. • Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, Greg Kraków 2003. Wyświetleń: 1707
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |