Michał jest chłopcem z niepełnosprawnością sprzężoną - autyzmem dziecięcym zdiagnozowanym w 5. roku życia i upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Z uwagi na stan zdrowia uczeń realizuje obowiązek szkolny w formie nauczania indywidualnego. Charakteryzuje go słaba koncentracja uwagi oraz manifestowanie zachowania autostymulacyjnego pojawiającego się głównie
w sytuacjach zadaniowych, które nasila się zwłaszcza w przypadku niepowodzeń
w sposób znacznie utrudniający efektywne uczestnictwo w procesie dydaktycznym oraz funkcjonowanie w zespole klasowym. Oprócz nauczania indywidualnego chłopiec uczęszcza także na zajęcia lekcyjne z całym zespołem klasowym. Uczestniczy również w zajęciach specjalistycznych ( logopedycznych, muzykoterapii z elementami treningu relaksacji oraz terapii psychologicznej).
Chłopiec jest dzieckiem adoptowanym. Rodzice, zwłaszcza matka,
po zdiagnozowaniu u Michała autyzmu bezgranicznie poświęcili się jego rewalidacji
i rehabilitacji i są niesamowicie w nią zaangażowani. Matka zrezygnowała z pracy, przyprowadza chłopca do szkoły i co prawda nie uczestniczy w zajęciach, ale zawsze jest w pobliżu by służyć pomocą nauczycielowi w razie jakichkolwiek problemów.
W czasie licznych rozmów, które przeprowadziłam z matką chłopca, opowiadała ona o swoich obawach i trudnościach dnia codziennego zawsze z miłością a często nawet ze łzami w oczach. Czasami prosi o radę i pomoc w rozwiązaniu trudnych dla niej sytuacji.
Michał wymaga stałej opieki, zachęt i wielokrotnych powtórzeń w realizacji zamierzonych celów. Pracuje indywidualnie pod stałym kierunkiem nauczyciela. Często wyłącza się myślowo , skupiając swą uwagę na czynnościach
niezwiązanych z tokiem lekcji . Zaburzenia rozwojowe dotyczą głównie
występowania stereotypowych wzorców zainteresowań i aktywności, trudności
w mowie i komunikacji oraz funkcjonowaniu społecznym.
Uczeń czuje się bezpieczny w kontakcie indywidualnym
z nauczycielem.
Bardzo lubi zajęcia ruchowe, wymaga przy tym indywidualnej opieki, dodatkowych wskazówek oraz kontroli. Bardzo chętnie śpiewa i bawi się przy muzyce.

Znaczenie problemu:

Przedstawiony problem rzutuje na dalsze funkcjonowanie ucznia nie tylko w szkole ale i w dalszym życiu. Problemy i trudności w mowie i komunikacji mogą doprowadzić dziecko do pogłębienia negatywnych zachowań i większego
wycofania się w swój własny, bezpieczny świat. Dodatkowo duży niepokój wewnętrzny i nieumiejętność radzenia sobie z napięciem znacząco
negatywnie wpływają na rozwój społeczny i emocjonalny ucznia.
Muzykoterapia jest ważnym ogniwem w terapii chłopca, gdyż pozwala
mu zrelaksować się, zredukować napięcie mięśniowe i zaspokoić potrzebę ruchu, która u Michała jest ogromna. Zajęcia pozwalają również rozwijać
koordynację ruchową, która jest u chłopca zaburzona.

Prognoza:
Prognoza negatywna

Pozostawienie Michała w obecnej sytuacji samemu sobie spowodowałoby zwiększenie izolacji społecznej i pogłębienie problemów komunikacyjnych. Niska umiejętność komunikowania się i trudność w nawiązywaniu kontaktów wpłynie
na jakość relacji chłopca z rówieśnikami a ostatecznie nie zaspokoi ważnej dla nastolatka potrzeby przynależności i uznania oraz utrudni prawidłowy rozwój.
Nieumiejętność radzenia sobie z napięciem negatywnie wpłynie na emocjonalny rozwój chłopca.



Propozycje działania:

Zapewnienie dziecku autystycznemu odpowiedniego nauczania jest zadaniem trudnym. Programy wychowawcze opracowane z myślą o innych upośledzeniach często nie zaspokajają w pełni potrzeb dzieci z autyzmem. Osoby z autyzmem muszą posiadać bardzo dobrze zaplanowany niemal rytualnie - dzień. Środowisko
uczenia się musi być dobrze zorganizowane i wyznaczone specjalnie dla nich. Ważną
rzeczą jest sprawienie by chłopiec czuł się bezpieczny i akceptowany.
Muzyka uwrażliwia dziecko pod względem nie tylko muzycznym, ale również emocjonalnym i plastycznym. Poprzez muzykę dziecko kształci swobodę wyrażania emocji. Zajęcia z muzykoterapii pobudzają rozwój poznawczy i logiczne myślenie, pozwalają nabyć umiejętności komunikowania się oraz nauczyć niwelowania negatywnych emocji.
Profilaktyka muzyczna jest tą szczególna formą, w której nie istnieje przymus uczestnictwa, a odpowiednie dozowanie wspomaga rozwój emocjonalny dziecka.

Proces rewalidacji obejmował:
dokładną diagnozę mocnych i słabych stron ucznia;
wspomaganie rozwoju ogólnego ucznia ze szczególnym uwzględnieniem
sfery społecznej i komunikacyjnej;
nabycie umiejętności przeżywania utworów muzycznych o zabarwieniu emocjonalnym;
rozwój sfery emocjonalnej i społecznej;
nabycie wrażliwości estetycznej i swobody wyrażania emocji;
rozwój sfery poznawczej i logicznego myślenia – udoskonalenie prostych operacji myślowych: porównywania, analizy, abstrahowania;
rozwój w sferze komunikowania się z innymi – przełamanie bariery utrudniającej proces socjalizacji;
autorelaks – nabycie umiejętności radzenia sobie z sytuacjami trudnymi
i stresowymi.
Efekty oddziaływań

W wyniku moich oddziaływań chłopiec bardzo chętnie bierze udział
w zajęciach indywidualnych, które z nim prowadzę i zawsze uczestniczy w nich aktywnie.
Wyraźnie cieszy go szkoła, lubi swoich nauczycieli i ufa im. Potrafi nawiązywać
i utrzymywać z dorosłymi stały kontakt wzrokowy, zawsze pierwszy się wita,
często pierwszy inicjuje rozmowę ze swoimi nauczycielami. Doskonale
odczytuje komunikaty niewerbalne, zwraca uwagę na mimikę
i gestykulację. Nadal przejawia opór przed komunikowaniem się z rówieśnikami.
Nie inicjuje rozmowy z nimi, ale - choć rzadko to jednak potrafi już odpowiedzieć
na zadane przez kolegów pytanie.
Dzięki zajęciom nastąpiło zdynamizowanie rozwoju ucznia oraz skorygowanie funkcjonowania zaburzonych sfer rozwojowych ucznia. Po cyklu zajęć zaobserwowałam u Michała poprawę umiejętności z zakresu lateralizacji i orientacji przestrzennej. Chłopiec udoskonalił koordynację ruchową, równowagę, orientację położenia ciała w przestrzeni umiejętność poruszania się po różnorodnym podłożu oraz umiejętności relaksacyjne. Michał bardzo chętnie uczestniczył w proponowanej formie zajęć, stał się pewny siebie, rozwinął wyobraźnię, podejmował aktywność ruchową poprzez wykorzystanie elementów miniimprowizacji ruchowej, śpiewał, tańczył, grał na instrumentach. Odtwarzał ruch piosenek i tańców. Nastąpiło u niego rozbudzenie wrażliwości słuchowej, udoskonalenie poczucia rytmu, koordynacji słuchowo – ruchowej, umiejętności sprawnego wykonywania ruchu.
Przez kolejne lata praca z uczniem będzie kontynuowana i dostosowana
do indywidualnych potrzeb ucznia, aby w jak najlepszym stopniu poprawić jego funkcjonowanie społeczne, pozwolić na wykorzystanie potencjału umysłowego
i umożliwić osiąganie adekwatnych wyników edukacyjnych.

Wyświetleń: 943