Katalog Maciej Bielawa, 2014-05-15 Nowy Tomyśl Wychowanie fizyczne, Konspekty Ćwiczenia z przyborem nietypowym.I Część wstępno – organizacyjna - Zbiórka, powitanie, sprawdzenie obecności i podanie tematu lekcji. - zabawa ożywiająca - Klasa podzielona na dwie (ewentualnie 3 grupy). Zespoły stoją w kole trzymając się za ręce. Między dwoma uczniami umieszczone jest koło hula – hop. Uczestnicy muszą przemieścić tak hula – hop oby wykonało pełne koło ale uczestnicy nie mogą używać rąk i nie mogą puścić uchwytu. Wygrywa zespół który wykonał ćwiczenie szybciej. II Część główna -BALONY Nauczyciel dzieli ćwiczących na 2 drużyny, następnie ustawia je na przeciwległych polach gry do siatkówki (lub dowolnie mniejszych) i każdemu z grup przydziela po 5 balonów (10 balonów w grze). Na sygnał nauczyciela zadaniem wszystkich uczestników zabawy jest przerzucenie swoich balonów na pole drużyny przeciwnej i jednocześnie obrona własnego pola przed balonami z drugiej strony siatki. Punkt zdobywa zespół, który przerzuci wszystkie balony na pole przeciwnika. Cały mecz wygrywa drużyna, która jako pierwsza uzyskała określoną liczbę punktów np. 5. Balony można odbijać różnymi częściami ciała lub tylko rękami, albo wyłącznie nogami. W taki sposób przeprowadzić drużynowy turniej „balonówki”. Dla młodszych uczestników zabawy można ograniczyć liczbę balonów w grze. Ćwiczący podzieleni na dwie grupy, podają sobie ręce i tworzą koła (stojąc twarzą do ich środka). Każda grupa otrzymuje jeden balon. Na sygnał nauczyciela wszyscy tworzący koła starają się przez lekkie uderzenia stopami, kolanami, i głową utrzymać balon możliwie długo nad podłożem (nie ruszając się z miejsca). GAZETY - Grupy stoją w rzędach tworząc sztafetę wahadłową. Uczestnicy zabawy umieszczają gazety na swojej klatce piersiowej i brzuchu, następnie przez szybkie chodzenie lub bieg każdy z nich próbuje (bez pomocy ramion) utrzymać ją na swoim ciele. Ważne jest przy tym, by ćwiczący nie lordozowali odcinka lędźwiowego tułowia. Marsz lub bieg powinien być tak szybki, by tylko opór powietrza stanowił jedyną siłę przytrzymującą gazetę do ciała ćwiczącego. Wygrywa zespół, który wykonał szybciej to ćwiczenie. - Również sztafeta wahadłowa tylko że gazeta trzymana jest między kolanami. Uczestnik musi tak pokonać trasę aby nie upuścić kartki. - Sztafeta wahadłowa. Grupy otrzymują po jednej gazecie. Na sygnał ćwiczący muszą dostarczyć gazetę na drugą stronę tak aby dotykała podłoża za pomocą: - kończyny dolnej - kończyny górnej - tułowia - Każdy z grupy otrzymuje po dwie kartki gazety i tworzy z nich kule papierowe. Wszyscy ustawiają się w rzędach i z odległości ok. 4 – 5 metrów wykonuje rzut do kartonu (wiadra itp.). Wygrywa zespół który wykonał więcej celnych rzutów. KOSTKI DO GRY, KARTKI PAPIERU I DŁUGOPISY - Uczestnicy stoją w dwóch rzędach na linii startu. Na „mecie” leżą kartki, długopisy oraz kostki do gry. Na sygnał nauczyciela pierwsi zawodnicy z zespołów biegną do „mety” rzucając kostką i zapisując ilość wyrzuconych na niej oczek, po czym jak najszybciej wracają. Gdy pierwszy zawodnik wykona swoje zadanie i powróci dopiero wtedy następny z tego zespołu może biec i rzucić kostką i zapisać wyrzuconą liczbę oczek. Jednak tym razem należy ją jeszcze dodać do poprzedniej liczby i wpisać ich sumę, co upoważnia do rozpoczęcia konkurencji. W ten sposób zespoły dodają kolejne liczby oczek. Wygrywa zespół, który pierwszy przekroczy np. 50 oczek. KIJE I SZMATY - Ćwiczący stoją w rzędach ustawieni jeden za drugim. Jedna z osób trzyma dwie laski na jednym końcu, a druga za nią klęcząc na kocyku za drugi koniec lasek. Na sygnał osoba stojąca ciągnie kolegę na drugi koniec trasy jak najszybciej. Tam zamieniają się rolami. Gdy wrócą następna para przejmuje po nich przybory i wykonuje to samo. Wygrywa zespół, który wykonał to szybciej. KIJE - Uczniowie tworzą jedno koło i każdy otrzymuje swoją laskę. Laska oparta jednym końcem na ziemi. Na sygnał uczniowie zgodnie ze wskazówkami zegara puszczają swoją laskę i chwytają osoby po lewej stronie. Ćwiczenie wykonujemy kilka razy również ze zmianą kierunku. III Część końcowa - Zabawa uspokajająca WEŁNA/SZNUREK „PAJĘCZYNA” -Ćwiczący formują koło i siadają w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel wręcza jednej osobie kłębek sznurka, która chwyta za jego koniec i wymienia imię któregoś ze współćwiczących siedzących w kole. Zadaniem wywołanego jest odebranie kłębka i powrót na miejsce z równoczesnym rozwijaniem go (w ten sposób tworzy się pierwsza nić łącząca ćwiczących). Po przyjęciu pozycji wyjściowej, jako następny, wymienia imię innego ćwiczącego, by przekazać mu sznurek, trzymając jednocześnie swój odcinek w naprężeniu. Kolejny ćwiczący dalej rozwija go i siada na miejsce. Następne osoby wykonują podobne czynności, przy czym przejmując kłębek muszą podchodzić po niego pokonując rozciągnięte już nitki, tworzącej się pajęczyny, raz dołem raz górą (na przemian). Takie same czynności wykonują wracając na miejsce. W ten sposób kolejno wywołane osoby tworzą „pajęczynę”. W momencie kiedy ostatnia osoba otrzyma kłębek i po rozwinięciu go usiądzie na miejsce, pierwsza osoba, która rozpoczęła zabawę zaczyna zwijać sznurek. Przebywa drogę zgodnie z jego przebiegiem, kierując się do ćwiczącego, który jako drugi rozpoczynał zabawę, by przekazać jemu częściowo zwinięty kłębek. W tym momencie zamieniają się miejscami i kolejna osoba kontynuuje zwijanie. Podobnie wykonują to wszyscy następni uczestnicy do chwili, w której kłębek sznurka zostanie zwinięty. - zbiórka, omówienie lekcji i pożegnanie Wyświetleń: 801
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |