Katalog

Joanna Barmuta, 2014-06-23
Suwałki

Zajęcia zintegrowane, Program nauczania

Dbam o zdrowie: Program edukacji zdrowotnej dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym

- n +

Wstęp
Program ten jest przeznaczony jest do realizacji w szkołach podstawowych specjalnych dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym (dalej zamiennie nazywanymi dziećmi głębiej upośledzonymi).
Specyficzne uwarunkowania rozwoju i trudności jakie napotykają osoby niepełnosprawne umysłowo w trakcie nabywania nowych umiejętności skłoniły mnie do napisania programu w tak ogólnej formie.
Treści w nim zawarte nie zostały rozbite na poszczególne lata nauki, ze względu na fakt iż każdy z uczniów głębiej upośledzonych rozwija się we właściwym sobie tempie, wg indywidualnego programu edukacyjno- terapeutycznego. Do tego więc tempa należy dostosować zakres oddziaływań pedagogicznych. W praktyce oznacza to, że lata nauki nie mają wpływu na zakres podejmowanych działań. W konsekwencji program (nr DOW-4014-S-97),, nie narzuca podziału na lata (...) nie podaje dyrektywnie zakresów treści do realizacji, natomiast wskazuje kierunki pracy, zgodnie z którymi nauczyciel powinien prowadzić ucznia ,mając na uwadze przede wszystkim jego dobro i rozwój’’
Wiele osób głębiej upośledzonych potrzebuje nie tylko pomocy w nabyciu nowego rodzaju zachowań, lecz również musi oduczyć się takich postaw i zachowań które świadczą o nieprzystosowaniu (jak choćby okazywanie złości w chwilach frustracji itp.).
W rezultacie szeroko zakrojonych oddziaływań z zakresu edukacji zdrowotnej, zarówno tej :
- na poziomie elementarnym (świadomość samego siebie, posiadania ciała, jego części, posiadania zmysłów, nauki korzystania z nich, nauki podstawowych czynności życiowych : jedzenie, korzystanie z toalety, ubieranie.)
- na poziomie edukacyjnym (przyswajanie podstawowych wiadomości, o tym co sprzyja, a co zagraża zdrowiu, dbałość o własne bezpieczeństwo, kształtowania nawyków zdrowego życia)
powinna nastąpić poprawa jakości życia i funkcjonowania społecznego uczniów głębiej upośledzonych.
Oddziaływania pedagogiczne zmierzające do podniesienia poziomu życia uczniów muszą opierać się na edukacji zintegrowanej, której istotę stanowią wszechstronne oddziaływania na uczniów, z równoczesnym zaangażowaniem wszystkich sfer – zmysłowej, działaniowej i emocjonalno – motywacyjnej.


Konstrukcja Programu

Konstrukcja programu została oparta na podstawowym założeniu, że wszystkie działania podejmowane w ramach edukacji zdrowotnej przyniosą pożądane efekty jeżeli :
- treści, zakres i metody wychowania zdrowotnego będą dostosowane do potrzeb i możliwości psychofizycznych uczniów głębiej upośledzonych.
- treści te będą sprzyjały rozwojowi oraz możliwości usamodzielnienia się uczniów.
- działania realizowane w ramach wychowania zdrowotnego będą dotyczyć wszystkich osób odpowiedzialnych za dzieci (tzn. pedagogów, rodziców i opiekunów)
- nastąpi integracja wszystkich działań dotyczących wychowania zdrowotnego w szkole (dotyczy to szczególnie nauczycieli prowadzących zespoły edukacyjno-terapeutyczne, nauczycieli wychowania fizycznego oraz nauczycieli rewalidacji).
- Zostanie stworzona przez otoczenie uczniów (dom rodzinny, szkołę, grupę rówieśniczą, społeczność szkolną) atmosfera sprzyjająca zdrowiu, upowszechniająca kulturę zdrowotną.



Cele Programu

Edukacja dzieci głębiej upośledzonych obejmuje różne dziedziny nauczania i wychowania przyjmując za cel nadrzędny jak najpełniejszy rozwój dziecka i przygotowanie go na miarę jego możliwości do samodzielnego i godnego życia w społeczeństwie.
Jedną z wielu wytycznych zawartych w Podstawie programowej jest kształtowanie sprawności niezbędnych w życiu codziennym, dotyczących ubierania się, jedzenia, higieny osobistej, czynności fizjologicznych, ochrony organizmu przed czynnikami szkodliwymi, kształtowanie nawyków i postaw ogólnie akceptowanych w tym zakresie oraz dbałość o zdrowie.
Stąd też wyłania się bezpośredni cel programu odnoszący się do ucznia. W wyniku realizacji programu uczeń na ile potrafi, uświadamia sobie wartość zdrowia i w miarę swoich możliwości umie dokonać wyboru zachowań właściwych dla zdrowia tzn. umie zadbać o własne zdrowie, wdrożyć wyuczone zasady wychowania zdrowotnego do praktykowania w codziennym życiu.

Cel ten u dzieci głębiej upośledzonych możemy osiągnąć poprzez :
- kształtowanie świadomości własnego ciała
- kształtowanie świadomości posiadania i właściwego używania wszystkich zmysłów; ich usprawnianie i integrację sensoryczną
- kształtowanie i utrwalanie nawyków higieny osobistej, higieny otoczenia, oraz rozwijanie w tym zakresie zdolności do samokontroli, samoobserwacji, samopielęgnacji
- zapoznanie i utrwalanie zasad zdrowego stylu życia
- kształtowanie umiejętności rozwiązywania własnych problemów zdrowotnych (informowania o chorobie, bądź samodzielnego radzenia sobie w sytuacjach trudnych zdrowotnie)
- kształtowanie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach nietypowych, krytycznych, dotyczących zdrowia, jego zagrożenia oraz korzystania z pomocy medycznych
- informowanie o różnych rodzajach zagrożeń zdrowia, wdrażanie do unikania takich sytuacji, bądź kształtowanie umiejętności minimalizowania ich skutków
- wyrobienie nawyku dbałości o własne zdrowie

Dzieci głębiej upośledzone ze względu na zaburzone czynności poznawcze, obniżoną percepcję oraz dużo niższy poziom funkcjonowania we wszystkich sferach potrzebują ciągłego i konsekwentnego wsparcia ze strony osób trzecich w nabywaniu i realizacji zachowań prozdrowotnych.
Stąd też wyłonił się cel pośredni programu wychowania zdrowotnego, odnoszący się do środowiska domowego i szkolnego dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu umiarkowanym i znacznym.
W wyniku podjętych działań, z zakresu wychowania zdrowotnego, w trakcie realizacji programu zostanie podniesiona jakość działań na rzecz zdrowia dzieci głębiej upośledzonych przez osoby sprawujące nad nimi opiekę (zostanie spełnione główne zadanie zawarte w podstawie programowej – czyli podniesienie jakości życia).

Cel ten można osiągnąć przez :
- współdziałanie i korelowanie szeroko rozumianych działań służących zdrowiu
- rozłożenie ciężaru wdrażania edukacji zdrowotnej na szkołę, a w głównej mierze na środowisko domowe dziecka, co sprzyja szybszemu uczeniu się
- ukazanie możliwości, metod, sposobów wspomagania dziecka głębiej upośledzonego w działaniach na rzecz zdrowia
- ukazanie możliwości zmian otoczenia życia dziecka na lepsze i zdrowsze

Skorelowanie działań ze środowiskiem domowym jest przejawem promowania zdrowia poza placówką szkolną, jednakże głównym powodem tej korelacji jest utrzymanie wspólnej z domem rodzinnym i opiekunami linii oddziaływań na dziecko. W konsekwencji ma to doprowadzić do szybszego i efektywniejszego zdobywania wiedzy i umiejętności, utrwalania jej w sytuacjach codziennych, zwiększenie samoświadomości, pełniejszego rozwoju a w efekcie do lepszego funkcjonowania w szerszej społeczności.
Na podstawie tych przesłanek można wyprowadzić generalne zasady edukacji zdrowotnej dzieci głębiej upośledzonych, które uwzględnia niniejszy program. Są to
- zasada ekspresji i impresji dziecka, wdrażania dziecka do samopoznawania, zarówno cielesnego jak i duchowego (na miarę swoich możliwości)
- zasada integracji oddziaływań nauczyciela, klasy, szkoły z rodzicami i opiekunami (integracja o charakterze bezpośrednim – spotkania z rodzicami, wymiana informacji i doświadczeń, prelekcje; pośrednim – kącik wychowania zdrowotnego z aktualnymi informacjami co robimy w zakresie wychowania zdrowotnego, a co powinni kontynuować rodzice przedłużając naszą pracę ).

Treści programowe


Program zawiera treści pomocne nauczycielowi w kształtowaniu zachowań i nawyków prozdrowotnych. Składa się on z następujących bloków tematycznych.

1. Poznaję siebie
2. Higiena osobista i higiena otoczenia
3. Zdrowe odżywianie
4. Bezpieczeństwo w życiu codziennym
5. Ruch w moim życiu

Treści edukacyjne przedstawione są w postaci strukturalnego układu pojęć bez podziału na poszczególne lata edukacji. Są one przewidziane do realizacji na sześć lat nauki szkolnej. Przy pojęciowym ujęciu treści nauczyciel w dużym stopniu może decydować o kolejności i zakresie realizowanych pojęć w zależności od poziomu rozwoju poszczególnych uczniów i warunków w jakich odbywa się edukacja.
Umieszczony w programie wykaz osiągnięć ucznia przybliża nauczycielowi zakres i kierunek realizacji treści edukacyjnych. W wykazie osiągnięć zaakcentowano co uczeń powinien : wiedzieć, rozumieć i umieć z uwzględnieniem specyficznych możliwości rozwojowych uczniów głębiej upośledzonych (przy założeniu, że każde dziecko głębiej upośledzone ma prawo nie poczynić postępów i nie będzie to podlegało negatywnej ocenie) .
Realizacja treści ma układ spiralny i do podstawowych pojęć powraca się wielokrotnie po to by je utrwalić i rozszerzyć. Zwiększa to dodatkowo szansę utrwalenia i przekształcenia pewnych zachowań w nawyki.
W zakresie każdego bloku umieszczone są pojęcia, przewidywane osiągnięcia ucznia oraz propozycje oddziaływań w stosunku do rodziców a literatura pomocna w realizacji problematyki danego bloku została umieszczona na końcu programu..

1. BLOK TEMATYCZNY - POZNAJĘ SIEBIE

POJĘCIA

Moje ciało:
- budowa ciała
- moja głowa
- jak się zmieniłem od urodzenia
Moje zmysły:
- wzrok
- słuch
- węch
- smak
- dotyk
- integracja czynności zmysłowo – ruchowych

Mój charakter
- zachowanie wobec rówieśników
- zachowanie wobec starszych

Moje uczucia i emocje
- pozytywne
- negatywne
- wyrażanie potrzeb

PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA

- rozpoznaje i umie nazwać części ciała, części twarzy
- wie do czego służą zmysły
- umie korzystać ze zmysłów (patrzeć żeby widzieć, słuchać żeby słyszeć itd.)
- umie spostrzegać rzeczywistość wszystkimi zmysłami
- umie wyrażać własne emocje w sposób społecznie akceptowany
- dostrzega zmiany w wyglądzie fizycznym

RODZICE I OPIEKUNOWIE DZIECKA w wyniku realizacji tego bloku tematycznego pogłębią, wzbogacą i uzupełnią wiedzę o:
- sposobach usprawniania zmysłów, integracji sensorycznej
- możliwościach wspomagania dziecka w kształtowaniu świadomości własnego ciała
- możliwościach, sposobach i programach modyfikacji zachowań
- sposobach kształtowania charakteru i wyrażania potrzeb emocjonalnych

2. BLOK TEMATYCZNY- HIGIENA OSOBISTA I HIGIENA OTOCZENIA

POJĘCIA

Czystość ciała
- higiena i pielęgnacja rąk
- pielęgnacja jamy ustnej i czyszczenie zębów
- higiena nosa
- higiena potrzeb fizjologicznych
- kąpiele i natryski
- czystość włosów
- mycie nóg
- higiena okresu dojrzewania

Czystość odzieży
- czyste ubrania
- czyste buty
- pranie bielizny i skarpet
- ubiór odpowiedni do pogody

Czystość otoczenia
- czystość w klasie
- czystość w domu
- kosz na śmieci
- porządek w moim miejscu pracy
- porządek na mojej półce
- porządek w łazience
- wietrzenie pomieszczeń


PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA

- wie kiedy i dlaczego należy myć ręce
- ma nawyk mycia rąk w stosownych sytuacjach
- umie czyścić zęby , dbać o jamę ustną
- umie samodzielnie i higienicznie spełniać potrzeby fizjologiczne
- rozumie potrzebę korzystania z chustki do nosa
- rozumie dlaczego trzeba się kąpać
- potrafi zadbać o swoje włosy
- umie wyczyścić buty
- umie uprać bieliznę
- umie ubrać się stosownie do pogody
- utrzymuje porządek w swoim miejscu pracy
- wie dlaczego trzeba sprzątać i wietrzyć pomieszczenia, postępuje zgodnie z posiadaną wiedzą


RODZICE I OPIEKUNOWIE DZIECKA w wyniku realizacji treści z zakresu szeroko rozumianej higieny pogłębią , uzupełnią i wzbogacą wiedzę na temat:
- metod, technik wdrażania i utrwalania właściwych oraz modyfikowania niewłaściwych nawyków higienicznych
- sposobów pielęgnacji ciała, ze szczególnym uwzględnieniem różnych etapów fizjologicznego rozwoju (np. okresu dojrzewania)
- ekologicznych środków i technik utrzymania w czystości otoczenia dziecka (dom, szkoła)
- ekologicznych sposobów działania w zakresie utrzymania czystości odzieży (ze zwróceniem uwagi na oszczędność wody i detergentów )

3. BLOK TEMATYCZNY ZDROWE ODŻYWIANIE

POJĘCIA

Produkty żywnościowe
- mleko i jego przetwory
- owoce i warzywa
- mięso i jego przetwory
- urozmaicone odżywianie
- ochrona żywności przed zepsuciem i zanieczyszczeniem
- poszanowanie żywności
- zasady zdrowego odżywiania

Kultura i technika jedzenia, higiena spożywania posiłków
- właściwe posługiwanie się sztućcami
- dokładne gryzienie i żucie
- mycie rąk przed i po posiłku
- regularne posiłki w ciągu dnia
- estetyczne nakrywanie do stołu
- estetyczne spożywanie posiłków
- spokój i brak pośpiechu przy jedzeniu
- nie przejadanie się
- mycie owoców przed spożyciem

Produkty szkodliwe
- trujące grzyby i rośliny
- niedojrzałe owoce
- zepsute lub przeterminowane produkty
- konserwanty

PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA

- rozpoznaje produkty spożywcze
- wie że przetwory mleczne są niezbędne do prawidłowego rozwoju organizmu
- wie jak ważne dla rozwoju są owoce i warzywa
- potrafi przyrządzać proste surówki owocowe i jarzynowe
- umie zabezpieczyć pokarmy przed zanieczyszczeniem i zepsuciem
- wie że trzeba żuć powoli i dokładnie
- umie posługiwać się sztućcami
- umie przygotować miejsce do spożywania posiłku
- rozumie szkodliwość przejadania się
- wie dlaczego trzeba ograniczyć spożywanie niektórych produktów (np. cukierków)
- zna produkty szkodliwe dla zdrowia

RODZICE I OPIEKUNOWIE DZIECKA po zrealizowaniu bloku o racjonalnym odżywianiu wzbogacą, pogłębią i uzupełnią wiedzę na temat:
- technik, sposobów i procedur wdrażania dzieci do prawidłowych nawyków żywieniowych
- prawidłowego żywienia rodziny
- możliwości zmiany przyzwyczajeń żywieniowych na bardziej sprzyjające zdrowiu
- sposobach zmniejszania zagrożeń zdrowia dziecka, wynikających z niewłaściwej diety

4. BLOK TEMATYCZNY BEZPIECZEŃSTWO W ŻYCIU CODZIENNYM

POJĘCIA

Moje bezpieczeństwo jako uczestnika ruchu drogowego
- zasady pieszego ruchu drogowego
- przejście bez sygnalizacji
- przejście z wyspą
- przejście z sygnalizacją świetlną
- rodzaje środków transportu
- bezpieczeństwo podróżowania(zasady korzystania ze środków komunikacji publicznej, indywidualnej
- miejsca niebezpieczne na drodze
- znaczki odblaskowe

Bezpieczeństwo podczas zabaw
- zimowych
- letnich (w tym w wodzie)
- grupowych
- na placu zabaw
- eliminowanie zachowań niewłaściwych, zagrażających innym

Bezpieczeństwo w kontaktach i relacjach z innymi
- Zachowanie wobec propozycji od nieznajomych
- Zachowanie w przypadkach zaczepek i agresji ze strony kolegów
- Moje zachowania wobec innych
- Zwracanie się o pomoc w sytuacji zagrożenia

Bezpieczeństwo podczas różnych sytuacji z życia codziennego. Ukazanie niebezpieczeństw związanych ze :
- zbliżaniem się do pracujących maszyn, urządzeń,
-przebywaniem w miejscach niedozwolonych np. plac budowy, ogrodzony teren,
- podchodzeniem do wykopów, głębokich dołów, rowów, jeziora,
- miejscami grożącymi poparzeniem, liniami wysokiego napięcia,
- oddalaniem się do lasu, parku,
- zachowaniem ostrożności wobec nieznanych zwierząt,
- zabawą zepsutymi zabawkami.


Bezpieczeństwo podczas korzystania z urządzeń technicznych

- kuchenka gazowa i elektryczna
- żelazko, czajnik elektryczny
- radio, telewizor, magnetofon
- winda

Szkodliwe i trujące substancje
- rozpuszczalniki, lakiery
- gaz, czad
- różnego rodzaju trutki (na mrówki, owady, szczury)
- substancje nieznanego pochodzenia

Przestrzeganie zakazów :
- zabawy z zapałkami,
- zabaw w miejscach niedozwolonych,
- zimowych zabaw na zamarzniętych zbiornikach wodnych,
- zjazdu na sankach w pobliżu jezdni,
- kąpieli w miejscach niedozwolonych,
- zrywania nieznanych roślin, owoców i grzybów,


PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA

- wie jak zachować się na różnych rodzajach przejść
- umie bezpiecznie przechodzić przez jezdnię
- wie jak zachować się na ulicy i drodze
- nie urządza zabaw na ulicy ani w pobliżu
- zna miejsca niebezpieczne na drodze
- wie że nie wolno jeździć na sankach w miejscach niedozwolonych
- potrafi korzystać ze środków transportu miejskiego i indywidualnego
- wie jak postąpić przy drobnych skaleczeniach i stłuczeniach
- wie kogo zawiadomić w razie niebezpieczeństwa
- wie że z urządzeń elektrycznych i gazowych może korzystać tylko w obecności dorosłych
- potrafi bezpiecznie skorzystać z czajnika elektrycznego, radia, telewizora i magnetofonu
- zna numery telefonów ratunkowych
- wie że nie można dotykać substancji nieznanych i różnego rodzaju trutek
- wie ,że nie powinien rozmawiać i brać żadnych rzeczy od osób nieznajomych
- wie że nie można przyjmować od nieznajomych żadnych nieznanych substancji
- potrafi korzystać z windy i robi to tylko w obecności osób dorosłych

RODZICE I OPIEKUNOWIE DZIECKA po zakończeniu tematyki bezpieczeństwa pogłębią, uzupełnią i wzbogacą wiedzę o :
- sposobach utrwalania prawidłowych nawyków dziecka będącego uczestnikiem ruchu drogowego
- metodach pracy z dzieckiem w celu przygotowania go do bezpiecznego funkcjonowania w codziennym życiu, bezpiecznego korzystania z urządzeń technicznych
- rodzajach niebezpieczeństw i sposobach zapobiegania im ,bądź minimalizowania ich skutków
- metodach wspomagania dziecka w kształtowaniu prawidłowych nawyków
- rodzajach bezpiecznych zabaw i gier dla dzieci

5. BLOK TEMATYCZNY- RUCH W ŻYCIU DZIECKA

POJĘCIA

Wyczucie własnego ciała
- ruchy głowy, tułowia
- ruchy skoncentrowane na górnych partiach ciała
- ruchy we wszystkich stawach
- ruchy precyzyjne

Płynność ruchów
- ruchy lokomocyjne (po różnych rodzajach linii)
- zmiany kierunku ruchu

Współdziałanie z partnerem lub w grupie
- działania w diadach
- zabawy naśladowcze

Zabawy ruchowe
Gry sportowe z elementami rywalizacji
Ruch na świeżym powietrzu

PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA

- potrafi wykonać krążenie ramion, wymachy, rzuty
- umie wykonać skłony i skręty
- potrafi bawić się z rówieśnikami – w parze i grupie
- potrafi reagować na zmianę kierunku ruchu i tempa
- potrafi rywalizować z rówieśnikami
- rozumie potrzebę odpoczynku czynnego

RODZICE I OPIEKUNOWIE DZIECKA po zrealizowaniu bloku dotyczącego aktywności ruchowej dziecka pogłębią, uzupełnią i wzbogacą wiedzę na temat :
- zasad racjonalnego korzystania z ruchu
- znaczenia ruchu w życiu dziecka i jego wpływu na inne dziedziny życia
- odpoczynku czynnego
- wspomagania dzieci w nabywaniu i utrwalaniu nawyków korzystania z ruchu
- wykorzystaniu ruchu w zwalczaniu stresu, napięcia psychicznego



Uwagi o realizacji programu

Podstawowym warunkiem prawidłowej realizacji programu edukacji zdrowotnej dzieci głębiej upośledzonych jest znajomość psychofizycznej sylwetki dziecka upośledzonego, jego dogłębna obserwacja oraz świadomość znaczenia nieustannej, systematycznej pracy w zakresie kształtowania i utrwalania właściwych zachowań i nawyków w obrębie edukacji zdrowotnej.
Równie ważny jest dobór odpowiednich metod i środków stosowanych w realizacji programu. Wszystkie zaburzenia, zarówno w percepcji, jak i w czynnościach poznawczych, słaba koncentracja, pamięć mechaniczna wskazują że oprócz metod nastawionych na bezpośrednie doświadczanie, konieczna jest ścisła współpraca obu środowisk edukacyjnych – szkoły i domu. Systematycznie muszą być utrwalane i nagradzane postawy prozdrowotne. Trzeba mieć również na uwadze fakt, iż w wielu wypadkach mimo usilnych starań wszystkich współpracujących ze sobą edukatorów niektórzy uczniowie nie będą w stanie opanować części wiadomości, czy wdrożyć pewnych postaw i zachowań. Nie podlega to jednak wartościowaniu negatywnemu.
Trzeba też zaznaczyć, że treści edukacji zdrowotnej nie powinny być realizowane jako odrębne jednostki tematyczne. Powinno się je włączyć do bloku edukacji zintegrowanej, by przy okazji kształtowania innych umiejętności i różnorodnej tematyce dać dziecku możliwość szerszego kontekstu i ciekawego utrwalania nabytej wiedzy.
Treści wychowania zdrowotnego powinny być realizowane w warunkach jak najbardziej zbliżonych do naturalnych (po raz kolejny podkreślam tu wartość integrowania wysiłków pedagogów i rodziców) –przed, po, w trakcie posiłków, podczas zabaw, wycieczek, spacerów, zajęć ruchowych, pracy w ogrodzie. Równie ważne jest oddziaływanie przez literaturę, spotkania z ciekawymi ludźmi. Doskonałym sposobem utrwalania poznanych treści mogą być konkursy i częste zabawy.

Przygotowanie placówki do realizacji programu.

Przystępując do realizacji programu należy uwzględnić istniejącą bazę dydaktyczną. Najlepszym wyjściem technicznym byłoby przeorganizowanie klas, by móc zorganizować kąciki zainteresowań, zaaranżować mały aneks kuchenny do przygotowywania prostych posiłków, odpowiednio wyposażone łazienki, materace do wypoczynku, itp.
Zgromadzić też trzeba pomoce dydaktyczne, najlepiej w postaci sprzętu i urządzeń gospodarstwa domowego do praktycznych ćwiczeń, przedmiotów do pobudzania zmysłów, pomocy do wykorzystania w zabawach ruchowych, muzycznych, plansze, tablice tematyczne, książki dla dzieci i nauczycieli.
Istotnym elementem właściwej realizacji programu jest przygotowanie kadry pracującej z dzieckiem głębiej upośledzonym, poprzez uczestnictwo w kursach, systematyczne zapoznawanie się z nowościami wydawniczymi dotyczącymi tematu.


Współpraca ze środowiskiem i rodzicami

O konieczności zintegrowania oddziaływań prozdrowotnych szkoły i domu rodzinnego dziecka głębiej upośledzonego nie trzeba nikogo przekonywać. Jednakowo ważna jest pedagogizacja rodziców w tym zakresie. Świadczą o tym cele pośrednie przedstawionego programu. Włączenie w proces dydaktyczny również szeroko rozumianego środowiska lokalnego, pozwoli na polepszenie jakości życia i bezpieczeństwa osób głębiej upośledzonych. A to jest naszym największym celem w edukacji osób z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym.



BIBLIOGRAFIA
I LITERATURA POMOCNA W REALIZOWANIU ZAGADNIEŃ PROBLEMATYKI ZDROWOTNEJ DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W STOPNIU UMIARKOWANYM I ZNACZNYM

E. i J. Frątczakowie, Edukacja zdrowotna dzieci przedszkolnych. Poradnik metodyczny dla nauczyciela i rodziców dzieci w wieku przedszkolnym (wyd. II unowocześnione i rozszerzone). Toruń 1996.
E. i J. Frątczakowie, Edukacja komunikacyjno – drogowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Poradnik metodyczny dla nauczycieli klas I - III i wychowawców zajęć przedszkolnych oraz rodziców. Warszawa 1993.
E. i J. Frątczakowie, Kodeks drogowy dla dzieci wierszem napisany. Bydgoszcz 1995.
E. i J. Frątczakowie, Wiersze, inscenizacje, opowiadania, zagadki, piosenki w edukacji komunikacyjno – drogowej... Poradnik metodyczny. Bydgoszcz 1995.
M. Bogdanowicz, Integracja percepcyjno-motoryczna. Teoria- Diagnoza- Terapia. Warszawa 1997.
E. Kudłacik, M. Hwang, Rewalidacja dzieci głębiej upośledzonych umysłowo w wieku przedszkolnym. W : J. Pilecki (red.) Usprawnianie, wychowanie i nauczanie osób z głębszym upośledzeniem umysłowym. Kraków 1998.
V. F. Maas, Uczenie się przez zmysły. Wprowadzenie do teorii integracji sensorycznej. Warszawa 1998.
M. Knill, Ch. Knill, Programy aktywności. Świadomość ciała, kontakt i komunikacja. Warszawa 1995.
V. Sherborne, Ruch rozwijający dla dzieci. Warszawa 1997.
J. Stadnicka, Terapia dzieci muzyką, ruchem, mową. Warszawa 1998.
J. Pilecki (red.) Usprawnianie, wychowanie i nauczanie osób z głębszym upośledzeniem umysłowym. Kraków 1998.
H. Olechnowicz, Wyzwalanie aktywności dzieci głębiej upośledzonych umysłowo. Programy i metody. Warszawa 1994.
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska, Metoda V. Sherborne, W terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. Warszawa 1992.
W. Gniewkowski, Gimnastyka rytmiczna Kniessów – nieznana w naszym kraju metoda twórcza WF. Wychowanie w przedszkolu 1988 Nr 1.
E. Schopler i in. Ćwiczenia edukacyjne dla dzieci autystycznych. Gdańsk 1994.
E. Schopler i in. Techniki nauczania dla rodziców i profesjonalistów. Gdańsk 1995.
A.Erkert, Dzieci potrzebują ciszy. Zabawy relaksacyjne na wiosnę, lato, jesień i zimę.
Kielce 1999.
W. Szuman, Zabawy dla najmłodszych. Warszawa 1951.
H. Trawińska, Zabawy rozwijające dla małych dzieci. Warszawa 1988.
A. Grzęska, Zajęcia ruchowe w przedszkolu. Warszawa 1975.
F. Affolter, Spostrzeganie, rzeczywistość, język. Warszawa 1997.
J. Kielin, Rozwój daje radość. Gdańsk 2002.
O. Ivar Lovaas, Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo. Mój elementarz. Warszawa 1993










Wyświetleń: 1905


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.