Piotr Czeluśniak
I klasa szkoła ponadgimnazjalna


Doskonalenie metody relaksacji według Schultza




Zadania szczegółowe.
Sprawność motoryczna.
Uczeń:
• rozwinie koordynacje ruchową i gibkość, a także „czucie ciała”.

Umiejętności.
Uczeń:
• potrafi wykonać ćwiczenia rozluźniające ciało, „ wrażenie ciężaru”,
• potrafi właściwie zdefiniować etap ćwiczenia.

Wiadomości.
Uczeń:
• zna kolejne etapy treningu autogennego Schultza,
• zna zasady udanej relaksacji.

Wychowanie.
Uczeń:
• współpracuje w grupie
• rozumie potrzebę i znaczenie relaksacji
• rozumie istotę samokontroli i odpowiedzialności za partnera podczas ćwiczeń



Przyrządy: karimaty lub materace
Metoda: zadaniowa ścisła, bezpośredniej celowości ruchu
Forma: praca indywidualna, w parach i grupowa
Miejsce: sala gimnastyczna z matą
Ilość uczniów: 14
Czas trwania lekcji: 45 min.


Część I - wstępna (około 10 minut)


1. Zebranie grupy, sprawdzenie gotowości do zajęć, przedstawienie tematu, omówienie celowości i przydatności ćwiczeń.
2. Zabawa ożywiająca: berek w parach, berek bocian.
3. Ćwiczenia rozgrzewające:
• w truchcie krążenia dłoni, przedramion, ramion w przód, w tył,
• jak wyżej tylko naprzemiennie,
• w truchcie krok odstawno – dostawny i skrzyżny,
• skoki w przód jednonóż i obunóż ,do boku, w tył,
• w staniu skłony w przód, do boku, zgięcia głowy w przód, tył, do boku,
• w podporze przodem „koci grzbiet”,
• siad płaski w podporze tyłem, zgięcia kolan, krążenia stóp, krążenia nóg o prostych stawach kolanowych,
• z siadu płaskiego skrętoskłony,
• z leżenia przodem zgięcia i wyprosty przedramion,
• z leżenia tyłem przetaczania do boku o nogach i ramionach prostych,
• z leżenia przodem zgięcia do pozycji „embrionalnej” w leżeniu tyłem.


Część II – główna (około 25 minut)


1. W leżeniu tyłem uczniowie wykonują proste ćwiczenie relaksacyjne: swobodnie oddychając na wdechu wyobrażają sobie szary pusty ekran kina, na wydechu liczbę 50. Postępują w taki sposób aż do osiągnięcia 0. Ćwiczenie wykonujemy z zamkniętymi oczami przy relaksacyjnej muzyce.
2. Z dowolnej pozycji wyjściowej wykonywanie na przemian napięć całego ciała ( 2s.)
i rozluźnienia, powtarzamy pięć razy.
3. Przypomnienie istoty ćwiczeń relaksacyjnych.
4. W leżeniu tyłem doskonalimy metodę treningu autogennego Schultza, etap uczucia ciężaru, prowadzący wypowiada formułę, którą uczniowie powtarzają w myślach:
• „prawe ramię jest ciężkie, co raz bardziej ciężkie” – 5 razy
• „jestem całkowicie spokojny” – 1 raz
• „lewe ramię jest ciężkie, co raz bardziej ciężkie” – 5 razy
• „jestem całkowicie spokojny” – 1 raz
• „prawa noga jest ciężka, co raz bardziej ciężka” – 5 razy
• „lewa noga jest ciężka, co raz bardziej ciężka” – 5 razy
• „jestem całkowicie spokojny” – 2 razy
Ćwiczenie wykonujemy z zamkniętymi oczami. Po zakończeniu otwieramy oczy, wykonujemy kilka energicznych ugięć ramion przechodząc do siadu. Formuły należy wyobrażać sobie możliwie jak najżywiej, wyraziście ale swobodnie aby nie doszło do niepotrzebnych napięć z powodu zbytniej poprawności ćwiczeń.


Część III – końcowa (około 10 minut)


1. W parach jedynka z postawy zasadniczej podnosząc palce stóp, wykonuje od pięt powolny ruch wahadłowy w tył. Dwójka z tyłu jedynki wykonuje asekuracje i nie pozwala na zbyt duży kąt wahania. Następnie zamiana ról. Uwaga na koncentrację i asekurację, komentarz o odpowiedzialności.
2. Jak wyżej tylko uczeń wykonujący wahadło ma zamknięte oczy. Następnie zamiana ról.
3. Zebranie grupy, podsumowanie działań, krótkie omówienie pozostałych etapów treningu autogennego Schultza. Pożegnanie grupy.

Wyświetleń: 795