Katalog Katarzyna Grzyb, 2014-08-26 Radom Pedagogika, Artykuły Na czym polega edukacja wczesnoszkolna?W dzisiejszych czasach bardzo wiele uwagi poświęca się zagadnieniu dotyczącemu edukacji wczesnoszkolnej. Istnieje kilka zamienników tego pojęcia, jak: nauczanie elementarne, kształcenie zintegrowane, nauczanie początkowe. Do nauczania dzieci w wieku wczesnoszkolnym, to znaczy w wieku od siedmiu do dziewięciu lat, są specjalnie wykwalifikowani nauczyciele, którzy kształcą się w kierunku o nazwie wychowanie wczesnoszkolne. Edukacja dzieci we wczesnych latach ich życia jest bardzo ważna, ponieważ w tym okresie dzieci najszybciej się rozwijają i przyswajają duże porcje wiedzy. Edukacja wczesnoszkolna jest procesem rozłożonym na trzy lata nauki szkolnej. Oznacza to, że wiadomości i umiejętności zdobywane przez ucznia w klasie pierwszej szkoły podstawowej będą powtarzane, pogłębiane i rozszerzane w klasie drugiej oraz trzeciej. R. Więckowski twierdzi, że „istotną właściwością edukacji wczesnoszkolnej jest jej „ wprowadzający” charakter. Nie sprowadza się on w istocie rzeczy wyłącznie lub prawie wyłącznie do przygotowania dziecka do dalszego kształcenia na szczeblach wyższych, ale ma względnie nade wszystko poznanie przez dziecko, w toku własnej aktywności, sposobów czy technik pracy umysłowej.”(1) Według B. Wilgockiej-Okoń „proces nauczania początkowego jest procesem złożonym i wieloaspektowym. Składa się na to zarówno swoistość procesów psychicznych dziecka w młodszym wieku szkolnym, jak treść i struktura nauczania początkowego.”(2) Zadaniem edukacji wczesnoszkolnej jest stopniowe i możliwie łagodnie przeprowadzenie dziecka z kształcenia zintegrowanego do nauczania przedmiotowego w klasach IV- VI szkoły podstawowej. Główne cele edukacji wczesnoszkolnej to nabywanie umiejętności: -służących zdobywaniu wiedzy (czytania, pisania i liczenia), -nawiązywania i utrzymywania poprawnych kontaktów z innymi, -działania w różnych sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych, -rozbudzania potrzeby kontaktu z przyrodą oraz środowiskiem regionu i kraju. Według B. Wilgockiej-Okoń celem nauczania początkowego „jest w związku z tym kształtowanie wartościowych postaw społeczno- moralnych uczniów, wyposażenie ich w elementarną wiedzę o człowieku i środowisku biologiczno- społecznym, w którym żyją, oraz w umiejętności dostrzegania relacji, jakie zachodzą między tymi dwoma komponentami świata: człowiekiem i przyrodą”.(3) Natomiast zdaniem E. Zalewskiej, celem podstawowym pierwszego etapu kształcenia „staje się tworzenie w świadomości uczniów zintegrowanego systemu wiedzy, umiejętności i postaw- całościowego obrazu świata. Pierwszy etap edukacji początkowej ma się zakończyć dokonaniem przez dziecko poznawczej syntezy, dzięki której bogaty w swej różnorodności świat jawi się jako uporządkowany, logiczny, posiadający cel i sens.” (4) Zakres wiadomości i umiejętności, jakimi ma dysponować uczeń kończący klasę trzecią szkoły podstawowej, ustalono tak, aby nauczyciel mógł je zrealizować z uczniami o przeciętnych możliwościach. Jest to ważne założenie, bowiem wiadomości i umiejętności ukształtowane w klasach I-III szkoły podstawowej stanowią bazę i punkt wyjścia do nauki w klasach IV- VI szkoły podstawowej. B. Wilgocka-Okoń twierdzi, że „nauczanie początkowe stanowi obecnie najniższy szczebel kształcenia ogólnego. Trzeba je, więc traktować jako swoisty fundament, na którym opiera się dalsze kształcenie i wychowanie. Ta funkcja nauczania początkowego, do której wszyscy przywykliśmy, nie jest jednak bardzo starej daty. Przez długie lata spełniało ono- jako jedyny szczebel kształcenia dla większości ludzi- całkiem inne funkcje, mianowicie miało dawać całkowite, choć bardzo skromne przygotowanie do życia.” (5) W. Okoń używa zamiast edukacji wczesnoszkolnej pojęcia- nauczanie elementarne, które definiuje jako „nauczanie początkowe, kształcenie wczesnoszkolne, dawniej nauczanie dla szerokich mas z reguły dla dzieci robotników i chłopów, trwające 3-4 lata i dające im skromne wiadomości wraz z umiejętnością czytania, pisania i rachowania. W miarę demokratyzacji życia społecznego n.e. rozrastało się ilościowo i jakościowo; dzisiaj stanowi pierwszy stopień szkoły obowiązkowej. Nazywane jest częściej n. początkowym, którego zadaniem jest przygotowanie do pracy w klasach wyższych szkoły ogólnokształcącej oraz zapewnienie możliwie wszechstronnego rozwoju.” (6) Zdaniem R. Więckowskiego, „swoistość edukacji wczesnoszkolnej dostrzegano od dawna określając ją, jako „naukę poglądową”, „naukę o rzeczach”, „nauczanie łączne” czy „nauczanie zintegrowane”. Całościowy charakter edukacji wczesnoszkolnej, mimo tradycyjnego podziału na przedmioty nauczania, wydaje się być bezsporny. Ma to poważne konsekwencje nie tylko dla organizacji edukacji w klasach początkowych, ale także dla pracy pedagogicznej nauczyciela i form aktywności dzieci.”(7) Przypisy: (1)Więckowski R., Pedagogika wczesnoszkolna, WSiP, Warszawa 1995, str. 32 (2) Edukacja wczesnoszkolna, red. B. Wilgocka-Okoń, WSiP, Warszawa 1985, str. 12 (3) Tamże, str.5 (4)Pedagogika wczesnoszkolna- dyskursy, problemy, rozwiązania, red.Klus- Stańska D.,Szczepska-Pustkowska M., Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009, str. 539 (5)Edukacja wczesnoszkolna, red. Barbara Wilgocka- Okoń, WSiP, Warszawa 1985, str. 5 (6)Okoń W., Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2007, str. 267 (7)Więckowski R., Pedagogika wczesnoszkolna, WSiP, Warszawa 1995, str. 33 Wyświetleń: 2686
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |