Katalog

Agnieszka Bernecka, 2015-02-10
Koszalin

Jolanta Terlecka
Zajęcia zintegrowane, Różne

Innowacja pedagogiczna "Potrafię ratować".

- n +

INNOWACJA PEDAGOGICZNA
„POTRAFIĘ RATOWAĆ"









AUTORZY:
mgr Jolanta T.
mgr Agnieszka B.

KOSZALIN 2014r.



SPIS TREŚCI

IDEA WIODĄCA PROGRAMU

CELE PROGRAMU

TREŚCI

PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

WARUNKI REALIZACJI

METODY, FORMY I ŚRODKI


PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

EWALUACJA












WSTĘP
Chyba nikomu nie trzeba przypominać jak ważna i potrzebna w życiu jest umiejętność udzielania pierwszej pomocy. Każdy człowiek może nauczyć się podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy, gdyż w rzeczywistości są to bardzo proste czynności. Jednak od tego, czy znajdzie się ktoś, kto je prawidłowo wykona, może zależeć czyjeś życie. Ważne jest też, aby działać sprawnie, zachowując spokój
i opanowanie.
W 2008 roku uczestniczyłyśmy w kursie zorganizowanym przez Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy „Ratujemy i uczymy ratować". Postanowiłyśmy podzielić się zdobytą wiedzą z gronem pedagogicznym naszej placówki, jak również wdrożyć ją w proces nauczania uczniów klas początkowych.
Program innowacyjny pod nazwą „Potrafię ratować'' skierowany jest do uczniów klasy
I b i III c Szkoły Podstawowej nr 10 w Koszalinie i realizowany będzie od października 2013r. do czerwca 2014r. w odstępach jedno zajęcie miesięcznie. Zajęcia odbywać się będą raz w miesiącu.
Program opiera się na akcji „Ratujemy i Uczymy Ratować” w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy oraz pierwszej pomocy w przypadku oparzeń. Jego założeniem jest nauczenie dziecka 6 – 10-cio letniego udzielania i wzywania pomocy. Biorąc pod uwagę, że każde dziecko to dzielny mały człowiek, który może pomóc ratować życie, jako dorosły członek społeczeństwa, na pewno będzie wiedział, co robić.
Dzieci będą uczyć się najprostszych zasad udzielania pierwszej pomocy: od prawidłowego wezwania pomocy przez telefon po najprostsze czynności przy osobie poszkodowanej.
Forma zabawy oraz odpowiednie pomoce pozwolą skutecznie przekazać i przyswoić wiedzę na ten temat.




CELE PROGRAMU
Cele ogólne:
- zapoznanie uczniów z podstawową wiedzą z zakresu udzielania pierwszej pomocy i numerami telefonów służb ratowniczych w Polsce oraz kształtowania postawy wyrażającej się w gotowości niesienia pomocy innym;
- kształcenie odpowiednich postaw społeczno-moralnych uczniów wobec napotkanej sytuacji zagrożenia życia i zdrowia własnego oraz innych;
- nauka szybkiego i prawidłowego wzywania pomocy;
Cele szczegółowe:
W wyniku realizacji programu uczeń powinien:
• znać podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia,
• wykonywać wszystkie czynności składające się na łańcuch przeżycia,
• pamiętać numery telefonów służb ratunkowych działających na terenie naszego kraju,
• w prawidłowy sposób przeprowadzać rozmowy z dyspozytorem pogotowia,
• znać bezpieczne sposoby udzielania pomocy przedmedycznej,
• odpowiednio zachować się w czasie ogłoszenia alarmu w szkole,
• znać zasady zachowania się na drodze,
• posiadać wiedzę, jak przeciwdziałać przyczynom pożarów,
• aktywnie uczestniczyć w dodatkowych zajęciach pozalekcyjnych, rozwijających wiedzę i umiejętności.
Ponadto uczeń powinien mieć ukształtowaną społecznie akceptowaną postawę
wyrażającą się w :
• gotowości niesienia pomocy innym,
• poczuciu odpowiedzialności za bezpieczeństwo własne i innych osób.



Cele operacyjne:
Uczeń:
• zna zasady przechodzenia przez jezdnię,
• rozpoznaje najczęściej spotykane znaki drogowe,
• utrwala kierunki,
• potrafi korzystać z pobocza drogi w przypadku braku chodnika,
• wie, że należy chodzić lewą stroną drogi,
• dostrzega ważność umieszczania znaków odblaskowych na ubraniach i
tornistrze,
• potrafi ostrożnie poruszać się po ulicy zwłaszcza po jej niebezpiecznych odcinkach,
• jako użytkownik dróg nie stanowi zagrożenia dla siebie i innych
• zna przyczyny powstawania pożarów,
• posiada wiedzę jak przeciwdziałać przyczynom pożarów,
• odpowiednio reaguje na sygnały alarmowe,
• potrafi wezwać Straż Pożarną,
• wie, jak właściwie zachować się podczas pożaru w domu, szkole, lesie,
• uświadamia sobie, że nie wszystko gasi się wodą,
• jest gotowy do niesienia pomocy innym w czasie pożaru,
• rozumie dlaczego należy przestrzegać poleceń nauczyciela,
• potrafi spokojnie opuścić zagrożone miejsce,
• potrafi ocenić sytuację w miejscu wypadku, przewidzieć zagrożenia,
• potrafi ocenić stan poszkodowanego,
• potrafi zgłosić wypadek,
• zna numery alarmowe,
• posiada umiejętność korzystania z telefonu i prowadzić rozmowę z pogotowiem
ratunkowym,
• rozumie, że udzielenie pierwszej pomocy daje szansę przeżycia wypadku,
• wie, jak położyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej,
• potrafi udzielić właściwej pomocy poszkodowanemu; zastosować metodę „w.s.c.”
(widzę, słyszę, czuję)
• potrafi ocenić kiedy należy wykonać oddechy ratownicze,
• zna sposób ułożenia poszkodowanego przed wykonaniem resuscytacji,
• potrafi prawidłowo wykonać oddechy ratownicze,
• wie, że oddech należy wykonywać powoli i spokojnie,
• pamięta, że należy udrożnić drogi oddechowe,
• potrafi prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku,
• wie, że ucisk należy wykonywać mocno i szybko,
• wie, że oddechy i uciski ratownicze można ćwiczyć tylko na manekinie
• potrafi powiedzieć, co to jest łańcuch przeżycia,
• potrafi wymienić wszystkie czynności wchodzące w łańcuch przeżycia,
• wie, które czynności wchodzące w łańcuch przeżycia może wykonać samodzielnie,
• pamięta o szybkim wezwaniu pomocy,
• ćwiczy wszystkie poznane czynności
• wie, co znajduje się w apteczce pierwszej pomocy,
• wymienia podstawowe wyposażenie apteczki,
• wie, do czego służą opatrunki gazowe, bandaże różnej szerokości, plastry
z opatrunkiem, chusty trójkątne,
• potrafi opatrzyć niewielkie skaleczenie,
• potrafi właściwie zastosować odpowiednie środki lecznicze znajdujące się w apteczce
pierwszej pomocy
• zna przyczyny (najczęściej występujące) krwawienia z nosa,
• wie, że nie należy wpadać w panikę ze względu na obfite krwawienie własne lub innych
osób,
• wie, jakie środki zastosować przy drobnych krwotokach,
• zapobiega wypadkom,
• zna zagrożenia wynikające z kontaktu z krwią poszkodowanego,
• potrafi założyć prosty opatrunek
• wie, że tamowanie krwawienia należy wykonać jak najszybciej,
• potrafi właściwie zachować się w przypadku własnego krwawienia
• wie, czym jest utrata przytomności i jak jej zapobiegać,
• zna skutki utraty przytomności,
• wzywa pogotowie,
• w razie potrzeby wzywa pogotowie ratunkowe lub osobę dorosłą
• utrwala zdobyte umiejętności.


TREŚCI

1. Zasady i przepisy bezpiecznego poruszania się w ruchu drogowym
Uczeń :
- poznaje zasady bezpiecznego przechodzenia przez jezdnię z sygnalizacją świetlną
i bez sygnalizacji,
- ćwiczy pojęcia przestrzenne: strona prawa, strona lewa, na prawo, na lewo,
- utrwala zasady poruszania się po drodze z chodnikiem i po poboczu,
- wykonuje ćwiczenia w praktycznym przechodzeniu przez jezdnię,
- troszczy się o bezpieczeństwo własne oraz innych,
- uświadamia sobie zagrożenia istniejące na drodze,
- zaznajamia się z niewłaściwym zachowaniem pieszych i kierowców.

2. Alarm przeciwpożarowy
Uczeń:
- odpowiednio zachowuje się podczas pożaru w domu, szkole,
- poznaje przyczyny powstawania pożarów i sposoby zapobiegania im,
- poznaje wpływ wysokiej temperatury i dymu na zdrowie człowieka,
- zaznajamia się ze sposobem wzywania straży pożarnej,
- poznaje sposoby gaszenia pożaru,
- uważa podczas omówienia i prezentacji drogi ewakuacyjnej w szkole,
- właściwe zachowuje się w czasie alarmu.


3. Telefony alarmowe - Wezwanie pomocy

Uczeń :
- poznaje numery alarmowe,
- potrafi prawidłowo przeprowadzić rozmowę z dyspozytorem pogotowia,
- wie, jak ważne jest wezwanie pomocy,
- wie, jak szybko wezwać pomoc, kiedy w pobliżu nie ma telefonu

4. Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach

1. Łańcuch przeżycia
Uczeń :
- potrafi powiedzieć, co to jest łańcuch przeżycia,
- potrafi wymienić wszystkie czynności, które składają się na łańcuch,
- pamięta o szybkim wezwaniu pomocy
2. Bezpieczeństwo
Uczeń :
- zapamiętuje, że aby zacząć ratować musi zapewnić sobie bezpieczeństwo,
- pamięta o zapewnieniu bezpieczeństwa osobie poszkodowanej,
- potrafi wskazać przedmioty, które są niebezpieczne

3. Sprawdzanie przytomności
Uczeń :
- rozumie terminy: osoba przytomna, osoba nieprzytomna,
- potrafi sprawdzić stan przytomności poszkodowanego i prawidłowo udrożnić drogi oddechowe



4. Sprawdzanie oddechu
Uczeń :
- potrafi ocenić, czy u poszkodowanego jest zachowany oddech,
- potrafi samodzielnie udrożnić drogi oddechowe,
- zna zasadę: słyszę –widzę –czuję

5. Pozycja boczna ustalona
Uczeń :
- potrafi ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej,
- wie, kiedy stosuje się taką pozycję’
- wie, że należy kontrolować oddech poszkodowanego w pozycji bocznej

6. Oddechy ratownicze
Uczeń :
- potrafi ocenić, kiedy należy wykonać oddechy ratownicze,
- potrafi prawidłowo wykonać oddechy ratownicze

7. Uciski klatki piersiowej
Uczeń :
- rozumie potrzebę wykonywania tej czynności,
- potrafi prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku,
- potrafi prawidłowo wykonać uciski klatki piersiowej

8. Opatrywanie ran u osoby poparzonej
Uczeń :
- zna podstawowe zasady opatrywania ran oparzeniowych,
- potrafi prawidłowo zabezpieczyć ranę,
- rozumie potrzebę wykonywania tej czynności
5. Konkurs wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy.
Uczeń :
-wykorzystuje zdobyte wiadomości i umiejętności w praktyce
- potrafi współpracować w zespole,
- ma świadomość, że jego umiejętności mogą uratować ludzkie życie.






PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW
WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU

Program realizowany będzie od października do maja w trakcie dodatkowych spotkań pozalekcyjnych, w ramach zajęć - godziny dla ucznia. Zajęcia odbywały się będą raz w miesiącu przez 45 minut. Uczestniczyć w nich będą dzieci w młodszym wieku szkolnym, uczniowie jednej klasy.
Pierwsze spotkania obejmować będą zagadnienia dotyczące:
- zasad i przepisów bezpiecznego poruszania się w ruchu drogowym,
- zasad zachowania w przypadku alarmu przeciwpożarowego,
- umiejętności korzystania z telefonów alarmowych,
- poznania podstawowego słownictwa (poszkodowany, ratownik),
- poznania łańcucha przeżycia.
Następne spotkania dotyczyć będą umiejętności oceniania sytuacji, a uczniowie poprzez ćwiczenia praktyczne uczyć się będą jak należy udzielać pierwszej pomocy, jak przeciwdziałać przyczynom pożarów oraz jak zachować się w szkole podczas ogłoszenia alarmu przeciwpożarowego.
Nauczyciele realizujący program ukończyli szkolenie w ramach programu WOŚP „ Ratujemy i uczymy ratować". W realizowanym programie opierać się będzie na własnych umiejętnościach wspieranych literaturą oraz płytami szkoleniowymi z zakresu udzielania pierwszej pomocy.
Zajęcia odbywać się będą w sali lekcyjnej. Podczas ćwiczeń praktycznych wykorzystane zostaną fantomy do resuscytacji, wykonane przez uczniów telefony, materiały opatrunkowe oraz film DVD pt. „ Doktor Kręciołek", plansze demonstracyjne, schematy, kolorowanki, krzyżówki i balony.
Po zakończeniu całego cyklu tematów uczniowie będą uczestniczyć w konkursie wiedzy połączonym z rozdaniem dyplomów „Potrafię ratować".
METODY, FORMY I ŚRODKI
Metoda uczenia się jest to „celowy, zaplanowany i nadający się do wielokrotnego stosowania układ działań, prowadzący do nabycia przez podmiot nowych wiadomości, umiejętności i nawyków, słowem prowadzący do nabycia nowego doświadczenia”
( Pietrasiński, 1993, s. 359).
W prezentowanym programie zostaną wykorzystane metody według podziału F. Bereźnickiego (2001).
- eksponujące – pokaz i drama – nauczyciel pokazuje uczniom prawidłowe zachowanie
i kolejne etapy podczas udzielania I pomocy, uczniowie dobrani w grupy pokazują, jak prawidłowo zachować się, gdy ktoś potrzebuje naszej pomocy
- praktyczne – ćwiczenia praktyczne – dzieci ćwiczą udzielanie I pomocy na sobie nawzajem oraz na fantomach (resuscytacja)
- podające – objaśnienia, pogadanki i praca ze źródłem drukowanym – karty pracy, krzyżówki, schematy, teksty literackie
- problemowe – gry dydaktyczne, burza mózgów, metoda symulacyjna – uczniowie wspólnie z nauczycielem rozwiązują problemy pojawiające się na początku zajęć.
W prezentowanym programie zostaną wykorzystane następujące formy organizacji pracy z dzieckiem:

Praca jednostkowa
- jednolita
- zróżnicowana
Praca grupowa
- jednolita
- zróżnicowana
Praca zbiorowa
-jednolita


W programie wykorzystane zostaną środki dydaktyczne według podziału dokonanego przez R. Więckowskiego (1993).
Techniczne
- wzrokowo-słuchowe
- filmy DVD
- odtwarzacz DVD, telewizor
- słuchowe
- nagrania CD
- odtwarzacz CD
Konwencjonalne
- pomoce graficzne
- karty pracy, krzyżówki, plansze demonstracyjne, schematy, kolorowanki
- modele
- fantomy
- telefony
- materiały opatrunkowe
- środki dezynfekcyjne


EWALUACJA PROGRAMU
W celu ewaluacji programu edukacyjnego wykorzystane zostaną następujące
narzędzia:
1. Testy wiadomości z zakresu udzielania 1 pomocy
2. Konkurs wiedzy na temat udzielania 1 pomocy
3. Kwestionariusz ankiety dla dzieci
Ad. 1
Po zakończeniu cyklu przeprowadzony zostanie będzie test (jednokrotnego wyboru) wiadomości teoretycznych, jakie dzieci uzyskały z zakresu 1 pomocy. Uczniowie, którzy otrzymają największą liczbę punktów przystąpią do drugiego etapu - konkursu umiejętności udzielania I pomocy. Wszystkie dzieci otrzymają dyplomy - certyfikaty ukończenia programu „ Potrafię ratować".
TEST WIADOMOŚCI Z ZAKRESU UDZIELANIA I POMOCY
1. Łańcuch przeżycia to:
a) Prawidłowa kolejność czynności, które należy wykonać, aby zwiększyć szanse skutecznej pomocy.
b) Składanie sobie nawzajem dobrych życzeń.
c) Ozdoba noszona przez kobiety.
2. Udzielając pomocy musisz pamiętać o :
a) Umyciu rąk.
b) Bezpieczeństwie.
c) Uśmiechu.



3. Sprawdzając, czy osoba jest przytomna musisz:
a) Potrząsnąć ją za ramiona i spytać czy coś się stało.
b) Pogłaskać po twarzy i połaskotać.
c) Oblać ją zimną wodą.
4. Wypisz znane Ci numery alarmowe:
a) .. .
b) .
c) …
5. Sprawdzając oddech stosujesz zasadę:
a) Dotykam-słyszę.
b) Widzę - liczę - dotykam.
c) Słyszę - czuję - widzę.
6. Do ilu musisz policzyć sprawdzając oddech?
a) Do 20
b) Do 10
c) Do 3
7. Co to jest resuscytacja:
a) Oddechy ratownicze
b) Uciski klatki piersiowej
c) Oddechy ratownicze i uciski klatki piersiowej
8. Resuscytację możemy ćwiczyć tylko na:
a) Koledze z klasy
b) Manekinie
c) Rodzicach

9. Poparzoną ranę należy:

a) Wysuszyć
b) Polać bieżącą zimną wodą
c) Posmarować kremem z filtrem,
Ad. 2.
Po ostatnich zajęciach zostanie przeprowadzony konkurs praktycznych umiejętności udzielania I pomocy. Dzieci po wcześniejszych eliminacjach (test) będą musiały wykazać się umiejętnościami zdobytymi podczas udziału w przedstawionym programie. Komisja konkursowa będzie zwracać szczególną uwagę na to czy uczeń potrafi:
• zadbać o swoje bezpieczeństwo w czasie gdy zaczyna kogoś ratować
• wezwać pomoc
• prawidłowo ocenić stan przytomności poszkodowanego
• udrożnić drogi oddechowe
• ocenić czy zachowany jest oddech
• ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej
• wykonać prawidłowo oddechy ratownicze ( na manekinie)
• wykonać uciski klatki piersiowej ( na manekinie)
• opatrzyć ranę u poszkodowanego
W konkursie zostaną wyłonieni zwycięzcy, którzy otrzymają nagrody i dyplomy.
Wyniki ewaluacji przedstawione zostaną na posiedzeniu rady pedagogicznej


Konspekt do zajęć wychowawczych –
Ratujemy i uczymy ratować
Cele;
- uczeń zna zasady udzielania I pomocy,
- potrafi zmierzyć tętno i oddech,
- uczeń zna pojęcie reanimacja, resuscytacja,
- pamięta numery alarmowe,
- potrafi właściwie się zachować, gdy ktoś potrzebuje pomocy,
- umie współdziałać w grupie.

Metody pracy;
pogadanka, dyskusja, prezentacja, ćwiczenia praktyczne.
Formy pracy: indywidualna, grupowa.
Czas zajęć; 45 min.
Środki dydaktyczne;
Podręcznik do nauki 1 pomocy, fantom, płyta CD - pomoce z programu
RATUJEMY I UCZYMY RATOWAĆ, zegarek, koc.
Przebieg zajęć;
1.Powitanie uczniów, zapoznanie z tematem zajęć. Nauczycielka pyta dzieci co wiedzą o
I pomocy przedmedycznej. Wyjaśnienie pojęć reanimacja i resuscytacja.
Reanimacja (ożywianie, resuscytacja) oznacza połączone zabiegi, które stosuje się w celu przywrócenia lub skutecznego zastąpienia podstawowych funkcji życiowych (oddychania), i akcji serca) oraz przywrócenia świadomości. Należy podkreślić, że o ile w stosunku do
zabiegów używa się zamiennie wszystkich wymienionych powyżej określeń, to w opisie stanu chorego odróżnia się stan "zresuscytowania" i stan "zreanimowania". Określenie "chory zresuscytuowany" oznacza osobę, której przywrócono (lub skutecznie zastąpiono) podstawowe funkcje życiowe, ale która nie odzyskała przytomności. „Chory zreanimowany", to osoba, u której oprócz resuscytacji nastąpił też powrót świadomości.
2.Część właściwa:
Zapoznanie uczniów ze sposobem pomiaru oddechu i tętna- ćwiczenia
praktyczne w parach.
Puls jest zjawiskiem rytmicznego wypełniania się naczyń krwionośnych
pod wpływem pracy serca. Jest najprostszym sposobem kontroli pracy
serca i pośrednio - całego układu krążenia. Najczęściej pomiar tętna jest
wykonywany w okolicach nadgarstka w końcowej części tętnicy
promieniowej. Badanie powinno być wykonane dwoma lub trzema
palcami, ułożonymi prostopadle do osi długiej przedramienia.
Jeśli wykonujemy badanie w warunkach zagrożenia życia lepiej to robić korzystając
z tętnicy szyjnej lub udowej. Mierzymy ilość uderzeń prze 30 sekund i mnożymy przez dwa. Prawidłowy wynik pomiaru tętna zależy od wieku i stanu ogólnego organizmu.
W przypadku tętna spoczynkowego (czyli przynajmniej po upływie 10 minut od ostatniego wysiłku fizycznego) prawidłową wartość podaje poniższa tabelka:
Wiek/Tętno
(liczba uderzeń/minutę)
Niemowlęta (do ukończenia 1 roku życia)
100-160
Dzieci poniżej 10 roku życia
60- 140
Dzieci starsze i dorośli
60-100

Częstość oddechów w stanie spoczynkowym wynosi 16-20 na minutę. U dzieci jest większa. Mierzymy obserwując klatkę piersiową i słuchając oddechów.
Schemat udzielania l pomocy (pogadanka, pokaz):
- bezpieczeństwo,
- sprawdzenie przytomności,
- wezwanie pomocy,
- sprawdzenie oddechu,
- pozycja boczna,
- oddech ratowniczy, uciskanie klatki piersiowej.
Zawsze pamiętamy o bezpieczeństwie własnym i osoby poszkodowanej, sprawdzamy czy nie ma szkieł, kabli z prądem czy nie nadjeżdża samochód. Mówimy do osoby poszkodowanej, dotykamy jej, jeśli nie reaguje tzn. że jest nieprzytomna. Wzywamy na pomoc osoby znajdujące się w pobliżu oraz dzwonimy pod numer 112. Sprawdzamy oddech i tętno w sposób opisany powyżej, jeśli osoba oddycha układamy ja w pozycji bocznej, gdy nie oddycha przystępujemy do ratowania (oddech ratowniczy, uciskanie klatki piersiowej). Właściwego wykonania masażu nie można nauczyć się tylko z książki (nie wolno reanimacji ćwiczyć na żywych ludziach, gdyż może to spowodować ich zgon z powodu zaburzenia pracy serca). Poniższy tekst jest tylko przypomnieniem dla osób mających możliwość przećwiczenia czynności reanimacyjnych na przeznaczonym do tego celu manekinie - fantomie. Podczas reanimacji chory leży na plecach, na twardym, nieelastycznym podłożu (w przypadku kobiet w zaawansowanej ciąży podkładamy klin pod jej prawy bok - aby nie utrudniać dopływu krwi do płodu). Zaczynamy od odgięciu głowy do tyłu i dwukrotnym wdmuchnięciu powietrza do płuc. Na wybranym miejscu (dwa palce powyżej dolnego końca mostka) kładzie się dłoń, przy czym palce powinny być odgięte ku górze, by nie dotykać klatki piersiowej. Drugą dłoń kładziemy na grzbiet dolnej ręki. Ramiona muszą znajdować się w pozycji prostopadłej do klatki piersiowej. Przy wyprostowanych łokciach, na zasadzie dźwigni, naciskamy na mostek wgłębiając go na 4-5 cm w kierunku kręgosłupa z częstotliwością około 100 razy na minutę. Siła uciskania powinna wynikać z przeniesienia masy ciała ratującego, a nie z pracy jego mięśni. W ten sposób oszczędza się siły przy długotrwałej akcji reanimacyjnej i zapewnia wywieranie prostopadłego nacisku. Co czwarty cykl sprawdzamy tętno i oddech. W przypadku dziecka masaż serca wykonujemy jedną ręką, a u niemowlaka - dwoma palcami.
3. Ćwiczenia w parach oraz z wykorzystaniem fantomu:
- ułożenia w pozycji bezpiecznej ustalonej,
- wykonania oddechu ratowniczego, ucisku klatki piersiowej.
4. Podsumowanie zajęć:
nauczyciel zadaje pytania dotyczące tematu przeprowadzonych zajęć, uczniowie na zakończenie oglądają film o udzielaniu l pomocy.



SCENARIUSZ ZAJĘĆ
TEMAT: 1 POMOC W PRZYPADKU POPARZEŃ
CEL GŁÓWNY:
- umiejętność udzielania pierwsze) pomocy poparzonemu lub
CELE SZCZEGÓŁOWE ( uczeń powinien):
- unikać zagrożeń pożarowych
-wymienić miejsce szczególnie narażone na poparzenia
- wymienić rodzaje poparzeń
-umiejętnie postępować w sytuacjach trudnych
METODY:
-rozmowa kierowana
-działań praktycznych

-oglądowa
-aktywizująca - śnieżnej kuli
FORMY PRACY:
-zbiorowa jednolita
-grupowa zróżnicowana
-indywidualna jednolita






ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- karteczki samoprzylepne, ołówki, kartki A3 z numerami alarmowymi, wycinanki, klej
- wiersz J. Brzechwy pt. „Pali się".
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Rozmowa w kręgu według pytań nauczyciela:
a) Jakie mogą być przyczyny wybuchu pożaru?
b) W jaki sposób możemy unikać wzniecenia ognia?
c) Jak należy postępować w przypadku zauważenia pożaru?
d) Czy słońce bywa niebezpieczne?
e) Co możemy zrobić, aby uchronić ciało od poparzeń?
f) Co to jest filtr słoneczny?
2. Wysłuchanie wiersza J. Brzechwy pt. „ Pali się".
3. Rozmowa kierowana na temat wysłuchanego wiersza:
a) Kogo ugryzła mucha?
b) Co zobaczył strażak stojący na wieży?
c) Jakie przeszkody napotkali strażacy?
d) Co zrobili strażacy po ugaszeniu pożaru?
4. Próba odpowiedzi na pytanie „ Co to jest poparzenie?"
a) Metoda śnieżnej kuli
b) Zapisanie na tablicy wspólnej definicji
5. Omówienie zasad udzielania I pomocy w przypadku poparzeń.
6. Wykonanie pracy plastycznej w grupach, wyklejanie numerów telefonów
alarmowych: 998 straż pożarna, 999 pogotowie ratunkowe,
112 numer alarmowy.
7. Prezentacja prac.
Wyświetleń: 281


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.