Warunki funkcjonowania systemu AAC w placówce
• Przekonanie wszystkich pracowników placówki o istotnym znaczeniu wspomagającej
i alternatywnej komunikacji w terapii niemówiącego ucznia z autyzmem;
• Propagowanie idei komunikacji alternatywnej przez szkolny zespół AAC;
• Współpraca całej społeczności szkolnej w zakresie korzystania systemu AAC przez uczniów;
• Spójność oddziaływań wobec uczniów korzystających z AAC;
• Włączenie rodziców do współpracy;
• Znajomość indywidualnego systemu porozumiewania się każdego użytkownika AAC przez wszystkich nauczycieli i terapeutów pracujących z danym uczniem;
• Dzielenie się doświadczeniem i wiedzą związanymi z korzystaniem z metod AAC – rozmowy, konsultacje, rady samokształceniowe, warsztaty wewnątrzszkolne dla personelu, rodziców;
• Wspólne poszukiwanie rozwiązań w trudnych sytuacjach (rozmowy, konsultacje, posiedzenia Zespołów Edukacyjno – Terapeutycznych);
• Udział członków Rady Pedagogicznej w szkoleniach, sympozjach i konferencjach poświęconych tematyce AAC.

Podstawowe narzędzia systemu AAC
• Zdjęcia, obrazki, symbole PCS;
• Gesty systemu Makaton;
• Obiekty / przedmioty / „konkrety”.

Użytkownicy
Umiejętność komunikacji za pomocą AAC należy kształtować wśród uczniów:
• Nie posługujących się mową czynną;
• Posługujących się mową czynną w ograniczonym zakresie (w celu planowania dnia/ czynności, porządkowania otoczenia, regulacji zachowań, rozwijania umiejętności językowych);
• Korzystających z Metody UK (w celu umożliwienia nadawania szybkich komunikatów).

Zasady wprowadzania i korzystania z AAC
• Metoda AAC dostosowywana jest do możliwości poznawczych i preferencji ucznia;
• O wprowadzeniu komunikacji alternatywnej oraz doborze metody decydują w porozumieniu ze sobą: wychowawca klasy, logopeda, rodzice ucznia;
• Wychowawca klasy we współpracy z terapeutą mowy oraz psychologiem (członkami zespołu AAC) podejmuje rozmowę z rodzicami / opiekunami na temat zasadności korzystania z systemu AAC przez ucznia;
• Dla umożliwienia sprawniejszego i pełniejszego wyrażania komunikatów wskazane jest łączenie metod AAC (gesty, symbole obrazkowe);
• Możliwa jest modyfikacja gestów i symboli w taki sposób, by były one dla ucznia bardziej czytelne, a w przypadku gestów - łatwiejsze do wykonania;
• Wszystkie osoby pracujące z danym uczniem powinny znać znaczenie zmodyfikowanych znaków, aby prawidłowo je odczytywać;
• Uczeń samodzielnie wskazuje lub podaje przedmioty i symbole.
(Wspomaganie fizyczne ucznia dopuszcza się jedynie w pierwszej fazie strategii PECS – wymianie fizycznej symbolu na przedmiot lub aktywność);
• Nauczyciele komunikujący się z uczniem niemówiącym sami używają gestów lub symboli,
w celu uczynienia swojej wypowiedzi bardziej zrozumiałej dla ucznia.

Zasady tworzenia i korzystania z pomocy do porozumiewania się
Preferowane jest, aby wszystkie pomoce służące do komunikacji zawierały ruchome symbole, zalaminowane i umocowane na rzepach.
1. Książka do komunikacji:
Książka powinna zawierać następujące części:
• Wizytówka dziecka;
• Instrukcja dla rozmówców dotycząca sposobu korzystania z książki z uwzględnieniem indywidualnych cech ucznia i specyfiki komunikacji z nim;
• Spis treści;
• Sygnały szybkiego dostępu;
• Tablice wyboru, uczestnictwa i tematyczne;
• Słownik adekwatny do rozwoju językowego.
- Symbole PCS umieszczane są w książce na stronach oznaczonych kolorystycznie zgodnie z kluczem kolorów Fitzgeralda;
- Za opracowanie książki odpowiedzialni są wychowawcy klas we współpracy z członkami szkolnego zespołu AAC;
- Każda książka posiada opiekuna (wychowawca klasy, asystent nauczyciela), który dba o to, by symbole znajdowały się we właściwych miejscach oraz zgłasza zapotrzebowanie na nowe symbole;
- Zespół AAC uzupełnia symbole zgodnie z potrzebami zgłaszanymi przez: wychowawców, asystentów, nauczycieli, rodziców;
- Obowiązkiem wszystkich nauczycieli pracujących z użytkownikiem książki komunikacyjnej jest kształtowanie u ucznia nawyku posiadania jej przy sobie;
- Uczeń podczas zajęć dydaktycznych, terapeutycznych, zajęć świetlicowych, przerw, spożywania posiłków oraz wyjść poza teren szkoły musi posiadać przy sobie swoją książkę komunikacyjną;
- Podczas zajęć należy aranżować sytuacje aktywizujące ucznia do komunikacji za pomocą symboli zawartych w książce;
- Przed zajęciami wprowadzającymi nowe zagadnienie niezbędne jest przygotowanie symboli dotyczących omawianego tematu a następnie ich umieszczenie w książce ucznia;
- Należy systematycznie aktualizować, rozwijać i doskonalić książkę (usuwać niepotrzebne znaki, wprowadzać nowe).

2.Tablice komunikacyjne
Nauczyciele i terapeuci przygotowują zestawy symboli lub zdjęć - adekwatnych do specyfiki lub tematyki prowadzonych przez siebie zajęć – zgrupowanych w tablice:
• Wyboru – umożliwiające uczniowi dokonywanie wyboru w obrębie określonej kategorii (np. zabawki, czynności, jedzenie itp.) oraz wyrażanie preferencji;
• Uczestnictwa – umożliwiające komentowanie rzeczywistości, dopominanie się o kontynuację lub przerwanie aktywności, wyrażanie oceny (np. „Podoba mi się”, „Nie podoba mi się”);
• Tematyczne – wprowadzające słownictwo dotyczące omawianej jednostki tematycznej (np. Wielkanoc, zwierzęta, warzywa).
Przygotowanie otoczenia
• Wszystkie pomieszczenia szkolne powinny być oznaczone odpowiednimi symbolami PCS;
• Wszyscy nauczyciele i terapeuci w swoich klasach / gabinetach powinni posiadać symbole PCS umożliwiające uczniowi szybkie zakomunikowanie swoich potrzeb oraz tablice uczestnictwa i tematyczne związane ze specyfiką prowadzonych zajęć.

Wyświetleń: 478