SPRAWOZDANIE Z ZAJĘĆ DYDAKTYCZNO– WYRÓWNAWCZYCH
Z JĘZYKA POLSKIEGO
REALIZOWANYCH W FORMIE INDYWIDUALNEJ
SEMESTR I ROKU SZKOLNEGO 2013/2014

Katarzyna…, uczennica VI klasy, oraz Łukasz…., uczeń klasy V Publicznej Szkoły Podstawowej w …, od 30 IX 2014 uczestniczą w zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych z języka polskiego w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Uczniowie posiadają orzeczenie kwalifikacyjne poradni psychologiczno – pedagogicznej do kształcenia specjalnego. Wskazania poradni zdecydowały o objęciu ich zajęciami dydaktyczno – wyrównawczymi. Głównym celem tych zajęć jest wyrównywanie braków programowych i pomoc uczniom w opanowaniu treści zawartych w podstawie programowej. Zajęcia dodatkowe mają również na celu budzenie w uczniach wiary we własne możliwości i kształtowanie motywacji do przezwyciężania trudności.
Kasia wychowuje się w rodzinie pełnej. Rodzice sprawni intelektualnie, dbają o rozwój dziecka, interesują się szkołą i postępami córki w nauce. Mają dobrą relację z wychowawcą i nauczycielami.
Uczennica dość chętnie uczęszcza na zajęcia, ponieważ widzi pozytywne skutki swoich starań, a także ma wpływ na organizację zajęć (w zakresie doboru form i metod pracy, jak również pomocy dydaktycznych), co bardzo podnosi jej samoocenę i wyzwala asertywność.
Kasia czyta w miarę poprawnie, w tempie 61 słów na minutę (wg testu J. Konopnickiego), starając się zachować właściwą artykulację, dykcję i tempo. Miewa problemy z intonacją, co wynikać może z nieśmiałości w wyrażeniu emocji. Rozumie proste teksty, poprawnie odpowiada na pytania ich dotyczące, przy niewielkiej pomocy nauczyciela potrafi ułożyć plan ramowy przeczytanej wypowiedzi.
Budzi się u niej świadomość językowa: stara się wypowiadać pełniejszymi zdaniami, zastanawia się nad użyciem pewnych słów i sformułowań, szuka w pamięci słów najtrafniej opisujących dany przedmiot lub zjawisko. Niestety, słownictwo czynne i bierne u Kasi jest wciąż na niewystarczającym poziomie, co stanowi istotną barierę w swobodnym wypowiadaniu się.
Uczennica popełnia mniej błędów podczas pisania i choć wciąż jeszcze wiele jest w tej kwestii do zrobienia, to cieszą te przejawy czujności ortograficznej świadczące o samokontroli.
Największą trudność sprawia Kasi pisanie krótszych i dłuższych form wypowiedzi, zagadnienia gramatyczne i myślenie abstrakcyjne. W dalszej pracy należałoby położyć nacisk na wyrównywanie tych braków.
Dotychczasowe osiągnięcia pozwoliły uczennicy na uzyskanie pozytywnych ocen cząstkowych i otrzymanie pozytywnej oceny z przedmiotu na koniec semestru.

Łukasz również wychowuje się w rodzinie pełnej, a rodzice interesują się szkołą i postępami syna w nauce. Mają dobrą relację z wychowawcą i nauczycielami.
Chłopiec chętnie uczęszcza na zajęcia, a podczas pracy jest grzeczny, cichy i skupiony, w przeciwieństwie do wielu jego zachowań na „normalnych” lekcjach. Niestety, praca z uczniem jest trudna ze względu na specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu oraz niski stopień wiedzy o otaczającym świecie. Łukasz samodzielnie pracuje rzadko, czeka na zachętę i prowadzenie. Dość sprawnie i samodzielnie rozwiązuje rebusy, a także zadania z programu komputerowego „Piszę poprawnie”, gdzie ma możliwość samodzielnej kontroli błędów. Podczas wykonywanych innych zadań najczęściej potrzebuje pomocy nauczyciela
Praca w pierwszym półroczu koncentrowała się m.in na bogaceniu czynnego słownika ucznia i nauce wypowiadania się pełnymi zdaniami. Uczeń ma niski poziom świadomości językowej i posługuje się ubogim zasobem słów, nie zna poprawnej wymowy wielu z nich (okieć zamiast łokieć, poszliśmy byśmy zamiast poszlibyśmy, ankohol zamiast alkohol, itp). Na pytania do tej pory nie odpowiadał zdaniami, a jedynie pojedynczymi wyrazami. Prawie wcale nie wypowiadał się swobodnie. W toku zajęć uczeń starał się –wciąż jeszcze przy pomocy nauczyciela- formułować zdania, a w komunikacji używać większej liczby poznanych wyrazów.
Łukasz czyta bardzo wolno i popełnia dużo błędów, których nie poprawia w toku lektury. Dlatego na każdej lekcji prowadzone były ćwiczenia czytania: głośnego i cichego przez ucznia oraz wzorcowego przez nauczyciela. Nastąpiła minimalna poprawa, ale wyniki w tym obszarze wciąż są niezadawalające i wymagają dalszej pracy, tym bardziej, że uczeń nie pracuje w domu: zadana na miesiąc praca domowa, polegająca na codziennym głośnym czytaniu po 10-15 minut w obecności rodziców, nie przyniosła oczekiwanych rezultatów w postaci poprawy tej umiejętności.
Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, wydaje się koniecznym kontynuowanie zajęć z uczniami w przyjętym dotychczas trybie i wymiarze.

Wyświetleń: 711