Nieśmiałość często nazywana jest stanem psychicznym. Stan ten pojawia się w relacjach społecznych np. podczas przedstawienia, w kontaktach z osobami dorosłymi lub z rówieśnikami.
Dziecko, które jest nieśmiałe często nie podejmuje inicjatywy w działaniu lecz przygląda się innym- stoi z boku i obserwuje. Kolejną cechą takiego dziecka jest skłonność do porównywania się z otoczeniem. Często swoje emocje wyraża płaczem.
Nieśmiałość jest ściśle związana z wychowaniem dziecka. Dlatego rodzice mają ogromny wpływ na to by nauczyć je bycia pewniejszym siebie.
Należy wspierać dziecko już od najmłodszych lat w relacjach społecznych. Można tu wykorzystać min. wszelkie uroczystości rodzinne, pobyt na placu zabaw, również bardzo istotne są tu kontakty z ludźmi dorosłymi (np. w sklepie). Kiedy mamy do czynienia z dzieckiem nieśmiałym trzeba mieć na uwadze to, że dziecko które zdobędzie obycie w środowisku społecznym tym lepiej dla niego.
Warto w tym momencie przytoczyć słowa autora Marcina Florkowskiego dr psychologii, który proponuje rodzicom 9 złotych rad jak postępować z nieśmiałością u dzieci.
-„Ucz, jak należy zachowywać się w konkretnych sytuacjach. Np. jak rozmawia się z ludźmi: „Gdy ktoś cię o coś pyta, odpowiedz, a potem dodaj coś od siebie – Jak masz na imię? – Natalia, mam 6 lat”.
-Pokazuj dziecku, że jesteś śmiałym rodzicem. Nawiązuj w jego obecności rozmowę z listonoszem, ze sprzedawcą w sklepie, na przystanku autobusowym, w kolejce.
- Zapraszaj znajomych do domu. Zabieraj dziecko do teatru i w inne miejsca, gdzie jest dużo ludzi. Powoli przyzwyczajaj dziecko do nowych rzeczy. Nowe sytuacje są konieczne dla jego rozwoju.
-Wysyłaj pociechę na weekend do znajomych, rodziny, od czasu do czasu separuj je od siebie.
-Ucz dziecko niezależności, pozwalaj, wręcz chwal za sprzeciwianie się i wyrażanie swojego zdania.
-Pozwalaj mu wygrywać.
-Nie funduj dziecku silnych stresów. Raczej nagradzaj, niż karz. Nieśmiałe dzieci szybciej się uczą, gdy są chwalone za to co dobre niż karane za to co złe.
-Podwyższaj samoocenę dziecka, chwal je przy każdej okazji, ucz je doceniać swoje mocne strony.
-Dzieci czują się swobodniej, gdy mają poczucie anonimowości (np. występują w masce). Można namówić dziecko, by chodziło do sąsiadów przebrane za anioła i zbierało datki np. na schronisko dla psów. To dobry trening pozbywania się nieśmiałości 1”.
Z nieśmiałością da się wygrać. Trzeba tylko uzbroić się w czas i cierpliwość. Należy z dzieckiem systematycznie pracować, a na pewno poświęcony czas nie będzie czasem straconym.

Przypis:

1 http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/wychowanie/9-rad-jak-osmielic-niesmiale-dziecko_39112.html

Bibliografia:

http://www.dziecirosna.pl/przedszkolak/wychowanie/moje_dziecko_jest_niesmiale_czyli_jakie.html
Poland J. (2000). "Wrażliwe dziecko". Poznań: Dom Wydawniczy Rebis
Roykiewicz A. "Nieśmiałość" Wiedza i Życie nr 2, 1993
Tyszkowa M., "Osobowościowe podstawy syndromu nieśmiałości" Psychologia Wychowawcza nr 3, 1978

Wyświetleń: 135