Katalog

Joanna Ojcewicz, 2015-06-23
Leśna Podlaska

Plastyka, Referaty

Nauczyciel plastyki i jego przygotowanie do pracy.

- n +

Nauczyciel plastyki i jego przygotowanie do pracy.

Wprowadzeniem do rozważań na temat nauczyciela plastyki i jego pracy są następujące słowa Elliota Eisnera:
„ Jeżeli zadaniem artysty jest tworzenie dzieła sztuki, to zadaniem nauczyciela sztuki jest tworzenie w młodzieży pragnienia i umiejętności wyrażania się w sztuce tworzenia jej i rozumienia. J tak nie można oceniać nauczyciela sztuki na podstawie jego dokonań, czy były by one w brązie, na płótnie, w tkaninie czy w collage'u, można ją oceniać dopiero wówczas, gdy patrzy się na to, co stworzyli jego uczniowie."
Elliot Eisner

Plastyka jest przedmiotem teoretyczno – praktycznym, zatem uczący musi posiadać zarówno wiedzę z zakresu pedagogiki, teorii i historii sztuki jak też posiadać własne doświadczenia plastyczne. Rolą nauczyciela plastyki, jest nie tyle uczenie dzieci, ile pobudzanie ich do szukania własnych rozwiązań i stwarzanie klimatu do twórczej pracy.
W świetle prowadzonych badań nauczyciel plastyk, prócz cech typowych dla wzorowych nauczycieli innych przedmiotów (cechy osobowościowo – charakterologiczne, duża dojrzałość emocjonalna i społeczna, kontaktowość, ekspresja, itp.) powinien uzyskać kompleksowe przygotowanie specjalistyczne w zakresie:
-wiedzy ogólnopedagogicznej i metodycznej tak w zakresie teorii, jak i praktyki;
-wiedzy ogólnopsychologicznej, a w szczególności w zakresie psychologii rozwojowej i psychologii twórczej (sztuki), stanowiącej podstawę zrozumienia mechanizmów kreacji i percepcji plastycznej;
-wiedzy plastycznej z zakresu elementów teorii poszczególnych dziedzin sztuk plastycznych, a także warsztatu plastycznego w tym również umiejętności twórczych przynajmniej w jednej z dziedzin plastyki;
-wiedzy o sztuce i sposobach wartościowania zjawisk w plastyce współczesnej, a także umiejętności przekazywania norm estetycznych pozwalających mu na przeżywanie dzieł sztuki jako czynnemu odbiorcy.
Równocześnie z uwagi na stosunek nauczycieli do własnej pracy pedagogicznej, kierowanie rozwojem dzieci poprzez kontakt z plastyką przybierać może postać narzucania i ograniczania bądź stymulowania rozwoju, dominują wówczas style dydaktyczne:
-podająco-encyklopedyczny;
-utylitarny;
-spontaniczno-intyicyjny;
-mieszany (elementy stylów poprzednich).
Praca nauczyciela plastyki to szczególne posłannictwo, odpowiedzialność i trudny zawód, wymagający nieustannego doskonalenia, ponieważ życie, warunki, uczniowie, sztuka wciąż się zmieniają, nabierają innego charakteru i wymiarów. Chcąc rozwijać i wzbogacać dzieci i młodzież, samemu trzeba być bogatym, podejmować śmiałe eksperymenty, badać i dociekać. Wymagania stawiane przez sytuacje pedagogiczno-artystyczne przed nauczycielem plastyki, sprawiają, że nie można uznać go na jakimkolwiek etapie za ukształtowanego w pełni. Powinien on dlatego stale doskonalić swoje umiejętności pedagogiczne i artystyczne. Wśród najważniejszych form dokształcania, wg Stanisława Popka, nie powinno zabraknąć takich jak:
a)studiowanie literatury ogólnopedagogicznej, psychologicznej i zakresu metodyki specjalistycznej oraz literatury merytorycznej;
b)twórczość własna (uprawianie jednej z dziedzin plastyki);
c)systematyczne odwiedzanie galerii sztuki i muzeów;
d)wymiana doświadczeń praktycznych z innymi nauczycielami plastyki;
e)tworzenie szkolnych lub własnych wyrobów artystycznego rękodziała, podręcznych biblioteczek;
f)próby współpracy z redakcjami czasopism specjalistycznych w celu upowszechniania własnych doświadczeń pedagogicznych.
Aby proces działania twórczego przebiegał bez zakłóceń, musi być od strony technicznej dobrze przygotowany. Nauczyciel musi z jednej strony realizować program nauczania, koncentrować się na organizowaniu radosnego przeżywania rzeczywistości przez swoich uczniów, wyrabiać w nich wiarę we własne możliwości twórcze, z drugiej zaś strony musi nauczyć ich korzystać z nabytych wiadomości i umiejętności na co dzień przy organizacji najbliższego środowiska organizowanego głównie przez sztuki stosowane i naturę. Przed nauczycielami przedmiotów artystycznych stoją bardzo ważne zadania. Jednym z nich jest przygotowanie młodzieży do samokształcenia w zakresie sztuki, rozbudzenie motywacji do działań plastycznych, chęci i gotowości do pracy. Rozbudzenie motywacji do działań w przedmiocie plastyka jest szczególnie trudne. Dzieci młodsze traktują plastykę jako naturalną potrzebę wyrażania siebie i przedmiot ten bardzo lubią, ale w klasach starszych tylko nieliczni (zdolni, szczególnie zainteresowani ze względu na swój przyszły zawód) widzą potrzebę jego realizowania w szkole; niezainteresowanie plastyką przejawiają również rodzice oraz, częściowo, nauczyciele innych przedmiotów w szkole.

Organizacja zajęć plastycznych z dziećmi.
Podstawowym zadaniem nauczyciela w rozwijaniu plastycznej twórczości dziecka jest planowa i przemyślana organizacja zajęć. Od stylu pedagogicznego nauczyciela zależy to, czy ekspresja plastyczna będzie skuteczna, czy też dziecko całkowicie utraci upodobanie do niej. Dlatego też, już w wychowaniu przedszkolnym nauczyciel powinien zadbać o odpowiednie wprowadzenie dziecka w świat sztuki. Należy uwzględniać indywidualne potrzeby dzieci, dawać im możliwość korzystania z różnych technik plastycznych, nie narzucać tematu pracy ani ograniczać czasu jej wykonania. Ważną rzeczą jest wybór odpowiedniej techniki plastycznej. Dzieci w wieku przedszkolnym liczą na natychmiastowy efekt swojej pracy. Dzieci w przedszkolu powinny mieć czas na swobodne odkrywanie i eksperymentowanie wówczas spełniony zostanie warunek twórczej ekspresji – potrzeba wolności. Nauczyciel nie powinien narzucać dzieciom swojego sposobu malowania, tonacji kolorystycznej, proporcji przedstawianych postaci czy przedmiotów. Sugerowanie przez dorosłych sposobu przedstawiania świata spowodować może niechęć dziecka do twórczości plastycznej, skłonność do kopiowania i niesamodzielności w pracy.Rola nauczyciela powinna sprowadzać się do zachęcania dziecka do wypowiadania się w swój własny sposób i do rozwijania odkrywczości.
Nauczyciel plastyki powinien równocześnie pamiętać, że trafnie przyjęte metody, atrakcyjny sposób wprowadzanie tematu, właściwy dobór techniki plastycznej decydują o wynikach nauczania i stopniu zaangażowania dzieci w działanie. Ważnym problemem jest też zorganizowanie uczniom odpowiednich warunków pracy, tj. przestrzeni, oświetlenia, materiałów i przyborów.
Pomoce dydaktyczne w pracy z dzieckiem w przedszkolu związane są z ich wiekiem i rozwojem. Należy pamiętać, że jest to czas gdy przeważa i bliższe jest dziecku myślenie konkretno – obrazowo – praktyczne. Poznanie świata następuje zatem poprzez zmysły i w trakcie praktycznego działania. Toteż nauczyciele powinni dostarczać dzieciom dostępnych środków w postaci rzeczy lub ilustracji rzeczy. Drugi dział pomocy to tzw. środki słuchowe wyzwalające skojarzenia i wyobrażenia.
Zgodnie z przyjętą klasyfikacją wyróżnić można :
1.Pomoce w postaci przedmiotów rzeczywistych (w naturalnym otoczeniu bądź przenośne).
2.Pomoce w postaci obrazów, reprodukcji, ilustracji i oryginalnych prac rysunkowo-malarskich dzieci.
3.Pomoce w postaci tekstów drukowanych (utwory z literatury dziecięcej).
4.Pomoce audiowizualne (bajki i audycje telewizyjne, utwory muzyczne, głosy i odgłosy, przezrocza).
5.Inne pomoce: przedstawienia kukiełkowe, inscenizacje, piękno przyrody.
Kierowanie w przedszkolu rozwojem twórczości plastycznej dziecka opiera się na dwu podstawowych metodach:
1.Metoda samodzielnych doświadczeń,
2.Metoda stawiania zadań
oraz na trzeciej, realizowanej w starszych grupach wiekowych – metodzie pracy według wzoru.
Zakończenie zajęć plastycznych, prowadzonych zgodnie z uwzględnieniem wiedzy psychologiczno-pedagogicznej nauczyciela jak też przy odpowiednio dobranych metodach i środkach dydaktycznych, połaczone powinno być z oceną prac dzieci. Choć w przedszkolu nie występują stopnie ma to także bardzo duże znaczenie. Dziecko powinno mieć zadowolenie z wykonanej pracy i cieszyć się , gdy jego praca znajdzie się na wystawce przedszkolnej. Powinniśmy przypomnieć postawione zadanie plastyczne i wspólnie z dziećmi wybrać najbardziej zgodne z naszymi ustaleniami. Należy pamiętać przy tym, że zła ocena jest w plastyce niekorzystna i ryzykowna, nie wywołuje poprawy, utwierdza jedynie dziecko w przekonaniu, że brak mu zdolności plastycznych.
Nauczyciele plastyki mają bardzo odpowiedzialne zadanie: decydują o rozwoju osobowości uczniów, ich otwartej i twórczej postawie. Niezmiernie ważne jest to, co nauczyciel plastyki sobą reprezentuje, do czego dąży, jaki jest dla siebie i dla innych.
Wyświetleń: 124


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.