Katalog

Katarzyna Grzyb, 2015-06-23
Radom

Pedagogika, Artykuły

Definicja, rozpoznawanie oraz klasyfikacja specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów.

- n +

Pojęcie specjalne potrzeby edukacyjne pojawiło po raz pierwszy w 1978 roku w Wielkiej Brytanii, a następnie zostało upowszechnione w deklaracji opublikowanej przez UNESCO w 1994 roku.
Polska będąca jednym z członków UNESCO, zobowiązała się do przestrzegania zawartych w deklaracji postanowień, gwarantujące uczniom prawo do opieki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględniającej ich indywidualne możliwości oraz specjalne potrzeby edukacyjne.
Według M. Bogdanowicz specjalne potrzeby edukacyjne dotyczą tej grupy uczniów, która nie jest w stanie sprostać wymaganiom obowiązującego programu edukacyjnego.
Uczniowie ci mają znacznie poważniejsze trudności w nauce niż ich rówieśnicy, są w stanie kontynuować naukę, jednakże potrzebują odpowiedniej pomocy w formie specjalnego programu nauczania i wychowania oraz specjalnych metod, które będą dostosowane do ich możliwości, potrzeb i ograniczeń.
Zdaniem Ministerstwa Edukacji Narodowej uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi to zarówno dzieci, które posiadają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, jak również u tych, u których można zaobserwować trudności w realizacji wymagań programowych, związane z dysfunkcjami funkcji poznawczo-percepcyjnymi, zdrowotnymi bądź środowiskowymi.
Takie rozumienie definicji specjalnych potrzeb edukacyjnych ma na celu << wdrożenie i urzeczywistnienie idei wyrównywania szans edukacyjnych wszystkich uczniów >> ( zob. A. Paszkiewicz, M. Łobacz, 2013, s. 11)
Rozpoznawanie i zaspokajanie specjalnych potrzeb edukacyjnych dotyczy wszystkich uczniów z odchyleniami od normy intelektualnej. Mogą to być:
a) odchylenia ujemne, które powodują ograniczenia rozwoju fizycznego i psychicznego ucznia oraz zakłócają jego społeczne funkcjonowanie,
b) odchylenia dodatnie czyli szczególne uzdolnienia i talenty uczniów.
Zaspokajanie specjalnych potrzeb edukacyjnych jest sprawdzonym wyznacznikiem prawidłowego procesu nauczania, z którego powinni korzystać wszyscy uczniowie, natomiast zadaniem nauczycieli jest poszukanie takich rozwiązań, które uwzględniałyby indywidualne potrzeby uczniów.
Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi powinni mieć zapewnione wsparcie wśród nauczycieli, po to, aby uczniowie mogli rozwijać się zgodnie ze swoimi potrzebami, możliwościami, zdolnościami oraz ograniczeniami.
Według Rozporządzenia Ministerstwa Edukacji Narodowej z dnia 30
kwietnia 2013 roku, w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach
i placówkach, pomoc psychologiczno-pedagogiczna polegać ma na rozpoznawaniu oraz zaspokajaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia, zarówno rozwojowych , jak i edukacyjnych.
Indywidualne możliwości ucznia mogą wynikać z :
1.Niepełnosprawności,
2.Niedostosowania społecznego lub zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
3.Szczególnych uzdolnień,
4.Specyficznych trudności w uczeniu się,
5.Zaburzeń komunikacji językowej,
6.Choroby przewlekłej,
7.Sytuacji kryzysowych lub traumatycznych,
8.Niepowodzeń edukacyjnych,
9.Zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny oraz sposobem spędzania czasu wolnego i kontaktami środowiskowymi,
10.Trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą;


Przydatna literatura:
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli ( 2010). Warszawa. Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Specjalne potrzeby edukacyjne. Prawne ABC dyrektora przedszkola, szkoły
i placówki. ( 2010). Warszawa. MEN.


Wyświetleń: 347


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.