RADZENIE SOBIE Z OPOREM UCZNIÓW
Opór(u dzieci i młodzieży) to tendencja do zachowania niezgodnego z oczekiwaniami otoczenia, kiedy dziecko „sprawdza swoje siły” i często używa słów „NIE”.W okresie dojrzewania jest wyrazem niezadowolenia z kontroli ze strony rodziców czy nauczycieli.
Opór może przejawiać się na wiele sposobów, takich jak: milczenie, wrogość, nadmierna uległość, postawa która pokazuje „nie potrzebuję pomocy” szczególnie widoczna przy uzależnieniach, zaburzeniach odżywiania, skłonnościach autodestrukcyjnych, gadatliwość, błahe rozmowy, napady złego humoru.
Sygnałem, który mówi o tym, ze dziecko ma problem są nagłe zmiany np. pogorszenie ocen, nieobecności w szkole, nagłe chudnięcie, nietypowe zachowania. Należy wykazać się dużą ostrożnością, ponieważ uczeń może nie chcieć rozmawiać o problemie. Warto ucznia poinformować, że jesteśmy gotowi na rozmowę jak się zdecyduję. Można powiedzieć : Wydaje mi się, że coś Ciebie martwi. Jeżeli będziesz chciał/a o tym porozmawiać, powiedz.
Dlaczego uczeń nie chce przyjąć pomocy:
• Nie rozumie celu spotkania
• Nie rozumie zasad rozmowy niosącej pomoc np. zasady poufności
• Ma przykre doświadczenia i nie ufa nauczycielom
• Nie rozumie powodu, dla których miałby zmieniać swoje zachowanie lub zastanawiać się nad swoim życiem.
Postawy, sprzyjające rozmowie niosącej pomoc
• Zaufanie
• Szacunek. Cenimy kogoś za to kim jest i uznajemy go za wartościową osobę.
• Empatia. Zdolność do zrozumienia i dzielenia uczuć drugiej osoby
• Akceptacja
• Poczucie bezpieczeństwa. To stworzenie przyjaznego otoczenia do rozmowy.
• Nieosądzanie. To spojrzenie na świat oczami drugiej osoby.
• Dyskrecja
Wskazówki ułatwiające pracę z opornym uczniem:
• Rozmawiajcie o celu spotkania, poufności, ile macie czasu do dyspozycji
• Ośmiel ucznia widząc ,że się waha : „Pewnie przyszedłeś tu z mieszanymi uczuciami”
• Stwórz atmosferę akceptacji i empatii, w której łatwiej będzie rozmawiać o negatywnych uczuciach
• Jeżeli jesteś terapeutą, pedagogiem, wyjaśnij uczniowi na czym będzie polegała wasza współpraca i jaka jest twoja rola
• Pozwól uczniowi mówić o uczuciach
• Unikaj konfrontacji, oceny
• Jeżeli uczeń nie chce otwarcie rozmawiać ,poinformuj go do kogo innego może się zwrócić w szkole lub poza szkołą
Opór nastolatka nie powinien dziwić. Wynika on z rzeczywistych doświadczeń z dorosłymi ludźmi, którzy w najlepszej wierze dążą do przejęcia nad młodym człowiekiem kontroli, zamiast jak uważają nastolatki zrozumieć ich i im pomóc. Opór wynika więc z potrzeby chronienia siebie, tabu rodziny. Dlatego nauczyciel, pedagog traktowany jest jako osoba, która podobnie jak rodzic, opiekun dąży do ograniczenia wolności nastolatka
Przejawy oporu i propozycje interwencji
• Nastolatek unika odpowiedzialności za problem lub jego rozwiązanie
Nie widzisz siebie jako osoby mającej wpływ na sytuację
• Rozmówca jest zalewany szczegółami
Podajesz mi dużo informacji. Jak mógłbyś to opisać krótko?
• Sporadyczne i skąpe odpowiedzi
Dajesz mi krótkie odpowiedzi. Czy możesz powiedzieć mi coś więcej
• Unikanie istotnych treści. Częste zmiany tematu.
Ucieka nam temat. Czy moglibyśmy skupić się na jednym obszarze
• Uleganie
Wydaje mi się, ze gotów jesteś zrobić cokolwiek zasugeruję, a trudno mi zgadnąć, co naprawdę o tym myślisz
• Milczenie
Jesteś dzisiaj bardzo cichy. Nie mam pojęcia jak zrozumieć to milczenie
• Atak
Zwykle kwestionujesz wszystko co robię. Wydaje mi się że jesteś na coś zły
• Zakłopotanie
Wyglądasz na zdezorientowanego. Czy chodzi o to ,że nie rozumiesz czegoś?
• Mała energia/brak uwagi
Wygląda, jakbyś miał/a wiele innych rzeczy na głowie i mało uwagi w sprawie którą się teraz zajmujemy
Inne przejawy oporu: okazywanie lekceważenia, kokietowanie, przypisywanie swoich problemów innym, opuszczanie umówionych spotkań, zapominanie ,okazywanie znudzenia, używanie wulgaryzmów, rozmowa przez telefon komórkowy podczas spotkania, nonszalancka pozycja ciała podczas rozmowy itp.
Najlepszym sposobem na radzenie sobie z oporem ucznia jest okazanie mu akceptacji i zrozumienia dla przeżywanych przez niego trudności. Zrozumienie drugiego człowieka nie zawsze oznacza zgadzanie się z tym co mówi i robi. Należy wystrzegać się pokusy wygłaszania kazań, moralizowania, osądzania. Jeżeli rozmowa odbywa się w gabinecie pedagoga, dobre rezultaty daje rozmowa pomagająca zrozumieć opór, przyczyny przeżywanych przez dziecko emocji i zachowań, oraz wspierająca go w poszukiwaniu rozwiązań dla tego typu sytuacji.

Wyświetleń: 181