Kształcenie specjalne to:"ogół czynności i procesów umożliwiających niepełnosprawnym rewalidację, poznawanie przyrody, społeczeństwa i kultury oraz udział w ich przetwarzaniu, jak również rozwój fizycznych i umysłowych zdolności, zainteresowań, postaw oraz zdobywanie przygotowania do pracy, pozwalających na współżycie i współdziałanie z ludźmi niepełnosprawnymi."(I. Stawoy-Wojnarowska.Podstawy kształcenia specjalnego. WSiP. 1989. Warszawa. s.13)
Kształcenie specjalne zdaniem J. Głodkowskiej jest systemem usług i świadczeń edukacyjnych oraz pozaedukacyjnych skierowanych na ucznia niepełnosprawnego, w miejscu, w którym przebywa.Może to być szkoła integracyjna, szkoła ogólnodostępna lub specjalna.
Według UNESCO kształcenie specjalne jest systemem ułatwień wychowawczych stosowanych wobec osób różnego rodzaju i stopniu trudności w nauce spowodowanych zewnętrznymi bądź wewnętrznymi.
System oświaty w Polsce proponuje różne formy kształcenia dla dzieci i młodzieży o specjalnych potrzebach edukacyjnych, skierowanych przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnię specjalistyczną.
Najbardziej popularne formy kształcenia specjalnego to:
1. Przedszkole specjalne,
2. Szkoła podstawowa specjalna,
3. Indywidualne nauczanie,
4. Szkoła integracyjna,
5. Edukacja włączająca,
6. Szkolne Ośrodki Wychowawcze,
7. Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze,
8. Młodzieżowe Ośrodki Socjoterapii,
9. Ośrodki Rewalidacyjno-Wychowawcze;

Przydatna literatura:
T.Serafin.Kształcenie specjalne w systemie oświaty.Vademecum dla organu prowadzącego, dyrektorów szkoły, nauczycieli, rodziców.Wyd.2.Walters Kluwer Polska Sp.Z.O.O.2012. Warszawa.
(red.) J. Głodkowska.Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia specjalnego uczniów ze specjalnymi poptrzebami edukacyjnymi. APS. 2012.Warszawa.

Wyświetleń: 299