Kinezjologia Edukacyjna znana również jako "Gimnastyka Mózgu"(Brain Gimm) opracowana została w latach 1976-1980 przez Paula i Gail Dennison.
Jest metodą terapii i twórczej pracy z dziećmi, opartą na znajomości wpływu wzorców ruchu na obszary mózgu odpowiedzialne za pamięć i zdolność uczenia się.
Kinezjologia Edukacyjna wykorzystuje proste ćwiczenia fizyczne opracowane w taki sposób aby zintegrować pracę ciała i umysłu. Ćwiczenia składają się z ruchów, które wykonują dzieci w pierwszych latach życia niezbędnych dla rozwoju koordynacji oczu, uszu, rąk i całego ciała. Dzięki ćwiczeniom wszystkie części mózgu włączają się
i mogą ze sobą współpracować.
Ćwiczenia podzielone są na grupy:
1. Ćwiczenia na przekroczenie linii środkowej - przygotowują do pisania, czytania i innych umiejętności wymagających sprawności małej motoryki, oraz do aktywności wymagającej koordynacji ruchowej w sporcie (duża motoryka).Podnoszą koordynację prawa-lewa, góra-dół w obu tych aspektach.
2. Ćwiczenia wydłużające - pomagają rozluźnić napięcia, które gromadzą się w mięśniach i ścięgnach, pomagają osiągnąć poczucie zaangażowanej gotowości poprzez uwolnienie od napięć.
3. Ćwiczenia energetyzujące i pogłębiające postawę - ułatwiają przepływ energii elektromagnetycznej przez ciało, podtrzymują poczucie kierunku, stronności, ześrodkowania i skupienia, aktywizują korę nową kierując energię elektryczną do ośrodków logicznych.
Metoda Kinezjologii Edukacyjnej jest bardzo skuteczna w pracy z dziećmi:
a) dyslektycznymi,
b) mającymi trudności w nauce,
c) dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo (ADHD),
d) dziećmi z zaburzeniami zachowania.
Według J. Zwoleńskiej ( 2005) ćwiczenia Kinezjologii edukacyjnej rozwijają u dziecka naturalną potrzebę ruchu, wpływają na rozwój fizyczny, emocjonalny
i intelektualny oraz doskonalą umiejętności szkolne i społeczne.
Udział w zajęciach tej metody daje możliwości łatwiejszego uczenia się przez:
a) wzrost rozumienia,
b) poprawienie zdolności organizacyjnych,
c) usprawniają percepcję wzrokowo ruchową i słuchowo ruchową,
d) poprawienie pamięci długo i krótkoterminowej,
e) wzmocnienie koordynacji i współpracy półkul mózgowych,
f) ułatwiają rozwój abstrakcyjnego myślenia,
g) wspomagają pozytywne nastawienie i równowagę emocjonalną;
Celem metod kinezjologicznych jest:
1. Aktywizacja mechanizmów naturalnego rozwoju.
2. Wykorzystanie naturalnych możliwości uczenia się (naturalnych koordynacji nawyków).
3. Integracja funkcji półkul mózgowych.
4. Integracja funkcji poziomów rozwoju mózgu.
5. Rozwój ruchowy, emocjonalny i intelektualny.
Według P. Dennisona stosowanie ćwiczeń usprawniających pracę mózgu, przywraca naturalny mechanizm rozwoju każdego człowieka.

Literatura:
Dennison, P.E., Dennison, G. ( 2003). Kinezjologia edukacyjna dla dzieci. Wydawnictwo Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów.
Korab, K. ( red.). Kinezjologia edukacyjna. Nauka, pseudonauka czy manipulacja?. ( 2008). Warszawa: Wydawnictwo Instytut Badań Edukacyjnych.
Zwoleńska, J. ( 2005). Radosna Kinezjologia. Warszawa: Wydawnictwo Kined-Joanna Zwoleńska.

Wyświetleń: 243