Katalog Katarzyna Grzyb, 2015-09-15 Radom Pedagogika, Artykuły Modelowy system pomocy terapeutycznej dla uczniów mających zdiagnozowane specyficzne trudności w nauce (dysleksja rozwojowa).W polskim systemie oświatowym pomoc terapeutyczna dla uczniów ze zdiagnozowanymi specyficznymi trudnościami w nauce( dysleksja rozwojowa), powinny być realizowane na pięciu poziomach. Pierwszy poziom obejmuje pomoc dzieciom z niewielkimi trudnościami w nauce udzielaną przez rodziców pod kierunkiem nauczycieli.Na tym etapie nauczyciel poprzez proces indywidualizacji nauczania może skutecznie pomóc uczniowi, pod warunkiem, że współpraca z rodzicami układa się dobrze. We współpracy z rodzicami nauczyciel powinien wskazać takie ćwiczenia i formy pracy, które pomogą dziecku zniwelować trudności w nauce. Drugi poziom pomocy obejmuje zespół korekcyjno- kompensacyjny dla uczniów, u których można zauważyć nasilone trudności w nauce. Dotyczy to dzieci z grupy ryzyka dysleksji i mających zdiagnozowaną dysleksję rozwojową. Uczniowie ci powinni uczęszczać na zajęcia korekcyjno- kompensacyjne, które prowadzi wykwalifikowany specjalista terapii pedagogicznej. Aby terapia była skuteczna uczeń powinien wraz z rodzicami kontynuować zalecane ćwiczenia także w domu. Trzeci poziom to terapia indywidualna przeznaczona dla uczniów, którzy wymagają szczególnego wsparcia, a także poszerzonej pomocy terapeutycznej.Uczniowie ci powinni uczęszczać na terapię indywidualną albo w szkole albo w poradni psychologiczno- pedagogicznej. Dobrze byłoby, gdyby na takich zajęciach mógł być obecny rodzic, aby później mógł kontynuować zalecane ćwiczenia w domu. Czwarty poziom obejmuje klasy terapeutyczne, które organizuje się dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia, wymagających dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specyficznych potrzeb edukacyjnych oraz długotrwałej pomocy specjalistycznej. Zajęcia w klasach terapeutycznych prowadzone są przez nauczycieli właściwych zajęć edukacyjnych, według obowiązujących w danych typach szkół programów nauczania, z dostosowaniem metod i form ich realizacji do indywidualnych psychofizycznych i edukacyjnych potrzeb uczniów. Liczba uczniów w klasie terapeutycznej wynosi od dziesięciu do piętnastu. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego szkołę, w ramach posiadanych środków, liczba uczniów w klasie wyrównawczej lub klasie terapeutycznej powinna wynosić do pięciu osób. Klasy terapeutyczne organizuje się z początkiem roku szkolnego i pełnią one trzy zasadnicze funkcje: A. Pobudzającą rozwój dziecka, B. Korektywną, C. Wyrównawczą ( uzupełniają braki w zaległościach programowych). W związku z wejściem w życie Rozporządzenia MEN z dnia 30 kwietnia 2013 roku w sprawie zasad i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, klasy terapeutyczne mają być organizowane dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia oraz uczniów, którzy wymagają dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz długotrwałej pomocy specjalistycznej. Klasy terapeutyczne nie będą organizowane w szkołach specjalnych, zajęcia będą prowadzili nauczyciele właściwych zajęć edukacyjnych. Zajęcia w klasach terapeutycznych według nowego rozporządzenia mają być prowadzone w oparciu obowiązujące w danej szkole programy nauczania i uwzględniać dostosowanie form i metod ich realizacji do możliwości psychofizycznych uczniów oraz indywidualnych i edukacyjnych potrzeb rozwojowych uczniów. Klasy terapeutyczne mają być organizowane z początkiem roku szkolnego,a liczba uczniów w takiej klasie nie może przekraczać 15 osób. Do klasy terapeutycznej może uczęszczać uczeń, który posiada opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie objęcia nauką w klasie terapeutycznej. Do takiej klasy mogą należeć uczniowie z innych za zgodą organu prowadzącego szkołę i w ramach posiadanych środków finansowych. Poziom piąty to stacjonarne oddziały terapeutyczne dla dzieci, które potrzebują długotrwałej i intensywnej terapii. W takich ośrodkach przebywają zazwyczaj od kilku miesięcy do roku. Ośrodki terapeutyczne znajdują się w: Hellenowie pod Warszawą ( dzieci przebywają tam przez 3 miesiące), Przytoku koło Zielonej Góry ( dzieci dyslektyczne i zaniedbane wychowawczo, objęte są całoroczną opieką), Łodzi- Oddział Dzienny dla Dzieci Nerwicowych i Dyslektycznych ( pomoc w charakterze psychoterapii). Istnieją także inne formy pomocy, takie jak: kolonie, obozy i turnusy terapeutyczne dla dzieci dyslektycznych, obozy dla młodzieży organizowane przez oddziały Polskiego Towarzystwa Dysleksji oraz poradnie psychologiczno- pedagogiczne. Przydatna literatura: Bogdanowicz, M., Bućko, A., Czabaj, R. ( 2009) . Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno- pedagogicznej uczniom z dysleksją. Przewodnik dla nauczycieli. Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne Operon. Krasowicz Kupis, G., Pietras, I. ( red.). ( 2008). Zrozumieć, żeby pomóc. Dysleksja w ujęciu interdyscyplinarnym. Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne Operon. Mickiewicz, J. ( 2011).Dysleksja rozwojowa : podstawy diagnozy i terapii. Toruń:Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa "Dom Organizatora. Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli ( 2010). Warszawa: Ministerstwo Edukacji Narodowej. Wyświetleń: 253
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |