Katalog

Katarzyna Skaraczyńska, 2015-12-14
Ciechanów

Język angielski, Referaty

„Uczniowie zdolni z problemami w uczeniu się”.

- n +

W ostatnich latach szczególnie popularna stała się koncepcja inteligencji wielorakich Howarda Gardnera, która opracowana została na podstawie literatury poświęconej szczególnym przypadkom funkcjonowania osób z uszkodzonym mózgiem, istnieniu cudownych dzieci i innych .
Inteligencja to zdolność do rozwiązywania problemów, wytwarzania nowych idei w połączeniu ze zdolnościami twórczymi. Według Gardnera istnieje osiem inteligencji: logiczno-matematyczna, muzyczna, cielesno-kinestetyczna, przestrzenna, inter- i intrapersonalna, przyrodnicza. Inteligencja językowa i logiczno-matematyczna są bardzo ważne w edukacji szkolnej i stanowią podstawę testów inteligencji. Inteligencja językowa wiąże się z dobrym rozumieniem języka i płynnym posługiwaniem się nim w mowie, czytaniu ze zrozumieniem, rozumieniu znaczenia symboli językowych. Określa ona zdolności prawników, mówców i pisarzy.
W ostatnich latach rośnie zainteresowanie dziećmi zdolnymi, które wykazują się szczególnymi zdolnościami w jednej lub wielu dziedzinach, a jednocześnie charakteryzują się deficytami rozwojowymi. Szacuje się, że takich osób jest od 10 do 15%. Do tej grupy należą uczniowie zdolni z niepełnosprawnością fizyczną, dzieci sparaliżowane, niedowidzące, niedosłyszące, z zaburzeniami emocjonalnymi, z nadpobudliwością ruchową, z deficytem uwagi (ADHD), z zespołem Aspergera (AS) oraz osoby z trudnościami w uczeniu się. Identyfikacja uczniów podwójnie wyjątkowych jest bardzo trudna, ponieważ ich deficyty: słaba pamięć , trudności w czytaniu i pianiu, a także brak koncentracji uwagi podczas lekcji są bardziej zauważalne niż ich wybitne zdolności. Problem dotyczy zarówno chłopców jak i dziewczynek, jednak zdiagnozowane trudności w uczeniu się w większości występują u chłopców.
Dzieci niedosłyszące, niedowidzące, sparaliżowane lub z innymi deficytami fizycznymi są traktowane jako osoby nie mające zdolności, a uwaga otoczenia koncentruje się na ich słabościach, a nie posiadanych przez nie zdolnościach. Jest również grupa uczniów, którzy fizycznie są zdrowi i wykazują się wysokim poziomem inteligencji, ale posiadają słabą koordynację ruchową, mają dysleksję, dysgrafię, są niespokojni i cechuje je nadpobudliwość ruchowa. Takie osoby częściej są narażone na ataki i drwiny kolegów. Tacy uczniowie najczęściej są obejmowani programem interwencyjnym, terapeutycznym i kompensacyjnym, a nie programem przeznaczonym dla dzieci zdolnych.
W ciągu kilku ostatnich lat dwukrotnie wzrosła liczba uczniów z deficytem uwagi. Charakterystyczne cechy to trudności w koncentracji uwagi, impulsywność, problemy z samoorganizacją. Są dwa typy związane z tym deficytem:
 Pierwszy to typ impulsywno-nadpobudliwy z nadpobudliwością ruchową (ADHD). Typowa forma ADHD pojawia się przed siódmym rokiem życia. U tych dzieci zdolności poznawcze są rozwinięte na wysokim poziomie, ale charakteryzują się one niedojrzałością społeczną i emocjonalną.
 Drugi typ jest trudny do zdiagnozowania, ponieważ ci uczniowie odnoszą sukcesy w szkole, określani są jednak jako nieuważni, mogą mieć problemy z koncentracją oraz samoorganizacją w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. Dzieci z deficytem uwagi mogą się jednak koncentrować bardzo długo na zagadnieniu, które je interesuje.
 Inna grupa uczniów z trudnościami w uczeniu się to osoby z dysleksją, dla których nauka czytania i pisania stanowi duże wyzwanie. Może to być związane z tym, że funkcjonowanie lewej półkuli jest rekompensowane aktywnością prawej półkuli i jej wizualno-przestrzennymi właściwościami. Myślenie wizualne związane z trójwymiarowością jest bardzo przydatne w takich zawodach jak artysta plastyk, architekt, ale utrudnia dzieciom naukę pisania i rozróżniania liter.
Wielu wybitnych uczonych we wczesnym dzieciństwie wykazywało symptomy dysleksji. Do takich osób należą Albert Einstein, Thomas Edison, Karol Darwin, August Rodin, Harvey Cushing. Wykazywali się oni mniejszymi zdolnościami językowymi, ale ich myślenie wizualne było rozwinięte na wysokim poziomie. Dysleksji często towarzyszą dysgrafia, problemy z ortografią, liczeniem, zapamiętywaniem , pamięcią krótko- i długotrwałą , a to właśnie te właściwości mają ogromny wpływ na osiągnięcie sukcesu w szkole podstawowej. Dyslektycy myślą za pomocą obrazów, rozwiązują problemy i używają „wewnętrznego oka”. Myślenie wizualno-przestrzenne ułatwia dyslektykom aktywność twórczą i jest komponentem wybitnych zdolności.
Rozpoznanie zdolności u osób z trudnościami w uczeniu się i z deficytami rozwojowymi jest bardzo trudne i wymaga wykorzystania wielu technik diagnostycznych. Prowadzone badania i dotychczasowa praktyka wskazują, że autorzy programów edukacyjno-wychowawczych dotyczących uczniów podwójnie wyjątkowych skupiają uwagę na ich uzdolnieniach. Strategie kompensacyjne i terapeutyczne, pomagające uczniom rozwijać umiejętności społeczne i emocjonalne, a szczególnie takie jak potrzeba osiągania sukcesu, wytrwałości, umiejętność kierowania sobą, walczenia o własne sprawy, a także pielęgnacja relacji społecznych są traktowane drugorzędowo. Inną przeszkodą dla tych uczniów jest skupianie się na programach terapeutycznych i deficytach, a powstrzymywanie uczniów przed udziałem w zaawansowanym programie nauczania. Odpowiednie dla tej grupy uczniów jest łączenie programów dla uczniów zdolnych z programami opieki typowej dla pedagogiki specjalnej. Uczniowie podwójnie wyjątkowi mają większe problemy niż ich rówieśnicy, dlatego wymagają szczególnej opieki i programów wspierających rozwój umiejętności interpersonalnych. Należy wykorzystać strategie przyspieszania i wzbogacania programów z silnym wsparciem terapeutycznym i kompensacyjnym. Tego typu programy mogą zawierać podobnie jak programy dla uczniów zdolnych różne strategie grupowania, koleżeński tutoring i inne, pozwalające na stymulowanie rozwoju ich zdolności, prowadzące do uzyskania wysokich wyników. Konieczna jest też praca nad zwiększeniem u uczniów autonomii i niezależności, a także rozwijanie krytycznego i twórczego myślenia.
Uczniowie podwójnie uzdolnieni wymagają specjalnych programów kształcenia uwzględniających ich wybitne zdolności oraz odpowiednich strategii nauczania i wychowania ułatwiających proces uczenia się. Do tej grupy należą uczniowie z zespołem Aspergera, którzy podobnie jak uczniowie z dysleksją i uczniowie z problemami w uczeniu się wykazują wysoki poziom myślenia wizualnego. Specyficzny sposób myślenia i charakterystyka preferowanego stylu poznania sprawiają, że należy dla nich opracować odpowiednie programy edukacyjne ułatwiające proces uczenia się.
Opracowała:
mgr Katarzyna Agata Skaraczyńska
Wyświetleń: 114


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.