„Nauka radzenia sobie ze stresem, nauka relaksacji”

Cel główny: Odreagowanie napięć, ochrona układu nerwowego oraz nabycie umiejętności wyciszenia się i relaksacji.

Cele operacyjne:
- potrafi zapanować nad swoim ciałem,
- uczeń umie pracować nad swoją wyobraźnią,
- uczeń potrafi uspokoić się i wyciszyć.

Metody:
czynna – wykonywanie zadań i ćwiczeń relaksacyjnych
słowna – słuchanie opowiadania, muzyki

Formy:
grupowa
indywidualna

Pomoce dydaktyczne: świeczka z olejkiem zapachowym, szary papier, flamastry, płyty CD z muzyką taneczną i relaksacyjną, odtwarzacz CD, karimaty.

Przebieg zajęć:

1.Rozpoczęcie zajęć.
Zwierzę na dziś. Każdy z uczestników, włącznie z prowadzącą opisuje swój nastrój za pomocą jakiego zwierzątku, np. czuję się jak ospały niedźwiedź…

2.Muzyczna loteryjka – zabawa.
Uczestnicy tańczą dowolnie w rytm muzyki. W pewnej chwili prowadzący wyłącza muzykę, a ktoś z uczestników wyciąga z podanego pojemnika los i odczytuje go. Na losie napisane jest polecenie, według którego uczestnicy tańczą dalej po ponownym włączeniu muzyki. Przykładowe polecenia: tańczymy jak Indianie w kręgu, tańczymy jak pędzące słonie, tańczymy na palcach itp. Po przetańczeniu jednego polecenia muzyka zostaje wyłączona, wyciągany jest następny los.

3. Stres i jego symptomy.
Przed zajęciami na dużym arkuszu papieru rysujemy zarys sylwetki człowieka oraz przygotowujemy karteczki, na których są wypisane symptomy stresu. Każdy z uczniów dostaje minimum jedną karteczkę i jego zadaniem jest odczytać ją na głos, a następnie ulokować ją w wybranym przez siebie miejscu na naszym ludziku. Każdy z uczniów może własnymi słowami powiedzieć, co rozumie przez dane pojęcie. Najtrudniejsze pojęcia pomaga wyjaśnić prowadząca.
Przykładowe napisy na karteczkach: samotność, niepewność, problemy z koncentracją i pamięcią, nieodpowiadanie na telefony, zmęczenie i problemy ze snem, płacz i huśtawka nastrojów, niecierpliwość i drażliwość, nerwowość, obsesyjne rzucanie się w wir pracy/nauki, kompulsywne zachowania(irracjonalne: objadanie się, palenie papierosów, niepotrzebne zakupy, nadmierny wysiłek fizyczny), utrata apetytu, strach przed ciszą, obsesja na punkcie wyglądu.


4. Co mnie stresuje – burza mózgu.
Na tablicy zapisujemy na środku hasło: „co mnie stresuje”. Zadaniem uczniów jest podać przyczynę, źródło ich napięć. Każdy musi podać co najmniej jedno.

5. Trening autogenny przy muzyce.
Na początku ćwiczenia wyjaśniamy uczniom, na czy polegać będzie to zadanie i mówimy, że jest to jedna z metod radzenia sobie z napięciami. Do tego ćwiczenia możemy włączyć też elementy aromaterapii, czyli wprowadzamy jakiś miły relaksujący zapach (lawenda, róża, wanilia).
Połóż się na wznak, wygodnie i nieruchomo. Zdejmij uciskające cię przedmioty: pasek od spodni, zegarek, buty. W pomieszczeniu powinno być ciepło i cicho. Zamknij oczy. Skup uwagę na sobie, staraj się zapomnieć o otaczającym cię świecie. Zrób kilka głębokich, ale naturalnych oddechów. Wdychaj i wydychaj przez nos, obserwując wpływające i wypływające powietrze. Możesz sobie np. wyobrazić powiew łagodnego wiatru, który dociera przez nozdrza do twojej głowy lub poczuć jego chłód na czubku nosa. Jeśli twój umysł zacznie błądzić, nie zniechęcaj się, tylko spokojnie i delikatnie sprowadź go z powrotem do oddechu. Po kilku minutach rozpocznij trening.
W myślach wydawaj sobie następujące polecenia: "Czuję ogarniający mnie spokój. Zaczynam się rozluźniać. Skupiam uwagę na sobie, delektuję się ciszą. "Wewnętrznie" uśmiecham się". Przenieś uwagę na prawą rękę i powiedz sobie: "Moja prawa ręka jest przyjemnie ciężka. Staje się coraz cięższa, nie mogę już nią poruszać. Jest przyjemnie ciepła i rozluźniona". Sugestię możesz powtórzyć kilka razy, aż poczujesz, że ręka naprawdę jest rozluźniona i bezwładna. Staraj się formułować myśli przyjaźnie, ale stanowczo. Przenieś uwagę na lewą rękę i powtórz proces. W ten sposób rozluźniaj całe ciało: ręce, nogi, brzuch, kark, mięśnie twarzy, głowy, barków, miednicy. Gdy osiągniesz rozluźnienie wszystkich partii ciała, zajmij się uspokojeniem umysłu. Powiedz sobie: "Kiedy wdycham powietrze, napełnia mnie ciepło i radość. Kiedy wydycham otwieram serce i umysł, uczucia i myśli swobodnie przepływają, napełniają mnie wewnętrzna harmonia i ukojenie. Mój umysł jest spokojny i wyciszony, nie myślę o tym, co mnie otacza. Jestem w bezpiecznym porcie, ogarnia mnie przyjemne uczucie zawieszenia, ale nie muszę wkładać w to wysiłku, to dzieje się samo". Kiedy się rozluźnisz, poleż kilka minut, starając się o niczym nie myśleć, poczuj, że twoje ciało i umysł to jedność. Zapamiętaj to uczucie. Zanim otworzysz oczy, powiedz sobie: "Jestem wypoczęta(-y) i zregenerowana(-y). Czuję, jak życiowa energia zaczyna we mnie krążyć, przepływać przez ręce, ramiona, nogi, brzuch. Moje ciało jest ożywione, pełne wigoru, radosne. Czuję się pełna(-en) energii, jestem gotowa(-y) do działania". Przeciągnij się, leniwie porusz częściami ciała. Otwórz oczy i powoli wstań.

6. Co ciebie relaksuje?
Uczniowie w parach lub grupach dyskutują na temat sposobów na odprężenie, następnie każda z grup podaje na forum swoje pomysły.

7.Zakończenie zajęć.

Z czym kończę zajęcia. Rundka końcowa. Każdy z uczniów podsumowuje sobie króciutko zajęcia i dzieli się swoimi odczuciami i wnioskami z grupą. Jest to dobry sposób, aby zebrać informację zwrotną i móc wyciągnąć wnioski z przeprowadzonych zajęć.


Opracowała:
Agnieszka Oseła

Wyświetleń: 0