Prowadzący zajęcia: Marzena Grzegorczyk

Temat: Bez złości więcej radości

Cele:
• Uczeń rozwija w sobie samoświadomość własnych emocji i uczuć;
• Uczeń rozwija umiejętności rozpoznawania stanów emocjonalnych;
• Uczeń kształtuje w sobie umiejętność wyrażania uczuć i mówienia o nich;
• Uczeń doświadcza okazji do budowania konstruktywnych więzi z innymi;
• Uczeń buduje w sobie poczucia odpowiedzialności za własne czyny.

Pomoce: kartki papieru, kredki, ilustracje z uczuciami, ilustracje z Misiem wesołym i Misiem w złości

Parametry grupy: dzieci z klasy II

Czas trwania: 30 - 45 minut

I. Część wstępna.
1. Zaproszenie dzieci do zgromadzenia się na dywanie.
2. Wspólne przywitanie się dzieci i nauczyciela w ustalony sposób:
Na sam początek dzieci ustawiają się w parach naprzeciwko siebie. A następnie wypowiadają słowa i wykonują gesty.
Cześć (uderzenie w prawą dłoń partnera)
Hej (uderzenie w lewą dłoń partnera)
O.K. (uderzenie dłońmi w dłonie partnera)
Każde dziecko wita się z każdym oraz z nauczycielem.
3. Rozpoczęcie zajęć piosenką.
Dzieci wraz z nauczycielem stoją w kole, śpiewają i wykonują gesty:
Już zajęcia zaczynamy – rozłożenie rąk wskazujące na miejsce, w którym jesteśmy
Wszyscy się witamy – „pomachanie do koleżanek i kolegów”
Każda buzia uśmiechnięta – pokazanie uśmiechu na twarzy
Smutku nie pamięta – placem wskazującym pokazujemy „nie”
Hop - podskok
I hop – klaśnięcie w dłonie
Hop - podskok
I hop – klaśnięcie w dłonie
Tutaj fanie cały rok - obrót
Nawet kiedy pada deszcz – pokazanie paluszkami padającego deszcze z góry na dół
I gdy bardzo zimno jest – złapanie się na znak ukazania zimna
Piosenka wykonywana jest trzykrotnie w różny sposób, np.: normalnie, cicho, głośno, wolno, szybko itp.
4. Zapoznanie dzieci z celem i rodzajem zajęć, ustalenie zasad wspólnej pracy oraz motywowanie do działania.

II. Część zasadnicza.
1. Rozpoznawanie uczuć.
Wychowawca pokazuje ilustracje przedstawiające różne uczucia np. gniew, smutek, radość, strach. Dzieci rozpoznają poszczególne stany emocjonalne i nazywają je. Ilustracje przyczepiamy na tablicy. Wychowawca informuje dzieci, że uczucia mogą być przyjemne i nieprzyjemne. Dzieci podejmują próbę określenia, które uczucia są przyjemne, a które nie. Ochotnicy przedstawiają różne uczucia, a pozostali je nazywają. Kto odgadnie, zostaje aktorem i zabawa toczy się dalej.

2. Lustrzane odbicie
Dzieci zostają podzielone na dwie grupy i stają naprzeciwko siebie w dwóch szeregach. Każda grupa ustala wcześniej po trzy emocje, jakie będzie pokazywać mimiką twarzy, gestykulacją i głosem. Nauczyciel wyznacza, która grupa zaczyna. Druga grupa ma za zadanie dokładnie naśladować członka z grupy przeciwnej. Po wykonaniu zadania następuje zamiana grup - która naśladowała teraz pokazuje.
Na koniec nauczyciel rozmawia z dziećmi, nazywają emocje, jakie były pokazywane, czy sprawiały trudność do naśladowania i jakie mogą być przyczyny takiego zachowania.


3. Odbicie w krzywym zwierciadle
Zabawa przebiega podobnie jak poprzednia, jednak dzieci nie naśladują a muszą pokazać przeciwstawne zachowanie, uczucie, emocję np.: radość – smutek, złość – spokój, uśmiech – powaga itd. Nauczyciel może pomóc, jeśli dzieci nie będą początkowo sobie radzić.
Na koniec również następuje rozmowa dotycząca emocji w zabawie.

4. Malowanie uczuć
Dzieci rysują, jakie negatywne uczucia czasami je ogarniają: złość, zdenerwowanie, strach, bezradność… (nauczyciel podpowiada jeśli dzieci nie potrafią ich określić). Kto chce, wyjaśnia swój obrazek. Następnie dzieci próbują zmienić obrazek uczuć na bardziej pozytywny – poprzez zamalowanie, dodanie innych kolorów lub kształtów itp. Trzeba spróbować np. ze „strachu” zrobić „pewność ”.

5. Potworek Złości
Nauczyciel pokazuje dzieciom postać Misia (wesołego, uśmiechniętego, zadowolonego). Dzieci opisują jak on wygląda. Następnie opowiada, że Miś czasami się denerwuje, bo np. ktoś zabrał mu zabawkę, albo powiedział mu brzydkie słowo itd. oraz pokazuje obrazek z Misiem w złych emocjach. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że w Misiu tak jak w każdym z nas siedzi taki mały Potworek Złości, który podpowiadam nam niewłaściwe zachowania, jak coś lub ktoś nas zdenerwuje. (Nauczyciel mówi, że w nim też!!!) Potworek wtedy, kłębi się w nas, wierci dziurkę w brzuchu, biega po całym ciele…. bo chce wyskoczyć i czasem mu się to udaje i wtedy jesteśmy jak ten Miś w złych emocjach. Wtedy robimy niewłaściwe rzeczy np. kogoś bijemy, komuś dokuczamy…. Ale sztuką wielką jest to, by Potworka Złości nie wypuszczać i nad nim zapanować. Teraz nauczyciel prosi dzieci, by postarały się swojego Potworka Złości narysować. Daje dzieciom chwilkę czasu na wykonanie prac, potem każde dziecko prezentuje swojego Potworka, może powiedzieć, kiedy czuje w sobie złość, a następnie wspólnie zastanawiamy się, co można zrobić, by powstrzymać Potworka Złości.

III. Część końcowa.
1. Chwilowy odpoczynek na dywanie, podsumowanie zajęć wyjaśnieniem stwierdzenia – „Bez złości więcej radości”. Przekazanie sobie iskierki dobrej energii w kręgu.
2. Podziękowanie dzieciom za udział w zajęciach i nagrodzenie ich wesołymi buziami, które mogą wkleić do zeszytu.

Wyświetleń: 0