XXI wiek - era technologii informatycznej, niesamowity skok cywilizacyjny, a co w oświacie? Ciągłe zmiany, brak stabilizacji, ciągła niepewność.
Świadczy to tylko o tym, że będąc już w XXI wieku nadal poszukujemy, nadal nie wiemy do końca jak uczyć, żeby nauczyć, jak znaleźć drogę do ucznia.
W erze komputerów i Internetu nie trudno jest uczyć, wystarczy „wy klikać” temat i już mamy mnóstwo propozycji i rozwiązań, ale trudno jest nauczyć. Z literatury pedagogicznej i psychologicznej wiemy jak dużo czynników wpływa na osiągnięcie sukcesu w kształceniu i wychowaniu. Jako nauczyciel praktyk mogę stwierdzić, iż najważniejszym czynnikiem jest osobowość nauczyciela i jego relacje z wychowankami. Może to się zmienia z wiekiem dzieci, ale odnoszę swoje spostrzeżenia do edukacji wczesnoszkolnej.
W swojej 30-letniej praktyce pedagogicznej pracowałam z niezliczoną liczbą dzieci i nie spotkałam dwóch identycznych uczniów. Można uogólniać, ze byli to uczniowie ambitni, pracowici, leniwi, zdolni, niezdolni, z deficytami itp. , ale każdy z nich był inny i myślę, że dlatego tak trudno jest znaleźć złoty środek na kształcenie i wychowanie dzieci. Może tym złotym środkiem, jest autentyczny nauczyciel-wychowawca, który potrafi, który angażuje się, któremu zależy, który nie poddaje się tylko poszukuje odpowiedniej metody i sposobu, żeby dotrzeć do każdego ze swych wychowanków. Nauczyciel, który ciągle doskonali swoją osobowość. To on wpływa na to, czy dziecko podejmie wysiłek, czy będzie dokonywał właściwych wyborów. Nauczyciel wskazuje, nauczyciel proponuje, nauczyciel zachęca, stwarza warunki do rozwoju, ale nie może zmusić. Pomimo błędów, które popełnia uczeń, nauczyciel nadal jest przy nim, nadal go wspiera, wyjaśnia i czeka cierpliwie na zmianę. Myślę, że ciągle zapominamy, że dziecko jest takim samym człowiekiem jak my dorośli, ale bardziej wrażliwym i wymagającym. Dziecko może błądzić, a czy my dorośli nie błądzimy, chociaż mamy większy bagaż doświadczeń?
Nauczyciel swoją postawą wpływa na wszystkich uczniów, a zarazem na każdego z osobna. Moment, w którym dziecko obdarzy nauczyciela pełnym zaufaniem, pozwoli nauczycielowi nie tylko kształtować osobowość wychowanka, ale automatycznie pozwoli kształcić intelektualnie {oczywiście na miarę możliwości dziecka}. Każde dziecko ma potencjał, a rolą nauczyciela jest go wyzwolić w dziecku i sprawić, by dziecko chciało współdziałać z nauczycielem.
Każdy z nas potrafi ocenić kto jest autentyczny, prawdziwy, komu zależy na nas. Uczeń podobnie czuje, kto się nim rzeczywiście interesuje, a kto tylko udaje. Ta autentyczność pozwala nauczycielowi kreować osobowość wychowanka, który w efekcie potrafi dokonywać właściwych wyborów. Wolność wyboru jest niezbywalną wartością wychowanka zakorzeniona w jego godności osobowej. Tym, co decyduje o kształcie osobowości oraz o profilu moralnym człowieka i jego rzeczywistej obecności w kulturze i społeczeństwie – jest jego własny wybór: wewnętrzny wybór pewnych wartości, drogi życiowej, postaw.

Nauczyciel powinien dążyć do mistrzostwa poprzez rozwój osobowy i samodoskonalenie, a to przełoży się z pewnością na autorytet i wzór dla wychowanków. W dzisiejszych czasach jest deficyt na autorytety, każdy z nas chciałby mieć takiego przewodnika, któremu ufa i za nim podąża.
Nauczyciel z pasją na pewno będzie takim mistrzem.
„Nawet najlepsze wykształcenie nie czyni nauczyciela doskonałym.
Dopiero praca zawodowa,
w trakcie której nauczyciel doskonali swoje kwalifikacje, czyni go mistrzem.”(za: Kucharska Cz.)

mgr Alina Rzymska
nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej
Zespół Szkół w Czyżewie

Wyświetleń: 0