ZAJĘCIA Z ELEMENTAMI BIBLIOTERAPII


TEMAT: Każdy z nas jest wyjątkowy!


CELE:
- utrwalanie pozytywnego stosunku do książki i czytania,
- uaktywnienie dziecka w grupie rówieśniczej: lepsze poznanie się w grupie, współpraca z grupą, nawiązywanie pozytywnych relacji,
- samoakceptacja i wzajemna akceptacja uczestników grupy, wzmacnianie poczucia własnej wartości, dostrzeganie własnej indywidualności i niepowtarzalności, uczenie empatii,
- tworzenie atmosfery bezpieczeństwa.


ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- narzędzie diagnostyczne („Buźki),
- papier kolorowy samoprzylepny, blok rysunkowy, mazaki, kredki, nożyczki, klej,
- arkusz papieru z wypisanymi zasadami obowiązującymi podczas zajęć, kartki ze zdaniami do dokończenia przez uczestników zajęć,
- tekst – „Bajka o pszczółce” M. Molickiej,
- komputer z dostępem do Internetu: fragmenty muzyczne: „Ogrody w deszczu” Debbussy’ego lub „Opowieści lasku wiedeńskiego” J. Straussa.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1.Sprawdzenie nastroju („Buźki”- źródło Internet).

2.Ćwiczenia integrujące grupę:
a) „Szukamy swojego partnera na dzisiejsze zajęcia” (na zasadzie podobieństw: ubioru, koloru oczu, włosów itp.)
b) „Dokończ zdanie”:
-„Najlepsza rzecz jaka mi się przydarzyła w ostatnim tygodniu, to...”
-„Gdybym był malarzem, to namalowałbym ...”

3.Ćwiczenia aktywizujące:
a) ”Twórczy ruch” – swobodny, improwizowany taniec do muzyki.
b) ”Naśladowanie rosnącego kwiatu” – naśladowanie wzrostu kwiatka od ziarenka po okres kwitnienia.

4.Kontrakt z grupą – przypomnienie zasad obowiązujących podczas zajęć i podpisanie ich:
- mówimy w swoim imieniu;
- nie krytykujemy innych;
- nie kłócimy się;
- nie przechwalamy się;
- nie przerywamy, gdy mówią inni;
- pomagamy sobie wzajemnie
- uśmiechamy się do siebie;
- po zajęciach razem porządkujemy bibliotekę;
- jeśli nie chcemy, nie musimy brać udziału w zabawie, itp.

6.Gry i zabawy kształtujące pewność siebie:
a)„Jestem niepowtarzalny” – uczniowie przypatrują się swojej twarzy w lusterku, a później mówią co im się w niej najbardziej podoba np. brwi, piegi, oczy, nos itp.
b)„Jestem super” – uczniowie stojąc w kręgu tupią rytmicznie, szepcząc hasło: JESTEM SUPER. Następnie uderzają rytmicznie dłońmi w uda mówiąc: JESTEM SUPER. Później klaszcząc w dłonie wołają: JESTEM SUPER. Następnie podskakują wysoko wyrzucając jednocześnie ręce w górę
i krzyczą: JESTEM SUPER.

7.Czytanie „Bajki o pszczółce” z książki „Bajki terapeutyczne” Marii Molickiej.

8.Wykonanie ilustracji do przeczytanego tekstu.

9.Rozmowa na temat: „Co lubię robić najbardziej?”

10.Podsumowanie zajęć - sprawdzenie nastrojów ("Buźki").

Uwagi do realizacji:
Miejsce zajęć - biblioteka szkolna
Czas trwania zajęć - 45-55 minut
Zajęcia mogą być modyfikowane na bieżąco w zależności od zaistniałej sytuacji.

Opracowała: Ewa Dudziak



"Bajka o pszczółce" M. Molickiej

Daleko stąd, daleko, w królestwie zwierząt, żyła pośród innych mała pszczółka. Tym się jednak różniła od innych pszczółek, które latały po łąkach i spijały słodki nektar z kwiatów, że zapragnęła zrobić wielką karierę, występować w telewizji, być na pierwszych stronach gazet. Marzyła o wielkiej sławie. Pewnego dnia powiedziała do mamy: Zostanę modelką. Mama najpierw się zdziwiła, a potem zaczęła tłuma­czyć córeczce: Ależ kochanie, modelki mają takie długie nogi, są bar­dzo wysokie, a ty jesteś malutką pszczółką. Pszczółka nie chciała tego słuchać i nie czekając, aż mama skończy, odleciała czym prędzej do szkoły dla modelek. Właśnie zaczynały się zajęcia. Sarenki i łanie bie­gały po wybiegu, przytupywały kopytkami, kręciły ogonkami, a nasza biedna pszczółeczka musiała uważać, by jej ktoś niechcący nie na­depnął. Na szczęście miała żądło i to ją uchroniło przed zadeptaniem. Nikt jednak nie zwracał na nią uwagi. Po kilku lekcjach sama stwier­dziła, że to zajęcie nie dla niej. Zostanę piosenkarką, pomyślała, potra­fię tak doskonale brzęczeć. Mamo — powiedziała — zmieniłam de­cyzję, zostanę piosenkarką. — Ależ ty nie potrafisz śpiewać! Nie znasz nut — mówiła bardzo zmartwiona mama. — Umiem za to pięk­nie brzęczeć — odparła pszczółka, wzruszyła lekceważąco ramionami i nie słuchając dłużej mamy, odleciała do radia. Pięknie brzęczę — powiedziała, wchodząc do studia. — Doskonale — odparł redaktor słowik. — Właśnie dzisiaj mamy konkurs młodych talentów, stań w ko­lejce i tutaj, na tej kartce napisz swój repertuar. — Repertuar... a co to takiego? — zdziwiła się. — Zapisz tutaj, o tu — pokazał pazur­kiem — piosenki, jakie zaśpiewasz. — Mmmhhhhmmm — zamrucza­ła niezadowolona pszczółka. I po chwili uzmysłowiła sobie, że nie zna żadnej piosenki, potrafi tylko brzęczeć. Słowiki wyśpiewywały trele morele, skowronki nuciły smętne pieśni, nawet wróbelki dzióbkiem wystukiwały rytm i zawzięcie powtarzały słowa piosenek. Tutaj nie cenią prawdziwych talentów, pomyślała. Tylko się skompromituję, nie docenią mnie. Czym prędzej odleciała do ula. A może zostać aktorką, najlepiej filmową? — zastanawiała się. — Tak, nadaję się do tego. Ale i tutaj okazało się, że liski, kreciki, a nawet niedźwiadki lepiej znają sztukę aktorską. Nasza pszczółeczka nie potrafiła zadeklamo­wać wiersza czy zatańczyć. Może zostać sławnym sportowcem? Za­jączki biegają szybciej, koniki wyżej skaczą. Nie, do tego też się nie na­daje. Co ja nieszczęśliwa mam robić, jaki zawód wybrać? — głośno lamentowała. Przyleciały inne pszczółeczki, usiadły dookoła i spytały: — Dlaczego nie chcesz zbierać miodu? Masz taki piękny ryjek, na pewno będziesz w tym znakomita. Chodź z nami. Poleciały na piękną łączkę i po pracowitym dniu mała pszczółeczka zebrała garnek słod­kiego nektaru. — Jesteś w tym naprawdę wspaniała — pochwaliła mama. — Bardzo się cieszę, że moja córeczka jest takim dobrym zbie­raczem. Pszczółeczka spojrzała z dumą na garnek pełen po brzegi i też się ucieszyła. Potem pomyślała: Do tego się właśnie nadaję, to potrafię robić dobrze. Zadarła łebek do góry bardzo z siebie dumna i razem z innymi poleciała do ula.

Wyświetleń: 0