„Listy do nauczyciela” Marii Grzegorzewskiej przedstawiają cenne rozmowy z nauczycielami i wieloma intrygującymi osobami, dzięki nim możemy poznać osobowość M. G. Dzięki listom nauczyciele mają odnaleźć radość życia. Autorka próbuje kształtować w ludziach dobroć, poprzez swe listy pragnie rozwijać człowieczeństwo w jednostkach. Listy stanowią swoisty drogowskaz, właściwy kierunek dążenia, jaki wskazuje autorka zdezorientowanym w powojennej Polsce ludziom. Listy pozwalają odkryć w sobie swą osobowość, człowieczeństwo, również w dzisiejszych czasach, dlatego też stanowią wartość ponadczasową. Listy są tak cenne, a jednocześnie proste, iż przemawiają do serca każdego człowieka, któremu bliski jest bezpośredni kontakt z ludźmi, pozwalający zachować wiare w ludzi i ich los. Bezcennym skarbem jest dobroć człowieka.
W rozważaniach na temat osobowości nauczyciela Maria Grzegorzewska nawiązuje do poglądów Jana Władysława Dawida oraz Stefana Szumana. Elementem łączącym ich poglądy jest optymistyczne podejście do zależności talentu pedagogicznego od własnego wysiłku i woli, jak również upatrywanie w bogactwie osobowości nauczyciela jednej z podstawowych cech osobowości nauczyciela. Większość autorów rozpraw pedentologicznych rozpatrują cel pracy nauczyciela ogólnikowo, natomiast Grzegorzewska rozpatruje całe zagadnienie w świetle zadań i celów, dokładnie określając cel pracy nauczyciela, i niego wyprowadza niezbędne cechy jego osobowości. Nauczyciel jest budowniczym świata i jego przyszłości. Istota pracy nauczyciela to pogłębianie humanitaryzmu, w człowieku. Podobnie jak Dawid Maria Grzegorzewska za jedna z podstawowych cech osobowości nauczyciela uważa „miłość dusz ludzkich”. Nauczyciel ma analizować przypadki i szukać jak najlepszych rozwiązań, a jednocześnie twórczo podchodził do swych zadań i ciągle doskonalił swe metody i formy pracy. W pracy nauczyciela ważne jest, aby umiał on swe wartości przekazać wychowankowi, nauczyciel musi zrozumieć, iż jego praca jest służbą społeczną stanowiącą drogę oddziaływania na jednostki. Osoba pełniąca służbę społeczną powinna mieć poczucie odpowiedzialności za wszystko co dzieje się wokół niej. Nauczyciel powinien mieć poczucie odpowiedzialności za innych, ale także i za siebie, za swe życie i ciągle rozwijające się w nim człowieczeństwo. Nauczyciel nie może zamykać swego życia w szkole, nie może być tylko obserwatorem, ale powinien poprzez wszelkiego rodzaju działania współtworzyć rzeczywistość. Nauczyciel podchodzi do dziecka zawsze z życzliwością , stara się zawsze jak najgłębiej poznać dziecko by zastosować jak najodpowiedniejsze w stosunku do tego dziecka metody oddziaływania. Życzliwość nauczyciela w stosunku do jednostki budzi i stopniowo rozpala w niej życzliwość do ludzi, do całego otaczającego jednostkę świata. Praca nauczyciela ma być twórcza, ma on ciągle szukać nowych, coraz doskonalszych dróg prowadzących do osiągnięcia zamierzonego celu, coraz lepszych form pracy z dziećmi. Nauczyciel powinien analizować wszystkie przypadki i starać się znaleźć najlepsze rozwiązanie, by nigdy nie ustawał w doskonaleniu swych możliwości, metod i sposobów pracy z dziećmi. Nauczyciel ma za zadanie budzić i pogłębiać w jednostce postawę humanitarną.
Elementem różniącym system wychowawczy Grzegorzewskiej jest kształtowanie między wychowankiem, a wychowawcą stosunku opartego na silnym współdziałaniu i życzliwości. O wiele wyższe znaczenie przypisuje ona sferze emocjonalnej, ożywieniu podstawowych uczuć międzyludzkich, przywraca im właściwe miejsce w wychowaniu. W pedagogice Grzegorzewskiej problem wychowania przez uczucie wysunięty jest na plan pierwszy. Należy więc dostrzec rolę uspołeczniającą takich uczuć jak: życzliwość, przyjaźń, radość, dobroć i innych mających zdolność zbliżania ludzi do siebie.
Maria Grzegorzewska w swych Listach przedstawia więc nauczyciela przede wszystkim jako człowieka, kierującego się w szczególności miłością, dobrocią, rzetelnością. Niezłomnego krzewiciela postaw humanitarnych, kierującego się zawsze miłością do drugiego człowieka, starającego się widzieć w jednostce jej zalety, a nie same wady. Nauczyciel musi umieć odróżniać dobro od zła, starać się kierować w swym postępowaniu miłością, pamiętać że jest on odpowiedzialny nie tylko za siebie ale również za innych, a od tego kim jest on sam, jaką ma osobowość, zależy rozwój jego wychowanków.
Miłość tworzy prawa – a kto nią pogardzi wszystko straci. Miłość łączy skłóconych, wspiera każdego i nikogo nie obraża. Ten który w swym codziennym życiu i postępowaniu kieruje się miłością, czasem nawet bezwiednie uczy tej miłości innych poprzez swój wzór.
Maria Grzegorzewska nawiązując głównie do Dawida i Szumana , szczególny nacisk położyła na bogactwo osobowości nauczyciela, na płynącą z miłości dobroć, polegającą na stałym niesieniu pomocy innym, na wierności własnym przekonaniom, oraz poczuciu odpowiedzialności przed sobą, społeczeństwem i narodem.

Wyświetleń: 0